>
တိုင္းဴပည္ရဲႛ ကံဳကမၳာကို အဆံုးအဴဖတ္ေပးတဲ့ ကာလ ေရာက္ေတာ့မယ္
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခဵာင္း
မတ္ ၃၀၊ ၂၀၀၈
တိုင္းဴပည္တဴပည္မႀာႎိုင္ငံေရးအဳကပ္အတည္း၊ ဒၝမႀမဟုတ္ ေရႀႛမတိုးသာ ေနာက္မဆုတ္သာအေဴခအေနမဵိႂး ဳကံႂလာရရင္ “ေဆး႓မီးတို”ကအစ “တေဘာင္ေပး”၊ “နတ္လမ္းႌၿန္ေပး”တာေတၾ၊ “ေရၿငံုးမင္းအ႓မီးေမ႖ာ္” သလို ေမ႖ာ္ခိုင္းတာစတာေတၾ ဟိုကဒီကေပၞလာတတ္ပၝတယ္။ ပံုမႀန္အေဴခအေနမႀာ ႎိုင္ငံေရးစကားေဴပာေနသူ မဟုတ္သူေတၾေတာင္ ဒီလိုအခၝမႀာ ခုန္ထၾက္လာတတ္ပၝတယ္။ ဒၝမဆန္းပၝဘူး။ တကမၲာလံုးမႀာ ဴဖစ္တတ္တာပၝပဲ။
ဒၝေပမဲ့ အဲဒီလိုသေဘာတရားေတၾ ထုတ္လာသူေတၾဟာ ဘယ္လိုသေဘာထားနဲႛ ေပးတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေသခဵာ စိစစ္ဖိုႛလိုပၝတယ္။ တိုင္းဴပည္နဲႛဴပည္သူလူထုအေပၞမႀာ ေစတနာရႀိသူေတၾပၝတတ္သလို တခဵိႂႛကေတာ့ ဒီတေကၾႛမႀာဴဖင့္ ငၝ့အကၾက္ေပၞ႓ပီလိုႛယူဆ႓ပီး ထၾက္လာ တာပၝ။
ငၝ့အကၾက္ဆိုတာမႀာ အတိုက္အခံႎိုင္ငံေရးေလာကမႀာဆိုရင္ ေခၝင္းေဆာင္ဴဖစ္ဖိုႛ၊ ထင္ေပၞေကဵာ္ေစာဖိုႛ၊ အလိုေတာ္ရိေလာကမႀာဆိုရင္ ငၝမဵက္ႎႀာရေအာင္လုပ္ဖိုႛ၊ ရာထူးေနရာရဖိုႛ၊ စတာမဵိႂးေတၾပၝတတ္ပၝတယ္။ စစ္အစိုးရကိုဆန္ႛကဵင္ရတဲ့ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပၾဲသက္တမ္း ရႀည္ဳကာလာတာနဲႛအမ႖ ဒီလိုထူးထူးဆန္းဆန္း အယူအဆေတၾေတၾႛလာရပၝတယ္။
တခဵိႂႛဆိုရင္အေနာက္တိုင္းက စာအုပ္ေတၾထဲမႀာပၝတာ ေတၾကို ကိုယ့္ႎိုင္ငံအေဴခအေနနဲႛ သင့္ေတာ္သည္၊ မသင့္ေတာ္သည္မစဥ္းစားပဲ အတင္းဆၾဲယူ႓ပီး သေဘာတရားဖန္တီးဳကတာေတၾႛရ ပၝတယ္။ ဖိနပ္မေတာ္ရင္ ဖေနာင့္ဴဖတ္မယ့္သေဘာပၝ။
ဗမာဴပည္ရဲႛလက္ရႀိအေနအထားမဵိႂးမႀာ အာဏာရလူတန္းစားဟာ “ခၾင္လံုးက႗တ္ႎိုင္ခဵင္ေနသမ႖“၊ ဒၝမႀမဟုတ္ “ခၾင္လံုးက႗တ္ အႎိုင္ယူဖိုႛပဲေတၾးေခၞ လုပ္ေဆာင္ေနသမ႖“ ဘယ္ေတာ့မႀ ႎႀစ္ဖက္အႎိုင္ရရႀိတဲ့ “Win – Win ေဴဖရႀင္းနည္း“ ဴဖစ္ေပၞမလာႎိုင္ပၝဘူး။ “Win – Win ေဴဖရႀင္းနည္း” ဆိုတာဟာ ႎႀစ္ဖက္စလံုးကသေဘာရိုးနဲႛ၊ အေဴဖေကာင္းရလိုတဲ့ဆႎၬအစဴပႂခဵက္နဲႛ ေဆၾးေႎၾးဳကမႀရတာပၝ။ အာဏာရလူတန္းစားက “သူႛဘက္က အႎိုင္ရေနတယ္“ လိုႛထင္ေနသမ႖ “ဂိမ္းသီ၀ရီ“ ဆိုတာအလုပ္မဴဖစ္ႎိုင္ပၝဘူး။
ဒီေနႛဗမာဴပည္ ဴပည္သူေတၾ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ရန္သူဟာ ဘယ္လိုလူလဲဆိုတာကို အကဲဴဖတ္တာမႀာကိုပဲ ဴပႍနာရႀိေနပၝတယ္။ စစ္ဗိုလ္ခဵႂပ္ေတၾကို “ပန္းပန္၊ သနပ္ခၝးလိမ္းေပး”ေန႓ပီး “ဒီခဵႂပ္” ကို “အိုးမည္းသုပ္ဖိုႛ” ဳကိႂးစားေနတာေတၾလည္းေတၾႛရပၝတယ္။ ကိုယ့္ဖက္ကသူႛကိုဳကည့္ရင္တမဵိႂး၊ သူႛဖက္က ကိုယ့္ကိုဳကည့္ရင္ တမဵိႂးဆိုတာမဆန္းပၝဘူး။ ဒၝေပမဲ့ဘယ္ဖက္မႀာရပ္တယ္ဆိုတဲ့ကိစၤကိုေတာ့ ေဴပာရပၝမယ္။
ဒီေနႛဗမာဴပည္ ဳကံႂေတၾႛေနရတဲ့ အဳကပ္အတည္းဟာ လက္နက္ကိုင္ထားတဲ့ အာဏာရလူတန္းစားက အာဏာကိုဴပည္သူက ေရၾးေကာက္တင္ေဴမႀာက္သူေတၾလက္ထဲ လၿဲေဴပာင္းဖိုႛမေဴပာနဲႛ “တဖဲ့တစေတာင္” ခၾဲမေပးခဵင္လိုႛဴဖစ္ပၝတယ္။ တခဵိႂႛေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႎိုင္ငံေရးပေရာဟိတ္လိုႛ သတ္မႀတ္ယူဆေနသူေတၾေဴပာသလို အတိုက္အခံေတၾဖက္က၊ အထူးသဴဖင့္ “အမဵိႂးသားဒီမိုကေရစီ”ဖက္က အေလ႖ာ့မေပးလိုႛ၊ တင္းခံေနလိုႛလံုး၀မဟုတ္ပၝဘူး။
ဒၝဳကားထဲကပဲ “ကိုယ္ကေလ႖ာ့ေပးရင္ သူကလည္းေလ႖ာ့ေပးလာမယ္” ဆိုတဲ့ အံ့ဳသစရာစဥ္းစားေတၾးေခၞနည္းေတၾေတာင္ ဳကားရ ဖတ္ရပၝတယ္။ သူတုိႛဟာ နအဖကိုဖားခဵင္လၾန္းတာလား၊ ႎံုအလၾန္းတာလား စဥ္းစားစရာဴဖစ္ေနပၝတယ္။ ဒီထက္ဒီသာဆက္႓ပီး အေလ႖ာ့ ေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ “ခၝးပၝ ပၝရံု” မက “ကဵားေရႀႛခံတၾင္းေရႀႛ” မႀာ ကိုယ္ကိုစင္းေပး တာပဲဴဖစ္မႀာေတာ့မႀာပၝ။
ဒီအေတၾးအေခၞေတၾနဲႛ တဆက္ထဲတခဵိႂႛက ဗမာဴပည္ရဲႛ ဴပည္တၾင္းစစ္သမိုင္းကိုလည္း သူတိုႛဴဖစ္ေစခဵင္သလို “ဆၾဲေတၾး၊ ဆၾဲေရး”ေန တာေတၾ ေပၞလာေနပၝတယ္။ “နအဖေပးထားတဲ့ဒီမိုကေရစီ”ဟာ သူတိုႛရဲႛအဲဒီလိုေရးသားမႁေတၾအတၾက္ေတာ့ တကယ့္ကိုအံကိုက္ပၝ။
ဴပန္ စဥ္းစားဳကည့္ပၝ။ ေစ့စပ္ေဆၾးေႎၾး႓ပီး ဴပည္တၾင္းစစ္ရပ္စဲေရး ဴပည္တၾင္း႓ငိမ္းခဵမ္းေရး ဴပန္လည္တည္ေထာင္ဖိုႛ ဗကပက ၁၉၅၅ခုႎႀစ္မႀာ ကမ္းလႀမ္းတုန္းက “စစ္အုပ္စု”ဟာ တပ္မေတာ္ရဲႛတစိတ္တပိုင္းမႀာပဲ “ဘန္ကာတူး၊ အေဴခစိုက္ေနရတုန္းပဲ” ဴဖစ္ပၝတယ္။ “မဆလဆိုရႀယ္လစ္အေတၾးအေခၞ” ဆိုတာကို စတင္႓ပီးေတာ့ ႒ကံဆေနရတုန္းဴဖစ္မႀာပၝ။ စစ္အုပ္စုအပိုင္စီးထားတဲ့ “စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးဌာန“ကို အသံုးဴပႂ႓ပီး “ေခတ္ေရး“ စာေစာင္ကေလးေတၾထုတ္ေန႓ပီး တပ္ကို တလက္ကိုင္ဴဖစ္ေအာင္ ဳကိႂးစားစည္းရံုးေနတုန္းဴဖစ္ပၝတယ္။
(အဲဒီ “ေခတ္ေရး“ စာေစာင္ကေလးေတၾကို ဴပန္လည္ေလ့လာဳကည့္ရင္ ရႀင္းပၝလိမ့္မယ္။ ေသာင္းနဲႛခဵီရိုက္႓ပီးအလကားေ၀ခဲ့တာမိုႛ အခုရႀာရင္ ရႎိုင္ပၝေသးတယ္။)
ဗကပထဲမႀာလည္း အဲဒီတုန္းကတည္းက “ကိုယ့္ဘက္ကေလ႖ာ့ေပးလိုက္ရင္ သူႛဘက္ကလည္းေလ႖ာ့ေပးလိမ့္မယ္” ဆိုတဲ့ အေတၾးအေခၞကို စစ္တမ္းေတၾ ပလူပဵံေအာင္ေရး႓ပီး ဴဖန္ႛေနဳကတာပၝ။ အလၾယ္ဆံုးဥပမာဴပရရင္ “ခဵမ္းေအးစစ္တမ္း” ပၝ။ ဒၝကတခုပဲဴဖစ္ပၝတယ္။
တဴခားစစ္တမ္းေတၾလည္းရႀိပၝေသးတယ္။ ဒၝေပမဲ့ အဲဒၝေတၾအားလံုးမႀာ အေဴခခံအေတၾးအေခၞကေတာ့ တခုတည္းပၝ။ အဲဒၝက “ကိုယ့္ဘက္ကေလ႖ာ့ေပးမႀ သူႛဘက္ကေလ႖ာ့လာမယ္” ဆိုတဲ့အေတၾးအေခၞဴဖစ္ပၝတယ္။
အဲဒီအယူအဆရႀင္တခဵိႂႛက “ဆုတ္မယ့္ဆုတ္ ကတုတ္ထိေအာင္ ဆုတ္ရမယ္” လိုႛေဴပာ႓ပီး လက္နက္ခဵအညံ့ခံဖိုႛေဴပာဳကပၝတယ္။ သူတိုႛ မစဥ္းစားမိတာက “ခၾင္လံုးက႗တ္” အႎိုင္ယူခဵင္သူဟာ ေလ႖ာ့ေပးရင္ “ကမ္းတက္တတ္တယ္” ဆိုတာပၝပဲ။
“ဒီမိုကေရစီကို လက္နက္နဲႛလဲ” လိုႛ မရခဲ့တာကိုေတာ့ “ဴပည္သူႛရဲေဘာ္”ေတၾ “အလံနီ”ေတၾရဲႛ ဴဖစ္ရပ္ကသက္ေသဴပခဲ့ပၝ႓ပီ။
ဒီမိုကေရစီကို “မဲဴပား“နဲႛရေအာင္လုပ္ရင္ရမယ္။ “အဳကမ္းမဖက္ေရး“နဲႛ လုပ္ရင္ရမယ္ထင္တဲ့ “ထင္ေယာင္မႀားမႁ” ကိုေတာ့ “ပထစ” နဲႛ “ဒီခဵႂပ္” အေတၾႛအဳကံႂေတၾက ဴပသၾားခဲ့႓ပီမဟုတ္ပၝလား။
အခုေတာ့ “စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး” မႀာ ေအာက္သက္ေကဵခဲ့တဲ့ ဗိုလ္သန္းေရၿက “တရားခံအဴဖစ္ခံ႓ပီး” အေဴခခံဥပေဒ ေရးဆၾဲလိုက္ပၝ႓ပီ။ အမဵိႂးသားဒီမိုကေရစီအဖၾဲႛခဵႂပ္ကို ေနာက္ဆံုးလက္သီးခဵက္သၾင္းတဲ့ “coup de grace” အဆင့္ကို ေရာက္ေန႓ပီ။
စစ္အုပ္စုဟာ “စစ္တပ္နဲႛ အာဏာသိမ္း“ “coup déta” နဲႛ စခဲ့႓ပီး “coup de grace” နဲႛ “စစ္အုပ္စု မင္းဆက္”ကို ထူေထာင္ခဵင္ေဳကာင္း ေဖာ္ဴပေနတာဴဖစ္ပၝတယ္။ ဒိထက္ထပ္ေလ႖ာ့ရင္ဘာဴဖစ္မလဲ။ ဴပားဴပား၀ပ္တဲ့ဘ၀ပဲေရာက္မႀာပၝ။ အႌၾန္ႛတံုးတဲ့ဘ၀ပဲ ေရာက္မႀာပၝ။
၂၀၀၈ခုႎႀစ္ကေန ၂၀၁၀ခုႎႀစ္၊ ဒီ၂ႎႀစ္အတၾင္းမႀာအဴဖစ္အပဵက္ေတၾဟာ ဗမာဴပည္ရဲႛ ကံဳကမၳာကို ဆံုးဴဖတ္ပၝလိမ့္မယ္။ ဘာဴဖစ္မလဲ။ အေကာင္းလား၊ အဆိုးလားေတၾႛရေတာ့မႀာပၝ။ ဳကာဳကာေစာင့္ရမယ္ မထင္ပၝဘူး။ ေတၾေ၀ေနရင္ တသက္တာလံုး ခံရပၝလိမ့္မယ္။
“ဖဆပလ” – “ပထစ” – “မဆလ” တိုႛရဲႛဇာတ္သိမ္းမဵိႂး “အမဵိႂးသားဒီမိုကေရစီအဖၾဲႛခဵႂပ္” မသိမ္းရေလေအာင္ က႗န္ေတာ္တိုႛတေတၾအားလံုး ဳကိႂးစားဳကရပၝမယ္။ ဒၝဟာ “ေနာက္႓မီးဆၾဲ”လုပ္တာမဟုတ္ပၝဘူး။ သမိုင္းတေခတ္မႀာရင္ဆိုင္ရတဲ့ အေဴခအေနမႀာ ကိုယ့္ကဵတဲ့အခန္းကေန ၀င္ပၝတာဴဖစ္ပၝတယ္။
တကယ္ေတာ့ဗမာဴပည္ရဲႛအဴဖစ္ဟာ “ဖၾတ္မိေကဵာင္း” ဴဖစ္လာလိုႛ “ဖၾတ္ေကဵာ ဴပာစုဘ၀” ေရာက္ရတာပၝ။ ၁၉၅၅ခုႎႀစ္ ေလာက္တုန္းက စစ္အုပ္စုဟာ “အိမ္ေဴမႀာင္”အဴဖစ္ကေန ဴပည္တၾင္းစစ္ေဳကာင့္ ႒ကီးထၾားလာတဲ့ “ဖၾတ္ဘ၀”ပဲ ရႀိပၝေသးတယ္။ ဒီလိုနဲႛ ၁၉၅၈ခုႎႀစ္မႀာ “ဖဆပလ ကၾဲ”ေတာ့ တဆင့္တက္လာပၝတယ္။ စစ္အုပ္စုဟာ “ႎိုင္ငံေတာ္အာဏာပိုင္”အဴဖစ္ “ယာယီ” ဴဖစ္လာပၝတယ္။ အာဏာရဲႛအရသာကို “လ႖ာနဲႛလဵက္ခၾင့္”ရလိုက္ပၝတယ္။ “ေနေသးသပ ဴခံႂထဲက”၊ “ခဵိႂေသၾးသပ တဴမဴမ”လုပ္ေနပၝတယ္။
ဗိုလ္ေန၀င္းနဲႛ သူႛတပ္မႀူးေတၾဟာ ၁၉၅၈ခုႎႀစ္မႀာ သူတုိႛကို “အာဏာလၿဲေပးခဲ့တဲ့” ဦးႎုရဲႛ ပထစအစိုးရကို ခဏေစာင့္ဳကည့္႓ပီး ၁၉၆၂ ခုႎႀစ္မႀာကဵေတာ့ သူတိုႛအာဏာသိမ္းရင္ “ပထစ”ေတၾ လၾန္ဆန္ႎိုင္မႀာမဟုတ္ဘူးလိုႛတၾက္မိ႓ပီး တဆင့္တက္လိုက္တာပၝပဲ။ အာဏာကို အ႓ပီးအပိုင္သိမ္းလိုက္တာပၝ။ ကမၲာတည္သေရၾႛ အာဏာကိုဆုပ္ကိုင္ထားႎိုင္ဖိုႛအတၾက္ “မဆလအလံ” ကိုလည္း အတိအလင္းထူဴပ လိုက္ပၝတယ္။
၁၉၈၈ မႀာ စစ္အုပ္စုဟာ “မဵိႂးဆက္သစ္”ကို “အာဏာအေမၾ” လၿဲေပးပၝတယ္။ “ရႀစ္ေလးလံုးတိုက္ပၾဲ႒ကီး”ေဳကာင့္ ဗိုလ္ေန၀င္း “ပန္းေပး”သၾားတာပၝ။ ၁၉၈၈ခုႎႀစ္ကေန အခု၂၀၀၈ခုႎႀစ္ အထိမႀာေတာ့ အာဏာကိုလည္း လၿဲမေပး၊ စစ္တန္းလဵားကိုလည္း မဴပန္ေတာ့ပၝဘူး။ ေနဴပည္ ေတာ္အသစ္ ထူေထာင္႓ပီး “အာဏာကို ရာသက္ပန္သိမ္းထားမယ္” ဴဖစ္ေနပၝ႓ပီ။
ဴပည္ပမႀာ သူမဵားေတၾက “အမိႁက္လႀည္း႒ကီး”လိုႛ ထင္စရာဴဖစ္လာေနခဵိန္မႀာ ဴပည္တၾင္းမႀာကဵေတာ့ “ဖၾတ္က မိေကဵာင္း” ဴဖစ္တာ ဳကာ႓ပီဴဖစ္တဲ့အတၾက္ “ဴမစ္ဴပင္တခုလံုး မခဵမ္းသာရံုမက ဴမစ္ဴပင္တခုလံုး မီး ဟုန္းဟုန္းေတာက္မယ့္ အေဴခအေန” ဆိုက္ေနပၝ႓ပီ။
ႎိုင္ငံေရးဘ၀မႀာ ဇာတ္ဆရာ မရႀိပၝဘူး။ ကိုယ္တိုင္ပၝ၀င္ ကဳကရတာပၝ။ လူတိုင္း၊ အထူးသဴဖင့္ ႎိုင္ငံေရးေခၝင္းေဆာင္နဲႛ ႎိုင္ငံေရး သမားတိုင္းဟာ ပၾဲဳကည့္ေတၾမဟုတ္ပၝဘူး။ ကိုယ္တိုင္ကဴပေနဳကတာပၝ။ ဘာမႀမလုပ္ပဲထိုင္ေနရင္ အဲဒၝလည္း “သရုပ္ေဆာင္”ေနတာပဲ ဴဖစ္တယ္ဆိုတာကို မေမ့ဖိုႛပၝပဲ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
