(မုိးမခ) ဇြန္ ၂၀၊ ၂၀၁၇
ဒီေန႔ ဇြန္လ (၁၈) ရက္ေန႔ “အေဖေန႔” မွာ သမီးကို အမွတ္တရ တခုခုေပးခ်င္မိတယ္။ ဘာေပးရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္မေတြ႔ဘူး။ ဟိုေတြး ဒီေတြးနဲ႔ မနက္ဖန္အေၾကာင္း ေတြးမိတယ္။ မနက္ဖန္ ဇြန္လ (၂၀) ရက္ေန႔က “ကမၻာ့ဒုကၡ သည္မ်ားေန႔” တဲ့။ ဒါနဲ႔ ဒုကၡသည္တေယာက္အေၾကာင္း ေျပာျပျဖစ္ခဲ့တယ္။
အေဖ့ကိုု အေမရိကန္ ေကာင္ဆယ္လာ (Counsellor) တေယာက္က ေမးခြန္းတခုေမးခဲ့ဖူးတယ္ သမီး။
“တကယ္လိုု႔ ျမန္မာလည္းမဟုုတ္၊ ထိုုင္းလည္းမဟုုတ္တဲ့ တတိယႏိုုင္ငံတခုုခုုကိုု သြားခြင့္ရမယ္ဆိုုရင္ ဘယ္ႏိုုင္ငံကိုု ေရြးခ်ယ္ မလဲ” တဲ့။ အေဖက “အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုုကိုု ေရြးခ်ယ္မယ္” လိုု႔ ေျဖခဲ့တယ္။
ဒီေတာ့ သူက “ဘာျဖစ္လိုု႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုုကိုု ေရြးခ်ယ္ရတာလဲတဲ့။ စကင္ဒီေနဗီးယန္းႏိုုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ေနာ္ေဝ၊ ဒိန္းမတ္၊ ဆြီဒင္တိုု႔လိုု လူမႈဖူလံုုေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေကာင္းမြန္တဲ့ႏိုုင္ငံေတြကိုု မေရြးခ်ယ္ရတာလဲတဲ့။ ဒါမွမဟုုတ္ အျခား ဥေရာပႏိုုင္ငံတခုုခုုကိုုေရာ မေရြးခ်ယ္ခ်င္ဘူးလား” ဆိုုၿပီး အေဖ့ကို ျပန္ေမးတယ္။
အေဖက ေျဖတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေဖ့ရဲ႕အေျဖကိုုၾကားေတာ့ စကားျပန္က အေဖ့ကိုု ေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္။ အေဖေျပာတဲ့ အတိုုင္း ဘာသာျပန္ေပးရမွာ အားတံုု႔အားနာ ျဖစ္ေနပံုုရတယ္။ အားနာေနပံုုရတယ္ဆိုုတာထက္ ေကာင္ဆယ္လာကိုု မဖြယ္ မရာ ေျပာလိုုက္မိသလိုုမ်ား ျဖစ္ေလမလားဆိုုၿပီး စိုုးရိမ္ေနပံုုရတယ္လိုု႔ေျပာရင္ ပိုုမွန္မွာေပါ့။
ဒါနဲ႔ အေဖက စကားျပန္ကိုု “က်ေနာ့္ဘာသာ ေျပာလိုု႔ရမလား” ဆိုုၿပီး ေမးလိုုက္တယ္။ ေစာေစာက စိတ္အိုုက္ေနပံုုရတဲ့ စကားျပန္ဟာ ေတာ္ေတာ္ “ဟာ … ေျပာပါ.. ေျပာပါ” ဆိုုၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ အားတက္သေရာ ျပန္ေျပာတယ္။ သူေမးတာကိုမေျဖဘဲ အေဖတိုု႔ႏွစ္ေယာက္ တြတ္ထိုးေနတာကိုု ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ဆယ္လာကေတာ့ ဒီႏွစ္ေယာက္ေတာ့ အေပးအယူတည့္ သြားၾကပံုုပဲ၊ ဘာမ်ား ဆက္ျဖစ္လာေလမလဲဆိုုၿပီး ရလဒ္ကိုု ေမွ်ာ္ေနတဲ့ပံုနဲ႔ေပါ့။
“အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုုကိုု ေရြးခ်ယ္ရတဲ့အေၾကာင္းက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုုဆိုုတာ ဒုုကၡသည္ေတြနဲ႔ ထူေထာင္ထား တဲ့တိုုင္းျပည္တျပည္ျဖစ္လိုု႔ပါပဲ” ဆိုုၿပီး အေဖက ေျပာလိုက္တယ္။
အေဖ့အေျဖကိုုၾကားေတာ့ ေကာင္ဆယ္လာရဲ ႔မ်က္ႏွာမွာ ပန္းႏုုေရာင္နည္းနည္း သမ္းသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏိုုင္ငံႀကီးသားတိုု႔ရဲ႕အိေႁႏၵနဲ႔ ဟန္မပ်က္ ဆက္ေမးတယ္။
“အေမရိကန္ျပည္ ေထာင္စုုကိုု ဒုုကၡသည္ေတြနဲ႔ ထူေထာင္ထားတဲ့တိုုင္းျပည္ျဖစ္တယ္လိုု႔ ဘာ့ေၾကာင့္ေျပာႏိုုင္ရတာလဲ” တဲ့။
အေဖက ေကာင္ဆယ္လာရဲ႕ေမးခြန္းကိုု မေျဖဘဲ သူ႔ကိုု ေမးခြန္းျပန္ထုုတ္လုုိက္တယ္။ “ခင္ဗ်ားကိုု တခုုေလာက္ ေမးလိုု႔ရမ လား” ဆိုုၿပီး ျပန္ေမးလိုုက္တယ္။ ေစာေစာက ႏိုုင္ငံႀကီးသားတိုု႔ရဲ႕အိေႁႏၵနဲ႔ တည္ထားတဲ့ ဟန္ခ်က္ဟာ ဒီတခါေတာ့ ခပ္ပါး ပါးေလး ပ်က္သြားပံုုရတယ္။ “သူကခ်ည္းေမးလာခဲ့တာ၊ ခုု အေဖနဲ႔က်မွ ျပန္အေမးခံေနရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ရပါတယ္၊ ေမးခ်င္ တာေမးပါ” တဲ့။
အားနာနာနဲ႔ပဲ အေဖလည္း ေမးလိုုက္ပါတယ္။
“ခင္ဗ်ားအေဖဟာ ဒုုကၡသည္တေယာက္၊ ဒါမွမဟုုတ္ ခင္ဗ်ားအဖိုုးဟာ ဒုုကၡသည္တေယာက္၊ ဒါမွမဟုုတ္ ခင္ဗ်ားတိုု႔ မ်ဳိး ဆက္တဆက္ဆက္ဟာ ဒုုကၡသည္မ်ဳိးဆက္တဆက္ ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ အဲဒါဟုုတ္သလား” ဆိုုၿပီး ေမးလိုုက္ပါတယ္။
အေဖ့အတြက္ကေတာ့ ေျပာခ်င္တာေျပာလိုုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲေပါ့သြားသလိုုေတာ့ ရွိတာေပါ့ သမီးရယ္။
အေဖကလည္း ေပါက္တဲ့နဖူး မထူးဘူးဆိုုၿပီးသာ ေမးလိုုက္မိတာပါ။ တကယ့္တကယ္ေတာ့ သူျပန္ေျဖမယ့္အေျဖကိုုေရာ၊ သူခံစားသြားရမယ့္ စိတ္ခံစားမႈကိုုေရာ သိခ်င္လွတာေတာ့ မဟုုတ္လွပါဘူး။ စကားျပန္ခမ်ာ ေဇာေခြၽးေတြေတာင္ ျပန္လာ ပံုရပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုုင္ရင္ ဒီအခန္းထဲကေတာင္ အျမန္ဆံုုး ေျပးထြက္သြားခ်င္ေနတဲ့ပံုုေပါ့။ အလိုုက္ကန္းဆိုုးမသိ ေမးခြန္းထုုတ္ တဲ့ အေဖ့ကိုု ႏွာကစ္တာကတဘက္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နည္းနည္းလာသလိုုလိုုရွိေနတဲ့ အေဖ့အင္တာဗ်ဴးအတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာကတဘက္နဲ႔ အေတာ့္ကိုု အက်ဥ္းအက်ပ္ ေတြ႔ေနတဲ့ပံုုေပါ့ သမီးရယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း ဇာတ္သိမ္းဟာ အေဖတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ ပိုုလွခဲ့ပါတယ္။ ေကာင္ဆယ္လာရဲ ႔မ်က္ႏွာဟာ ျပံဳးလာ ပါတယ္။ ပါးခ်ဳိင့္ကေလး ခပ္ေရးေရးေတာင္ျမင္ရသလိုု ထင္မိပါတယ္။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ျပံဳးလိုုက္တဲ့ ေကာင္ဆယ္လာရဲ႕မ်က္ႏွာ ဟာ Bee Gees က ဘယ္ရီဂစ္ကိုု သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဆံပင္ညႇပ္ထားတဲ့႐ုုပ္နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ေတာင္ တူသလားပဲ။
“ဟုုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္အဖိုုးဟာ ခင္ဗ်ားတိုု႔လိုု႔ ဒုုကၡသည္တေယာက္ပါပဲ” တဲ့။ ေကာင္ဆယ္လာက ေစာေစာကထက္ ပိုုရင္းႏွီးတဲ့ ေလသံနဲ႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။ အသီးသီးအသက သက္ေသာင့္သက္သာရွိလာတဲ့ အေဖတိုု႔ရဲ႕ စကားဝိုုင္းေလးဟာလည္း အလုုပ္သေဘာထက္ ဟိုဘက္အိမ္ ဒီဘက္အိမ္ လွမ္းေျပာေနတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြလိုုေပါ့ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးရွိလာတယ္။
တကယ္ေတာ့ “ဒုုကၡသည္” ျဖစ္ရတာ၊ “ဒုုကၡသည္” လိုု႔ အထင္ခံရတာဟာ ရွက္စရာမဟုုတ္ပါဘူး။ ရွက္ရမယ့္ကိစၥလည္း မဟုုတ္ပါဘူး သမီးရယ္။ အမွန္တကယ္က လူေတြကိုု ဒုုကၡေရာက္ေအာင္လုုပ္တဲ့သူေတြသာ ရွက္ၾကရမွာပါ။ လူေတြကိုု အစုုလိုုက္အၿပံဳလိုုက္ ဒုုကၡေရာက္ေစတဲ့သူေတြသာ ရွက္ၾကရမွာပါသမီး။
သမီးကိုယ္သမီး “ငါဟာ ဒုုကၡသည္တေယာက္ပါ” လိုု႔ေျပာလိုု႔ သမီးကိုု ဘယ္သူမွ အထင္ေသးၾကမွာမဟုုတ္ပါဘူး။ အကူ အညီေတာင္ ေပးၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဒါေပမယ့္ “ဒီလူဟာ လူေတြကိုု ဒုုကၡေရာက္ေအာင္ လုုပ္တဲ့သူေပါ့၊ ဒီလူဟာ လူေတြကိုု ဒုုကၡသည္ေတြျဖစ္ေအာင္ လုုပ္တဲ့သူေပါ့”ဆိုုၿပီး သိလိုုက္တာနဲ႔ကိုု သိတဲ့သူတိုုင္းက ႏွာေခါင္း႐ံႈ ႔ၾက၊ ကဲ့ရဲ ႔ၾက၊ ႐ႈတ္ခ်ၾက၊ ျငင္းပယ္ၾက၊ ဆႏၵျပၾကမွာပဲေပါ့ သမီးေရ။
ဘာသာတူစရာမလိုုသလို လူမ်ဳိးတူစရာလည္းမလုုိပါဘူး။ အသားအေရာင္တူစရာမလိုသလို က်ား/မလည္း တူစရာမလိုုပါ ဘူး။ ႏိုုင္ငံတူစရာ မလိုသလို ႏိုင္ငံေရးအယူဝါဒလည္း တူစရာမလိုုပါဘူး။ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရၿပီး ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံရတယ္ဆိုရင္ကိုပဲ ဒုကၡေရာက္ေနသူျဖစ္ေနၿပီေပါ့ သမီးရယ္။ ဒီလို ဒုုကၡေရာက္ေနသူတေယာက္ကိုု ကူညီရမယ္ဆိုုတဲ့အသိရယ္၊ သူတပါးဒုုကၡေရာက္ေအာင္လုုပ္တဲ့သူေတြကိုု ႐ံႈ႕ခ်ရမယ္ဆိုုတဲ့အသိရယ္တို႔ဟာ လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုုတဲ့ လူသားဆန္မႈကေန ျမစ္ ဖ်ားခံလာတာေပါ့ သမီးရယ္။
ေရွးဦး အေမရိကန္ဒုုကၡသည္ေတြကေတာ့ သူတိုု႔အတြက္ ေနေပ်ာ္စရာႏိုုင္ငံတခုကိုု တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကသလိုု၊ သူတို႔ဆီ ေရာက္လာတဲ့ အေဖတို႔ကိုလည္း သူတို႔လိုပဲ ထူေထာင္ၾကဖို႔ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြေပးပါတယ္။ သူတို႔တုန္းက သူတို႔ဘဝကို ႐ုုန္းကန္အေျခခ်ခဲ့ၾကသလိုပဲ ခုမွေရာက္လာတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကိုလည္း မိသားစုဘဝေတြ အေျခတက် ထူေထာင္ႏိုင္ဖို႔ အကူအညီေတြေပးၾကပါတယ္။
ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲမွာတင္ပဲ ထြန္ယက္စိုုက္ပ်ဳိးစရာ ေျမယာမဲ့သူေတြ၊ အေျခခ်ေနထိုုင္စရာ အိမ္ေျခမဲ့သူေတြ၊ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ခံၾကရရွာသူေတြအားလံုုးဟာ ႏိုုင္ငံသားအခြင့္အေရးကိုု ခံစားခြင့္မရရွိၾကရွာတဲ့ “ႏိုုင္ငံမဲ့” ေတြ၊ “ဒုုကၡသည္” ေတြပဲေပါ့ သမီး ရယ္။
ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားခ်င္ပါလ်က္ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားခြင့္မရတာ၊ သင္ခ်င္ပါလ်က္ သင္ခ်င္တဲ့ ဘာသာရပ္ကို သင္ၾကား ခြင့္မရတာ၊ ေျပာဆိုုေရးသားေဖာ္ျပခ်င္ပါလ်က္ ေျပာေရးဆိုုခြင့္မရတာ၊ မွ်တတဲ့ တရားဥပေဒရဲ႕အဆံုးအျဖတ္ကို ခံယူခြင့္ မရၾကတာေတြဟာလည္း ႏိုုင္ငံသားအခြင့္အေရးကို ဆံုုး႐ံႈးၾကရတာပဲေပါ့။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕အကာအကြယ္ေပးမႈကိုမရတဲ့ ႏိုင္ငံသားတိုင္းဟာ ႏိုင္ငံတြင္းက ဒုကၡသည္ေတြပဲေပါ့ သမီးရယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကိုုယ့္ႏိုုင္ငံအတြင္းမွာကိုုပဲ ႏိုုင္ငံမဲ့ျဖစ္ေနရတဲ့၊ ကိုုယ့္ႏိုုင္ငံအတြင္းမွာကိုုပဲ ဒုုကၡသည္ျဖစ္ေနရတဲ့ အေဖတိုု႔အေနနဲ႔ လည္း အေဖတိုု႔အတြက္ ေနေပ်ာ္စရာ ႏိုုင္ငံတႏိုုင္ငံကိုု ထူေထာင္ႏိုုင္ၾကလိမ့္မယ္လိုု႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ အားတက္စရာ တခုုကေတာ့ ဒုုကၡသည္ေတြခ်ည္းစုုၿပီး ႏိုုင္ငံတည္ေထာင္လိုု႔ရတယ္ဆိုုတာကိုု အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုုက လက္ေတြ႔က်က် သက္ေသျပခဲ့တာပဲေပါ့ သမီးရယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း အေဖတို႔တိုင္းျပည္ရဲ ႔ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအေျခအေနကိုု ၾကည့္လိုုက္ေတာ့ အေဖ့အတြက္ ေမးခြန္းထုုတ္ စရာေလးေတြ ရွိလာတယ္ သမီးေရ။ ဒါေၾကာင့္ အေဖေမးခ်င္တဲ့ေမးခြန္းကို အရင္ေမးၿပီး အေျဖသိရရင္ေတာ့ သမီးကို ခုု ထက္ပိုုၿပီး ျပည့္ျပည့္စံုုစံုုေျပာျပႏုုိင္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။
“ခ်စ္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ခင္ဗ်ား …
ဒုုကၡေပးသူေတြမပါဘဲနဲ႔ ဒုုကၡသည္ေတြခ်ည္းစုုၿပီး ႏိုုင္ငံထူေထာင္လိုု႔ မရႏိုုင္ဘူးလားခင္ဗ်ာ။
ဒုုကၡေပးသူေတြနဲ႔ ဒုုကၡသည္ေတြ ရင္ၾကားေစ့ၿပီး ဂံုနီအိတ္စြပ္ေျပးၾကသလို ႏိုုင္ငံထူေထာင္ဖိုု႔ႀကိဳးစားေနတာကေရာ တကယ္ ေရာ ျဖစ္ေကာျဖစ္ႏိုုင္ပါ့မလား ခင္ဗ်ာ“
ေအာင္ေမာ္ဦး
ဇြန္၊ ၁၈၊ ၂၀၁၇။(အေဖေန႔အမွတ္တရအေနနဲ႔ သမီးကိုေျပာျပျဖစ္တဲ့ အေဖတေယာက္အေၾကာင္းပါ)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
