ေဇယ်ာလင္း ● အာေရးဗီးယားလို႔ေခၚတဲ့ေန႔
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၆၊ ၂၀၁၈
အတြဲ (၆)၊ အမွတ္ (၁) ဇြန္လ၊ ၂၀၀၈ ထုတ္ မဂၢဇင္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။
ကိုယ့္ကမၻာဟာ အက်ယ္ႀကီးပဲ
အဲဒါကို နတ္ျမင္းပ်ံေတြေထာက္ခံတယ္
အျပင္မွာ အမႈိက္ပံုႀကီးမီးေလာင္ေနတာ ရာသီဥတုဟာ
ပုလင္းထဲပိတ္မိေနတယ္ ငါမင္းကိုသတိရေနတာ
စကားလံုးမဲ့ကဗ်ာအတိုင္းသားျဖစ္ေနတယ္
၁၁၄ ႏွစ္ စစ္ေဘးဒုကၡသည္အဘြားအိုလည္းေပၚလာတယ္
မီးေလာင္ေနတဲ့ထိုင္ခံုက ငါမထပဲအခ်စ္ကဗ်ာ
တပုဒ္ၿပီးတပုဒ္ မီးစာေကြၽးလိုက္တယ္
ၿပီးခဲ့တဲ့သႀကၤန္တရက္ကမင္းကိုေခြးစားသြားခဲ့တယ္
အို…လိပိုင္…အို…ေလာဝ္ဇူး…အို…တူဖူး…
ဘယ္ႏွစ္လ မေလွ်ာ္ရေသးတဲ့ဝတ္႐ံု နံေဟာင္ထဲ
လက္ထိုးထိုးၿပီး ပုေလြဆီက ဂီတကိုလႈပ္ခါတာ
ပုေလြသံဟာ လ,ေရာင္ကို တလႊာစီခြၽတ္လိုက္တာ
အဲသေလာက္ကို လွပေနလား စစ္ကမ႓ာႀကီးေရ႕
အေမရိကန္အင္းဒီးယန္းတို႔ရဲ႕ျမင္းေတြဟာ
ပုၾကလို႔ဒိ (ပ္) အစ္ေမ့ဂ်္ ကဗ်ာေပၚလာသတဲ့လား
ေလာ္ရ္ကာရဲ႕အစိမ္းေရာင္ဓား ရင္မွာတန္းလန္းနဲ႔
ညေန ၅ နာရီခြဲမွာ ကြၽဲ႐ိုင္းဟာ ေသမင္းလိုထလာတယ္
မွန္ထဲမွာ ကိုယ္ႏွာမႈတ္လိုက္တယ္
ဆိုပါေတာ့
အာဏာရွင္တယာက္နဲ႔ေရြးေကာက္ခံသမၼတတို႔
လက္တြဲခ်ိတ္ၿပီး လစ္ဘရလ္ဒီမိုကေရစီဟာ အဆံုးေတာ့
အာဏာရွင္နဲ႔ လက္တြဲခ်ိတ္ရတယ္လို႔ျဖစ္လာတယ္
မင္းရဲ႕အညိဳေရာင္ ရင္သီးေတာင့္ေတာင့္ေလးဆီ
ကိုယ့္ေခါင္းကို ဆြဲေပြ႔လိုက္တယ္
သကၤန္းျခံဳစစ္သည္မ်ား ၿမိဳ႕သိမ္း ရာဂက်ဴးပြဲမ်ား
ေလၿငိမ္ထဲျမင္း႐ုပ္ဟာ လႈပ္ခါလို႔ေနတယ္
႐ိုဟင္ဂ်ာအေၾကာင္း ရခိုင္ကဗ်ာဆရာေတြေရးၾကတာ
ျမင္း႐ုပ္ထဲေလဟာ လႈပ္ခါလို႔ေနတယ္
မင္း႐ုပ္ထဲ ငါဟာ လႈပ္ခါေနခဲ့ဖူးသလိုေပါ့
ဘိန္းရြက္ကို အမႈန္႔ႀကိတ္လ်က္ရတာ
မင္းဆီပဲမီးလွ်ံေတြထဲ ငါကိုက္ခဲေနတယ္ေပါ့
ဇာတ္လမ္းထဲျပန္ဝင္လိုက္ရမလားလို႔
ငါက ငါ့ကိုေမးတာကို ငါ့ကို ငါက ျပန္ေငါ့တယ္
ဇာတ္လမ္းေတြရွိေသးလို႔လားတဲ့
ဂ်က္ (က္) ဒယ္နီယလ္ရဲ႕ တက္နစီး ဝွစၥကီထဲမွာေတာ့
ကိုလာနဲ႔ အခ်စ္ေတြရွိတုန္းပဲ
ျခင္ႏွစ္ေကာင္သံုးေကာင္လာကိုက္တယ္
မင္းရဲ႕အနမ္းေတြကေတာ့ ငါ့ေပၚေရွးဦး
ေက်ာက္ေခတ္လူသားေတြရဲ႕ေသြး အလူးလူးပဲ
ဆိုကၠီဆိုတာ မင္းေျခေခ်ာင္းေလးေတြၾကားထဲထင္းလို႔
မင္းစိတ္ဝိညာဥ္ရဲ႕ဘရာကို ငါနာမ္နဲ႔ခြၽတ္ခဲ့ေပါ့
အခ်စ္ကဗ်ာတပုဒ္ ငါရလိုက္ၿပီ
ငါ့လည္ဆံေမြးေတြဟာ ေထာင္ေနတာပဲ
လေရာင္ထဲ ငါ့အေရျပားဟာ ပိုးသားပကတိအရွိအတိုင္း
မင္းရဲ႕အက်ႌၾကယ္သီးတလံုးကို
ငါကိုက္ၿပီးၿမိဳခ်ခဲ့ဖူးတယ္။
ေဇယ်ာလင္း
၂၇ ဧၿပီ ၂၀၁၈
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
