>
မူႀကိဳေက်ာင္းကေလး၊ ေရာင္စံုေဘာလံုးမ်ားနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံေတြ …
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ
မတ္လ ၆၊ ၂၀၀၈
လတ္တေလာ က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြၾကားမွာ ေဆြးေႏြးျငင္းခံု ေနၾကတာေတြကို ျမင္ရၾကားရေတာ့ မ်က္စိထဲမွာ စြဲေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးကို သြားသတိရမိတယ္။ ဘယ္လိုျမင္ကြင္းလဲဆိုေတာ့ မူႀကိဳေက်ာင္းကေလး တေက်ာင္းမွာ ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးပါ။ မူႀကိဳအ႐ြယ္ ကေလးေတြဆိုတာက ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ႏိုင္ၿပီး ေတာက္ေတာက္ ေတာက္ေတာက္နဲ႔ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားတတ္ၾကတဲ့ အ႐ြယ္ေတြ မဟုတ္လား။ အဲဒီေတာ့ အားလပ္ခ်ိန္ေတြမွာ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ အုပ္ထိန္းသူ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက ကစားနည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေဆာ့ကစားခိုင္းတာကို ေတြ႕ရေလ့ရွိတယ္။ ကေလးေတြကလည္း ေဆာ့ကစားေနရရင္ ေပ်ာ္ေနတာပဲကိုး။
တခါသားမွာ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြႀကီးတေယာက္ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ မူႀကိဳေက်ာင္းကို သြားလည္ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္သြားတဲ့အခါ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကေလးေတြကို အားလပ္ခ်ိန္ေပးထားတာနဲ႔ သြားၿပီးၾကံဳႀကိဳက္တယ္။ ေက်ာင္း၀င္းထဲကို ၀င္လိုက္တာနဲ႔ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေပၚမွာ ေလမႈတ္ထားတဲ့ ေရာင္စံုေဘာလံုးေလးတလံုးနဲ႔ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနတဲ့ ကေလးေတြကို ေတြ႕ရတယ္။ ကေလးေတြက ေရာင္စံုေဘာလံုးေလးကို ၀ိုင္းလုလိုက္၊ ရတဲ့ကေလးက ၾကံဳသလို ကန္ထုတ္လိုက္၊ ေဘာလံုး ေရွ႕ကိုထြက္သြားရင္ ေနာက္က၀ိုင္းလုိက္ၾကနဲ႔ လုယက္ ေဆာ့ကစားေနၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ကို အုပ္ထိန္းတဲ့ ဆရာမေလးက ေနာက္ထပ္ ေဘာလံုးတလံုးကို ေလမႈတ္ၿပီး ျမက္ခင္း စိမ္းေပၚ ပစ္သြင္းလိုက္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ ကေလးေတြက အရင္ေဘာလံုးေနာက္ကို မလိုက္ေတာ့ဘဲ ထပ္ၿပီး ပစ္သြင္းလိုက္တဲ့ ေဘာလံုးေနာက္ကို ၀ိုင္းလိုက္ၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ေနာက္ထပ္ ေဘာလံုးတလံုး ေလမႈတ္ၿပီး ပစ္သြင္းလိုက္တိုင္း အသစ္၀င္လာတဲ့ ေဘာလံုးေနာက္ကိုသာ လိုက္လု လိုက္ကစားေနၾကတာကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ေလးငါးလံုးေလာက္ ပစ္သြင္းၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကေလးေတြ လိုက္မလုေတာ့တဲ့ ေဘာလံုးေတြကိုပဲ ဆရာမေလးက ျပန္ေကာက္ၿပီး ျမက္ခင္းေပၚ ျပန္ပစ္သြင္းေပးေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ကေလးေတြကလည္း ေဘာလံုးအသစ္လား အေဟာင္းလား မသိဘဲ ထပ္ၿပီး ပစ္သြင္းတဲ့ ေဘာလံုးေနာက္ကိုပဲ လိုက္လု လိုက္ေဆာ့ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။
အခုလည္း က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြၾကားမွာ လတ္တေလာ အဲလိုဒီပံုစံမ်ဳိး ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ကစၿပီး ျဖစ္တာလဲဆိုရင္ေတာ့ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ကတည္းက စတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး မတိုင္မီက အေနအထားကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြဘက္က ၉၀ ခုႏွစ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးဖို႔ တစိုက္မတ္မတ္ ေတာင္းဆိုေနတဲ့ အေနအထားျဖစ္ၿပီး နအဖအေနနဲ႔ကေတာ့ ၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ မေပးရေရးအတြက္ သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားတဲ့ လက္ညိႇဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ေတြနဲ႔ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ဇြတ္က်င္းပေနတဲ့ အေနအထားလို႔ ေျပာရပါမယ္။
ေဘာလံုးစကားနဲ႔ ဥပမာေပးရရင္ ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ ၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလဒ္ဆိုတဲ့ ေဘာလံုးတလံုးတည္း ကိုသာ နအဖက ဖ်က္ထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ အတိုက္အခံက ဖ်က္ထုတ္ခြင့္မေပးဘဲ ဂိုးသြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖက လက္ရွိအာဏာဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ သူေတြမို႔ သူတို႔ကြင္းမွာ ကန္ေနရတဲ့ အေနအထားလို႔ ေျပာရပါမယ္။ အဲသလို ကန္ေနၾကရင္း နအဖက တခ်ိန္လံုး အမ်ဳိးမ်ဳိး ညစ္ပတ္ လူခ်ကစားေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖစစ္အုပ္စုကလည္း ၉၀ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလဒ္ဆိုတဲ့ ေဘာလံုးကို ပ်က္ေအာင္ ဖ်က္မထုတ္ႏိုင္ ၿပိဳင္ဘက္ အတိုက္အခံအင္အားစုဘက္ကလည္း အဲဒီ ၉၀ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလဒ္ဆိုတဲ့ ေဘာလံုးကို ဂိုး၀င္ေအာင္ မသြင္းႏိုင္ဘဲ ေျခကုန္လက္ပန္းက်တဲ့ အေနအထားမွာ ေရာက္ေနခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာပဲ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး လက္သီးခ်က္က နအဖအသင္းနည္းျပႀကီး ဗိုလ္သန္းေ႐ႊရဲ႕အ ႐ႈိက္ကို ထိသြားတဲ့အတြက္ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊ ယိုင္ထြက္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ ဒီယီးဒယိုင္ျဖစ္သြားတဲ့ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊက ေဘာလံုးကြင္းထဲကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပါ့မယ့္ဆိုတဲ့ ေဘာလံုးတလံုး စတင္ ပစ္ထည့္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံ အသင္းသားေတြလည္း နဂိုကန္ေနတဲ့ ၉၀ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလဒ္ဆိုတဲ့ ေဘာလံုးႀကီးကို ပစ္ထားခဲ့ၿပီး နအဖက ပစ္သြင္းလိုက္တဲ့ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးဆိုတဲ့ ေဘာလံုးေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဂမ္ဘာရီကို ေမွ်ာ္လိုက္ မီဒီယာေပါင္းစံုကေန ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို ေတာင္းဆိုလိုက္ အၾကံျပဳေဆြးေႏြးလိုက္နဲ႔ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊ ပစ္ထည့္လိုက္တဲ့ ေဘာလံုးအသစ္ေနာက္ကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ လုိက္ကစားေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က “အေကာင္းဆံုးကို ေမွ်ာ္လင့္သလို အဆိုးဆံုးကိုလည္း ျပင္ဆင္ၾကပါ” လို႔ သတိေပး ေျပာၾကားလိုက္ေတာ့ နအဖနည္းျပႀကီး ဗိုလ္သန္းေ႐ႊတေယာက္ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ ေနာက္ထပ္ ေဘာလံုးတလံုးကို ကြင္းထဲ ပစ္သြင္းလိုက္ျပန္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၁/၂၀၀၈ အရ အတုအေယာင္ ဖြဲ႔စည္းပံုမူၾကမ္းကို ျပည္လံုးကြၽတ္ ဆႏၵခံယူပြဲက်င္းပ အတည္ျပဳၿပီး ၂/၂၀၀၈ အရ ၂၀၁၀ျပည့္ႏွစ္မွာ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ အေထြေ႐ြးေကာက္ပြဲႀကီးကို က်င္းပေပးမယ္ဆိုတဲ့ ေဘာလံုးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေဘာလံုးလည္း ကြင္းထဲ၀င္လာေရာ က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံေတြ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးေဘာလံုးကို ပစ္ထားခဲ့ျပန္ၿပီး ၀င္လာတဲ့ ေဘာလံုးအသစ္ေနာက္ကို တဟုန္ထိုး ေျပးလုိက္ၾကျပန္ပါေရာ။
အဲဒီဗိုလ္သန္းေ႐ႊ ပစ္ထည့္လိုက္တဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေဘာလံုးကို ၀ိုင္းလုၾကရင္း No Vote, Vote No နဲ႔ ၀ိ၀ါဒကြဲၾက၊ လူထုလိုက္ပါႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းကို စဥ္းစားရမယ္တို႔၊ လူထုက လိုက္လုပ္ရဲပါ့မလားတို႔ဆိုတဲ့ ေ၀ဖန္ေလကန္သံေတြနဲ႔ လူထုကိုပဲ သူငယ္ႏွပ္စားေတြလို ေျပာဆိုေဆြးေႏြးျငင္းခုန္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္ (တကယ္ဆို လူထုဟာ ၁၉၆၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာေရာ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာပါ စစ္တပ္ကို ဘယ္လို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္တယ္ဆိုတာ ျပသခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒါဟာ ဘယ္သူမွ သင္မေပးရဘဲ လူထုက သူ႔အလုပ္ သူလုပ္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီေၾကာင့္မို႔ လူထုကို လံုး၀မစိုးရိမ္ပါနဲ႔၊ လူထုက သူ႔အလုပ္သူ သိၿပီးသားပါ။ လူထုကို ေခါင္းေဆာင္မယ္ဆိုတဲ့ သူေတြပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္စိုးရိမ္ၾကပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္)။
က်ေနာ္တို႔ဘက္က အဲဒီလို ျငင္းခုန္ေနၾကခ်ိန္မွာပဲ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊက သူ႔ရဲ႕ လက္ေထာက္နည္းျပေလး ဗိုလ္ဥာဏ္၀င္းကို ေနာက္ထပ္ ေဘာလံုးတလံုး ကြင္းထဲ ထပ္ပစ္ထည့္ခိုင္းလိုက္ျပန္ပါေရာ။ ဘယ္လို ေဘာလံုးေလးလဲဆိုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၂၀၁၀မွာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ၀င္ခြင့္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ေဘာလံုးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေ႐ြးေကာက္ပြဲ၀င္ခြင့္ ေပးမေပးဆိုတာ ဗိုလ္ဥာဏ္၀င္းမွာ ေျပာပိုင္ခြင့္မရွိမွန္း၊ ျပည္သူကသာ ဆံုးျဖတ္ရမယ္မွန္း သိေနၾကရက္နဲ႔ အဲဒီေဘာလံုးေလးလည္း ကြင္းထဲထပ္၀င္လာေရာ နင္းကန္ေျပးလိုက္ၾကျပန္ၿပီး ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္နဲ႔ ေလလႈိင္းေတြမွာ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ ေျပာဆိုေနၾကျပန္ပါေရာ။
က်ေနာ့္အျမင္အရေတာ့ အဲသလို ျမင္ျမင္ကရာ ေဘာလံုးေတြေနာက္ကို ေျပးေျပးလိုက္ေနၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံ အသင္းသားေတြကို ၾကည့္ၿပီး ၿပိဳင္ဘက္လူညစ္နည္းျပႀကီး ဗိုလ္သန္းေ႐ႊနဲ႔ အုပ္စုကေတာ့ ဟားတိုက္ ရယ္ေမာေနၾကမယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ မကန္ေစ့ခ်င္တဲ့ ကနဦး ၉၀ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလဒ္ဆိုတဲ့ ေဘာလံုးေနာက္ကို ဘယ္သူမွ လိုက္လုၾကတာ မေတြ႕ရေတာ့ဘဲ သူတို႔ ေနာက္ထပ္ပစ္ထည့္လိုက္တဲ့ ေဘာလံုးသံုးလံုးေနာက္ကိုသာ သဲႀကီးမဲႀကီး လိုက္ပါေဆာ့ကစားေနၾကတာကို ေတြ႕ေနရလို႔ပါပဲ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
