Zaw Aung (Mone Yar)

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငယ္စဥ္ကာလ စက္မႈတကၠသိုလ္၊ အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းတက္စဥ္ ေက်ာင္းသားတိုင္း မသင္မေနရ၊ သင္ၾကားရေသာ အင္ဂ်င္နီယာပညာရပ္မွာ လမ္း၊တံတား ေဆာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ CE301 ဟုေခၚျပီး ျမိဳ႔ျပအင္ဂ်င္နီယာ ဆရာဦး၀င္းေမာင္က သင္ေပးသည္။ ထိုစဥ္ကာလ လြန္ခဲ့ေသာအႏွစ္၃၀တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အေ၀းေျပးလမ္းမ မရွိေသးေသာ္လည္း သင္ၾကားသည့္ ဘာသာရပ္မွာ အင္ဂ်င္နီယာတိုင္းအတြက္  စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းလွပါသည္။ ယခု ႏွစ္၃၀အၾကာတြင္ ျမန္မာျပည္တြင္ ရန္ကုန္-မႏၱေလး ကီလိုမီတာ ၆၀၀ အေ၀းေျပးလမ္းမၾကီးတစ္ခု ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ အေ၀းေျပးလမ္းမၾကီးကို ခ်ီးက်ဴးသူမရွိသေလာက္ … ကားေမွာက္မႈမ်ားစြာကို လမ္းၾကီးတည္ေဆာက္သူမ်ားအား အျပစ္တင္ခ်င္ေနၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ လမ္းတံတား၊ အင္ဂ်င္နီယာအဖြဲ႔ကို ေလးစားပါသည္။ ေဆာက္မိန္႔ေပးျပီး ျပီးေအာင္ေဆာက္ခဲ့ေသာ အစိုးရေဟာင္း လူၾကီးမ်ားကိုလည္း ေလးစားသည္။ ယခင္က ကတၱရာမခင္းႏိုင္ေသာ္လည္း ယခုအခါ ကတၱရာခင္းျပီး၊ ကြန္ကရစ္လမ္းမ်ားျဖစ္လာျခင္းအတြက္ မဆိုးလွဟု မွတ္ခ်က္ခ်လိုသည္။

တိုင္းျပည္တြင္ ၁၂ထပ္ တိုက္တစ္လံုး၊ ကြန္ဒိုတစ္ခုကို တစ္ႏွစ္အတြင္း အျပီးေဆာက္ႏိုင္ပါသည္။ ေရွာ့ပင္စင္တာ၊ Business Office ရံုးအဆာက္အဦးၾကီးတစ္ခုကို လည္း တစ္ႏွစ္အတြင္း အျပီးေဆာက္ႏိုင္ပါသည္။ လွွ်ပ္စစ္မရွိလွ်င္လည္း မိမိလွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားေပးစက္သံုးပါသည္။ ေနာက္တဆင့္ စက္ရံု (ဥပမာ..ေမာ္ေတာ္ကားစက္ရံု) တစ္ခုေဆာက္မည္ဆိုပါက အေဆာက္အဦးအခြံကို တစ္ႏွစ္အတြင္း ေဆာက္ႏိုင္ေသာ္လည္း အတြင္းမွ စက္ပစၥည္းမ်ားကို ၀ယ္ယူ၊တပ္ဆင္၊ စမ္းသတ္လည္ပတ္ဖို႔ ၃ႏွစ္ခန္႔ ၾကာမည္ျဖစ္သည္။ ကုန္က်စရိတ္လည္း အေဆာက္အဦထက္ ၅ဆမွ် ရင္းႏွီးျမွတ္ႏွံရေတာ့မည္။ Infra-Structure ဟုေခၚေသာ လွ်ပ္စစ္၊ လမ္း၊ တံတား၊ ေရကာတာၾကီးမ်ား၊ ေလဆိပ္၊ ကြန္တိန္နာသေဘၤာဆိပ္ၾကီးမ်ား ေဆာက္လုပ္ေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ စီးပြားေရးကုမၸဏီၾကီးမ်ားက စိတ္မ၀င္စားေတာ့ပါ။ ေဆာက္လုပ္ရသည္မွာ ၅ႏွစ္မွ ၁၀ႏွစ္ထိ ၾကာတတ္ျပီး၊ အရင္းျပန္ရဖို႔ ႏွစ္၂၀၊ ႏွစ္၃၀ ၾကာေသာေၾကာင့္ စီးပြားေရးရင္းႏွီးျမွတ္ႏွံသူမ်ားက ေ၀းေ၀းေရွာင္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစိုးရကပဲ ရင္းႏွီးျမွတ္ႏွံေငြ ရွာေဖြ၊ လုပ္ကိုင္ရပါသည္။ အစိုးရက ရင္းႏွီးေငြရွာမရႏိုင္ေသာအခါ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးသူမ်ား၊ ျပည္တြင္းရင္းႏွီးသူမ်ား၏ ဘီအိုတီ B.O.T system ဆိုသည့္ အခြန္မဲ့၊ ၾကိဳက္သလိုေကာက္ ..သည့္ ကုမၸဏီၾကီးမ်ားကို ခြင့္ေပးျပီး ေဆာက္လုပ္ေစရပါသည္။ 

ယခု ဇြန္လ-၂၀၁၃ တြင္ ျမန္မာ့ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားကို ေလလံပစ္ေရာင္းခ်ျခင္းျဖင့္ ကန္ေဒၚလာ သန္းေပါင္း၂၀၀၀ေက်ာ္ ရရွိျခင္းအတြက္ အလြန္အားရဖြယ္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ သယံဇာတမ်ား ေရာင္းျပီး၊ ၀င္ေငြမ်ားစြာရရွိရာတြင္၊ သယံဇာတထြက္ေသာ ေဒသမ်ားအတြက္ ဘာတခုမွ မွတ္မွတ္ရရ လုပ္မေပးခဲ့ျခင္းကို ေရးလိုပါသည္။ 

တစ္ႏွစ္ကို ၂ဘီလွ်ံေလာက္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ား ဘယ္ကရပါသလဲ ဆိုလွ်င္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွ ေက်ာက္စိမ္း၊ ျမိတ္ကြ်န္းစုမ်ားမွ ပုလဲတို႔ တစ္၀က္စီ ပါ၀င္ေနပါသည္။ ယခုႏွစ္ ေက်ာက္မ်က္ေရာင္းခ်ေငြတြင္ ေက်ာက္စိမ္းတြဲမ်ားေရာင္းခ်ေငြ တစ္ဘီလွ်ံေဒၚလာေက်ာ္၊  ပုလဲတြဲမ်ားေရာင္းခ်ေငြ တစ္ဘီလွ်ံေက်ာ္ ပါ၀င္ေနသည္။ မိုးကုတ္၊မိိုင္းရႈးေက်ာက္မ်က္မ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သံယံဇာတမ်ားစြာ လွ်ပ္စစ္မွအစ၊ ေၾကးနီ၊ နီကယ္၊ ေရြ၊ေငြ၊၊အျဖိဳက္နက္၊ သံျဖဴ ..စသျဖင့္ မ်ားျပားစြာရွိပါသည္။ ေရနံဓါတ္ေငြမ်ားလည္း တဖက္သတ္စာခ်ဳပ္မ်ား အခ်ိဳ႔စာခ်ဳပ္မ်ားမွာ ႏွစ္၃၀၊ ႏွစ္၆၀ စသျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္၀င္ေငြ နစ္နာေနသည္မွာ ၀မ္းနည္းစရာျဖစ္သည္။ ယခု အစိုးရသစ္သည္ Consultant ကုမၼဏီၾကီးမ်ာကို ငွားရမ္း၊တိုင္ပင္ေသာေၾကာင့္ တရားမွ်တေသာ စာခ်ဳပ္မ်ားအျဖစ္ တစ္ခု၊ ႏွစ္ခု ရရွိလာသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ဥပမာ ေၾကးနီစီမံကိန္း..။

ထို ေက်ာက္စိမ္းထုတ္လုပ္ေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ပုလဲထုတ္လုပ္ေသာ ျမတ္ကြ်န္းစုတနသၤာရီတိုင္းအတြက္ ဟိုက္ေ၀း (အေ၀းေျပးလမ္းမ) ဘာေၾကာင့္ မေဆာက္ႏိုင္ေသးသနည္း ဆိုသည္ကို စဥ္းစားေနမိပါသည္။ ေတာ္ေတာ္ ခက္ခဲေနသည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ေငြေၾကးခက္ခဲသလား၊ နယ္ေျမျငိမ္းခ်မ္းမႈ ခက္ခဲေနသလား၊ ထိုေဒသမ်ား ဖြံ႔ျဖိဳးေရးကို ဂရုစိုက္စရာမလို ဟု သတ္မွတ္ထားသလား.. လားေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ စဥ္းစားမိသည္။

ေငြေၾကး။ ဘယ္ေလာက္ကုန္သနည္း။  .. ကန္ေဒၚလာသန္း၂၀၀ေက်ာ္ အကုန္က်ခံျပီး အေ၀းေျပလမ္း၂ခု .. ေရႊဘို-ျမစ္ၾကီးနား၊  ေမာ္လျမိဳင္-ေရး  ရႏိုင္ပါသည္။  ျဖစ္ႏိုင္သလားဟူေသာ.ေမးခြန္းကို ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါမည္..။

ႏိုင္ငံတကာတြင္ သယံဇာတ ထြက္ပါက ထိုေဒသအတြက္ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရးကို ဦးစြာေဖာက္လုပ္ေပးရသည္။ သို႔မွသာ သယံဇာတ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္း လွ်င္ျမန္၊ ေငြကုန္သက္သာမည္ျဖစ္သည္။ ေရရွည္အတြက္ ဦးစားေပးလုပ္ကိုင္ရေသာ္လည္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လမ္းတံတား၊လုပ္ငန္းအတြက္ ရင္းႏွီးျမွတ္ႏွံဖို႔ ေငြမရွိ။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ အေမရိကား ခရီးစဥ္တြင္ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး ဒုတိယအျမန္လမ္း ေဖာက္လုပ္ေပးပါရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ယခုေခတ္ အစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ား လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက တယ္လီဖုန္း၊ ႏိုင္ငံျခား ပိုကုန္၊သြင္းကုန္ အေရးၾကီးေၾကာင္းကို သိရွိျပီး၊ ထိုလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ျခစားမႈနည္းပါးရန္ လုပ္ေဆာင္လွ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ 

ျဗိတိသွ် (အဂၤလိပ္)မ်ား ျမန္မာျပည္ကို စတင္အုပ္ခ်ဳပ္သည္ႏွင့္ ပထမဆံုးအလုပ္မွာ လမ္းတံတားကို အျမန္ဆံုးေဆာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က မီးရထားလမ္းသည္ ေဆာက္လုပ္စရိတ္နည္းျပီး အလြန္ထိေရာက္ေသာေၾကာင့္ ရထားလမ္းမ်ားစြာ တဟုန္ထိုးေပၚလာရသည္။ ေအာက္ျမန္မာျပည္ တနၤသာရီတိုင္းမွ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္အထိ ရထားလမ္း ကြန္ယက္ၾကီးတခု ျဖစ္ေပၚလာျပီး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး အားလံုးကို အာရွထိတ္တန္းႏိုင္ငံအျဖစ္ အဂၤလိပ္တို႔က တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ ယခုေခတ္တြင္ ကုန္ကားၾကီးမ်ား ေစ်းသက္သာလာသျဖင့္၊ အေ၀းေျပးလမ္းမ အေရးပါလာသည္။ အေ၀းေျပးလမ္းမ ေဆာက္လုပ္ျခင္းအတြက္ ကုန္က်စရိတ္ကို ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရန္ကုန္-မႏၱေလး အေ၀းေျပးလမ္းမ်ိဳး (တရုပ္ျပည္စတိုင္) ေဆာက္လုပ္ျခင္းသည္ စရိတ္အလြန္သက္သာ၊ ျမန္ဆန္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။

လက္ရွိ ရန္ကုန္-မႏၱေလး အေ၀းေျပးလမ္းမၾကီး ကီလိုမီတာ၆၀၀ခန္႔ ေဆာက္လုပ္ရာတြင္၊ မည္မွ်ကုန္က်သြားသနည္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ သိႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါ။ သိစရာလဲမလိုေတာ့ပါ။ ျပီးတာလဲ ျပီးပါေစ။ လက္ရွိ လမ္းတံတား အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္အဖို႔ ထိုလမ္းမၾကီး ဘယ္ေလာက္ကုန္က်သြားသနည္းကို အလြယ္တကူ တြက္ခ်က္ႏိုင္သည္။ ေအာက္ေဖၚျပပါစာတန္းအရဆိုလွ်င္ ကီလိုမီတာ၅၀၀အတြက္ ကန္ေဒၚလာသန္း၃၀၀ထက္ ပိုမကုန္ႏိုင္ဟု ခန္႔မွန္းရသည္။ 

ကြ်န္ဳပ္သည္ လမ္းတံတား အင္ဂ်င္နီယာမဟုတ္၊ လွ်ပ္စစ္အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ေသာ္လည္း လမ္းတံတားပညာကို အနည္းက်ဥ္းေလ့လာ ႏိုင္ပါသည္။ စာေတြ႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လက္ေတြ႔သမားမ်ားေလာက္ မမွန္ကန္ႏိုင္ပါ။ အေနာက္ႏိုင္ငံမွ ကေနဒါႏိုင္ငံအစိုးရ Highway Engineering Department မွ လမ္းတံတားေဆာက္လုပ္ျခင္း စာတန္းတစ္ခုကို ေလ့လာၾကည့္ပါသည္။ (တရုပ္ႏိုင္ငံမွ လမ္းတံတားပညာရပ္မ်ား ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာမ်ား ေကာင္းစြာလက္ေတြ႔ ရရွိထားျပီးျဖစ္သည္)။ ထိုစာတန္းအရ ဒီဇုိင္း၊ ေရေျမာင္း၊ လမ္း၊ တံတားစရိတ္အားလံုးေပါင္းလွ်င္ ၁၂မီတာအေ၀းေျပးကားလမ္း တစ္ကီလိုမီတာကုန္က်ေငြမွာ ေဒၚလာ ၅သိန္းခြဲခန္႔ ဟု ခန္႔မွန္းထားပါသည္။ ျမန္မာအစိုးရက ေနာက္ထပ္ ရန္ကုန္-မႏၱေလးလမ္းတစ္ခုကို အေမရိကန္အစိုးရအား ေဆာက္ေပးရန္ခ်ဥ္းကပ္သည္။ လက္ရွိ ၄စီး (အသြား၂စီး၊ အျပန္၂စီး) အေ၀းေျပးလမ္းကို ၈စီးအျဖစ္ တိုးခ်ဲ႔ရန္ လုပ္ေဆာင္ေနသည္ဟု ဆိုသည္။ လက္ရွိလမ္းမွာ ေနာက္၅နွစ္အထိ လမ္းက်ပ္ဖြယ္မရွိပါ။ ပုသိမ္-ရန္ကုန္၊ ရန္ကုန္-ပဲခူး၊ ရန္ကုန္-ေမာ္လျမိဳင္၊ မံုရြာမႏၱေလး၊ စသည့္လမ္းမ်ားသည္ အလြန္က်ပ္ေနပါသည္။ လမ္အမ်ားစုတြင္ ကားတစ္စီးသာ သြားႏိုင္သည့္ကတၱရာလမ္းျဖစ္ျပီး၊ ကား၂စီး ပြတ္ျပီးေရွာင္တိမ္းရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၂လမ္း၊အေ၀းေျပးအဆင့္သို႔ ျမွင့္တင္ရန္ Highway Engineering ဌာနၾကီးတစ္ခုကို တည္ေထာင္ရဦးမည္ျဖစ္သည္။ ထိုစာတန္းမွာ road.cost.estimates.pdf (28 pages) ကို လူတိုင္းအလြယ္တကူေလ့လာႏိုင္ပါသည္။ 

ရန္ကုန္-မႏၱေလး အေ၀းေျပးလမ္းမမ်ိဳး၊ အေနာက္ႏိုင္ငံအဆင့္ ေဆာက္မည္ဆိုပါက တစ္ကီလိုမီတာလွ်င္ ပွ်မ္းမွ် ေဒၚလာ၅သိန္းခန္႔ကုန္မည္ျဖစ္သည္။ ပိုျပီးေကာင္းေအာင္လုပ္ပါက အလြန္ဆံုး တစ္ကီလိုမီတာ ေဒၚလာတစ္သန္းႏႈန္းမွ် ကုန္က်မည္။ တံတားေဆာက္လုပ္ျခင္းမ်ားသည္ ကုန္က်စရိတ္ပိုၾကီးပါသည္။ တံတား မ်ားမ်ား ပါ၀င္လွ်င္ စရိတ္ပိုကုန္က်မည္ျဖစ္သည္။ ထိုစာတန္းကို သာမန္ လမ္းတံတား အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးက ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။ ေရႊဘို-ျမစ္ၾကီးနား၊ (ကီလိုမီတာ-၂၀၀) ေမာ္လျမိဳင္-ေရး (ကီလိုမီတာ-၂၀၀) အေ၀းေျပးလမ္းေကာင္းတစ္ခုစီ ဘယ္ေလာက္ကုန္မည္ကို တြက္ခ်က္ႏိုင္ပါသည္။ ျပည္တြင္း၊ လမ္းတံတား၊ ပညာရွင္မ်ားကို ဘတ္ဂ်က္ခ်ေပးပါက ျခစားမႈကို စိုးရိမ္ပါလွ်င္ စင္ကာပူ၊ တရုပ္၊ ထိုင္း ..လမ္းတံတား Consultant မ်ားကို ငွားရမ္းႏိုင္ပါသည္။ ယခင္အစိုးရေဟာင္းလက္ထက္က အေ၀းေျပးလမ္း၊တံတားမ်ား ေဆာက္ပါက ျခအၾကီး၊အေသး ၀ိုင္း၀န္းစားေသာက္ၾကေသာေၾကာင့္ လမ္းေဖာက္ဖို႔ မေျပာႏွင့္၊ လမ္းျပင္စရိတ္ပင္ ေစ်းၾကီးလွသည္။ ပထမဆံုး ျမန္မာအစိုးရသစ္၏ ဘတ္ဂ်တ္ကို ေလ့လာေသာအခါ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ေခ်ာင္းသာအနီး ကီလိုမီတာ၃၀ လမ္းတစ္ခုကို သိန္း၅၀၀၀ ဘတ္ဂ်တ္ခ်ေပးထားသည္ကို ျမင္ရေသာေၾကာင့္ ၾသခ်မိပါသည္။ အစိုးရသစ္ တက္ျပီး ၁ႏွစ္အတြင္ ပုသိမ္-ရန္ကုန္ အေ၀းေျပးလမ္းမၾကီး ခ်ိဳင့္ခြက္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္ကိုလည္း အံ့ၾသမိပါသည္။ ျခစားမႈနည္းသြားပါက လမ္း၊တံတား ေဆာက္လုပ္မႈ စရိတ္မ်ား အလြန္နည္းသြားသည္ကို အစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ား မ်က္ျမင္ျဖစ္သည္။ 

ငါ၀ါဒ ဦးစားေပးစနစ္မ်ား ရွိေနဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။ မည္သို႔ျဖစ္ပါေစ..တစ္ႏွစ္ကို ေဒၚလာ သန္းေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္ ရွာေဖြေပးေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ျမစ္ၾကီနားျမိဳ႔ႏွင့္၊ တနၤသာရီတိုင္း၊ ျမိတ္၊ေကာ့ေသာင္ ေဒသခံမ်ားအတြက္ ေဒၚလာသန္း၂၀၀ခန္႔ အကုန္က်ခံေသာ အေ၀းေျပးလမ္းတစ္ခု ရသင့္ပါသည္။ လမ္းေဖာက္ျခင္းအတြက္ ဘတ္ဂ်တ္မေပးလိုသည္မွာ အစိုးရတိုင္း (လူတိုင္း) သဘာ၀ပင္ျဖစ္သည္။ ေပၚပင္အလုပ္မ်ားသာ ေခတ္စားေနေသာ ျမန္မာျပည္တြင္ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားေပးရံုေဆာက္ျခင္း၊ လမ္းေဖာက္ျခင္းမ်ားကို ဦးစားမေပးသည္မွာ ႏွစ္၅၀ၾကာခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ ယခင္အစိုးရက လမ္းတံတား ေဆာက္လုပ္ဘတ္ဂ်တ္မ်ားမွ ျခစားမႈတြင္နစ္ျမဳတ္သြားခဲ့ၾကသည္။ ယခု သယံဇာတ၀င္ေငြမ်ားကို ျခစားလိုသည့္ အေယာင္ေဆာင္ေဒသဖြံ႔ျဖိဳးေရးတြင္ မသံုးမိရန္ အေရးၾကီးပါသည္။ အထူးသျဖင့္ အလြန္ၾကီးမ်ားလွေသာ စစ္လက္နက္စရိတ္ကို ဘတ္ဂ်တ္ေလွ်ာ့ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္မည္ေလာ။ 

ျမန္မာမ်ား ေငြေၾကးကိုင္တြယ္သံုးစြဲရာတြင္ အလြန္အားနည္းပါသည္။ ဥပမာ..အေမရိကား၊ စင္ကာပူ လာအလုပ္လုပ္သူမ်ား တစ္ေဒၚလာ၃၀၀၀ လစာရသည္ႏွင့္၊ တစ္အိမ္လံုးငွား၊ ကား၀ယ္၊ အဲယားကြန္း၊ အသံုးအေဆာင္၊ မိုဘိုင္းဖံုး၊ ကြန္ျပဴတာ၊ အကၤ် ီ၊ဖိနပ္၊ အိတ္၊ နာရီအေကာင္းစားမ်ား၀ယ္သံုးေနၾကသည္မွာ မ်က္ျမင္ျဖစ္သည္။ ကိုယ့္လစာ ကိုယ္စိတ္ၾကိဳက္ သံုးစြဲသည္မွာ သဘာ၀က်ပါသည္။ သူမ်ားအလိမ္ခံရသည္လည္း ရွိသည္။ ယခုအစိုးရသစ္သည္ ယခင္စစ္အာဏာရွင္မ်ားကဲ့သို႔ ကိုယ္ၾကိဳက္သလိုမသံုးေတာ့ပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရအဖို႔ ရရွိလာေသာ သယံဇာတ၀င္ေငြမ်ားကို ဘတ္ဂ်တ္ျဖင့္ စနစ္တက်၊ လမ္းတံတား၊ စက္ရံုမ်ား၊ ပညာေရး၊က်န္းမ်ားေရး၊ စစ္ေရးအသံုးျပဳရန္ အတိုင္ပင္ခံ World Bank, Asia Bank, UNDP ကုလသမဂၢတို႔အၾကံအျပင္၊ ေငြေပးျပီးငွားရမ္းသည့္ World Class Fund & Budget Managers မ်ား ငွားရမ္းထားမည္ ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။ 

သယံဇာတဆိုသည္မွာ က်ိန္စာသင့္ေလ့ရွိပါသည္။ သယံဇာတေရာင္းရေငြေတြ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ ေမးခြန္းမွာ Good Question ျဖစ္သည္။ သယံဇာတေရာင္းစားခဲ့ေသာ ျမန္မာ့စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ဘယ္လိုဇတ္သိမ္းသြားသနည္းသည္ အေျဖပင္ျဖစ္ပါသည္။ သယံဇာတမ်ားကို အက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်ရန္ ျမင့္ျမတ္ေသာစိတ္ရွိသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားစြာလိုပါသည္။ MDG series 15-Jul-2013