>
ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္ – ဘာလဲဟဲ့ လူ႔ငရဲ စာအုပ္ေကာက္ႏုတ္ခ်က္မ်ား (၄)
မတ္ ၂၆၊ ၂၀၁၀
အပိုင္း ၁ – ငရဲဆိုတာ ဂ်ဳိနဲ႔လား
အခန္း ၄ – စစ္ေၾကာေရးသို႔ ခ်ီတက္ျခင္း
စစ္ေၾကာေရးကိုတဲ့။ စစ္ေၾကာေရးဆိုတာ ေထာင္ေလာကမွာ ငရဲခန္းလို႔ အဓိပၸါယ္ေပါက္တဲ့ ေ၀ါဟာရတလုံး ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ က်ေနာ္ နည္းနည္း ျဖံဴသြားတယ္။ ေဒၚစုေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ စကားကိုလည္း ဖ်တ္ခနဲ က်ေနာ္ အမွတ္ရမိလိုက္တယ္။
ေဒၚစုက တခါကေျပာခဲ့ဖူးတယ္။
“က်မ စစ္ေၾကာေရးမွာ လက္သည္းခြံခြာတာမ်ဳိး၊ မ်က္ႏွာပိတ္ ေရေလာင္းတာမ်ဳိး၊ ညိွဳ႔သက်ည္း ၀ါးလုံးလွိမ့္တာမ်ဳိးေတြ လုပ္ခံရမွာ မေၾကာက္ဘူး။ စစ္ေၾကာေရးလုပ္သူေတြ ေရွ႔မွာ နာလို႔ မ်က္ႏွာ ရႈံ႔မိတာတို႔၊ ေအာ္သံထြက္မိတာတို႔ပဲ ေၾကာက္တယ္။ နာလြန္းရင္ အဲဒီလိုျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ရင္ အေတာ္ရွက္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ထင္တယ္။ ကိုယ့္ကို ညွင္းပန္းေနတဲ့ လူေတြေရွ႔မွာ ေအာ္မိ၊ ညည္းမိ၊ မဲ့မိ၊ တြန္႔မိတာမ်ဳိး မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ လူဆုိေတာ့ ညွင္းရင္ နာမွာေပါ့။ နာရင္ တြန္႔မိ ေအာ္မိမွာေပါ့။ က်မကေတာ့ အဲဒီလိုမ်ဳိူး ျဖစ္မိ္မွာ စိုးတယ္။ ျဖစ္မိရင္လည္း ရွက္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ထင္တယ္” တဲ့။
အခု က်ေနာ္ စစ္ေၾကာေရးကို ခ်ီတက္ေနျပီ။ ခ်ီတက္တယ္လို႔ ေျပာရတာက က်ေနာ္ ရင္ေကာ့ျပီး လိုက္သြားေနလို႔ပါပဲ။ စစ္ေၾကာေရးမွာ ညွဥ္းပန္းလိမ့္မယ္၊ မအိပ္ရ မနားရ ေမးလိမ့္မယ္။ မစားရ မေသာက္ရ ထားလိမ့္မယ္။ ဒါေတြထက္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နားခိုဆိတ္ျငိမ္ျခင္း မေပးမႈေတြပဲေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ေပါ့ကြာ။ ငါလည္း ေဒၚစုလို ပါးကြက္သားေတြေရွ႔မွာ အရွက္မရခ်င္ဘူး။ အဲဒီလို စိတ္ဓာတ္ရွိတဲ့လူပဲကြာ။ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့။
ငရဲဆိုတာ ခ်ဳိနဲ႔လား။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
