ေက်ာ္ဟုန္း
ဇြန္ ၂၊ ၂၀၁၄
လူေတြ လမ္းမေပၚမွာ…
အေရွ့ဘက္ မ်က္ႏွာမူ လာ
အေနာက္ဘက္ ေက်ာခိုင္းထြက္လာ
ေတာင္၊ေျမာက္ ကန္႔လန္႔ျဖတ္လာ
ေန႔တိုင္းေန႔စဥ္
ပ်ားဗန္းခတ္တမွ်။
သတိထားမိလိုက္တယ္၊
အဲ့ဒီ ၀န္းက်င္တခိုမွာ
ေလပူေတြ တိုက္ေနသလိုမ်ိဳး။
႐ုတ္တရက္ မိုးအရြာ
ရွဲခနဲ-ရွဲခနဲ ျမည္သံေတြ ၾကားရ
လူေတြကိုယ္မွာ
အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထ။
ဒီလူေတြရဲ့ ၀န္းက်င္မွာ
ျမဴဆိုင္းတယ္
ႏွင္းေ၀တယ္ ၊ (တခါတေလမွာ)
မီးေတာင္ၿမံဳေတြ ငုံထားၾကရင္းနဲ ့။
တခ်ိဳ ့က Starbucks ေကာ္ဖီခြက္ကိုင္လို ့
တခ်ိဳ ့က စီးကရက္ခဲလို ့
တခ်ိဳ ့က ကေလးကို တြဲလို ့
တခ်ိဳ ့က အိတ္သိုင္းလြယ္လို ့
တခ်ိဳ ့က မ်က္မွန္ထူႀကီးတပ္လို ့
တခ်ိဳ ့က ခ်ိဳင္းေထာက္အကူနဲ ့ရုန္းလို ့
တခ်ိဳ ့က ကားေလး၀ီေခၚေမာင္းလို ့
တခ်ိဳ ့က အျမန္ရထားစီးလို ့
ေျခက်င္တမ်ိဳး၊ ယာဥ္တမ်ိဳးသုံး
မ်ိဳးစုံ အသြင္စုံ၊ စုံမွစုံ။
ဒီလူေတြ ဘယ္လိုကြဲကြဲ
တူတာ တခုေတာ့ရွိရဲ့၊
အားလုံးဟာ
ကိုယ္ပိုင္အလ်င္နဲ ့
ကိုယ္ဦးတည္ရာ ဆုံမွတ္စီ
ကသုတ္က႐ုတ္
သုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ