ငယ္စဥ္က သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ သခ်ာၤဘာသာရပ္မွာပါတဲ့ စကားလံုးေလးပါ။ တကယ္ရွိတယ္ထင္ရတဲ့ ျဒပ္မဲ့ ပစၥည္း ကို ေခၚပါသတဲ့။
ေမာင္လူေပ ေရြျပည္ၾကီးကို အျပန္မွာ ေတြ ့ခဲ့ရတဲ့ အရာေတြကို ပံုရိပ္ေယာင္မ်ားလို ့ ေခၚရင္ ရနိုင္မယ္ထင္ပါရဲ ့။ ေခတ္မွီဖြံ ့ျဖိဳးတိုးတက္ေသာ နိုင္ငံေတာ္သစ္ၾကိးဆီသို ့ ဆိုတဲ့ ေလဆိပ္အဝင္နားက ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးေတာင္ အေတာ္ေဟာင္းစျပဳေနပါျပီ။ ခ်ိဳင့္ခြက္မ်ားနဲ ့အလွဆင္ထားတဲ့ လမ္းမမ်ားေပၚမွာ ျပည့္က်ပ္ေနတဲ့ကားမ်ားနဲ ့ ထိုကားမ်ားၾကားမွာ အသက္လုျပီး လမ္းျဖတ္ကူးေနၾကတဲ့ ျမိဳ ့ေတာ္သားမ်ားက ေရႊျပည္ၾကီးရဲ ့ေနာက္ဆံုးေပၚ အလွတရားတခုပါ။ စည္းကမ္းမဲ့မွုက ရိုးရာတခုလို ျဖစ္ေနပါျပီ။ အမိွုက္ မပံုရ ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေအာက္မွာအမိွုက္ပံု
အရင္အတိုင္း မေျပာင္းလည္းေသးတဲ ့ ခရိုနီစီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ
ေရႊျပည္ၾကီးမွာ ေနာက္တခု သတိထားမိတဲ့အရာက မိုးထိေအာင္ေလွကားေထာင္ေနတဲ့ ေျမေစ်းေတြပါ။ တနွစ္အတြင္း ဆယ္ဆတက္တယ္ဆိုတဲ့ ေနရာေတြဟာ ေရေတြဝတ္ျပီး အမိွုက္ေတြေမ်ာေနတဲ့ အသိမ္းခံ လယ္ေျမေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမိဳ ့ျပင္က ဒီလို ေနရာမွာ ေပတရာပတ္လည္ ေျမတကြက္ရဲ ့တန္ဖိုးဟာ သိန္းေထာင္ခ်ီေနတာပါ။ ေျမသိမ္းခံလယ္သမားမ်ားကေတာ့ ေရာ္ေၾကး ဆိုတာေလးရေရး အတြက္ ဆႏၵျပရင္း ပုဒ္မ ၁၈ ဆိုတဲ့ ေခတ္ေပၚပုဒ္မနဲ ့ အခ်ဳပ္ထဲအလည္သြားေနၾကပါတယ္။ ျမိဳ ့အတြင္းပိုင္းေတြကေတာ့ သိန္းေသာင္းခ်ီေနတာၾကာလွေပါ့တဲ့
ၾကိဳက္ေရာင္းၾကိဳက္ဝယ္ ေျမေစ်းကြက္မွာ အလိုက္သင့္ေမ်ာပါရင္း ေန ့ခ်င္းညခ်င္း ခ်မ္းသာလာတဲ့ခါေတာ္မွီ သူေဌးေတြလည္း အမ်ားၾကီး ေတြ ့ခဲ့ပါတယ္။ သူတို ့ေတြက ကိုယ္ေတြကို သနားလို ့ေျပာရွာပါတယ္။ မင္းတို့ ဟိုကေကာင္ေတြ ဘယ္လိုလိုက္လိုက္ တို ့ေတြကို မမွီေတာ့ဘူးတဲ့။ နိုင္ငံရပ္ျခားမွာေနရင္း ရိုးသားစြာ ဝန္ထမ္းလုပ္ေနတဲ့ ေမာင္လူေပလည္း ခုမွပဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေတာ္ေတာ္မြဲေနမွန္း ရိပ္မိပါေတာ့တယ္။
ရွိရွိသမွ် နိုင္ငံမွာလည္ပတ္ေနတဲ့ ေငြေၾကးေတြရဲ ့အမ်ားစုဟာ ဒီလိုေျမကြက္ေတြအထဲ မွာျမဳတ္ေ
ဆယ္စုနွစ္ နွစ္ခုေက်ာ္ အေမ့ခံ အာဇာနည္ေန ့မွာ ၾကားခဲ့ရတဲ့ စစ္ခရာသံကလည္း ေမာင္လူေပအတြက္ အထူးအဆန္းတခုပါ။ ဝမ္းနည္းျခင္း အထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ ့ ဝမ္းနည္းစရာ ဥေၾသာဆြဲသံ အစား စစ္ခရာသံၾကားလိုက္ရတာမို ့ စိတ္ေတြၾကြျပီး စစ္ခ်ီေတးေတြ ဆိုရေတာ့မွာလားလို ့ေတာင္ ထင္မွတ္မွားမိပါတယ္။ အသံလႊင့္ဌာနမ်ားကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္ ့ခြန္းကို လိုသလို ျဖတ္ညွပ္ကပ္လုပ္ျပီး လႊင့္ေနဆဲပါပဲ။
ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္း တိုးတက္မွုေတြေနာက္လိုက္ရင္း ပ်က္စီးျခင္းငါးပါးနဲ ့ ပ်က္စီးေနၾကတဲ့ ေရႊနိုင္ငံေတာ္သားမ်ားရဲ ့ စိတ္ဓါတ္ေတြကိုၾကည့္ျပီး ေရာင္းရင္းတဦးက “ဒီတိုင္းျပည္မွာ ျပည္သူ ့နီတိဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။စာအုပ္ပါေပ်ာက္ဆံုး
ေရႊျပည္ၾကီးကအျပန္မွာ ေမာင္လူေပ ဆုေတာင္းမိတာေလးတခု ရိွပါတယ္။ “ပံုရိပ္ေယာင္မ်ားနဲ ့ အသားက်ေနတဲ့ ေရႊနိုင္ငံသားေတြ ပံုရိပ္စစ္ေတြကို မၾကာခင္ ေတြ ့ျမင္နိုင္ၾကပါေစ။ “
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
