နွစ္ေျခာက္ဆယ္နဲ႔ အေပးအယူမတည့္ေသးတဲ့ ဒဏ္ရာ
ေဂၚရွယ္
ေအာက္တုုိဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၃
အေရွ႕ကအိမ္ကို သတိထားမိတာေတာ့ ၾကာလွၿပီ .. ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့ အိမ္ၿခံေတြနဲ႔မတူဘဲ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မႈမရွိ … အပင္ျခံဳႏြယ္ ေတြနဲ ့ပိတ္ဆို႔လုုိ႔ ျမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္ ထူးျခားလို႔ေနတယ္ …။
တေန႔ ရာသီဥတုုေကာင္းတဲ့ ညေနခင္းေလးမုုိ႔ အျပင္ထြက္ရင္း အနားယူေနတုုန္း အဲဒီအိမ္အေရွ႕မွာ ကား ႏွစ္စီ ဆုုိက္လာတယ္။ ေရွ႕ ပထမထရပ္ ေနာက္ဆြဲယာဥ္နဲ႔။ အဲဒီေနာက္တြဲယာဥ္ရဲ႕အထဲမွာ ျမက္ရိတ္စက္၊ အပင္ျဖတ္စက္တပ္လႊ၊ အမႈိက္ဆြဲတဲ့ ထြန္ျခစ္၊ အမႈိက္က်ဳံးတဲ့ ေဂၚျပား၊ အမႈိက္ပုုံ၊အျခား သန္႔ရွင္းေရးလုုပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔..။
ကားဆုုိက္လုုိက္တာနဲ႔ … ေရွ႕ကားေပၚက လူႏွစ္ေယာက္ .. ေနာက္ကားေပၚက လူ ေလးယာက္ … သြက္လက္စြာဆင္းလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တြဲယာဥ္မွာပါတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုုယ္စီယူၿပီး ခ်က္ျခင္းဆုုိသလုုိပဲ ကုုိယ့္အလုုပ္ကုုိယ္စီ စတင္လုုပ္ၾကေတာ့တယ္ …။
သတိထားမိုုလုုိက္တာက ေျခာက္ေယာက္စလုုံး တေယာက္မွ ေရသာခုုိတာမရွိဘူး။ ဖင့္ႏြဲ႔ ေလးတြဲ မရွိဘူး။ အခ်ိန္ဆြဲမေနဘူး။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဆရာလုုပ္ျငင္းခုုံ ေျပာဆုုိေနတာလည္း မရွိဘူး။ ကုုိယ္ကြၽမ္းက်င္တဲ့ ကုုိယ့္အလုုပ္ကုုိ အေကာင္းဆုုံးလုုပ္ေဆာင္သြားၾကတယ္။
မိနစ္ သုုံးဆယ္ေလာက္ဘဲၾကာမယ္။ အခ်ိန္တုုိေလးအတြင္းမွာ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္တဲ့ အိမ္ျခံအျဖစ္သုုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားတယ္ …။
ဒါကုုိ ထုုိင္ၾကည့္ေနတဲ့ က်ေနာ္ဟာ ငယ္ငယ္က သင္ၾကားခဲ့ဘူးတဲ့ အလုုပ္ခြဲျခာင္းလုုပ္ကုုိင္ျခင္းကုုိ သတိရမိရင္း …က်ေနာ့္အေတြးေတြ က်ေနာ့္ကုုိ ဟုုိးအေ၀းႀကီးဆီသုုိ႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ပါတယ္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
