>
ရန္သူမ်ဳိး၅ပါး နဲ႔ ရန္ကုန္
ရန္ကုန္သားစာဖတ္သူ
ေမ ၁၀၊ ၂၀၀၇
အျမစ္က ကၽြတ္ထြက္ေနတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးေတြ၊ ျပတ္ေနတဲ့ ဓာတ္ႀကိဳးေတြ၊ ၿပိဳလဲေနတဲ့ ဘီလ္ဘုတ္ေတြ၊ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ မွန္ကြဲစေတြ လမ္းမေပၚမွာ —- လမ္းေပၚမွာ —- ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ဳိးက်ေနတဲ့၊ ရြဲ႕ေစာင္းေန တဲ့ ၿဂိဳလ္တုစေလာင္းေတြ။ ျပည္လမ္းေပၚကို အေစာဆံုးထြက္လာၿပီး ရွင္းၾကတာက သံဃာေတာ္ေတြ၊ ရပ္ကြက္ထဲက လမ္းေတြထဲမွာက ေတာ့ ကိုယ္ထူကိုယ္ထနဲ႔ တက္ညီလက္ညီ ရွင္းေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြ။
ၾကည့္ျမင္တိုင္ ညေစ်းထိပ္ကေန ဗားဂရာေခ်ာက္ၾကားအတြင္း ပိတ္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြကို ရွင္းေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ၿမိဳ႕နယ္က တာ၀န္ရွိသူတေယာက္က ‘အရွင္ဘုရား ဒါေတြမလုပ္ၾကပါနဲ႔ ျမင္လို႔မေကာင္းပါဘူး’ တဲ့။ သံဃာေတာ္ေတြက ျပန္ေျပာတယ္။ ‘ငါတို႔မရွင္းေတာ့ မင္းတို႔ ရွင္းမွာမို႔လို႔လား’ —- တဲ့။
ကုန္စံုဆိုင္ဆိုသူေတြ ၀ယ္ေနက် ေဖာက္သည္ကိုေတာင္ မ်က္ႏွာမေထာက္ဘဲ တင္ထားလိုက္တဲ့ ေစ်းေတြဆိုတာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ။ သူတို႔ရင္ဘတ္ေတြမွာ ႏွလံုးသားေရာပါရဲ႕လား။ ေအးေလ ကိုယ့္အနီးအနားက လူေတြကေတာ့ ၀ယ္ႏိုင္ၾကတာကိုး။ မ၀ယ္ႏိုင္တဲ့သူေတြ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ၾကပါ့။
၃ ရက္ေန႔ ၄ ရက္ေန႔ သတင္းစာမေရာက္။ ၅ ရက္ေန႔မွာ ၄ ရက္ေန႔အတြက္ သတင္းစာေရာက္လာတယ္။ ေနာက္ ေန႔ေတြမွာလည္း တရက္စာစီ ေနာက္က်ၿပီးမွ ဖတ္ရတယ္။ ဒီေန႔ ၈ ရက္ေန႔အထိပဲ။
ေနာက္အက်ဆံုး ၂ ရက္ေန႔ေလာက္မွာ လုပ္ရမယ့္ လုပ္သင့္တဲ့ လုပ္ႏိုင္ ခဲ့တဲ့ အစည္းအေ၀းတခုကို ၃ ရက္ေန႔မနက္ ၈ နာရီခြဲမွာ လုပ္သြားေၾကာင္း ဖတ္ရပါတယ္။
၄ ရက္ေန႔အတြက္ထုတ္တဲ့ သတင္းစာမွာ။(ေတာ္ပါေသးတယ္ ေလ —- မလုပ္တာထက္စာရင္ေတာ့။ Better late than Never လို႔ ဆိုတယ္မဟုတ္လား။)
ဒီသတင္းစာထဲမွာ ထူးျခားစြာ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတာကေတာ့ ဗန္းေမာ္လား၊ ျမစ္ႀကီးနားလား အထက္ပိုင္း တခု မွာ ပိုစတာဆိုင္းဘုတ္တခု ေထာင္တဲ့ သတင္း။ (ပါျဖစ္ေအာင္ ပါလာေသးတယ္ေနာ္)။
ေရဒုကၡက ႀကီးတယ္ဗ်ာ။ ၅ ရက္ေန႔မွာမွ ကန္ေတာ္ႀကီးဘက္၊ တာေမြဘက္၊ ဆူးေလဘက္ လွည့္ၾကည့္ဖို႔ အခိ်န္ ရတယ္၊ ကားခေတြက ေစ်းႀကီးလြန္းေတာ့ ေျခေထာက္ကိုပဲ အမ်ားဆံုး အားကိုးရတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲမွာ စစ္ကားေတြနဲ႔ ရဲေဘာ္ေတြ ခဏခဏျဖတ္သြားတာ ေတြ႔ရတယ္။
ဆူးေလကေန အိမ္အျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာေတာ့ စံျပ႐ုပ္ရွင္႐ံုနားမွာ ရဲေဘာ္ေလးေတြ အပင္ခုတ္ၿပီး ရွင္းလင္းေရး လုပ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ေနပူက်ဲက်ဲႀကီးထဲမွာ ယူနီေဖာင္းေတြမွာ ေခၽြးေတြရႊဲလို႔၊ ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ ျပတ္လို႔။ (ေနဦး —- ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေနပူခံတာနဲ႔ ဒီယူနီေဖာင္းေတြ ဒီေလာက္ ေဟာင္းသြားမလား၊ ရွားရွားပါးပါး ထြက္တဲ့ ဂ်ာနယ္ထဲက ဓာတ္ပံုေတြမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ သစ္သစ္လြင္လြင္ေတြ ေတြ႔ခဲ့ရပါလား။ အခုလည္း ဒီအဖြဲ႔ ထဲမွာ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ေတြ ပါ ပါတယ္။ ဘားေတြဆို ေရႊေရာင္လက္လို႔ —။ ေအးေလ၊ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္က အေတြးေခါင္လြန္းပါတယ္ဗ်ာ) ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီနားက ဘားေတြကို ခ်ီးက်ဴးရမယ္၊ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ အတူ ကိုယ္တိုင္၀င္ၿပီး အပင္သယ္ေနတာ တေယာက္ဆို ေခၽြးေတြရႊဲေနတဲ့ သူ႔ယူနီေဖာင္းက ရြဲ႕ေစာင္းၿပီး အက်ႌ ခါးေတြ ဘာေတြ ထြက္လို႔)
ဒီေနရာမွာ ထူးျခားတာတခုက —- ဒီအဖြဲ႔ထဲက သူတို႔ေတြ အမ်ားစုခမ်ာ တကယ္ကို ပင္ပန္းခံ ခုတ္ေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကို ကူညီေနတဲ့သူမေျပာနဲ႔ စကားေျပာၿပီး ေမးစမ္းေနမယ့္ သူေတြေတာင္ မရွိဘူး။ ေသာက္ေရ၊ စားစရာ ဘာမွေပးမယ့္လူမရွိဘူး။ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန တေစ့တေစာင္းသာ ၾကည့္ေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္၊ ၃ ရက္ ၄ ရက္ေန႔ေတြမွာ လမ္းထဲ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ရွင္းၾကလင္းၾကတုန္း။ ေတြ႔ရတဲ့ ျမန္မာေတြရဲ႕ သဒၶါတရား၊ အားနာစိတ္၊ ေက်းဇူတင္တတ္တဲ့စိတ္၊ တာ၀န္သိစိတ္ေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ။ ဒီတပ္ဖြဲ႔ကိုၾကည့္ေနၾကတဲ့ အနီးအနားက ျပည္သူေတြဆီမွာ ေၾကာက္စရာ ေအးစက္တဲ့ မ်က္လံုးေတြ ဘာလို႔ရွိေနရတာလဲ၊ ဒီထက္ပိုၿပီး က်ေနာ့္ေခါင္းထဲကို ႏွိပ္စက္တဲ့ ေမးခြန္းက တႏွစ္တခါ ေႏြရာသီတရက္ဆိုရင္ တီဗြီမွာ အျမဲျမင္ရတဲ့ သေျပပန္းနဲ႔ ပန္းကုံးစြပ္ၾကတဲ့ ျပည္သူဆိုသူေတြ ဘယ္မွာလဲ —–။
၆ ရက္ေန႔က်ေတာ့ အိမ္မွာ ေရအေရးက ေတာ္ေတာ္ပူလာၿပီ။ ဆီေစ်းက ၁၀၀၀၀ ေက်ာ္ ဆိုေတာ့ မီးစက္ငွားတင္ရင္ တနာရီ ၁၅၀၀၀။ ဂ်ဳိးျဖဴေရလာတာေတြကလည္း ရႊံ႕ေရေတြလို ေနာက္ေနတာ။ ေအးေလ တပံုး ၅၀၀ ေပးၿပီး ေရသန္႔၀ယ္ခ်ဳိးဖို႔လည္း ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ဆိုေပမယ့္ သူမ်ားေတြ ဒုကၡကိုၾကည့္ၿပီး၊ ၾကားၿပီး လိပ္ျပာ မလံုခ်င္ဘူးဗ်ာ။ ေရကုန္ရင္ မခ်ဳိးနဲ႔ေပါ့။ ဒါပဲေကာင္းတယ္။
ထူးထူးျခားျခားျဖစ္စဥ္၊ ျမင္ကြင္း နဲ႔ သတင္းေတြ
၁။ ငလ်င္လႈပ္မွာေၾကာက္လို႔ ညဘက္မွာ အိမ္ေအာက္ဆင္းေနၾကတဲ့ ယုဇနဥယ်ာဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္ကလူေတြ။ (ေတာ္ေသးတယ္၊ အမ်ဳိးတေယာက္ကေတာ့ ဖုန္းဆက္လို႔ရလို႔ အိမ္ေပၚျပန္တက္ဖို႔ ေျပာလိုက္ရတယ္။)
၂။ ေနပူလာလို႔ ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ့ လမ္းေဘးက သစ္ပင္ေတြ၊ သစ္ရြက္ေတြေပၚမွာမွ ခ်ထားခဲ့တဲ့ မီး လံုး၀ မသတ္ထားတဲ့ စီးကရက္ရွည္။ (တိုရင္ကမွ အစီခံထိရင္ မီးၿငိမ္းသြားဦးမယ္)
၃။ အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ တရက္စီေနာက္က်ေနတဲ့ ေၾကးမံုသတင္းစာ။
၄။ ၄ ရက္ေန႔သတင္းမွာ ဧရာ၀တီတတိုင္းလံုးေပါင္းမွ ၂၀၀ ေက်ာ္ကေန ၅ ရက္ေန႔မွာ တၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာတင္ ေသာင္းခ်ီေသတာရွိႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အတက္ၾကမ္းတဲ့ ေသဆံုးသူဦးေရစာရင္း။
၅။ ပံုမွန္ထက္ ၅ ဆကေန ၁၀ ဆေလာက္ထိ တေမွ်ာ္တေခၚရွည္ေနတဲ့ ဆီဆိုင္မွာ တန္းစီထားတဲ့ကားေတြ။
၆။ ကေလး၊ လူႀကီး အိမ္ရွိလူကုန္ ပံုးကုိယ္စီနဲ႔ တန္းစီေနတာေၾကာင့္ ဆီဆိုင္လိုပဲ ရွည္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ထဲက ေရဘံုဘိုင္ေတြ။
၇။ မုန္တိုင္းက်ခါနီး ေလျပင္းလာလို႔ မီးျဖတ္ထားတာကို အာဏာစက္ျပင္းစြာ ဖုန္းဆက္လို႔ ဓာတ္အားလႊတ္ေပး လိုက္ရာကေန ေရွာ့ခ္ျဖစ္ေလာင္ရတယ္ဆိုတဲ့ သိမ္ႀကီးေစ်းက မီးသတင္း။
၈။ ၄ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ထိ ဘယ္ယာဥ္ထိန္းရဲကိုမွ မျမင္ခဲ့ရတဲ့ ျပည္လမ္းက မီးပိြဳင့္မ်ား။
၉။ လွ်ပ္စစ္၀န္ထမ္း၀တ္စံုနဲ႔ ဓာတ္ႀကိဳးေတြျဖဳတ္ေခြၿပီး တေနရာ သြားသယ္မယ္ (သို႔) သြားသိမ္းမယ္ထင္လို႔ လိုက္ပို႔လိုက္ရၿပီးမွ ေရာင္းစားဖို႔ ျဖဳတ္သြားတာမွန္း သိခဲ့ရတဲ့ တက္စီသမားတေယာက္ ေျပာျပတဲ့ ဇာတ္လမ္း။
၁၀။ တခ်ပ္စီအတြက္ တိုကင္ယူ၀ယ္ရတယ္ဆိုတဲ့ မတန္တဆ အျမတ္ႀကီးစားထားတဲ့ အိမ္မိုးသြပ္အေရာင္းဆိုင္ တဆိုင္။
၁၁။ မ်ားျပားလွစြာေသာ ေက်းရြာေတြ ၿမိဳ႕နယ္ေတြအတြက္ သြားကူဖို႔ ရဟတ္ယာဥ္က ၁၀ စီး မျပည့္။
၁၂။ ကယ္ဆယ္ေရးအတြက္ ဘတ္ဂ်က္ က်ပ္သန္း ၅၀၀၀ = ဆန္အိတ္ ၂ သိန္း (တအိတ္ ၂၅၀၀၀ ေစ်းႏွင့္ ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေပါ့ေပါ့ တြက္ထားတာပါ)
၁၃။ ၂ ရက္ေန႔ထုတ္ သတင္းစာထဲက ႏွစ္ကြက္ပဲပါတဲ့ မိုးေလ၀သ သတင္းထဲမွာ အစိုးရိမ္မလြန္ပါနဲ႔ ဆိုတဲ့ မ်က္မွန္ေၾကာ္ျငာသူ မိုးေလ၀သ က အရာရွိမင္းနဲ႔ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္မို႔ တားဆီးလို႔မရႏိုင္တာေၾကာင့္ နားလည္ေပးၾကပါဆိုတဲ့ ၆ ရက္ေန႔ သတင္းစာက ေခါင္းႀကီးပိုင္းစာသား။
၁၄။ ၃ ရက္ေန႔ ညေန ၃ နာရီေလာက္မွာ မီးစက္တ၀ူး၀ူးနဲ႔ ဖြင့္ထားတဲ့ တီဗြီဂိမ္းဆိုင္၊ အျပည့္ျဖစ္ေနတဲ့ လူငယ္ ေလးေတြ၊ မပ်က္မကြက္ ဖြင့္ထားတဲ့ ဘံုဆိုင္ေတြ —–
၁၅။ အင္းစိန္ ဂ်ပန္လမ္းမွာ အ၀တ္တစမွ မကပ္ဘဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္အရြယ္ အမ်ဳိးသမီးတဦး (မပဋာကို ကိုယ္ေတြ႕ျမင္ဖူးသြားၿပီေပါ့၊ သူ႔လိုမ်ဳိး ဘ၀ဆိုးသြားသူေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ရွိဦးမလဲ)
၁၆။ ကမၻာေအးဘုရားလမ္းေပၚက ေက်ာက္မ်က္ျပခန္းေရွ႕ ေရေျမာင္းေပါက္မွာ ဇကာနဲ႔ ခံေနတယ္ဆိုတဲ့ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ စူးေရာက္သူတေယာက္အေၾကာင္း။
၁၇။ ဒီေန႔ (၈) ရက္ေန႔ ေန႔လည္မွာ ဟံသာ၀တီအ၀ိုင္းက ဘာမွန္းမသိတဲ့ ဟာႀကီးေဘးမွာ ျမက္ႏႈတ္ေနရတဲ့ စည္ပင္အလုပ္သမားေတြ (ျပတ္ေနတဲ့ ဓာတ္ႀကိဳးေတြထက္ အေရးႀကီးတဲ့ ေနရာထင္ပါတယ္)။
အင္း —– ဆက္ေရးရရင္ေတာ့ ခက္ကုန္ေတာ့မယ္။
ဒါနဲ႔စကားမစပ္ဗ်ာ။ အေမရိကားမွာ ကက္ထရီနာ မုန္တိုင္းတုန္းက ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ေဆာင္ပံုေတြကို ေ၀ဖန္ထားတဲ့ စကားအသံုးအႏႈန္းတခု ရွိတယ္ဗ်။ Vacuum in Leadership တဲ့။ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာေတာ့ ဒီစကားကို ထပ္ပြားလို႔အမ်ားႀကီးရေသးတယ္ေနာ္။
Vacuum in Ethic, Vacuum in Caring, Vacuum in Character, Vacuum in Sense of responsibility, Vacuum in Trust, Vacuum in Courage, Vacuum in Awareness, Vacuum in Knowledge, Vacuum in Prevention, Vacuum in Planning, Vacuum in Ability, Vacuum in Judgment, Vacuum in the Priority ——– Vacuum in EVERTHING !!!!!
ဘာ — လွ်ပ္စစ္မီး ဟုတ္လား ဗြီအိုင္ပီ တေနရာ ႏွစ္ေနရာကေတာ့ ၄ ရက္ေန႔ကတည္းက ရေနၿပီတဲ့။ ၀မ္းသာလိုက္ၾကပါ။
စာလံုးေပါင္းအမွားေတြအတြက္ကေတာ့ သည္းခံၾကပါ ကိုရင္တို႔။ အင္တာနက္က တနာရီကို ၁၀၀၀ ဆိုေတာ့ စာကို အျမန္႐ိုက္ရတယ္ဗ်ာ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
