ကုိေအာင္မႈိင္း ● တမ္းခ်င္း
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၆
ငါ့ေရွ ႔မွာကဗ်ာ
ကဗ်ာေရွ ႔မွာငါ
ငါ့တကိုုယ္လံုုး ကဗ်ာေတြနဲ႔ဖုုံးခဲ့။
ကဗ်ာကိုု ငါကမိတ္ဆက္
ကဗ်ာက ငါ့ကိုုမိတ္ဆက္
တိုု႔ေတြ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့။
ကဗ်ာနဲ႔ငါ Rock သီခ်င္းေတြအတူဆိုခဲ့ၾက
ကဗ်ာနဲ႔ငါ Tango အကေတြအတူကခဲ့ၾက
ကဗ်ာနဲ႔ငါ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ကိုုလည္း အတူတက္ခဲ့ၾက
ကဗ်ာနဲ႔ငါ ကမၻာတပတ္ေလွေလွာ္ခဲ့ဖူးၾက
ကဗ်ာေပ်ာ္တယ္ ငါလည္း ေပ်ာ္တယ္။
ဆီးရီးယားကအျပန္ ကဗ်ာငိုုတယ္
မေနာေျမကအျပန္ ကဗ်ာငိုုတယ္
ခ်ယ္ရီေတာကအျပန္ ကဗ်ာငိုုတယ္
ဇြဲကပင္ကအျပန္ ကဗ်ာငိုတယ္။
ကဗ်ာငိုုေတာ့ ငါလည္း ငိုုတယ္
ငါးေလးေတြလည္း ငိုုတယ္
ငွက္ေလးေတြလည္း ငိုုတယ္
ကေလးေလးေတြလည္း ငိုုၾကတယ္။
ေသနတ္ေတြက ကဗ်ာျဖစ္
ကဗ်ာက ေျမျမဳတ္မိုုင္းျဖစ္
ဗိုုလ္ခ်ဴပ္ႀကီးေတြက ကဗ်ာျဖစ္
ကဗ်ာက ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုုသူေတြျဖစ္
လူလိမ္ေတြလိုု႔ ငါေအာ္ပစ္လိုုက္တယ္။
ေတာ္လဲသံေတြနဲ႔အတူ
ပုုပၺါးမီးေတာင္ႀကီး ျပန္ရွင္သန္လာခဲ့
ဖူဂ်ီယာမႀကီးလည္း မီးေတာက္ေတြနဲ႔
အေမဇံုုေတာႀကီး ကမၻာေျမကေပ်ာက္သြားခဲ့။
ေအာ္
ဒါကမၻာစစ္ႀကီးပဲ
ငါ့ေရွ ႔မွာ ခိုုျဖဴေလးတေကာင္ျပဳတ္က်လာတယ္။
သူေသသြားၿပီ။
ကမၻာႀကီးေတာ့ ေသသြားၿပီ။
ဒို႔ကဗ်ာေတြမ်ား ေသသြားဦးမလား။
ကိုုေအာင္မႈိင္း
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
