(မုိးမခ) ေမ ၃၊ ၂၀၁၈
● အေနာက္ေျမာက္တိုင္း
၁၉ရရ ခုႏွစ္ဝန္းက်င္တြင္ ျပည္တြင္း၌ရွိေနေသးေသာ အေျခခံေဒသမွာ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းျဖစ္သည္။ အေနာက္ေျမာက္ တိုင္းသည္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ လက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္မႈစကတည္းက အေျခခ်ခ့ဲေသာ အေျခခံေဒသတခုျဖစ္သည္။ မူလဖြဲ႕စည္းပုံ အရ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းအတြင္း ပခုကၠဴခ႐ုိင္၊ သရက္ခ႐ုိင္၊ မင္းဘူးခ႐ုိင္၊ မုံရြာခ႐ုိင္၊ စစ္ကိုင္းခ႐ုိင္တုိ႔ပါေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ အားယုတ္ေလ်ာ့ခ့ဲသည့္ေဒသျဖစ္သည္။
၁၉ရရ ခုႏွစ္ခန္႔က အေနာက္ေျမာက္တိုင္းအားဦးေဆာင္ေနသူမွာ ဗိုလ္သက္ထြန္းျဖစ္ၿပီး ၁၉ရ၅ ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္း ေသာ CPB ဗဟိုေကာ္မတီဝင္တဦးလည္းျဖစ္သည္။ ဗိုလ္သက္ထြန္းသည္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ သနက ၁ အားေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေတာခိုလာသည့္ စစ္ဘက္အရာရွိတဦးျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ေဇယ် (ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္)၊ ဗိုလ္ရဲထြဋ္ (ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္) တုိ႔ႏွင့္အတူ ေတာ္လွန္ေသာဗမာ့တပ္မေတာ္မွျဖစ္သည္။ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္တြင္ အေနာက္ေျမာက္တိုင္း တိုင္းေကာ္မတီျဖစ္ၿပီး ၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွ စ၍ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းစစ္ေရး တာဝန္ခံအျဖစ္ေဆာင္ရြက္ခ့ဲသသည္ဟုဆိုပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွစ၍ မင္းဘူးခ႐ုိင္၊ သရက္ခ႐ုိင္၊ ဖိုးေခါင္ေတာင္တန္းတုိ႔ပါေသာ CPB အေနာက္ေျမာက္တိုင္း ေကာ္မတီအတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္တာဝန္ ယူခ့ဲသည္။
CPB အေနႏွင့္ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးႏွင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္ခ်မွတ္ၿပီးေနာက္ တပ္ဖြဲ႕၏ တိုက္ခိုက္ ေရး အင္အားမ်ား က်ဆင္းခ့ဲၿပီး ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ အစုလိုက္အျပံဳ လိုက္လက္နက္ခ်ၾက၍ နယ္ေျမႏွင့္တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား က်ဆင္း ခ့ဲရာ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းလည္း ပါအဝင္ျဖစ္ခ့ဲသည္။ CPB မွ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ လမ္းစဥ္ခ်မွတ္ၿပီးေနာက္ ပဲခူး႐ုိးမပါတီဗဟိုမွ ဗိုလ္ေဇယ်ႏွင့္အဖြဲ႕ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းသုိ႔ေရာက္လာၿပီး ရခိုင္ျပည္နယ္ႏွင့္အေနာက္ေျမာက္တိုင္းမွ အင္အား ၂ဝဝ ခန္႔ အား စုစည္း၍ နိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရးသင္တန္းေက်ာင္းတခုဖြင့္လွစ္၍ တပ္ဖြဲ႕အား နိုင္ငံေရးအရ ေျပာင္းလဲတည္ေဆာက္မႈ ျပဳ လုပ္ခဲသည္။
၁၉၆၆ ခုႏွစ္္အတြင္း အင္အား ၁၅ဝ ခန္႔ရွိေသာ CPB အေနာက္ေျမာက္တိုင္းေဒသသည္ ၁၉ရ၄ ခန္႔တြင္ တိုင္းတပ္အျဖစ္ တိုက္တိုင္းေအာင္ ရ အားခြဲ ၃ ခြဲ အင္အား ၂၅ဝ ခန္႔အထိလည္းေကာင္း၊ ျပည္သူ႔စစ္အင္အား ၁ဝဝ ေက်ာ္ထိလည္းေကာင္း၊ တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းနိုင္ခ့ဲသည္။ တိုင္းေကာ္မတီဝင္ ဦးစိုးသိန္းဦးစီးအင္အား ၉ဝ ခန္႔သည္ မင္းဘူးခ႐ုိင္တြင္း လႈပ္ရွားခ့ဲသည္။ ထို႔ျပင္ သရက္ခ႐ုိင္အတြင္း တြင္လည္း အင္အားအခ်ဳိ႕ ျဖန္႔ခြဲလႈပ္ရွားနိုင္ခ့ဲသည္။ ထိုျပင္ ရခိုင္႐ုိးမအေရွ႕ျခမ္း ဖိုးေခါင္ေတာင္ ေက်ာအားလည္း အေျခခံစခန္းတည္ေဆာက္၍ ရြာပုန္းမ်ားတည္ေဆာက္ထားခ့ဲသည္။ တပ္ဖြဲ႕အတြက္ ရိကၡာမ်ားကို သုိဝွက္ စုေဆာင္းထားနိုင္ခ့ဲသည္။ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းတပ္တြင္ေဒသခံ ခ်င္းအမ်ဳိးသားအမ်ားအျပား စည္း႐ုံးထည့္သြင္းဖြဲ႕စည္းထားနိုင္ရာ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းမွ ခ်င္းရဲေဘာ္မ်ားသည္ နယ္ေျမကြၽမ္းက်င္မႈရွိသည့္အျပင္ အပင္ပမ္း အဆင္းရဲခံႏိုင္ၾက သည္။ ထိုအျပင္ ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္ အဖြဲ႕အစည္းအားလည္း သစၥာရွိၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း ၁၉၆၆ ခုႏွစ္မွ ၁၉ရရ ခုႏွစ္အထိ ၁၁ ႏွစ္တာကာလအတြင္း မင္းတုန္းၿမိဳ႕သိမ္းတိုက္ပြဲ၊ အမ္းၿမိဳ႕သိမ္းတိုက္ပြဲ၊ ေစတုတၳရာစခန္းသိမ္းတိုက္ပြဲ၊ ပရဆိုင္စခန္းသိမ္းတိုက္ပြဲ၊ ေျမာက္ျပင္စခန္းသိမ္းတိုက္ပြဲ၊ ျမင္းေကြ႕တိုက္ပြဲ၊ လက္ပန္စခန္းသိမ္းတိုက္ပြဲႏွစ္ၾကိမ္အပါအဝင္ ျခံဳ ခိုတိုက္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာကို တိုက္ခိုက္နိုင္ခ့ဲသည္။ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္မွ ၁၉ရ၁ ခုႏွစ္ထိ ၃ ႏွစ္ အတြင္း အေနာက္ေျမာက္တိုင္းတပ္ဖြဲ႕၏တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ အစိုးရတပ္မွ ၉၂ ေယာက္က်ဆံုးၿပီး ၄၅ ေယာက္ ဒဏ္ရာရရွိ သည့္ျပင္ ေသနတ္ ၁ဝ၁ လက္ဆံုး႐ႈံးခ့ဲသည္။ ဗိုလ္သက္ထြန္း၏ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းတပ္မွ ၁၄ ေယာက္က်ဆံုးၿပီး ၄ ေယာက္သာဒဏ္ရာရရွိသည္ဟု ျမန္မာစစ္ဖက္ဆိုင္ရာမွတ္တမ္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။
၁၉ရရ ခုႏွစ္ဝန္းက်င္တြင္ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းတပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ အစိုးရတပ္မ်ား၏ အဆက္မျပတ္ထိုးစစ္ဆင္မႈ မ်ားရွိေန ေသာ္လည္း မင္းဘူး၊ ေစတုတၳရာ၊ ငဖဲ၊ စလင္းႏွင့္ ဖိုးေခါင္ေတာင္တန္းေပၚတြင္အေျချပဳ၍လည္းေကာင္း၊ အစိုးရတပ္မ်ားထိုးစစ္ျပင္းထန္လာလ်င္ ရခိုင္႐ုိးမေတာင္တန္းမ်ားဆီသုိ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ဝင္ေရာက္၍လည္းေကာင္း လႈပ္ရွားေနဆဲျဖစ္သည္။ အေနာက္ေျမာက္တိုင္း၏နိုင္ငံေရးမွဴးအျဖစ္ ဗိုလ္သက္ထြန္း၊ တပ္မွဴးဦးေအာင္လွ၊ ဒုနိုင္ငံေရးမွဴး ဦးစိုးသိန္းတုိ႔က တာဝန္ ယူၾကသည္။ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းသည္ ၁၉ရ၅ ဗဟိုေကာ္မတီသစ္ဖြဲ႕ၿပီးေသာ္လည္း ဗဟိုႏွင့္ အဆက္အသြယ္မရဘဲ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္ႏွင့္သာ အဆက္အသြယ္ရွိသည္။ ၁၉ရ၅ ခုႏွစ္ ပါတီဗဟို၏ သေဘာထားမ်ားကို ျပည္သူ႔အသံမွတဆင့္သာ လက္ခံရယူေနရသည္။ အစိုးရ ထိုးစစ္မ်ားေအာက္တြင္ ခက္ခဲစြာရပ္တည္ေနခ့ဲရသည္ဟုဆိုရမည္။
အေရွ႕ေျမာက္ေရာက္ေနသည့္ မိမိတုိ႔အေနႏွင့္လည္း အေနာက္ေျမာက္တိုင္း၏အေျခအေနမ်ားကို တိက်စြာမသိရေပ။ တိုက္ပြဲသတင္းမ်ားမွတဆင့္ မွန္းဆ၍ ယူေနရသည့္အေျခအေနျဖစ္သည္။
● တနသၤာရီတိုင္း
တနသၤာရီတိုင္းအေျခခံေဒသသည္လည္း အေျခခံေဒသေဟာင္းျဖစ္သည္။ တနသၤာရီတိုင္း အဓိကေခါင္းေဆာင္ ဦးထြန္း စိန္ေခၚ ဘာကယ္မွာ ပဲခုူး႐ုိးမပါတီဗဟိုသုိ႔ ေခၚယူဆန္းစစ္ခံရၿပီး လက္နက္ခ်သြားခ့ဲၿပီျဖစ္သည္။ ၁၉ရ၅ ခုႏွစ္ ဗဟိုေကာ္မတီ သစ္ဖြဲ႕စည္းရာတြင္ တနသၤာရီတိုင္းမွ ရဲေဘာ္ေစာဟန္အား ဗဟိုေကာ္မတီဝင္၊ ဗိုလ္မွဴးစိုးလြင္အား အရံဗဟိုေကာ္မတီဝင္အျဖစ္တာဝန္ေပးခ့ဲသည္။ မူလက ဖြဲ႕စည္းထားသည္ကို မိမိလက္လွမ္းမမီ္သိရေပ။ ထားဝယ္ခ႐ုိင္တြင္ အဓိကအေျချပဳ ခ့ဲပုံရသည္။ ၁၉ရရ ခုႏွစ္ထဲတြင္ ထားဝယ္ခ႐ုိင္ ေလာင္းလုံနယ္အတြင္း လႈပ္ရွားမႈမ်ား ၾကားသိရသည္။
၁၉ရ၅ ခုႏွစ္ ဗဟိုေကာ္မတီအသစ္ဖြဲ႕ၿပီးေနာက္ တနသၤာရီတိုင္းသုိ႔ ကိုသက္ဟုေခၚသည့္ ဆက္သားရဲေဘာ္တဦးေစလႊတ္ခ့ဲ ေသာ္လည္း အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ျပန္ေရာက္မလာခ့ဲေတာ့ေပ။ တိုက္ပြဲတြင္က်ဆံုးသြားသည္ဟု သတင္းၾကားရသည္။ သုိ႔ ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အဆက္အသြယ္ရၿပီး ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ တတိယအႀကိမ္ပါတီကြန္ဂရက္တြင္ ဦးေစာဟန္ အေရွ႕ေျမာက္ ပန္ဆန္းသုိ႔ ေရာက္လာခ့ဲသည္။ တနသၤာရီတိုင္းသည္ အေျခခံေဒသေဟာင္းျဖစ္ေသာ္လည္း အားမေကာင္းဟု ယူဆရသည္။ မည္သုိ႔ဆိုေစ CPB ၏ ေျခကုပ္စခန္းတခုအျဖစ္ေတာ့ ရွိေနသည္ဟုဆိုရမည္။ မိမိတုိ႔အေရွ႕ေျမာက္မွ တနသၤာရီတိုင္းအေျခ အေနကို ေကာင္းစြာမသိရွိနိုင္ခ့ဲၾကပါ။
● ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚတိုင္းမွ လႈပ္ရွားမႈ
၁၉ရ၅ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း CPB ပဲခူး႐ုိးမႏွင့္ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚတိုင္းတုိ႔တြင္ လႈပ္ရွားမႈမရွိေတာ့ေပ။ က်ဆံုးသူက်ဆံုးၿပီး အဖမ္း ခံရသူ အဖမ္းခံရၿပီး ၿပိဳကြဲခ့ဲၿပီျဖစ္သည္။ အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္ခ့ဲၾကသည့္ အင္အားအနည္းငယ္မွာလည္း ဇတ္ျမႇဳပ္ကုန္ၾက ၿပီျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ေသာအေျခအေနတြင္ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚတိုင္းတြင္ ရွားရွားပါးပါးလႈပ္ရွားမႈတခုျဖစ္ခ့ဲသည္။
ေဒးဒရဲ ရဲစခန္းအခ်ဳပ္တြင္ အဖမ္းခံေနရေသာ CPB ဖ်ာပုံၿမိဳ႕ နယ္ေကာ္မတီဝင္ ကိုသိန္းလြင္သည္ ရဲစခန္းမွာ ရဲတပ္သား တဦးအားစည္း႐ုံးၿပီး ၁၉ရရ ခုႏွစ္ ေမလ ၁ ရက္ေန့တြင္ ရဲစခန္းအား စီးနင္းတိုက္ခိုက္ၿပီး ရဲစခန္းမွ လက္နက္ ၅၉ လက္အား ယူေဆာင္ၿပီး လူအင္အား ၆၁ ဦးႏွင့္ ထြက္ေျပးသြားနိုင္ခ့ဲသည္။ အစိုးရတပ္မွ စစ္ဆင္ေရးတရပ္ဆင္ႏႊဲၿပီး လိုက္လံတိုက္ခိုက္ခ့ဲရာကိုသိန္းလြင္အပါ ၂၄ ဦးက်ဆံုးၿပီး ဖမ္းမိႏွင့္လက္နက္ခ်သူ ၃၃ ဦးရွိကာ လက္နက္ ၅၃ လက္ျပန္လည္ရရွိသြားခ့ဲၿပီး လူ ၄ ဦးလြတ္ေျမာက္သြားခ့ဲသည္ဟု တပ္မေတာ္မွတ္တမ္းမ်ားတြင္ ေဖၚျပထားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။
● ရရ၁ဝ တပ္ဖြဲ႕
၁၉ရရ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ အေရွ႕ေျမာက္ ပန္ဆန္း၌ ဖြဲ႕စည္းခ့ဲေသာ တပ္ဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ အင္အားေသးငယ္ေသာ္ ထူးျခားမႈရွိသည့္တပ္ဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ ရရ၁ဝ တပ္ဖြဲ႕မွာ ေဒသခံမ်ားႏွင့္ဖြဲ႕စည္းထားေသာတပ္ဖြဲ႕မဟုတ္ေပ။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွ ရွမ္းနီလူငယ္မ်ားႏွင့္ဖြဲ႕စည္းထားေသာ တပ္ဖြဲ႕ျဖစ္သည္။
တိုင္းလ်ံ ေခၚရွမ္းနီတုိ႔သည္ ကခ်င္ျပည္နယ္ မိုးေကာင္း၊ မိုးညႇင္း၊ ဟိုပင္၊ ေမာ္လူး၊ ေမာ္ဟန္စသည့္ မီရထားသံလမ္း႐ုိး တေလ်ာက္ႏွင့္ ဗန္းေမာ္၊ ျမစ္ႀကီးနားၾကား ဧရာဝတီျမစ္႐ုိးတေလ်ာက္ ေနထိုင္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ကခ်င္ုျပည္နယ္အတြင္ ကခ်င္ၿပီးလ်င္ ဒုတိယလူဦးေရအမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။
ရွမ္းနီတုိ႔၏ အနီးေခတ္ပုန္ကန္ထႂကြရန္ စည္း႐ုံးလႈံ႔ေဆာ္မႈမ်ားသည္ ၁၉ရ၂ ခုႏွစ္ဝန္းက်င္တြင္ စတင္ခ့ဲသည္။ ၁၉ရ၂ ခုႏွစ္ ခန္႔တြင္ ရွမ္းနီလူငယ္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ဦးလူတင္၊ ဦးက်န္ေပါ၊ ဦးမင္းလြင္ စသူတုိ႔သည္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္သုိ႔ သြားေရာက္ ခ့ဲၿပီး အစိုးရအားပုန္ကန္တိုက္ခိုက္ရန္ အဆက္အသြယ္မ်ားရယူခ့ဲၾကသည္။ ရွမ္းနီအဖြဲ႕အစည္းအေနႏွင့္ ထိုင္းနယ္စပ္တြင္ျပဳ လုပ္ေသာ ၁၃ ပါတီ ညီညြတ္ေရးတပ္ေပါင္းစုတြင္ ပါဝင္ခ့ဲၾကသည္။
တခ်ိန္တည္းတြင္ သံလမ္း႐ုိးတေလ်ာက္ႏွင့္ ဖားကန္႔၊ လုံခင္းေဒသ၊ ဗန္းေမာ္ေဒသတုိ႔မွ ရွမ္းနီလူငယ္မ်ားအား ခ်ိတ္ဆက္ စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားမႈ မ်ား ျပဳလုပ္ခ့ဲသည္။ ၁၉ရ၄ ခုႏွစ္တြင္ ထိုသုိ႔ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ခ်ိတ္ဆက္စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားေနၾကသည့္ ကိုတင္ႏြယ္ (ဗန္းေမာ္) ၊ ယုဝ-စိုးျမင့္ (ဖားကန္႔)၊ ကိုစိန္တိုး (ဖားကန္႔) အပါအဝင္ ရွမ္းနီလူငယ္မ်ား အဖမ္းခံခ့ဲရသည္။ အဖမ္းခံရသူမ်ား ထဲတြင္ ကခ်င္ျပည္ပညာေရမင္းႀကီးျဖစ္သူ ရွမ္းနီလူမ်ဳိး ဦးထြန္းရင္လည္းပါဝင္ခ့ဲသည္။ ထိုအဖမ္းခံရသူမ်ားထဲမွ ယုဝ-စိုးျမင့္ ႏွင့္ ကိုစိန္တိုးတုိ႔အား ႏိုင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မႈႏွင့္ေသဒဏ္ေပးခ့ဲၿပီး က်န္သူမ်ားအား ေထာင္ဒဏ္အသီးသီးခ်မွတ္ခ့ဲသည္။ သုိ႔ ေသာ္ ၁၉ရ၆ ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လည္ေစလႊတ္ေပးခ့ဲသည္။
ဤသုိ႔ ထိုင္းနယ္စပ္ႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး လႈပ္ရွားေနသူမ်ားရွိသက့ဲသုိ႔ ရွမ္းျပည္နယ္ရွိ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္လႈပ္ ရွားေနသည့္ ရွမ္းနီလူငယ္မ်ားလည္းရွိသည္။ ထိုရွမ္းနီလူငယ္မ်ားအား မိုးေကာင္းမွေက်ာင္းဆရာ ကိုထြန္းခင္ႏွင့္ ကိုေအာင္ ခင္ (မိုးေကာင္း)၊ ကိုေသာင္းေရႊ (ဟိုပင္)၊ ကိုေက်ာ္ေသာင္း ေခၚ ဗမာျပည္သာနီ (ဟိုပင္) စသူတုိ႔က ဦးေဆာင္ၾကသည္။ သူတုိ႔ကေတာ့ SSPP-SSA ႏွင့္ဆက္သြယ္၍ ရွမ္းနီလက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္ထႂကြတခုျဖစ္လာေစရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ေနၾက သည္။
ထိုသုိ႔ႀကိဳးစားစဥ္ကာလအတြင္း ၁၉ရ၆ ခုႏွစ္အတြင္း မိုးညႇင္း၌ ကခ်င္ႏွင့္ ရွမ္းနီ လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ပြားခ့ဲသည္။ ထိုစဥ္ကာလက မိုးညႇင္းပတ္လည္ေတာေတာင္မ်ားတြင္ အေျခခ်ေနေသာ ကခ်င္မ်ားအား KIA တုိ႔ အေျခမခံနိုင္ေစရန္ ရည္ ရြယ္ၿပီး မိုးညႇင္းၿမိဳ႕အနီး ေအာင္ေျမသာရြာသစ္ဟုေနရာခ်ေပးထားသည္။ ၁၉ရ၆ ခုႏွစ္အတြင္း တည၌ KIA တပ္ဖြဲ႕က မိုး ညႇင္းၿမိဳ႕ႏွင့္ မိုးညႇင္း၌တပ္စြဲထားေသာ ခလရ ၁၅ အား ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ၿပီး မနက္မိုးလင္းသည္ႏွင့္ ျပန္လည္ဆုတ္ခြာ သြားေတာ့သည္။ မနက္မိုးလင္းတြင္ သတင္းတခုျပန္႔လာသည္။ KIA တပ္ဖြဲ႕မွ ရွမ္းနီမိသားစုတစုအား သတ္ျဖတ္သြားသည္ဟူ ၍ျဖစ္သည္။ ထိုမွတဆင့္ ကခ်င္ေတြက ရွမ္းနီမိသားစုတစုအား သတ္ျဖတ္သြားသည္ဟူ၍ သတင္းက ျပန္႔ကားခ်ဲ့ထြင္းၿပီး မိုးညွင္းၿမိဳ႕ ေပၚရွိရွမ္းနီ အသုိင္းအဝိုင္းအတြင္းပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။ ထိုမွ လႈံ႔ေဆာ္မႈမ်ားျဖစ္ေပၚၿပီး ရွမ္းနီမ်ားက ေအာင္ေျမသာ ကခ်င္ရြာသစ္အား သြားေရာက္ဖ်က္ဆီးတိုက္ခိုက္ၾကေတာ့သည္။ တားမည့္ ထိမ္းသိမ္းမည့္သူမရွိဘဲ လူမ်ဳိးႏွစ္မ်ဳိးၾကား ရန္မီးပြားေတာက္ေလာင္ခ့ဲေတာ့သည္။ ေအာင္ေျမသာရြာသစ္မွ ကခ်င္မ်ား အထိနာခ့ဲသည္။ ထိုရွမ္းနီႏွင့္ကခ်င္လူမ်ဳိးေရးပဋိ ပကၡသည္ ေတာင္နီ၊ ဆားေမွာ္ စသည့္ မီးရထားသံလမ္း႐ုိးတေလ်ာက္မွ ျမစ္ႀကီးနား မိုင္းနားရြာအထိ တလၾကာမွ် ျဖစ္ပြား ခ့ဲေတာ့သည္။
ဤသုိ႔လူမ်ဳိးေရးျပႆနာျဖစ္ပြားျခင္းသည္ မိုးညွင္းျပႆနာမျဖစ္မီ စစ္ဆင္ေရးတခုအတြင္း အင္းေတာ္ႀကီး လုံက်န္႔ေက်းရြာ၌ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားရာမွ ကခ်င္အရပ္သား ၄၆ ဦးခန္႔ေသဆံုးခ့ဲရသည္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး မေက်နပ္မႈမ်ားကို လူမ်ဳိးေရးျပႆနာအျဖစ္ ဖန္တီးလမ္းလႊဲခ့ဲသည္ဟု သုံးသပ္ၾကသည္။ မည္သုိ႔ဆိုေစ လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡေပၚထြက္သည္ႏွင့္ စိတ္ခံစားခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိး ရပ္တည္ခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိး ေပၚထြက္လာခ့ဲသည္ကေတာ့ ျငင္းပယ္၍မရေပ။ ရွမ္းနီအခ်ဳိ႕ကလည္း ကခ်င္ သုိ႔မဟုတ္ KIA အားရင္ဆိုင္ရန္ အစိုးရ၏ ျပည္သူ႔စစ္လုပ္ၿပီး လက္နက္ကိုင္ၾကသည္။ ထိုရွမ္းနီျပည္သူ႔စစ္မ်ားတြင္ သံလမ္း႐ုိးရွိ ေတာင္နီရြာ ရွမ္းနီျပည္သူ႔စစ္သည္ ေခါင္းတလုံးပိုျမင့္သည္ဟု ဆိုနိုင္သည္။ အစိုးရအားပုန္ကန္ရန္ ရည္ရြယ္ေနသည့္ ရွမ္းနီလူငယ္ မ်ားၾကားတြင္လည္း အစိုးရအားလည္းေကာင္း၊ KIA အားလည္းေကာင္း ရင္ဆိုင္ရန္ လက္နက္ကိုင္ဖုိ႔လိုသည္ဟု အယူအဆ က ပို၍ျပင္းထန္လာေတာ့သည္။
၁၉ရ၆ ခုႏွစ္အတြင္း မိုးေကာင္းမွ ေက်ာင္းဆရာကိုထြန္းခင္ေခါင္းေဆာင္သည့္ ရွမ္းနီလူငယ္ ၁၄ ေယာက္သည္ ပထမအ သုတ္အျဖစ္ SSPP-SSA ဌာနခ်ဳပ္သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။ ထိုစဥ္က SSPP-SSA ဌာနခ်ဳပ္သည္ နန္႔လန္၊ ေဆာင္က်ဲေဒသ နမ့္လန္ေခ်ာင္းတဝိုက္တြင္ လႈပ္ရွားေနသည္။ SSA သုိ႔ေရာက္ရွိသြားေသာ ကိုထြန္းခင္တုိ႔အဖြဲ႕က ရွမ္းနီတပ္ဖြဲ႕စည္းေရးႏွင့္ လက္နက္အကူအညီေပးရန္ SSA အား ေဆြးေႏြးေတာင္းဆိုခ့ဲသည္။ ထိုအခ်ိန္က SSPP-SSA သည္ အေရွ႕ေျမာက္ CPB ႏွင့္ တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕ၿပီး CPB ရမွ လက္နက္ခဲယမ္းအကူအညီရရွိေနရာ ကိုထြန္းခင္တုိ႔အားလည္းCPB ထံမွ အကူအညီေတာင္းရန္ ခ်ိတ္ဆက္ေပးၿပီး ပန္ဆန္းသုိ႔ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။
ကိုထြန္းခင္ ပန္ဆန္းသုိ႔ သြားေရာက္ေဆြးေႏြးစဥ္ ကိုေနထြန္းႏွင့္ ရွမ္းနီလူငယ္ ၂ဝ ခန္႔ SSPP ဌာနခ်ဳပ္သုိ႔ ဒုတိယအသုတ္ ထပ္မံေရာက္ရွိလာခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဒုတိယအသုတ္ေရာက္ၿပီး ေနာက္ထပ္အသုတ္မ်ား ထပ္၍မေရာက္နိုင္ေတာ့ေပ။ ၿမိဳ႕ ေပၚတြင္ က်န္ေနၿပီး စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားေနေသာ ကိုေအာင္ခင္၊ ကိုေသာင္းေရႊ၊ ကိုေက်ာ္ေသာင္းတုိ႔အပါ ၁ဝ ဦးခန္႔အဖမ္းခံခ့ဲ ရသျဖင့္ ရွမ္းနီလူငယ္မ်ား၏ ၿမိဳ႕ေပၚစည္း႐ုံးေရး ျပန္လည္ျပတ္ေတာက္သြားခ့ဲရသည္။
ပန္ဆန္းသုိ႔ေရာက္သြားေသာ ကိုထြန္းခင္၏မူလရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ရွမ္းနီတပ္ဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းရန္အတြက္ CPB ထံမွ အကူအညီ ေတာင္းခံရန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ပန္ဆန္း၌ CPB တုိ႔၏စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းမႈေၾကာင့္ CPB တပ္ဖြဲ႕အျဖစ္ေျပာင္းလဲရပ္တည္ရန္ သေဘာတူခ့ဲသည္။ ထိုသေဘာတူညီခ်က္အား ၁၉ရရ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ (၁ဝ လပိုင္း) တြင္ ရရွိခ့ဲ၍ တပ္ဖြဲ႕အမည္အား ရရ၁ဝ တပ္ဖြဲ႕ အမည္သတ္မွတ္ေပးခ့ဲသည္။ ထိုအခ်ိန္က CPB သည္ KIA ႏွင့္ တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕ထားၿပီျဖစ္ရာ ရွမ္းနီတပ္ဖြဲ႕အား သီးျခားဖြဲ႕စည္းေပးပါက ျဖစ္ေပၚလာနိုင္သည့္ KIA ႏွင့္ ပဋိပကၡအားလည္း ေရွာင္လႊဲလို၍ျဖစ္ပုံရပါသည္။
သေဘာတူညီခ်က္ရၿပီးေနာက္ ကိုထြန္းခင္လည္း SSPP ဌာနခ်ဳပ္နယ္ေျမတြင္ က်န္ေနသည့္ သူ႔တပ္ဖြဲ႕အား ျပန္လည္ေခၚယူခ့ဲ သည္။ ရွမ္းနီလူငယ္ႏွစ္သုတ္ေပါင္း ၃၄ ဦးရွိေသာ္လည္း SSPP နယ္ေျမ၌ ၄ ဦးျပန္လည္ထြက္ေျပးသြား၍ ပန္ဆန္းသုိ႔အင္အား ၃ဝ ခန္႔ေရာက္ရွိသြားခ့ဲသည္။ ကိုထြန္းခင္လည္း သူ႔အမည္အား စိုင္းခမ္းလြယ္ဟု အမည္ေျပာင္းခ့ဲၿပီး စိုင္းခမ္းလြယ္ဦးစီးသည့္ ရွမ္းနီလူငယ္မ်ားသည္ ရရ၁ဝ တပ္ဖြဲ႕အေနျဖင့္ ပန္ဆန္းတြင္ စတင္စုဖြဲ႕ေလ့က်င့္ခ့ဲၾကေတာ့သည္။ ရရ၁ဝ တပ္ဖြဲ႕သည္ အင္အားအရ ေသးငယ္ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေျမာက္ပိုင္းဗ်ဴ႐ုိ၏ ျမစ္ဖ်ားေဒသထိုးေဖါက္ေရးတြင္ ေက်ာ႐ုိးအခန္းက ပါဝင္ခ့ဲေပသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
