ဆရာ ေမာင္၀ံသရဲ့ အမည္ေပးမထားတဲ့ မိုုးမခကစာမ်ား
မိုုးမခ ၀မ္းနည္းမွတ္တမ္း၊ ၾသဂုုတ္ ၁၁၊ ၂၀၁၃
သတင္းစာဆရာၾကီး ေမာင္၀ံသကြယ္လြန္ေၾကာင္း ၾကားသိရသည့္အတြက္ မိသားစုုႏွင့္အတူ၊ အေတြးအျမင္၊ ျပည္သူ႔ေခတ္ႏွင့္ ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္မ်ား၊ စာနယ္ဇင္းမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္အတူ ၀မ္းနည္းေၾကာင္း မိမိတိုု႔မွ မွတ္တမ္းျပဳလိုုက္ပါ၏။ ဆရာ၏ မိုုးမခ အေပၚ ေစတနာျဖင့္ ေျပာၾကားေရးသားခဲ့ေသာ စာမ်ား စုုေဆာင္းမိသေလာက္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျပီး ဆရာ့ကိုု ဂါရ၀ျပဳလိုုက္ပါသည္။ (Photo – Saya @ Hollywood, LA, 26th Dec 2010)
ေလးဘက္ေထာက္၊ ေစာရနဲ႔ အဓမၼလႊတ္ေတာ္ကိုု ဆက္လက္ရႈတ္ခ်ၾကပါ
၀ါလတ္ႏိုုင္ငံေရးသမားတဦး
ဇန္န၀ါရီ ၃၊ ၂၀၁၁
မိုးမခဆရာမ်ားခင္ဗ်ား
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၂၀၁၀မွာ စစ္အစိုးရက က်င္းပေပးခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီနဲ႕ လက္ေ၀ခံ မဲရုံအဖြဲ႕ေတြ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ေတြပါ ပက္ပက္စက္စက္ ပူးေပါင္းၿပီး မဲလိမ္ မဲခိုး ညစ္ပတ္စုတ္ပဲ့ခဲ့တာကို တစ္လေလာက္ၾကာသြားရင္ပဲ က်ဴးလြန္ခဲ့သူေတြေရာ ခံခဲ့ရသူေတြကပါ ေမ့ခ်င္ေနၾကပါၿပီ။
အမွားၾကာ အမွန္ျဖစ္ ဆိုသလို ျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕။
တကယ္ကေတာ့ မဲလိမ္မဲခိုး ယုတ္မာတာဟာ ၿပိဳင္ဘက္ေတြကို မတရား အႏိုင္ယူတာတင္ မကဘူး။ မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူေတြကိုပါ မတရားေစာ္ကားလိုက္ၾကတာပါ။ ႏိုင္ငံတကာ မိသားစုေတြကိုလဲ ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးေတြ ျဖဳတ္ျပလိုက္တာပါ။
လႊတ္ေတာ္ေခၚၿပီး ေျပာၾကဆိုၾက ေဆြးေႏြးၾကတဲ့အခါ အဲဒီသတင္းေတြက လႊမ္းသြားၿပီး သူတို႕ ယုတ္မာခဲ့တာေတြကို ပိုၿပီး ေမ့သြားၾကေတာ့မွာ ျမင္ေယာင္ေသးတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီေကာင္ေတြဟာ သူခိုးေတြ သူခိုးေတြ၊ သူတို႕ ဒီလိုဒီလို ခိုးခဲ့တာ …
ႀကိဳတင္မဲဆိုတာေတြကို ပီနံအိတ္ေတြနဲ႕ ထည့္ၿပီး ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စားလုပ္ခဲ့တာ၊
ဒီလို ဒီလို ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္နဲ႕ ႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး ေၾကျငာခဲ့တာ
ဒီလို ဒီလို ေရြးေကာက္ပြဲ မလုပ္ျဖစ္တဲ့ေနရာမွာေတာင္ ႀကံ႕ဖြတ္ ႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး ေၾကျငာခဲ့တာ
သက္ေသမရွိ စိတ္ႀကိဳက္ မဲလိမ္ မဲခိုးလို႕ရေအာင္ ႏိုင္ငံတကာေရာ ကုလသမဂၢကိုပါ ဘယ္သူမွ လာစရာ မလိုဘူး လို႕ ပိတ္ပင္ခဲ့တာ …
စသျဖင့္ မသမာမႈမွန္သမွ်ကို ေန႕စဥ္ ဒို႕တာ၀န္ အေရး ၃ ပါး ေနရာကေန ထည့္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။
ကမၻာေပၚမွာကို ဘယ္မွမွ မရွိဖူးတဲ့ မဲလိမ္မဲခိုးမႈႀကီးေတြ ျဖစ္ေပမယ့္
ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ေမ့လြယ္ေပ်ာက္လြယ္ ခြင့္လႊတ္လြယ္ အမွတ္သည္းေျခ မရွိတတ္တာကို သိလြန္းလို႕ ခုလို ႏိႈးေဆာ္ရတာပါ မိုးမခမင္းမ်ားခင္ဗ်ား။
ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ေမ့လြယ္ေပ်ာက္လြယ္ ခြင့္လႊတ္လြယ္ အမွတ္သည္းေျခ မရွိတတ္တာကို သိလြန္းလို႕ ခုလို ႏိႈးေဆာ္ရတာပါ မိုးမခမင္းမ်ားခင္ဗ်ား။
ခုလို ေဖာ္ထုတ္ရႈတ္ခ်ေတာ့ ဘာျဖစ္လာမွာမို႕လို႕လဲ လို႕ ေမးခ်င္သလား။
(၁) လူယုတ္မာ ႀကံ႕ဖြတ္ေတြနဲ႕ မဲရုံတာ၀န္ခံေတြ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ေတြကို သူတို႕ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အမႈေတြကို ငါတို႕သိတယ္လို႕ အသံခ်ဲ႕စက္နဲ႕ ရြာထိပ္က ေအာ္ေျပာေနသလို ျဖစ္မယ္။ သူတို႕ မရွက္တတ္ရင္ေတာင္ သူတို႕ မိသားစုထဲက လူစိတ္ရွိတဲ့ တစ္ေယာက္တေလကေတာ့ ရွက္မွာပဲ။
(၂) ခ်ီးမြမ္းခုနစ္ရက္ ကဲ႕ရဲ႕ ခုနစ္ရက္ပါကြာ၊ ေနာက္ေတာ့လဲ ေမ့သြားၾကမွာလို႕ ထင္ေနသူေတြ သူတို႕ေနာက္က အကုသိုလ္ႀကီး အရိပ္လို လိုက္ေနတယ္လို႕ ထင္ေနေစရမယ္။
(၃) ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ လြတ္လပ္တရားမွ်တပါတယ္လို႕ အရွက္မရွိ ကမၻာကို ေျပာရဲေနသူေတြကို လူလိမ္ေတြပါလို႕ သက္ေသထူရာေရာက္မယ္။
ဒါပါပဲ ခင္ဗ်ား။ ဒီစာကို ဖတ္မိသူသည္ ၁၀ ေမးလ္ အထက္ ဆက္ၿပီး ေ၀ငွရမည္။ မေ၀ငွရင္ သင္သည္ ဘာမွ မျဖစ္။ သို႕ေသာ္ တရားမွ်တမႈကို လိုလားသူ မဟုတ္ရာ ေရာက္မည္။ သင့္ကိုယ္ေစာင့္နတ္က သင့္ငယ္ထိပ္ကို ေခါက္လိမ့္မည္။
ေတာင္းဆိုသူ – ၀ါလတ္ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦး။ (၀ါရင့္ ၀ါႏုမဟုတ္တဲ့ ၀ါလတ္)
မိုးမခရဲ႕ သေဘာထားကိုပါ ေဖာ္ျပေပးပါ။ အေျဖမတတ္ရင္ သင္တို႕ပါ ႀကံရာပါ ျဖစ္မည္။
(မိုုးမခ စာတည္းမွတ္ခ်က္ – စစ္အစုုိးရနဲ႔ အေပါင္းအပါမ်ားသည္ ယခုု ေရြးေကာက္ပြဲမွာမွ မတရားမႈမ်ားျဖင့္ တဖက္သတ္လုုပ္ခဲ့တာတင္ မဟုုတ္ပါ၊ ယခင္ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ – ၁၉ ၉ ၀ ခုုႏွစ္ ပါတီစုုံေရြးေကာက္ပြဲကိုုလည္း က်င္းပရုုံ က်င္းပခဲ့ျပီး သူတိုု႔စိတ္တိုုင္းက် အာဏာကိုု မခ်ယ္လွယ္ႏိုုင္ခဲ့လိုု႔ ျပည္သူ႔လက္ထဲ အာဏာကိုု မလႊဲႏိုုင္လိုု႔ ေကာက္က်စ္ယုုတ္မာျခင္း၊ မတရားမႈမ်ား က်ဳဴးလြန္ျခင္း၊ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ခ်ဳိးေဖာက္ျခင္းႏွင့္ တိုုင္းျပည္ၾကီး တခုုလုုံး ကာလနာတိုုက္ေအာင္ လူ႔ရာဇ၀တ္မႈၾကီး က်ဴးလြန္ခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါသည္။ ၾကားထဲမွာလည္း သူတိုု႔အာဏာသက္ဇိုုး ရွည္ေအာင္လိုု႔ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကိုုလည္း မတရား တဖက္သတ္ အတည္ျပဳထားခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါသည္။ သိုု႔ျဖစ္ပါ၍ ယခုု ေပၚေပါက္လာတဲ့ အတုုအေယာင္လႊတ္ေတာ္တင္သာမက စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ စစ္အုုပ္စုု တခုုလုုံး၏ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဴိးေဖာက္မႈမ်ား၊ မတရားမႈမ်ား အားလုုံး အားလုုံးကိုု အဆက္မျပတ္ ေဖာ္ထုုတ္ ရႈတ္ခ် မွတ္တမ္းတင္ ျဖန္႔ခ်ိေနဖိုု႔လည္း က်ေနာ္တိုု႔ တာ၀န္ျဖစ္တယ္လိုု႔ ဆိုုခ်င္ပါတယ္)
သတင္းစာဆရာတဦးနဲ႔ မိုုးမခစကားလက္ဆုုံ
ေဒၚစုုနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီက ရန္လိုုသတဲ့လား
မိုုးမခ
ႏိုု၀င္ဘာ ၁၉၊ ၂၀၁၀
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္လြတ္ေျမာက္ျပီး တပတ္မျပည့္ခင္မွာ သူလည္ပတ္ခဲ့တဲ့ အင္န္အယ္ဒီ လူမႈအေထာက္အကူလုုပ္ငန္းတခုုျဖစ္တဲ့ HIV / AIDS လူနာမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေရးေဂဟာတခုုက လူနာေတြကိုု ဧည့္လက္မွတ္ ရက္မတိုုးေပးေတာ့ဘူးဆိုုတဲ့ သတင္းေတြ ထြက္ေပၚလာတယ္။ ေဒၚစုု တရားရင္ဆိုုင္ဖိုု႔ ၀င္ထြက္သြားလာေနတဲ့ ရန္ကုုန္ျမိဳ႕က တရားရုုံးခ်ဳပ္ကိုု ေနျပည္ေတာ္ကိုု ေရႊ႔ေတာ့မယ္ဆိုုတဲ့ သတင္းျဖစ္လာတယ္။
ေဒၚစုုဖက္က စစ္အစုုိးရရဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘာမွ အတိအက် သေဘာထား မေျပာရေသးဘူး။ ေဒၚစုုဖက္က စစ္အစုုးိရဖမ္းဆီးထားတဲ့ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဘယ္လိုု အေရးယူ ေဆာင္ရြက္မယ္ ဆိုုတာ မေျပာရေသးဘူး။ ေဒၚစုုဖက္က သူ႔စိတ္ကူးထားတဲ့ ဒီမိုုကေရစီကြန္ယက္တခုု ႏိုုင္ငံတကာအထိ ဆန္႔တန္းဆက္သြယ္မႈ ဘယ္လိုုေတြ အေကာင္အထည္ ေဖာ္လိုုက္မယ္ ဆိုုတာ မေျပာရေသးဘူး။
အဲသည္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ဟာ တကုုိယ္ေတာ္ဆန္တဲ့ သူရဲေကာင္းတဦး ျဖစ္တယ္။ ေဒၚစုုဟာ ျမန္မာျပည္ႏိုုင္ငံေရးထြက္ေပါက္အတြက္ အတားအဆီးျဖစ္တယ္။ ေဒၚစုုဟာ သေဘာထားတင္းမာတယ္။ ရန္လိုုတယ္။ အင္န္အယ္ဒီပါတီကိုုယ္တိုုင္ကလည္း တသေဘာတည္း ျဖစ္တယ္ ဆိုုတဲ့ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိမႈေတြ ေအာက္မွာ ျမန္မာဒီမိုုကေရစီေရးလိုုလားသူေတြ၊ လႈပ္ရွားသူေတြက တျခားေရြးစရာ ဘာလမ္းေတြ ရွိသလဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္မပါတဲ့ ျမန္မာျပည္လား။ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ သူတိုု႔ရဲ့ ေနာက္လိုုက္ေတြနဲ႔ ျမန္မာျပည္လား။
အဲသည္ ေမးခြန္းေတြကိုု ျမန္မာသတင္းစာဆရာၾကီးတဦးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သူ႔အေတြး သူ႔အျမင္ေတြကိုု မိုုးမခစကားလက္ဆုုံအျဖစ္ သင့္ေတာ္သလိုု ေကာက္ႏုုတ္ျပီး တင္ဆက္လိုုက္ပါတယ္။
အစရဲ့ အစ – ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ
၁၉၉၀ ခုုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အင္န္အယ္ဒီ အႏိုုင္ရတယ္။ ေဒၚစုု၊ ဦး၀င္းတင္၊ ဦးတင္ဦးတိုု႔ အထိန္းသိမ္းခံထားရခ်ိန္မွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီဟာ ဦးၾကည္ေမာင္ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ အႏိုုင္ရတာ ျဖစ္တယ္လိုု ျမင္ပါတယ္။ လူထုုကလည္း အမ်ားၾကီးအားတက္တယ္။ စစ္အစုုိးရဖက္ကလည္း မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အငိုုက္မိတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ အဲသည္အခ်ိန္မွာ ႏွစ္ဖက္စလုုံးက ျပင္ဆင္မႈေတြ လုုပ္ေနတယ္။ အဲသည္တုုန္းက ဦးၾကည္ေမာင္ရဲ့ မီဒီယာအင္တာဗ်ဴးတခုုမွာ စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေတြကိုု ႏွဴရင္ဘတ္စစ္ခုုံရုုံးတင္ရမယ္လိုု႔ ေျပာလိုုက္တာဟာ ရန္လိုုမႈ၊ ထိပ္တိုုက္ရင္ဆိုုင္မႈျဖစ္တယ္။ အပ်က္ပ်က္ ျဖစ္ေစတယ္လိုု႔ ေျပာၾကတယ္။ ဒါကိုု ဘယ္လိုု ေျပာမလဲ။
က်ေနာ္သိတာကိုု ေျပာရရင္ ဦးၾကည္ေမာင္ကိုု သတင္းေထာက္ေတြက ေမးၾကတယ္။ အဲသည္မွာ သတင္းေထာက္ ဒိုုးမနစ္ေဖာင္ဒါက ေမးတယ္။ စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေတြကိုု ဘယ္လိုုအေရးယူမလဲ။ ဦးၾကည္ေမာင္ ေျဖတာက ျမန္မာစစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေတြအေနနဲ႔ ဘာမွ စိတ္ပူေနစရာမလိုုပါဘူး၊ ႏူရင္ဘတ္စစ္ခုုံရုုံးမွာ ဂ်ာမန္စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကိုုမ်ား အေရးယူခဲ့တာ ရွိသလဲ လိုု႔ ေျဖခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ သူ႔မွာ တျခား အေရးကိစၥေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္။ ဒါကိုု သူ ဘယ္လိုုမွ သေဘာမထားဘူးလိုု႔ ဆိုုလိုုတာ ျဖစ္တယ္။ [Link] ဒါေပမယ့္ သတင္းေထာက္က သတင္းထဲမွာ ကြင္းစ ကြင္းပိတ္နဲ႔ (ဗုုိလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ လိုုမ်ဳိး) လိုု႔ ျဖည့္လိုုက္တယ္။ ဒါကိုု ဗိုုလ္ခင္ညြန္႔က မခံမရပ္ႏိုုင္ျဖစ္ျပီး ဦးၾကည္ေမာင္ကိုု သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲေတြကေန ေျဖရွင္းခ်က္ေတာင္းတယ္။ ရန္ေတြ႔တယ္။ ဦးၾကည္ေမာင္က ျပန္ရွင္းျပခဲ့တယ္။ သတင္းေထာက္က ေရးတဲ့အာေဘာ္ကေတာ့ သူ႔အာေဘာ္မဟုုတ္ဘူး၊ သတင္းေထာက္ကိုု ရွင္းခိုုင္းလိုု႔ ေျပာလိုုက္တယ္။ ဒါကိုု အင္န္အယ္ဒီရဲ့ ဗဟုုိေကာ္မီတီအစည္းအေ၀းမွာ ျပန္ျပီး အစီရင္ခံ ရွင္းျပခဲ့တယ္လိုု႔ သိရပါတယ္။ သုုိ႔ေသာ္လည္း စစ္အစုုိးရက ဖမ္းျပီး ဦးၾကည္ေမာင္ကိုု ေထာင္ခ်ပစ္လိုုက္တယ္။ ဒါဆိုုရင္ ဒီမိုုကေရစီေရးလႈပ္ရွားသူ အင္န္အယ္ဒီဖက္က၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြဖက္က ရန္လိုုတာမ်ဳိး၊ သေဘာထားတင္းမာတာမ်ဳိး ျပခဲ့တာ မဟုုတ္ဘူး လုုိ႔ ေျပာခ်င္တယ္။
အာဆီယံတိုု႔၊ တရုုတ္တိုု႔၊ အာရွႏိုုင္ငံေတြကိုု အင္န္အယ္ဒီက ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုုင္ရခဲ့စဥ္မွာ ဂရုုမစုုိက္လုုပ္ခဲ့တာေတြရွိလိုု႔ အခုုအခ်ိန္အထိ အင္န္အယ္ဒီပါတီ၊ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရး ေအးစက္ေနတာေတြ ရွိေနတာလား။
အဲသလိုုလည္း မျမင္ပါဘူး။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုုင္ရစဥ္တုုံးက တရုုတ္ျပည္က သံအမတ္ၾကီးကိုုယ္တိုုင္ အင္န္အယ္ဒီက အႏိုုင္ရလႊတ္ေတာ္ကိုုယ္စားလွယ္ေတြ၊ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တာေတြ ရွိတယ္။ အဲသည္တုုန္းက ေတြ႔ခဲ့သူေတြထဲမွာ ဦးခင္ေမာင္ေဆြတိုု႔၊ ဗိသုုကာဦးေက်ာ္မင္းတိုု႔ ပါတယ္ လိုု႔ မွတ္မိတယ္။ ဒါေတြကိုု က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ အမ်ားျပည္သူစိတ္ထဲမွာ စြဲမွတ္မိသြားေအာင္ မီဒီယာေတြမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့၊ ေထာက္ျပခဲ့တဲ့ အၾကိမ္ နည္းတယ္။
၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အလြန္
၁၉၉၁ ေအာက္တိုုဘာ မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု ႏိုုဘယ္ဆုု ခ်ီးျမွင့္တယ္။ ေဒၚစုုက ဆုုေငြကိုု ျမန္မာျပည္ရဲ့ ပညာေရးနဲ႔ က်န္းမာေရးကိုု ကူညီေထာက္ပံ့ဖိုု႔ ရန္ပုုံေငြအျဖစ္ ၁၉၉၂ မွာ သတ္မွတ္လိုုက္တယ္။ အဲသည္မွာ ေဒၚစုုက စစ္အစုုိးရကိုု ျဖဳတ္ခ်ဖိုု႔၊ ဆူပူလႈံေဆာ္ဖိုု႔ အဲသည္ေငြေၾကးေတြ မသုုံးခဲ့ဘူး။ ဒါေတြက ရန္လိုုတဲ့ သေဘာထားတင္းမာတဲ့ လုုပ္ရပ္လိုု႔ က်ေနာ္တိုု႔ကေတာ့ မျမင္ပါဘူး။
ဟုုတ္ပါတယ္။ ေဒၚစုုကိုု ၁၉၈၉ ဇူလိုုင္ကတည္းက စစ္အစုုးိရက ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ထားတယ္။ ၁၉၉၄ မွာမွ ဗိုုလ္ခ်ဴပ္ေတြနဲ႔ သန္းေရႊတိုု႔ ခင္ညြန္႔တိုု႔နဲ႔ ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြးတယ္လိုု႔ သတင္းထြက္လာတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္မွာ စစ္အစုုိးရဖက္မွာ ၾကံ့ဖြံ႔အဖြဲ႔ၾကီးကိုု ၉၃ မွာ ထူေထာင္ျပီးျပီ။ အမ်ဳိးသားညီလာခံေတြလည္း သူတိုု႔က လုုပ္ေနျပီ။ အဲသည္ ညီလာခံမွာ တိုုင္းရင္းသားေတြေကာ၊ ႏိုုင္ငံေရးပါတီေတြကိုုယ္တိုုင္က လြတ္လပ္စြာ ထုုတ္ေဖာ္ေဆြးေႏြးခြင့္မရဘူး၊ ျပည္ေထာင္စုုစနစ္အေၾကာင္း ေျပာဆိုုတင္ျပခြင့္မရဘူးလိုု႔ မီဒီယာေတြကတဆင့္ ထုုတ္ေဖာ္ ေ၀ဖန္ေနၾကျပီ။ အဲသည္ညီလာခံမွာ ဦးေအာင္ေရႊဦးေဆာင္မႈေပးေနတဲ့ အင္န္အယ္ဒီကလည္း တက္ေနတယ္။ အဲသည္လိုု စစ္အစုုိးရရဲ့ တဖက္သတ္ အစီအစဥ္ေတြ လုုပ္ငန္းစဥ္ေတြ လုုပ္ေနခ်ိန္မွာ အခ်ိန္ေစ့လိုု႔ ေဒၚစုုကိုု လႊတ္လိုုက္တာ ျဖစ္တယ္။
အဲသည္အခ်ိန္တုုန္းက ေဒၚစုုကိုု ဇူလိုုင္လဆန္းမွာ လႊတ္ေပးတယ္။ အန္ကယ္ ဦးတင္ဦးနဲ႔ အန္ကယ္ ဦးၾကည္ေမာင္တိုု႔လည္း ၉၅ ႏွစ္ဆန္းမွာ လြတ္လာၾကတယ္။ သူတိုု႔တေတြက အမ်ဳိးသားညီလာခံကိုု ရန္လိုုခဲ့ၾကတယ္။ သေဘာထားတင္းမာမႈေတြ ျပသခဲ့ၾကတယ္လိုု႔ စစ္အစုုိးရက စြတ္စြဲခဲ့တယ္။ ဒါကိုု ဘယ္လိုု ေျပာမလဲ။
အဲသည္အခ်ိန္တုုန္းက လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြက ပါတီတြင္း၊ ပါတီအျပင္ေရာက္ေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကုုိယ္စားလွယ္ေတြ၊ ပါတီ၀င္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တိုု႔ သတင္းသမားေတြ အသိဆုုံးပဲ။ သေဘာထားေတြ ေတာင္းခံတယ္။ အခ်ဳိ႔က ညီလာခံကိုု လက္မခံဘူး။ အခ်ဳိ႔က အေျခအေနၾကည့္ဖိုု႔၊ ေကာင္းကြက္၊ ဆုုိးကြက္ေတြကိုု ႏႈိင္းယွဥ္ျပီး တင္ျပၾကတာေတြ ရွိတယ္။
၁၉၉၅ ႏိုု၀င္ဘာ အင္န္အယ္ဒီသတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ ေဒၚစုုက အမ်ဳိးသားညီလာခံကေနျပီး ျမန္မာျပည္ရဲ့ ႏိုုင္ငံေရးအေျဖရွာႏိုုင္ဖိုု႔ မလြယ္ဘူး၊ လြတ္လပ္ ပြင့္လင္းမႈေတြ မရွိဘူးလိုု႔ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပတယ္။ ထြက္မယ္လိုု႔ မေျပာခဲ့ဘူး။ ႏိုု၀င္ဘာ ၂၂ မွာ သတင္းစာရွငး္လင္းပြဲ၊ ႏိုု၀င္ဘာ ၂၇ မွာ အမ်ဳိးသားညီလာခံ ျပန္စတယ္ ထင္တယ္။ အဲသည္မွာ ဦးေအာင္ေရႊတိုု႔က အမ်ဴိးသားညီလာခံက ႏိုု၀င္ဘာ ၂၉ မွာ ႏႈတ္ထြက္လိုုက္တယ္။ ဒါက အင္န္အယ္ဒီပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ကိုုယ္စားလွယ္ေတြ အျပင္မွာ ရွိသေလာက္ ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြးျပီးမွ ထြက္လာတဲ့ ရလဒ္လိုု႔ ျမင္ပါတယ္။
ဒီညီလာခံက ႏႈတ္ထြက္တာက သေဘာထားတင္းမာတာကိုု ျပတာလဲ မဟုုတ္ဘူး၊ ရန္လုုိတာလည္း မဟုုတ္ဘူးလိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ညီလာခံက ၂၇ မွာ စပါတယ္။ ပါတီကေနျပီး ညီလာခံေကာ္မရွင္ကိုု တင္ျပထားတာေတြ၊ ေတာင္းဆိုုထားတာေတြ ရွိတယ္လိုု႔ သိရတယ္။ စစ္အစုုိးရက ညီလာခံမွာ ဒါေတြကိုု ျပန္လည္ အေၾကာင္းျပန္ျခင္း မရွိဘူး။ ဒါေတြကိုု စစ္အစုုိးရ မီဒီယာေတြက မေျပာခဲ့ဘူး။ ျပည္တြင္းက ျမန္မာျပည္သူေတြမွာလည္း ေသေသခ်ာခ်ာနားလည္ႏိုုင္ဖိုု႔ အေျခအေနမရခဲ့ဘူး။ လူေတြက တဖက္သတ္ေျပာေနတာေတြကိုုပဲ ၾကားေနရတာကိုုး။
ဒါဆိုုရင္ ၁၉၉၆ နဲ႔ ေနာက္ပိုုင္းကာလေတြမွာ ေဒၚစုုျခံေရွ႔ ေဟာေျပာပြဲေတြနဲ႔ လူေတြကိုု ဆူပူလႈံေဆာ္လာေအာင္ ေသြးထိုုးေျမွာက္ပင့္တယ္။ ရန္လုုိတယ္။ သေဘာထားတင္းမာမႈေတြ ျပသခဲ့တယ္လိုု႔ စစ္အစုုိးရက ေတာက္ေလ်ာက္ စြပ္စြဲခဲ့တယ္ မဟုုတ္လား။ ဒါေတြကိုုေကာ ဘယ္လိုု ေျပာမလဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ျခံေရွ႔ ေဟာေျပာပြဲေတြဟာ သမုုိင္း၀င္လူထုုေဆြးေႏြးပြဲ၊ လူထုုေဟာေျပာပြဲေတြ ျဖစ္တယ္လိုု႔ ျမင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အဲသည္တုုနး္က အခုုလိုုမ်ဴိး ဆက္သြယ္ေရး နည္းပညာေတြ မရွိလိုု႔ တကမာၻလုုံးက တျပည္လုုံးက ျမန္မာေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မသိရွိခဲ့ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ အင္န္အယ္ဒီေခါင္းေဆာင္ ၃ ဦး ျဖစ္တဲ့ ဦးၾကည္ေမာင္၊ ဦးတင္ဦးနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္တိုု႔ ေျပာဆိုုေဆြးေႏြးေနတာေတြက တိုုင္းသူ ျပည္သားေတြရဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ၊ ေမးျမန္းစုုံစမ္းတာေတြကိုု ကိုုယ္စားျပဳျပီး ေျပာေနတာေတြခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူထုုရဲ့ အသံကိုု စစ္အစုုိးရနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြက မလိုုလားပါဘူး။ ျခံေရွ႔ ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ အာဏာပိုုင္ေတြရဲ့ အလြဲသုုံးမႈေတြ၊ မတရားမႈေတြဟာ အမ်ားေရွ႔မွာ ေပၚေပါက္လာတယ္။ ဒါေတြကိုု စစ္အစုုိးရက မလိုုလားဘူး။ တားျမစ္ ႏွိမ္နင္းဖိုု႔ ၾကိဳးစားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆနး္စုုၾကည္ကိုု ၁၉၉၆ ႏိုု၀င္ဘာမွာ ေမာ္ေတာ္ကားတန္းနဲ႔ အထြက္မွာ ရန္ကုုန္ဆင္ေျခဖုုံးမွာ ၾကံ့ဖြံ႔လူအုပ္ၾကီးတခုုနဲ႔ ၀ိုုင္း၀န္း ရိုုက္ႏွက္ဖိုု႔ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဦးတင္ဦး၊ ဦးၾကည္ေမာင္နဲ႔ ေဒၚစုုတိုု႔ကားေတြကိုု တုုတ္ေတြ၊ ခဲေတြနဲ႔ ရိုုက္တာ ပစ္ခတ္တာေတြ လုုပ္တယ္။ ေနာက္က လုုံျခဳံေရးဆိုုျပီး လိုုက္လာတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးေတြကိုုယ္တိုုင္ အငိုုက္မိသြားတယ္လိုု႔ ေတြ႔ရတယ္။ အဲသည္ ေဒၚစုု လြတ္ေျမာက္ေနတဲ့ ၉၅ ကေန ၂၀၀၀ ကာလမွာ စစ္အစုုိးရဖက္က ေဒၚစုုတိုု႔ဖက္က လႈပ္ရွားမႈေတြအားလံုုးကိုု အင္အားသုုံးျပီး အၾကမ္းဖက္တာေတြ၊ ပိတ္ဆိုု႔တာေတြနဲ႔ တုုန္႔ျပန္တာေတြခ်ည္းပဲ။
အဲဒါေတြကိုု စာရင္းလုုပ္ျပပါဦး။
၁၉၉၆ နဲ႔ ေနာက္ပိုုင္းမွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီဟာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး၊ တည္ေဆာက္ေရးေတြ လုုပ္တဲ့ကာလေတြျဖစ္ပါတယ္။ ေဟာေျပာပြဲေတြ ရွိတယ္၊ ေဆြးေႏြးပြဲေတြရွိတယ္။
၁၉၉၆ ဧျပီမွာ ေဒၚစုုျခံေရွ႔ သၾကၤန္ပြဲ မက်င္းပျဖစ္ေအာင္ ဖိႏွိပ္မႈေတြ လုုပ္တယ္။
၁၉၉၆ ဇြန္လမွာ ေဒၚစုုရဲ့ ျခံေရွ႔ေဟာေျပာပြဲေတြကိုု စစ္အစုုိးရက တားျမစ္ပိတ္ပင္တာေတြ လုုပ္ခဲ့တယ္။
ပါတီညီလာခံေတြ လႈပ္ရွားမႈေတြ လုုပ္လာတာနဲ႔ စက္တင္ဘာမွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီ၀င္ေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ကိုုယ္စားလွယ္ေတြကိုု သိမ္းက်ဳးံဖမ္းခဲ့တယ္။ အဲသည္တုုန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ျခံထဲမွာ ညီလာခံလုုပ္ဖိုု႔ ေရာက္လာတဲ့သူ ၁၄၊ ၁၅ ေယာက္ေလာက္ပဲ ေရာက္လာခဲ့တယ္။
၁၉၉၆ ေအာက္တိုုဘာ မွာ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ စစ္အစုုိးရက အၾကမ္းဖက္ျဖိဳခြဲ ႏွိမ္နင္းတယ္။ ဖမ္းဆီးတယ္။ ဦးၾကည္ေမာင္ကိုုလည္း ေက်ာင္းသားေတြကိုု လႈံေဆာ္တယ္ဆိုုျပီး စြပ္စြဲခဲ့ေသးတယ္။ တပတ္ေလာက္ ဖမ္းဆီးထားခဲ့တယ္။
၁၉၉၆ ႏိုု၀င္ဘာမွာ ေဒၚစုု၊ ဦးတင္ဦး နဲ႔ ဦးၾကည္ေမာင္ ကားယာဥ္တန္းကိုု တိုုက္ခိုုက္ခဲ့တယ္။
၉၆ ခုုႏွစ္မွာ ေဒၚစုုဘက္က စစ္အစုုိးရရဲ့ ျမန္မာ့ခရီးသြားႏွစ္ကိုု ေ၀ဖန္ေျပာဆိုုခဲ့တယ္ လုု႔ိ သူတိုု႔ဖက္က အၾကိမ္ၾကိမ္ ေျပာတယ္။ တိုုင္းျပည္ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုု ဖ်က္ဆီးတယ္လိုု႔ ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုုလိုုမ်ဳိး ကိုုယ္ထိလက္ေရာက္ အၾကမ္းဖက္တာ၊ ဖမ္းဆီးတာေတြက စစ္အစုုိးရဖက္က က်ဳးလြန္ေနတာခ်ည္းပဲ လိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မိုု႔လိုု႔ အေနာက္အုုပ္စုု ႏိုုင္ငံေတြက စစ္အစုုိးရကိုု ပိတ္ဆိုု႔အေရးယူတာေတြကိုု စတင္လုုပ္ေဆာင္လာတာကိုု ေတြ႔ရတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ လက္နက္မဲ့ ျပည္သူေတြ၊ ႏိုုင္ငံေရးပါတီ၀င္ေတြကိုု ဖိႏွိပ္ ဖမ္းဆီး ရိုုက္ႏွက္ေနတာကိုု ျပည္ပႏိုုင္ငံေတြက လက္ပိုုက္ၾကည့္မေနဘဲ သူတိုု႔ဖက္က ႏိုုင္ငံေရးအရ အေရးယူတာေတြ လုုပ္လာတယ္လိုု႔ ေျပာလိုု႔ရပါတယ္။
၉၆ ဒီဇင္ဘာမွာ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းေတြ ျဖစ္ပြားတယ္။ ေဒၚစုုကိုု စစ္အစုုိးရ ေနအိမ္မွာ တားျမစ္ထိန္းသိမ္းထားတယ္။ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းကိုု စစ္အစုုိးရက အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းျပီး ေျဖရွင္းလိုုက္တယ္။
၁၉၉၇ ဒီဇင္ဘာမွာ ဦးၾကည္ေမာင္ ဟာ ေဒၚစုုနဲ႔ ပါတီကေနျပီး စိတ္သထားခ်င္း မတိုုက္ဆိုုင္လိုု႔ အနားယူသြားျပီလိုု႔ စစ္အစုုိးရက ေျပာေသးတယ္ မဟုုတ္လား။
ဟုုတ္တယ္။ ဦးၾကည္ေမာင္ဟာ ပါတီအတြက္၊ ေဒၚစုုအပါအ၀င္ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြအတြက္ အေကာင္းဆုုံး အစြမ္းကုုန္ ရပ္တည္ေပးတယ္။ ေဆာင္ရြက္ေပးတယ္။ ေနာက္ဆုုံး ကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ တိုုင္းျပည္အတြက္ေကာ၊ အားလုုံးအတြက္ ရပ္တည္ ေပးဆပ္သြားတယ္လိုု႔ သတင္းစာဆရာတေယာက္အေနနဲ႔ မိမိသိထားတဲ့အတိုုင္း ရဲရဲၾကီး ေျပာလိုုပါတယ္။ စစ္အစုုိးရေျပာတာ မဟုုတ္ပါဘူး။
၂၀၀၀ ခုုႏွစ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ျပန္အထိန္းသိမ္းခံလိုုက္ရတယ္။ ေဒၚစုုနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီဘက္က ဘာေတြ ရန္လုုိတာေတြ၊ သေဘာထားတင္းမာတာေတြ လုုပ္ခဲ့တာေတြ ရွိသလဲ။ သူတုုိ႔ ဘာေတြ လုုပ္ခဲ့သလဲ။ ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့သလဲ။ ဆက္ေျပာပါဦး။
အဲသည္ ၁၉၉၅ – ၂၀၀၀ ကာလကိုု ေျပာရင္ စစ္အစုုးိရဖက္က သတင္းစာေတြ၊ ရုုပ္သံေတြ၊ ၾကံ့ဖြံ႔ေတြ၊ ေထာက္လွမ္းေရးေတြနဲ႔ ဖမ္းဆီးတာ၊ တိုုက္ခိုုက္တာ၊ အၾကမ္းဖက္တာ၊ ေထာင္ခ်တာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ လူထုုကိုုလည္း ဖိႏွိပ္ထားမႈက အျပင္းထန္ဆုုံးပဲ။ အဲသလိုု ျမင္တယ္။ သူတုုိ႔အခ်င္းခ်င္းမွာလည္း လာဘ္စားလိုု႔ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေတြကိုု ရာထူူးက ခ်ျပီး စစ္ေကာင္စီကိုု အသစ္ဖြဲ႔ခဲ့ၾကေသးတယ္။
အင္န္အယ္ဒီနဲ႔ ေဒၚစုု တိုု႔ဖက္က ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုုယ္စားျပဳေကာ္မီတီကိုု လႊတ္ေတာ္တရပ္မေခၚႏိုုင္ခင္ ၾကားကာလမွာ လုုပ္ကိုုင္ႏိုုင္ေအာင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့တယ္။ စစ္အစုုိးရက လက္မခံခဲ့ဘူး။
ပုုဂၢဳိလ္ေရးတခ်က္ေျပာရရင္ ေဒၚစုုရဲ့ ခင္ပြန္း မိုုက္ကယ္အဲရစ္ ကြယ္လြန္တယ္။ မိုုက္ကယ္အဲရစ္က ေဒၚစုဆီကိုု ေနာက္ဆုုံးခရီးအျဖစ္ လာေရာက္ခြင့္ကိုု စစ္အစိုုးရက မေပးခဲ့ဘူး။ ျငင္းပယ္ခဲ့တယ္။
၁၉၉၉ ခုုႏွစ္ေတြမွာ ေဒၚစုုတိုု႔ အင္န္အယ္ဒီရဲ့ လႈပ္ရွားသြားလာမႈေတြကိုု တားျမစ္တာေတြ၊ ကန္႔သတ္တာေတြ၊ ပိတ္ဆုုိ႔တာေတြ အမ်ားၾကီး ျပဳလုုပ္ခဲ့တယ္။
ဒီေလာက္ ေျပာရင္ ရျပီ ထင္ပါတယ္။
ဟုုတ္ကဲ့ပါ။ က်ေနာ္တုုိ႔အေနနဲ႔က ဒါေတြကိုု ဆရာနဲ႔ ျပန္လည္ စကားလက္ဆုုံေျပာရတာက ခုုခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာတယ္။ ျပည္သူလူထုုတရပ္လုုံး၊ တိုုင္းရင္းသားေတြအားလုုံး၊ ႏိုုင္ငံတကာမိသားစုုမ်ားအာလုုံးက အားတက္၀မ္းေျမာက္ေနၾကတယ္။ အေကာင္းဖက္က ရႈျမင္သုုံးသပ္ေနၾကတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ထားေနၾကတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုုယ္တိုုင္က ၉၅ ခုုႏွစ္တုုန္းကထက္ တည္ျငိမ္ ရင့္က်က္မႈ၊ ေအးခ်မ္းမႈနဲ႔ ယုုံၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ရင္ဆိုုင္ေနတာကိုု ေတြ႔ေနရပါတယ္။ သိုု႔ေသာ္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ႏိုုင္ငံေရးအေျဖအတြက္ တင္းမာလြန္းသူ၊ ရန္လုုိသူ၊ ထိပ္တိုုက္ရင္ဆိုုင္သူအျဖစ္ စြပ္စြဲၾကတာေတြ၊ ျပစ္တင္ ေ၀ဖန္ေနၾကတာေတြ တဖက္က အျမဲ ေျပာဆိုု၀ါဒျဖန္႔ျမဲ ျဖစ္တာမိုု႔ ၈၈ အေရးေတာ္ပုုံေနာက္ပိုုင္း ပထမ ၁၀ႏွစ္တာ က႑ကိုု အခုုလုုိမ်ဳိး ေဆြးေႏြး တင္ျပလိုုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ။ ။
(ဒီအင္တာဗ်ဴးကိုု အင္န္အယ္ဒီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးၾကည္ေမာင္နဲ႔ က်ဆုုံးခဲ့၊ ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကျပီျဖစ္တဲ့ ဒီမိုုကေရစီသူရဲေကာင္းေတြ၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ၊ ႏိုုင္ငံေရးသမားေတြကိုု အေလးျပဳရင္း တင္ဆက္ပါတယ္)
သတင္းစာဆရာတဦးနဲ႔ မိုုးမခစကားလက္ဆုုံ
ေဒၚစုုနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီ ဟာ ဆူးေညွာင့္ခလုုတ္ေတြလား
မိုုးမခ
ႏိုု၀င္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၁၀
ဒီတရက္မွာ သတင္းစာဆရာၾကီးနဲ႔ ဆက္ျပီး စကားေျပာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ လက္ကိုုင္ဖုုန္းေတြ သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ အေက်ာ္မွာ အေတာ္ ေပါမ်ားလာတယ္။ အင္တာနက္ေတြ မပြင့္တပြင့္ ျဖစ္လာတယ္။ အဲသည္တုုန္းက လက္၀ါးၾကီးအုုပ္ထားတယ္ ဆိုုတဲ့ ဗိုုလ္ေန၀င္းမိသားစုုေတြကိုု စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ဖယ္ရွားလိုုက္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္နဲ႔ စစ္အုုပ္စုုတိုု႔ဟာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထားစဥ္မွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေတြ႔ဆုုံညိွႏႈိင္းခဲ့ၾကတယ္ ဆိုုတာမ်ဳိးေတြကိုု ျပည္သူေတြက မီဒီယာမ်ားကတဆင့္ သဲ့သဲ့ၾကားေနရျပီး အေသးစိတ္ေတာ့ ျပည္သူေတြက မသိခဲ့ၾကရဘူး။
ကဲ … ၂၁ ရာစုုအ၀င္မွာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ႏိုုင္ငံေရးေရခ်ိန္ကိုု ေျပာျပပါလား ဆရာ။
၂၁ ရာစုုအ၀င္မွာေတာ့ အခ်ဳိ႔ေသာျပည္သူေတြမွာ ႏိုုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ေ၀းကြာသြားတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ႏိုုင္ငံေရးႏိုုးၾကားမႈေတြ ေအးစက္ေနတဲ့ကာလလုုိ႔ ေျပာရင္ေတာင္ ရမယ္။ ေဒၚစုုနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီတိုု႔ရဲ့ စစ္အစုုိးရနဲ႔ၾကား ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြးၾကတာေတြ၊ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖိုု႔ ၾကိဳးစားေနၾကတာေတြဟာ သာမန္လူေတြအတြက္ အေသးစိတ္နားလည္သိရွိမႈေတြ မရႏိုုင္တဲ့ အေျခအေနလိုု႔ ဆိုုခ်င္ပါတယ္။ သာမန္ျပည္သူေတြအဖိုု႔ ေၾကာက္ရြံစိုုးရိမ္မႈေတြ ရွိေနတယ္။ ျပီးေတာ့ အဲသည္တုုံးက ႏိုုင္ငံေရး လႈပ္ရွားလာမႈေတြကိုု ဥာဏ္မမီၾကဘူး ဆိုုျပီး ၾကည့္ေနရတဲ့ သေဘာလိုု႔ ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။
အဲသည္အခ်ိန္တုုန္းက တခ်ဳိ႔ျဖစ္ရပ္ေတြ မီးေမာင္းထိုုးျပပါလား။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ရဲ့ ေနအိမ္ကိုု အေမြဆိုုင္အျဖစ္ ေအာင္ဆန္းဦးတိုု႔ လင္မယားက တရားစြဲတယ္။ အဲသည္တုုန္းက အတြင္းေရးမွုဴး ၂ နဲ႔ စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္အခ်ဳိ႔ ရဟတ္ယာဥ္ပ်က္က်ျပီး ေသဆုုံးတယ္။ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးတိုု႔၊ တိုုင္းရင္းသား၊ တပ္မေတာ္နဲ႔ ေဒၚစုုဦးေဆာင္တဲ့ အင္န္အယ္ဒီတိုု႔ ၃ ပြင့္ဆိုုင္ ေဆြးေႏြးသင့္တယ္ဆိုုတာေတြ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွာ ေျပာလာၾကတယ္။ တပ္မေတာ္ကိုု လုုပ္ၾကံတယ္ဆိုုျပီးေတာ့ ဦးေန၀င္းရဲ့ မိသားစုု၀င္ေတြကိုု ဖမ္းဆီးတာေတြ၊ အေရးယူတာေတြ လုုပ္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆနး္စုုၾကည္နဲ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ လ်ဳိ႔၀ွက္ေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုုပ္ေနေသာ္လည္း ထူးျခားတဲ့ ပြင့္လင္းမႈေတြကိုု လူထုုက မျမင္ၾကရဘူး။ ျမန္မာျပည္ရဲ့ တပါတီအာဏာရွင္ၾကီး ဦးေန၀င္း ဆုုံးသြားတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု အက်ယ္ခ်ဳပ္က ျပန္လႊတ္ေပးလိုုက္တယ္။ အဲသည္လိုုမ်ဳိး ၂၀၀၁ ကေန ၂၀၀၂ အတြင္းကိုု ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။
၂၀၀၃ ေမလမွာ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ကိုု စည္းရုုံးေရးခရီးစဥ္ေတြ ထြက္လာတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု ဒီပဲယင္းမွာ စစ္အစုုိးရ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးေနတဲ့ အၾကမ္းဖက္သမားေတြက လုုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ဖိုု႔ ၾကိဳးစားလိုုက္တယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြအားလုုံးေကာ၊ ႏိုုင္ငံတကာက လူထုုတရပ္လုုံး အၾကီးအက်ယ္ တုုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားၾကတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ သတင္းေမွာင္ခ်ထားျပီး အၾကီးအက်ယ္ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားလိုု႔ သတင္းေတြ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကိုု လူေတြက မသိၾကရဘူး။ ျပည္ပမွာလည္း အခုုလိုုလုုပ္ၾကံမႈၾကီးကိုု ေဖာ္ထုုတ္အေရးယူႏိုုင္ဖိုု႔လည္း ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ အမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ အင္န္အယ္ဒီပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြဆီကလည္း ပြင့္လင္းတဲ့ ထုုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုုမႈေတြ မရခဲ့ၾကဘူးလိုု႔ ထင္ပါတယ္။ အဲသည္ေနာက္ပိုုင္းမွာ ဘာျဖစ္လာသလဲ။
၂၀၀၄ ခုုႏွစ္မွာ အမ်ဳိးသားညီလာခံ ျပန္တက္ဖိုု႔ကိုု စစ္အစုိးရနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီၾကားထဲမွာ ျပန္ညွိၾကတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုုယ္တိုုင္ကလည္း အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ သေဘာတူတယ္။ အဲသည္ေတာ့ ဗိုုလ္ခင္ညြန္႔နဲ႔ ညိွႏႈိင္းတာမွာ ေအာင္ျမင္သြားတယ္။ အင္န္အယ္ဒီဖက္က လူေရြးျပီးသြားျပီလိုု႔ သိရတယ္။ သိုု႔ေသာ္ ဗိုုလ္သန္းေရႊက အဲဒီေကာင္ေတြ မျမင္ခ်င္ဘူးကြာလိုု႔ ေျပာလိုုက္တာ။ အဲသည္မွာ ေအာက္ကလူေတြက အင္န္အယ္ဒီမလာပါနဲ႔လိုု႔ ေျပာရေတာ့တာပဲ။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ ဗိုုလ္ခင္ညြန္႔လည္း ရာထူးက ဖယ္ရွားခံရေတာ့တာပဲ။
အမ်ဳိးသားညီလာခံကိုု တက္ဖိုု႔ ညွိတဲ့ေနရာမွာ အင္န္အယ္ဒီက အထုုတ္ခံထားရတဲ့ အမတ္ေတြကိုု ပါ လိုုက္လံညွိႏႈိင္းခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လိုု႔ သိရတယ္။ အင္န္အယ္ဒီက အထုုတ္ခံထားရတဲ့ အမတ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမတ္ေတြဆိုုတာက လူထုုက ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ အမတ္ေတြျဖစ္တယ္ဆိုုတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ အမတ္ေတြကိုုယ္တိုုင္ကလည္း အေလးအနက္ထားၾကတယ္လိုု႔ သိရတယ္။ သိုု႔ေသာ္လည္း အမတ္ေတြကလည္း တညီတညြတ္တည္းပဲ ပါတီက ကိုုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေရြးေပးလိုု႔ အမ်ဳိးသားညီလာခံကိုု တက္ၾကရတာမ်ဳိး လိုုလားတယ္လိုု႔ ေတာင္းဆိုုခဲ့ၾကတယ္လိုု႔ ဆိုုတယ္။ အဲသည္လိုုမ်ဳိး ႏိုုင္ငံေရးအေျခအေနတရပ္ ျဖစ္ေပၚလာမယ္လိုု႔ ျဖစ္လာစဥ္မွာပဲ ဗိုုလ္သန္းေရႊက ဒီေကာင္ေတြ မျမင္ခ်င္ဘူးလိုု႔ ေျပာလိုုက္တာမွာ ပ်က္ျပယ္သြားတာပဲ။
အဲသည္ေနာက္ပိုုင္းမွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ မတရားဖိႏွိပ္မႈေတြ၊ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကိုု မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္လိုုက္ရတဲ့ လူၾကီးေတြ၊ လူငယ္ေတြရဲ့ ႏိုုင္ငံေရး ႏိုုးၾကားမႈက ျပန္လည္ ေပၚေပါက္လာတယ္လိုု႔ ထင္ပါတယ္။ အဲသည္မွာ လူထုုေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု ဖမ္းခ်ဳပ္ထားခ်ိန္မွာ ကိုုယ့္နည္းကိုုယ့္ဟန္နဲ႔ တေယာက္တလက္ ႏိုုင္ငံေရးအလုုပ္ေတြ၊ လူမႈေရးအလုုပ္ေတြ လုုပ္ၾကဖိုု႔ စိတ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ အဲသည္ကိုု ဦးတည္လာၾကတယ္လိုု႔ ျမင္မိတယ္။ ဘယ္လိုု ေျပာခ်င္သလဲ။
ေဒၚစုုမပါဘဲနဲ႔ ႏိုုင္ငံေရးလုုပ္ရမယ္၊ အေျပာင္းအလဲေတြ လုုပ္ရမယ္ဆိုုတဲ့ အင္အားစုုေတြ၊ အေတြးအျမင္ေတြကေတာ့ လူတစုုမွာ၊ လူတခ်ဳိ႔မွာ ရွိေနတယ္လိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ သူတိုု႔တေတြက ျပည္တြင္းမွာေကာ၊ ျပည္ပမွာပါ ဒီအေတြးအျမင္ကိုု ေသြးတိုုးစမ္းတယ္။ ထုုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုုတယ္။ လူထုု အမ်ားစုုၾကီးက ေဒၚစုုမပါဘဲနဲ႔ လုုပ္ၾကမယ္ဆိုုတဲ့ ႏိုုင္ငံေရးအေတြးအျမင္ မရွိဘူးလိုု႔ ဆိုုရမယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခံထားရခ်ိန္မွာ၊ သူတိုု႔ကိုု တိုုက္ရိုုက္ဦးေဆာင္မႈ မေပးႏိုုင္ခ်ိန္မွာ လူၾကီး လူငယ္ ႏိုုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူေတြက၊ တက္ၾကြလာသူေတြကိုုယ္တိုုင္က ကိုုယ့္နည္းကိုုယ့္ဟန္နဲ႔ တေယာက္တလက္ႏိုုင္ငံေရး ဆိုုလိုု႔ ေျပာႏိုုင္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ လုုပ္လာၾကတယ္လိုု႔ ေျပာလိုု႔ ရမယ္ ထင္ပါတယ္။
၂၀၀၄ နဲ႔ ၂၀၀၅ ေနာက္ပိုုင္းမွာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ အက်ဥ္းေထာင္ေတြကေန လြတ္ေျမာက္လာတယ္။ သူတိုု႔တေတြက ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားဆိုုတဲ့ အစုုအဖြဲ႔နဲ႔ လႈပ္ရွားတယ္။ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြး အေျဖရွာေရးေတြကိုု ေတာင္းဆိုုတယ္။ ေနာက္ေတာ့ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ အင္န္အယ္ဒီပါတီက လူငယ္ေတြနဲ႔ လက္တြဲျပီး လႈပ္ရွားမႈေတြ ျဖစ္လာတယ္ လိုု႔ ျမင္ပါတယ္။ အဲသည္လုုိမ်ဳိး စုုဖြဲ႔မႈေတြဟာ စစ္အစုုးိရရဲ့ သေဘာထား တင္းမာမႈ၊ ရန္လိုုမႈေတြနဲ႔ပဲ ရင္ဆိုုင္ရတယ္လိုု႔ ထင္ပါတယ္။ ဥပမာ အာဇာနည္ေန႔ အေလးျပဳဖိုု႔ သြားေရာက္တဲ့ကိစၥေတြမွာ ၾကံ့ဖြံ႔ေတြ စြမ္းအားရွင္ေတြက တားျမစ္တာေတြ၊ စသည္ျဖင့္ …
ဟုုတ္ပါတယ္။ အဲသည္တုုန္းက အမွတ္ရတာေလး တခုုေျပာရရင္၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကိုု အတိုုက္အခံႏိုုင္ငံေရးထက္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေပးႏိုုင္တဲ့ အင္အားစုုအျဖစ္ ရပ္တည္ေပးၾကပါလားလိုု႔ အၾကံဥဏ္ေပးၾကတာမ်ဳိးေတြ ၾကားရတယ္။ စစ္အုုပ္စုုနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုုင္ရထားတဲ့ ေဒၚစုုဦးေဆာင္တဲ့ ႏိုု္င္ငံေရး အင္အားစုုေတြ ၾကားထဲမွာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြကိုုယ္တိုုင္လည္း ၂၀၀၇ ၾသဂုုတ္လ ေလာင္စာဆီအေရးအခင္းမွာ ႏိုုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈထဲကုုိ ၀င္ေရာက္လာၾကေတာ့တာပဲ။
အဲသည္မွာ ေနာက္ထပ္ အမွတ္ရတာတခုုေျပာရရင္ ၁၉၈၉ မွာ မင္းကိုုႏိုုင္တိုု႔ အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနတုုန္းက ၈၈မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု ဒီမိုုကေရစီအေရးေတာ္ပုုံရဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ၊ လုုပ္ေဖာ္ကိုုင္ဖက္ေတြလိုု သေဘာထားတယ္လိုု႔ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုု ၁၀ စုုႏွစ္ အေက်ာ္မွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္တဦးအျဖစ္ သူတိုု႔ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေတြက သေဘာထားလိုုက္ၾကတယ္။ အင္န္အယ္ဒီလူငယ္ေတြနဲ႔ အတူ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ဓာတ္ပုုံပါတဲ့ တီရွပ္ေတြနဲ႔ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက စစ္အစုုးိရကိုု ရင္ဆိုုင္ေနရတာကိုု ေတြ႔ၾကရတယ္ လိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေနာက္ အမွတ္ရတာေတြ ေျပာရရင္ ခုုနင္ကေျပာတဲ့ တေယာက္တလက္ႏိုုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြထဲမွာ ျဖဴျဖဴသင္းတိုု႔က ေအအိုုင္ဒီအက္စ္၊ အိပ္ခ်္အိုုင္ဗီ လူနာေတြ ေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ မစုုစုုေႏြးတိုု႔ရဲ့ အဓမၼလုုပ္အားေပးအမႈေတြကိုု ထုုတ္ေဖာ္တြန္းလွန္မႈေတြ၊ မသန္းျမင့္ေအာင္တိုု႔ စာေပအႏုုပညာရွင္ေတြရဲ့ လူမႈေရးလုုပ္ငန္းေတြ၊ တကုုိယ္ေတာ္ ဆႏၵျပတဲ့သူေတြ၊ ေရွ႔ေနၾကီးေတြျဖစ္တဲ့ ဦးေအးျမင့္၊ ဦးျမင့္ေအးတိုု႔က လူ႔အခြင့္အေရးဆိုုင္ရာ အမႈအခင္းေတြ ရင္ဆိုုင္ ထုုတ္ေဖာ္လာတာေတြ ရွိလာတယ္။ မီဒီယာေတြမွာ အထူးသျဖင့္ ျပည္ပေရဒီယိုုေတြမွာ ျပည္တြင္းကေနျပီး အစုုိးရကိုု ျပန္ေ၀ဖန္တဲ့သူေတြ ရွိလာတယ္။ လူထုုေဒၚအမာတိုု႔လိုု လူထုုဦးစိန္၀င္းတိုု႔ကိုုယ္တိုုင္က ျမန္မာျပည္အေရးကိုု ေျပာဆိုုမႈေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ကိုုဇာဂနာက စစ္အစုုိးရကိုု ေ၀ဖန္လိုု႔ဆိုုျပီး အပိတ္ခံရတယ္။ ဒါေတြဟာ တေယာက္တလက္ႏိုုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ လုုိ႔ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္။ ေအာ္ ေနာက္ျပီးေတာ့ ကိုုေက်ာ္သူတိုု႔ရဲ့ နာေရးကူညီမႈအသင္း လႈပ္ရွားမႈေတြလည္း လူငယ္ေတြက စိတ္၀င္စားၾကတယ္ဗ်။
ဟုုတ္ကဲ့ပါဆရာ။ ေနာက္တခုု ထပ္ေျပာခ်င္တာက အင္တာနက္ဆက္သြယ္ေရးက ေမြးဖြားလိုုက္တဲ့ လႈိင္းသစ္ေပါ့ေနာ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြ၊ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္နဲ႔ အင္တာနက္မွာ တိုုက္ရိုုက္ ျမန္မာလိုု ေရးသားလာၾကတာေတြက အစပ်ဳိးေနျပီေလ။ ၂၀၀၇ မတုုိင္ခင္ကတည္းက လူငယ္ေတြကိုုယ္တိုုင္က သူုုတုုိ႔ ခံစားခ်က္ေတြ အေတြးအျမင္ေတြကိုု လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုုတ္ တင္ျပတာေတြ၊ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုုံၾကတာေတြ ရွိလာေနျပီလိုု႔ ေျပာလိုု႔ ရမယ္ ထင္တယ္ ဆရာ။
ဟုုတ္တယ္။ ခင္ဗ်ားတိုု႔ ၂၀၀၇ မွာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္လာတာကိုု ခင္ဗ်ားတုုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလား။ ဆူးေလးဘုုရားလမ္းမၾကီးမွာ သံဃာေတာ္ေတြက ေမတၱာသုုတ္ေတြ ရြတ္ဆိုုျပီး ၾကြခ်ီလာၾကတယ္။ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြက ေဘးကေန လက္ေတြ စီတန္း ခ်ိတ္လိုု႔ လိုုက္ပါလာတာဗ်ာ။ က်ေနာ္တိုု႔မွာ ၾကက္သီးေတြ တျဖန္းျဖန္းထတယ္။ ရင္ထဲမွာ တုုန္လိုုက္တာေလ။ ျမန္မာျပည္ၾကီးအတြက္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႔ အသြင္ကူးေျပာင္းမယ္၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့မယ္၊ ညီညြတ္ၾကေတာ့မယ္ ဆိုုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အရမ္းကိုု ျမင့္မားလာခဲ့တယ္ေလ။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တိုု႔ မ်က္စိေရွ႔မွာ ဂ်ပန္သတင္းေထာက္ ကိုု စစ္အုုပ္စုုက ပစ္သတ္လိုုက္တယ္။ သတင္းေတြကလည္း ဘယ္ေလာက္ျမန္သလဲဆိုုရင္ က်ေနာ္တိုု႔က ရန္ကုုန္မွာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ေနရသလိုုမ်ဳိး အင္တာနက္မွာ သတင္းေတြ တက္ေနျပီ။ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ကလူေတြက အယ္ဂ်ာဇီးရားက သတင္းေတြကိုု ၾကည့္ေနရျပီ။
ဒါေပမယ့္ စစ္အုုပ္စုုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္နဲ႔ အင္န္အယ္ဒီပါတီကိုု ေခ်မႈန္းခဲ့သလိုုမ်ဳိးပဲ၊ အခုုေပၚထြက္လာတဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးက အင္အားစုုေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြကိုု ေခ်မႈန္းခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ လိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာ တခုုက တိုုင္းျပည္ရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကိုု ေတာင္းဆိုုေနတာေတြက တိုုင္းျပည္ကိုု ပ်က္စီးေစတဲ့ ဆူးေညွာင့္ခလုုပ္ေတြမိုု႔လိုု႔ စစ္အုုပ္စုုက ဖယ္ရွားပစ္လိုုက္တာလားလိုု႔ ေမးခ်င္စရာျဖစ္လာတယ္။
တကယ္တမ္းကေတာ့ ဆရာရယ္၊ က်ေနာ္တိုု႔ျမင္တာကေတာ့ ၈၈ မ်ဳးိဆက္ေက်ာင္းသားေတြကိုု အဲသည္တုုန္းက စစ္အုုပ္စုုက ၾသဂုုတ္လ ေလာင္စာဆီအေရးအခင္းမွာ ဖမ္းတယ္။ စုုစုုေႏြးတိုု႔၊ ကိုုထင္ေက်ာ္တိုု႔လူေတြကိုု ဖမ္းတယ္။ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္မွာ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြကိုု စီး၊ သံဃာေတြကိုု ႏွင္ထုုတ္၊ ေရႊ၀ါေရာင္အေရးအခင္းေၾကာင့္ လူေတြ၊ သံဃာေတြဟာ တိုုင္းတပါးအထိ ထြက္ေျပးၾကရတယ္။ ကိုုေက်ာ္သူတိုု႔၊ ျဖဴျဖဴသင္းတိုု႔၊ သန္းျမင့္ေအာင္တိုု႔ကိုု ရန္ရွာတယ္။ ပိတ္ဆိုု႔တယ္။ ကိုုဇာဂနာကိုု ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြးတယ္ ဆိုုျပီး ေခၚယူ ထိန္းသိမ္းလိုုက္တယ္။ ဖမ္းဆီးထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ လူငယ္ေတြ၊ ဘုုန္းၾကီးေတြကိုု ၂၀၀၈ မွာ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ ရွည္ေတြ ခ်တယ္။ ဒါေတြကိုု ေျပာမယ္ဆိုုရင္ ဆုုံးမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္မွာ တေယာက္တလက္ ႏိုုင္ငံေရးက တကယ္တန္္းမွာ ဘယ္ကိုုပဲ လမ္းကိုု ဦးတည္သလဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ဆီကိုုပဲ အားလုုံးရဲ့ အာရုုံက ျပန္ေရာက္သြားတယ္ မဟုုတ္လား ဆရာ။ ႏိုုင္ငံရဲ့ အေျဖဟာ ႏိုုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းရဲ့ ထြက္ေပါက္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ပတ္သက္မႈကိုုပဲ ျပန္ဦးတည္တယ္ မဟုုတ္လား။
၂၀၀၇ မ်ဳိးဆက္ေတြကိုု အမွတ္ရတာ ေျပာရရင္ သူတိုု႔ဟာ အသက္ ၂၀ နဲ႔ ၃၀ ၾကား ကေလးေတြ၊ လူငယ္ေလးေတြ ျဖစ္တယ္။ ၈၈ အေရးအခင္းတုုန္းက သူတိုု႔က ေမြးခါစ၊ သုုိ႔မဟုုတ္ ငယ္ငယ္ပဲ ရွိဦးမယ္။ သူတိုု႔မ်ဳိးဆက္က သံဃာ့အေရးအခင္းမွာ ပထမဦးဆုုံး သံဃာေတြကိုု လက္ဆင့္ကမ္းခ်ိတ္ျပီး ခ်ီတက္လာတယ္။ ဒါဟာ စစ္အစုုိးရကိုု သူတိုု႔အေနန႔ဲ ပထမဦးဆုုံး ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္တဲ့ အေတြ႔အၾကဳံပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတိုု႔ ဘာဆက္လုုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ ဘာဆက္လုုပ္ၾကမွာလဲ ဆိုုတဲ့ ေမးခြန္းက အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ေမးၾကတယ္။ ျပည္ပက အဆက္အသြယ္ေတြကိုုလည္း ေမးျမန္းၾကတယ္။ သူတုုိ႔အသိုုင္းအ၀ုုိင္းမွာ တကယ္တန္းက်ေတာ့ ဒီကေန ဘယ္ဆက္လုုပ္ရမယ္ ဆိုုတာက အေျဖမရွိဘူး။
အဲသည္မွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီကိုုယ္တိုုင္ကလည္း ဘာမွ ပတ္သက္လာတာမ်ဳိး မရွိဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ေနာက္ဆုုံးမွာ ခ်ီတက္ၾကရင္းနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ခံေနရတဲ့ အိမ္ကိုု သံဃာေတာ္ေတြ၊ လူငယ္ေတြ ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒါဟာ ေရႊ၀ါေရာင္အေရးေတာ္ပုုံရဲ့ ထြက္ေပါက္ဆိုုတာရဲ့ နမိတ္ပုုံပဲ လိုု႔ ေျပာၾကရမယ္။
ဒီလိုုနဲ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ႏိုုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းဟာ ႏိုုင္ငံတကာအလယ္မွာ ေျဖရွင္းရဖိုု႔ ျဖစ္လာေတာ့ ျပည္သူေတြ ကိုုယ္တိုုင္က၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ဆီကိုု သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ေရႊ၀ါေရာင္တုုန္းက ခ်ီတက္ခဲ့သလိုုမ်ဳိး၊ ႏိုုင္ငံတကာက ဒီအေရးအခင္းမွာ စစ္အုုပ္စုုနဲ႔ ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြး အေျဖရွာဖိုု႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုုပဲ ဦးတည္ခဲ့တာကိုု ေတြ႔ရပါတယ္။ စစ္အုုပ္စုုက ဗိုုလ္ေအာင္ၾကည္ကိုု ဆက္ဆံေရး၀န္ၾကီးခန္႔တယ္။ ကုုလသမဂၢကိုုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ေပးေတြ႔တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ရဲ့ သတင္းစကားကိုု ႏိုုင္ငံတကာကိုု ထပ္ဆင့္ ျဖန္႔ခ်ိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္အုုပ္စုုရဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုုင္အဖြဲ႔အခ်ဳိ႔က ေဒၚစုုက ျမန္မာျပည္အေရးကိုု ေျဖရွင္းဖိုု႔ တိုုင္းရင္းသားေတြကိုု ကိုုယ္စားမျပဳဘူးလိုု႔ ထုုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုုတာေတြ ရွိလာတယ္ေလ။
ဒါေပမယ့္ ေဒၚစုုဟာ ျပည္သူလူထုုအတြက္ တိုုင္းျပည္အတြက္ အေျဖရွာႏိုုင္ဖိုု႔ လိုုအပ္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ ဆူးေညွာင့္ခလုုတ္မဟုုတ္ဘူးဆိုုတာ အဲသည္မွာ ေပၚလြင္လာတယ္လိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ကဲ … ဒီမွာ ခဏ နားၾကပါစုုိ႔ဗ်ာ။ က်ေနာ္တိုု႔ ရန္ကုုန္မွာက ဖုုံးေတြကိုု အၾကာၾကီး ဒါမ်ဳိး ေျပာလိုု႔ သိပ္ေကာင္းတာ မဟုုတ္ဘူး။
သတင္းစာဆရာတဦးနဲ႔ မိုုးမခစကားလက္ဆုုံ
ေဒၚစုုနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီ ဟာ ျပည္ေထာင္စုျဖဳိခြဲသူလား
မိုုးမခ
ႏိုု၀င္ဘာ ၂၆၊ ၂၀၁၀
ဒီတပတ္မွာ သတင္းစာဆရာတဦးနဲ႔ စကားလက္ဆုံမွာေတာ့ ၂၀၀၇ ေနာက္ပိုင္း အေျခအေနေတြကို ေတြ႔မိျမင္မိသေလာက္ ေျပာဆိုျဖစ္တာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အယင္က စကားဆက္ကို ျပန္ေကာက္ရရင္ေတာ့ ၂၀၀၇ သံဃာ့အေရးအခင္းေနာက္ပိုင္းမွာ ႏိုင္ငံတကာဖိအားေတြအရ ျပည္တြင္းက လူထုရဲ့ ႏိုင္ငံေရးအရ တင္းမာမႈေတြ ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ စစ္အစုိးရက ေဒၚစုနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးတာေတြ၊ ကုလကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံခြင့္ေပးတာေတြ လုပ္လာတယ္။ အဲသည္မွာလည္း ေဒၚစုနဲ႔လည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲသည္မွာလည္းပဲ လူထုက ဘာမွ မသိရွိရတဲ့ လ်ဳိ႔၀ွက္ေဆြးေႏြးပြဲေတြပဲ ျဖစ္တာပဲ မဟုတ္လား။
ဟုတ္ပါတယ္။ ၂၀၀၇ သံဃာ့အေရးအခင္းေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာဖိအားေတြ၊ ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရး တင္းမာမႈေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့သူ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ အခန္းက႑ ျဖစ္လာတယ္။ စစ္အစုိးရကိုယ္တိုင္ကလည္း ေတြ႔ဆုံတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေနတာေတြက ဘာမွ သတင္းထုတ္ျပန္မႈေတြ ၂ ဖက္စလုံးဆီက လူထုက မၾကားသိရဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊက ေဒၚစုနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ကို ၾကိဳတင္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ခ်လိုက္တာက ေတြ႔ဆုံေရးကို ပ်က္ျပားသြားေစတယ္။
ဟုတ္ကဲ့။ ၂၀၀၇ ေအာက္တိုဘာမွာ ဗိုလ္သန္းေရႊက ေဒၚစုသည္ တိုင္းျပည္ကို ပ်က္စီးေစတဲ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး၊ ေနာက္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရးသေဘာထားေတြကို စြန္႔လႊတ္ေၾကာင္း ေၾကျငာမွသာလ်င္ သူက ေဒၚစုနဲ႔ ေတြ႔ဆုံမယ္လို႔ ေျပာလိုက္တာ မဟုတ္လား ဆရာ။
ဟုတ္တယ္။ အဲသည္ေနာက္မွာ စစ္အစုိးရက အမ်ဳိးသားညီလာခံရဲ့ ရလဒ္ အေျခခံဥပေဒဥပေဒကို လူထုဆႏၵမဲခံယူျပီးေတာ့ အတည္ျပဳခ်က္ ခံယူေတာ့မယ္ဆိုျပီး လုပ္လာတယ္။ အဲသည္မွာ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွာ သေဘာထားေတြ မ်ဴိးစုံေပၚေပါက္လာတယ္။ အဲသည္မွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီက ထူးျခားတဲ့ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုမႈ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ေဒၚစုကိုယ္တိုင္ကလည္း အင္န္အယ္ဒီပါတီကေနျပီး တဆင့္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုမႈေတြ လုပ္ေနတာထက္ တကုိယ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးအလုပ္ေတြ၊ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုမႈေတြ လုပ္လာတယ္လို႔ ထင္တယ္။ ဥပမာ – ကုလကိုယ္စားလွယ္ ဂမ္ဘာရီကေနတဆင့္ စာေရးသားျပီး ခုနင္ကေျပာသလို ျပည္သူေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြကသာ လက္ခံတယ္ဆိုရင္ က်မက ေဆာင္ရြက္ပါ့မယ္ ဆိုတာမ်ဳိး ေျပာလာတာ။ ျခံေရွ႔က တံခါးထိပ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့ မိန္႔ခြန္းေကာက္ႏုတ္ခ်က္ေတြ ခ်ိတ္ဆြဲထားတာေတြ။
ဟုတ္ကဲ့။ အဲသည္အခ်ိန္တုန္းက ျပည္တြင္းက တေယာက္တလက္ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြၾကားမွာ မဲေပးေရး၊ မေပးေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြ ေပၚလာတယ္။ ကိုဇာဂနာကလည္း အဲသည္တုန္းက အျပင္မွာ ရွိေနေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕က ကန္႔ကြက္မဲေပးမယ္။ တခ်ဳိ႔က မဲမေပးဘူး။ ဒါမ်ဳိး ကြဲလြဲၾကတယ္ မဟုတ္လား ဆရာ။ ျပည္တြင္းမွာ ကန္႔ကြက္မဲေပးဖို႔ လႈပ္ရွားၾကတယ္ ထင္တယ္။ Vote No လႈပ္ရွားမႈ …
ဟုတ္ပါတယ္။ ေဒၚစုက ကန္႔ကြက္မဲေပးမယ္လို႔ ေျပာတယ္ဆိုျပီး သတင္းထြက္လာတယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒဆိုတာက အမ်ဳိးသားညီလာခံကေန ျပည္သူေတြဆႏၵမပါဘဲ စစ္အာဏာရွင္အလိုက် ေရးဆြဲတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔အေနနဲ႔ ကန္႔ကြက္မဲ ထည့္မယ္။ Vote No လို႔ ေျပာတယ္ ဆိုျပီး သတင္းျဖစ္တယ္။ အျပင္မွာ အခု ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို လက္ခံသင့္ မခံသင့္ အင္န္အယ္ဒီက ဆုံးျဖတ္ခ်ိန္ ေဒၚစုက ဗူးသီးၾကီးေပးလိုက္တယ္ ဆိုသလုိမ်ဳိး ဟိုးေလးတေက်ာ္ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အဲသည္တုန္းကလည္း တေယာက္တလက္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈပဲ။ ေဒၚစုကိုယ္တိုင္ကလည္း သူတဦးတည္း သေဘာအျဖစ္ ကန္႔ကြက္မဲေပးတယ္လို႔ ပဲ လူေတြက နားလည္တယ္။ အားလုံးကို လုပ္ခိုင္းတယ္လို႔ သိပ္မျမင္ခဲ့ၾကဘူး ထင္ပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့။ အဲသည္တုန္းက ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ၂၀၀၇ မွ သံဃာအေရးအခင္းျဖစ္တယ္။ ေဒၚစုကို စစ္အစုိးရက ဟန္ျပ ပြဲထုတ္တယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ျပ႒ာန္းမယ္ဆိုျပီးေတာ့ သူတို႔စိတ္ၾကိဳက္ ေရွ႔တိုးလာတယ္လို႔ ေျပာရင္ ရမွာလား။ အဲသည္အခ်ိန္မွာတုန္းက တခ်ဳိ႔က ေျပာတာကေတာ့ ၂၀၀၇ သံဃာ့အေရးအခင္းအေၾကာင္းျပဳျပီး ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ အတည္ျပဳခြင့္ရသြားတယ္။ စစ္အစုိးရဖက္က ႏိုင္ငံေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ပိုမို လ်င္ျမန္လာတယ္ ဆိုျပီး အေကာင္းျမင္ၾကတဲ့ သူေတြလည္း ရွိလာတယ္ မဟုတ္လား။
ဟုတ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူ႔ေရွ႔ေနေတြျဖစ္တဲ့ ဦးဉာဏ္၀င္းတို႔၊ ဦးၾကည္၀င္းတို႔နဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးခြင့္ေတြ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြက အင္န္အယ္ဒီေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြက မဟုတ္ေတာ့ ျပည္သူေတြ သိရွိႏိုင္တဲ့ သတင္းစကားေတြကို ထုတ္ျပန္ႏိုင္ဖို႔က အရမ္းမျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္တယ္ေလ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ၂၀၀၈ မွာ အေျခခံဥပေဒအတည္ျပဳဖို႔ ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပလိုက္တယ္။ အဲသည္မွာလည္းပဲ နာဂစ္မုန္တိုင္းၾကီး က်တယ္။ ျပည္သူေတြကလည္း လက္ရွိသူတို႔ရွိေနတဲ့ အေနအထားအတုိင္း တေယာက္တလက္၊ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္။ အဲသည္မွာ လူေတြရဲ့ ၾကားထဲမွာ ထင္ရွားတာက ကိုေက်ာ္သူတို႔၊ ကိုဇာဂနာတို႔ရဲ့ ဦးေဆာင္တဲ့ လူမႈကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ၊ ေဒသအလိုက္ နယ္ပယ္အလိုက္ ဆရာေတာ္ေတြ ဦးေဆာင္မႈေတြေနာက္လိုက္ျပီး လႈပ္ရွားၾကတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့။ အဲသည္မွာ ျဖည့္ျပီးေျပာခ်င္တာတခုက ေဒၚစုနဲ႔ ၂၀၀၇ ေႏွာင္းပိုင္းမွာ စစ္အစုိးရက ေခၚယူေတြ႔ဆုံဖို႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သလိုပဲ ကိုဇာဂနာကိုလည္း စစ္အစုိးရက ေခၚယူေတြ႔ဆုံတာေတြ ရွိပါတယ္။ ကိုဇာဂနာကိုယ္တိုင္ကလည္း ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးမႈေတြရဲ့ ျဖစ္ထြန္းမႈေတြကို ထုတ္မေျပာခဲ့ဘူး။ ေဒၚစုနဲ႔ေတာင္ ကိုဇာဂနာကိုယ္တိုင္ စစ္အစုးိရေတြရဲ့ ေတြ႔ဆုံမႈတခုမွာ အ၀င္အထြက္ ေတြ႔ခဲ့ၾကေသးတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ကိုဇာဂနာကို ေဒၚစုက အမွာစကားတခုေျပာခဲ့တဲ့ေနရာမွာ ကိုဇာဂနာက အမ်ဳိးသားေရးကို လုပ္ကိုင္လာတဲ့ဆီမွာ ျပည္သူေတြရဲ့ အသံနဲ႔ ခံစားခ်က္ကို ကုိယ္စားျပဳသူတဦးအျဖစ္ ရပ္တည္သြားပါလို႔ မွာသြားခဲ့တယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ၾကားသိခဲ့ရပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုဇာဂနာနဲ႔ စစ္အစုိးရလူေတြ ဘယ္လုိပဲ အ၀င္အထြက္ ရွိရွိ ေနာက္ဆုံးမွာ နာဂစ္အေရးအခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကိုဇာဂနာက စစ္အစုိးရကို ေ၀ဖန္ျပစ္တင္တာေတြ လုပ္လာလို႔ဆိုျပီးေတာ့ ကိုဇာဂနာကို ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ခ်ျပီး အေရးယူပစ္လိုက္တယ္ မဟုတ္လား ဆရာ။
ဟုတ္ပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊက ေဒၚစုဟာ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေတြ၊ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရးေတြကို စြန္႔လႊတ္မယ့္သူ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးျခင္း မျဖစ္ေျမာက္ဘူး။ ဒီလိုအခ်က္ေတြေၾကာင့္ စစ္အစုိးရအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ၾကီး ျပည္ေထာင္စုၾကီးရဲ့ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္က ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ၀ိုင္းျပီး အတည္ျပဳၾကျပီးေတာ့ စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမုိကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ၾကီး တည္ေဆာက္ၾကဖို႔ ဆိုျပီးေတာ့ ေျခလွမး္လိုက္တာ ျဖစ္တယ္။ ေဒၚစုတို႔ အင္န္အယ္ဒီတို႔ရဲ့ အခမ္းက႑ကို ဖယ္ရွားလိုက္သလိုမ်ဳိးေတာင္ ေျပာခ်င္ ရတယ္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းျဖစ္လာတာက သူတို႔အတြက္ တဖက္က ႏိုင္ငံတကာမွာ အရွက္ရတာေတြ ရွိေသာ္လည္းပဲ သူတို႔အတည္ျပဳခ်င္တဲ့ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့တယ္။ ျပည္တြင္း ျပည္ပက မဲဆႏၵခံယူတာေတြဟာ မွန္ကန္မႈမရွိဘူးလို႔ ေျပာတဲ့ၾကားကပဲ အတည္ျပဳခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။
ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ။ ဒါေပမယ့္ နာဂစ္အေရးအခင္းအလြန္မွာ ေဒၚစုကိုယ္တိုင္ကလည္း ကုလကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေနတာေတြကို ၂၀၀၈ ၾသဂုတ္လမွာ ျငင္းပယ္လိုက္တယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေတာ့မယ့္ အလားအလာက ျပည္တြင္းမွာ ေပၚလာတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑ကလည္းပဲ ျပည္သူေတြက မည္သို႔ပင္ ေမွ်ာ္လင့္ေနေစကာမူ စစ္အစုိးရဘက္က အေရးယူပိတ္ဆို႔မႈေတြေၾကာင့္ ျပန္လည္ ေမွးမွိန္သြားတယ္လို႔ ေျပာရင္ ရမယ္ထင္ပါတယ္ ဆရာ။ ျပည္သူေတြထဲက တေယာက္တလက္၊ ကိုယ္ထူကိုယ္ထႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကိုယ္တိုင္လည္း စစ္အစုိးရရဲ့ စိန္ေခၚမႈ၊ ကန္႔သတ္မႈေတြေၾကာင့္ ေအးစက္မႈေတြ ျပန္ျဖစ္လာတယ္လို႔ ေျပာရမလားပဲ။
ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၈ စက္တင္ဘာမွာ ေထာင္ဒဏ္အႏွစ္ ၂၀ နီးပါးက်ခံေနရတဲ့ ဦး၀င္းတင္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာတယ္။ အဲသည္မွာ ျမန္မာျပည္သူေတြ ေမွ်ာ္လင့္ေနသလိုပဲ ဆရာဦး၀င္းတင္ကိုယ္တိုင္က မီဒီယာေတြက တဆင့္ သူ႔သေဘာထားေတြ အေတြ႔အၾကဳံေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလာတယ္။ အင္န္အယ္ဒီနဲ႔တကြ ႏိုင္ငံေရး၊ စာေပစာနယ္ဇင္း အသိုင္းအ၀ုိင္းၾကားမွာ သြားလာ လႈပ္ရွားျပီးေတာ့ ျပန္လည္ ႏိုးထမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာေစတယ္လို႔ ေျပာရင္ ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဦး၀င္းတင္ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့အခါ အလုပ္လမ္းညႊန္ေတြ၊ ေတြးေခၚမႈေတြ၊ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ေပးလာတယ္ လုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အလားအလာကို ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္တဲ့ အေနနဲ႔ ဆရာဦး၀င္းတင္တို႔က ၂၀၀၉ ဧျပီမွာ ေရႊဂုံတိုင္ေၾကျငာစာတမး္ ထုတ္ျပန္လိုက္တယ္ေလ။ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္နိုင္ဖို႔၊ ေဒၚစုနဲ႔ တကြ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေျမာက္ဖို႔၊ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္ကိုင္ဖို႔ ဆိုတာေတြ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ေတြေလ။
ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ။ ၂၀၀၉ ေမမွာ ေဒၚစုကို ႏိုင္ငံျခားသား ယက္ေတာ ေနအိမ္ထဲ ၀င္ေရာက္တာနဲ႔ စစ္အစုိးရက အင္းစိန္ေထာင္ကို ဖမ္းဆီးအေရးယူခဲ့တယ္။ ဦး၀င္းတင္နဲ႔ အယ္န္အယ္ဒီပါတီ၀င္ေတြက အင္းစိန္ေထာင္ေရွ႔မွာ လူထုဆႏၵကို ထုတ္ေဖာ္ျပသဖုိ႔ ၾကိဳးစားတယ္။ ေဒၚစုကိုယ္တိုင္ကလည္း ပါတီက ဥပေဒပညာရွင္ေတြနဲ႔ တြဲျပီးေတာ့ စစ္အစုိးရကို တရားဥပေဒေၾကာင္းထဲက ရင္ဆိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါေတြဟာ ၂၀၀၉ ရဲ့ ထင္ရွားမႈေတြပဲ။ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ျပည္တြင္းက သေဘာထားေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြက ေဒၚစုရဲ့ အမႈကိစၥမွာ တသားတည္း၊ တသံတည္း ရပ္တည္မႈေတြက ထင္ရွားေနတာေၾကာင့္ ေနာက္ေတာ့ ေဒၚစုကို အက်ယ္ခ်ဳပ္ ၁၈ လ ခ်မွတ္ျပီး အေရးယူလိုက္တယ္ မဟုတ္လား ဆရာ။ ဒီအက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်မွတ္မႈဟာ စစ္အစုိးက်င္းပလုိတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ေဒၚစုနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီရဲ့ အခမ္းက႑ကို ၾကိဳတင္ကန္႔သတ္မႈတခု မဟုတ္လားဆရာ။
အဲသလို ေျပာမယ္ဆိုရင္ ေျပာလို႔ ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ အဲသည္ေနာက္မွာ ၂၀၁၀ ႏွစ္ဆန္းမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေတာ့မယ္လို႔ စစ္အစုးိရ ေၾကညာလိုက္တာေတြ၊ အင္န္အယ္ဒီထဲကေန တခ်ဳိ႔က ပဲ့ထြက္လာျပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္လာၾကတာေတြ႔၊ ဒါေတြကို ေဒၚစုေကာ၊ အင္န္အယ္ဒီပါတီ၀င္ေတြေကာ၊ ဦး၀င္းတင္တို႔၊ ဦးတင္ဦးတို႔ေတြက ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့ အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ ဆရာဦး၀င္းတင္က အေသးစိတ္ေျပာခဲ့ျပီပဲေလ။ အခုလက္ငင္းအေျခအေနေတြကိုလည္း စာဖတ္ပရိသတ္က သိေနျပီ ျဖစ္မွေတာ့ ဒါကို ဒီမွာပဲ တခန္းရပ္လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္ပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ျဖင့္ စစ္အစုးိရနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြက ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒေတြ၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္အလိုက် ျပည္ေထာင္စုၾကီး ထူေထာင္ဖို႔ အေရးကေနျပီး အခုအခ်ိန္မွာ ေဒၚစုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြရဲ့ ႏိုင္ငံေရးေပါင္းစည္းမႈနဲ႔ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုထူေထာင္ႏိုင္ဖို႔အေရးက ျပန္လည္ႏုိးထလာျပီလို႔ ေျပာရင္းနဲ႔ တခန္းရပ္လိုက္ပါမယ္ ဆရာေရ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
