(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၁၄၊ ၂၀၁၆
● ၁၉၇၀ ပတ္ဝန္းက်င္ ျပည္တြင္းအေျခအေန
ဗိုလ္ေနဝင္းအဖုိ႔ ျပည္တြင္း၌ ျဖစ္ပြားေနေသာ စစ္ပြဲမ်ား၌ အေျခအေနေကာင္းေနသည္ဟု ဆိုရမည္။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ ဧရာဝတီ တိုင္းဟုေခၚေသာ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသတြင္ျပဳလုပ္ေသာ ေရႊလင္းယုန္ မိုးဟိန္းစစ္ဆင္ေရးမ်ားတြင္ အေျခအေနေကာင္းေန သည္။ ျဖတ္ေလးျဖတ္စစ္ဆင္ေရးမ်ား ေအာင္ျမင္ေနသည္။ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသမွ နာမည္ႀကီး ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ KNU မွ နိုင္ငံေရး စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားက်ဆုံးခ့ဲသည္။
ပဲခူးရိုးမတြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီဥကၠဌ သခင္သန္းထြန္းလုပ္ၾကံခံရသည္။ နာမည္ႀကီးေခါင္းေဆာင္မ်ား က်ဆံုးသည္။ ပီကင္းျပန္မ်ားအပါ အခ်ဳိ႕လက္နက္ခ်သည္။ ပဲခူးရိုးမတြင္လည္း ျဖတ္ေလးျဖတ္လုပ္ေနသည္။ ပဲခူးရိုးမ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚ မသုံး လုံးေဒသ စသည့္ေဒသမ်ားတြင္ လက္နက္္ကိုင္ပုန္ကန္မႈမ်ားကို တိုက္ခိုက္ရာတြင္ ဗိုလ္ေနဝင္းအသာစီးရေနသည္။ ျဖတ္ ေလးျဖတ္သည္ ဗိုလ္ေနဝင္း၏ မူလတည္ထြင္ခ်က္ေတာ့မဟုတ္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔၏မေလးရွား အေတြ႕အၾကံဳ မွရသည္ဟုဆိုသည္။
ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚႏွင့္ မသုံးလုံးေဒသ (ျမင္းျခံ – မိတၳီလာ- မႏၲေလး) တုိ႔တြင္ မဆလအစိုးရက ထိမ္းခ်ဳပ္နိုင္ေသာ္လည္း ပဲူးရိုးမ၌ သခင္ဇင္ သခင္ခ်စ္တုိ႔ဦးစီးသည့္ CPB ဗဟို ေစာေက်ာ္ျမသန္း ေစာျမေမာင္တုိ႔ ဦးစီး သည့္ KNUP အေနာက္ေျမာက္တိုင္းတြင္ CPB မွ ဗိုလ္သက္ထြန္းဦးစီးသည့္ အင္အားမ်ား ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ျမဦးစီးသည့္ CPB အင္အားစု မ်ားရွိေနသည္။ ထိ့ုျပင္ ခ်င္းျပည္နယ္မွအပ က်န္ျပည္နယ္မ်ားတြင္ တိုင္းရင္း သားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားရွိေနသည္။
သုိ႔ေသာ္ အေရွ႕ေျမာက္တြင္ေတာ့ တမ်ဳိးတဖုံျဖစ္သည္။ ၁၉၆၈ ႏွစ္ဆန္းမွစ၍ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းသုိ႔ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ လာေသာ CPB အင္အားစု ျပည္တြင္း CPB အင္အားစုမ်ားက့ဲသုိ႔ ရိကၡာ စစ္လက္နက္ပစၥည္းခ်ဳိ႕ခ်ဳိ႕ င့ဲင့ဲမဟုတ္။ တရုတ္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီ၏ေထာက္ပ့ံကူညီမႈျဖင့္ စစ္လက္နက္ပစၥည္း အျပည့္အစုံႏွင့္ျဖစ္သည္။ အင္အားလည္းေတာင့္တင္းေပရာ မဆလ အစိုးရ ထိခိုက္ဆုံး႐ႈံးမႈမ်ားရွိသက့ဲသုိ႔ နယ္ေျမအခ်ဳိ႕ လက္လြတ္ဆုံး႐ႈံးေနသည္။ နယ္စပ္ကို ေက်ာေပးထားသျဖင့္ ျဖတ္ေလး ျဖတ္လည္း လုပ္ဖုိ႔မျဖစ္နိုင္ခ့ဲေပ။ CPB က အေရွ႕ေျမာက္ေဒသတြင္ အေျခခံေဒသ လြတ္ေျမာက္ေဒသတည္ေဆာက္နိုင္ျပီဟု ေၾကျငာသည္။ CPB ၏ ေၾကျငာခ်က္မ်ား မီတာ ၆၀ မွ အသံလႊင့္ေနသည္။ CPB ဗဟို၏အာေဘာ္ ျပည္သူအသံအမည္ျဖင့္ အသံလႊင့္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ခက္ရာခက္ဆစ္ အသံဖမ္းနားေထာင္ရသည္။ ထိုအသံလႊင့္လိုင္းကို ဖ်က္သည့္စက္မ်ားျဖင့္ ဖ်က္၍ တဂ်စ္ဂ်စ္ဆူညံသံမ်ားၾကားမွ နားေထာင္ၾကရသည္။
၁၉၇၀ တြင္ ကြန္လုံ ဟိုက္ကမ္းပါး ရက္ ၄၀ တိုက္ပြဲတြင္ မဆလအစိုးရတပ္မ်ား ေအာင္ပြဲခံသည္ကို ေၾကျငာသည္။ ေရွ႕တန္း ျပန္ဂုဏ္ျပဳပြဲမ်ား အနုပညာရွင္မ်ားက ေရွ႕တန္းသုိ႔သြားေရာက္ေျဖေဖ်ာ္သည္မ်ားေတြ႕ၾကရသည္။ တရားဝင္ မဟုတ္ေသာ္ လည္း အေရွ႕ေျမာက္တြင္ တရုတ္မ်ားက်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ျပီး လူလႈိင္းျဖင့္ စစ္ဆင္ေနသျဖင့္ အစိုးရတပ္မ်ား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ခုခံေနရသည္ဆိုသည့္ သတင္းမ်ားထြက္ေပၚ၍ေနသည့္ကာလျဖစ္သည္။
တဖက္ကေျပာလ်င္ ျပည္မေဒသရွိ ျပည္တြင္းစစ္စစ္မ်က္ႏွာတြင္ မဆလအစိုးရက အသာစီးရေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုျပည္မ ေဒသ၌ မဆလအားနိုင္ငံေရးမေက်နပ္သည့္ မေထာက္ခံသည့္ အင္အားစုမ်ားက တိုးပြားလာေနသည္။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ပိုင္း လႊတ္ေပးခ့ဲေသာ ဦးႏုအပါ နိုင္ငံေရးသမားေဟာင္းမ်ား တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းမ်ားအား ဖိတ္ေခၚျပီး ၃၃ ဦး ေကာ္မတီဖြဲ႕ျပီး ဗိုလ္ေနဝင္းက ျပည္တြင္းညီညြတ္ေရးေႂကြးေၾကာ္ခ့ဲေသးေသာ္လည္း ေအာင္ျမင္မႈမရခ့ဲ့။ မၾကာမတင္မွာပင္ ဦးႏုတုိ႔လင္မယား ဗုဒၶဂါယာ ဘုရားဖုူးထြက္သည္ဆိုရာမွ ျပန္မလာေတာ့ဘဲ ပဒပ ေခၚ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီပါတီဖြဲ႕ကာ ထိုင္း နယ္စပ္ကို အေျချပဳ၍ မဆလကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္မႈ ျပဳခ့ဲသည္။
သုိ႔ေသာ္ ဗိုလ္ေနဝင္းအတြက္ စစ္ေရးအရ ေဖးမမႈေတာ့ရွိသည္။ ထိုကာလက တရုတ္၏ ကူညီေထာက္ပ့ံမႈျဖင့္ အေရွ႕ေျမာက္ရွိ ကြန္ျမဴ နစ္မ်ားအား အေမရိကန္တုိ႔ အေလးထားေနရသည္။ သုိ႔အတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးဦးတည္ခ်က္အတြက္ ဗိုလ္ ေနဝင္း မည္မွ် ဆိုရွယ္လစ္ဟုေအာ္ေနေစကာမူ ဗိုလ္ေနဝင္းအား က်ားကန္ေပးဖုိ႔ျဖစ္လာသည္။ မူးယစ္ေဆးဝါးဆန္႔က်င္ တိုက္ဖ်က္ေရး ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ အေမရိကန္တုိ႔ ဆိုရွယ္လစ္ဗိုလ္ေနဝင္းအား ကူညီဖုိ႔ အေလးေပးခ့ဲသည္။ ပါလီမန္ဒီမို ကေရစီ ပါတီစုံဒီမိုကေရစီေႂကြးေၾကာ္ေနေသာ ဦးႏုဖက္သုိ႔ ေခါင္းလွည့္နိုင္ခ့ဲျခင္းမရွိခ့ဲေပ။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ေနဝင္းအာဏာသိမ္းကထဲက ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒဖ်က္သိမ္းခံလိုက္ရသျဖင့္ တိုင္းျပည္တြင္ အေျခခံဥပ ေဒမရွိ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုဆိုရွယ္လစ္သမတ ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္အေျခခံဥပေဒဆိုသည့္ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒကိုေရး ဆြဲရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။ စီးပြားေရးဘက္တြင္ မဆလ၏ ႏွစ္တို ႏွစ္ရွည္စီမံကိန္းမ်ားစြာကို ၾကားသိျမင္ေတြ႕ ေနရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ျပည္တြင္း၌ ကုန္ပစၥည္းမ်ားရွားပါးျပတ္လပ္မႈကိုၾကံဳေတြ႕ေနရသည္။ ျပည္သူ႔ဆိုင္မ်ား (ေနာင္တြင္ ပပက ဟု ေျပာင္းေခၚသည္ထင္သည္) တြင္ လူသုံးကုန္းပစၥည္းမ်ား အစစအရာရာ ရွားပါးစျပဳသည္။ တန္းစီတိုးရျခင္း မဲေဖါက္ျခင္း အသုံးမလိုေသာပစၥည္းႏွင့္တြဲယူရျခင္းတုိ႔ျဖင့္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာမ်ား ၾကံဳေနရသည္။ ဖဆပလေခတ္က စီးပြားေရးအေျခအေန မ်ားသည္ အရွိန္ကုန္စျပဳေလၿပီ။
ထိုသုိ႔လူထုအတြက္ ေန႔စဥ္သုံးပစၥည္းမ်ား ရွားပါးလာေသာအခါ ၎ကြက္လပ္ျဖည့္နိုင္ရန္ ႀကိဳးစားၾကသည့္ ရလဒ္အေနႏွင့္ ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ေပၚလာသည္။ ယိုးဒယားပစၥည္းေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ဟု ေခၚၾကသည္။ (ထိုစဥ္က ထိုင္းဟုမေခၚၾကေသး)
● ေလဟာျပင္ေစ်း
အုတ္ဖိုတြင္ေနစဥ္ ေက်ာင္းပိတ္မ်ားအတြင္း ရန္ကုန္သုိ႔ ဖခင္ႏွင့္အတူ မၾကာခဏေရာက္ေလ့ရွိသည္။ ရန္ကုန္ေရာက္လွ်င္ မိမိတုိ႔သားအဖမပ်က္မကြက္လုပ္ေလ့ရွိသည္မွာ စာအုပ္ဆိုင္ အသစ္ေရာ အေဟာင္းေရာေမႊသည္။ပရဲဆီးဒင့္ (သမတ) သုိ႔မဟုတ္ ပေလဒီယံ (ေနာင္ ပပဝင္း ယခုေတာ့ ဟိုတယ္) တြင္ စေတာ သုိ႔မဟုတ္ ဒီစီမွ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သည္။ ထိ့ုေနာက္ တရုတ္ဆိုင္တဆိုင္တြင္ ထမင္းစားသည္။ ဝက္သားသုံးထပ္သားေပါင္း ဝက္ပဲငပ္ိဝက္ၾကံမဆိုင္ ဟင္းသုံးပြဲကို ၁၀ က်ပ္လား ေပးရသည္။ ရန္ကုန္ေရာက္ခိုက္ အေကာင္းဆံုးဇိမ္ခံျခင္းျဖစ္သည္။
ေနာက္ဆုံးတခုကေတာ့ ေလဟာျပင္ေစ်းအား ပတ္၍ ေစ်းဝယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က ေလဟာျပင္ေစ်းသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းလမ္းႏွင့္ အလံျပဘုရားလမ္းေဒါင့္တြင္ရွိသည္။ ေန႔လည္မွ ေစ်းစဖြင့္ျပီး ေရာင္းသူေရာဝယ္သူပါ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး ၍ေနသည္။ အစိုးရဆိုင္မ်ားတြင္ မရေသာ ပစၥည္းအစုံရွိသည္။ အပ္မွသည္ သိၾကားမင္းနကင္းအထိရနိုင္သည္ဟု တင္စား ေခၚေဝၚၾကသည္။ တေစ်းလုံး ေမွာင္ခိုပစၥည္းအျပည့္ျဖစ္သည္။ ထိုင္းမွသြင္းလာေသာ ပစၥည္းမ်ားကအမ်ားစုျဖစ္သည္။ အစိုး ရဆိုင္မ်ားမွ ရွားပါးပစၥည္းမ်ားလည္းရႏိုင္သည္။ တခါတရံ အဖမ္းအဆီးရွိသည္ဟုသည့္ သတင္းမ်ားၾကားက တေစ်းလုံး ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္တတ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ဖမ္းေလ့မရွိပါ။
ထိုင္းနယ္စပ္မွ KNU နယ္ေျမျဖတ္ကာ ေမာ္လျမိဳင္မွတဆင့္ ရန္ကုန္သုိ႔ဝင္သည္။ ေလဟာျပင္တေစ်းလုံးေမွာင္ခိုပစၥည္းႏွင့္ ျပည့္ေနေအာင္ ေရာက္ရွိလာေသာ လမ္းေၾကာင္းမွာ ေမာ္လျမိဳင္ ရန္ကုန္လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ကားလမ္းေရာ ရထားလမ္း ေရာ ေမွွာင္ခိုပစၥည္းသယ္သူမ်ားႏွင့္ အျပည့္ျဖစ္သည္။ ေမွာင္ခိုျဖစ္သျဖင့္ ေအးေအးလူလူေတာ့ သယ္၍မရ။ ရွာေဖြေရးႏွင့္ ေျပးတမ္းလိုက္တမ္းကစားၾကရသည္။
ၾကပ္ညပ္ေနေသာ ရန္ကုန္ ေမာ္လျမိဳ င္ေပၚတြင္ ေမွာင္ခိုကုန္ေတြကအျပည့္ျဖစ္သည္။ မီးရထားအိမ္သာမ်ား၏ မ်က္ႏွာ က်က္မ်ားအားေဖာက္၍ ေမွာင္ခိုပစၥည္းအျပည့္ထည့္ၾကသည္။ ထိုင္ခုံမ်ားေအာက္တြင္လည္း ပစၥည္းအျပည့္ျဖစ္သည္။ ခရီး သည္မ်ားကလည္း မ်က္ႏွာေသးေသး လူဝဝႀကီးမ်ားျဖစ္ေနသည္။ ပိတ္အုပ္လိုက္ကိုျဖန္႔၍ ကိုယ္မွာ အထပ္ထပ္ရစ္ ပတ္ၿပီးအေပၚမွ အက်ႌလုံခ်ည္ျပန္ဝတ္ၾက၍ ဝေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ရွာေဖြေရးမ်ားက ဖမ္းတဲ့သူဖမ္း ေတာင္းတဲ့သူေတာင္း ဆြဲခ်သူဆြဲခ် ျဖင့္ ဘူတာတခုေရာက္တိုင္း ပြက္ေလာရိုက္ေနသည္။
ေနာက္ဆုံးတဂိတ္ ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးကိုေက်ာ္ဖုိ႔အတြက္ ရန္ကုန္အဝင္ မလႊကုန္း ပုဇြန္ေတာင္ေလာက္အေရာက္တြင္ ပစၥည္းအထုပ္ေတြ ပစ္ခ်ၾကသည္။ ေအာက္ကလာေစာင့္သူႏွင့္ အေပၚကပစ္ခ်သူႏွင့္ အျပန္အလွန္ ေအာ္ၾက ဟစ္ၾကနဲ႔ ကြၽတ္ကြၽတ္ ညံသည္။ ဤသုိ႔ႏွင့္ ရန္ကုန္ေလဟာျပင္ေစ်းကြက္ႀကီး စည္ကားသက္ဝင္ေနေတာ့သည္။ အစစအရာရာ ရွားပါး လာခ့ဲသည့္ မဆလစနစ္ေအာက္တြင္ ေပၚထြက္လာခ့ဲသည့္ ေစ်းကြက္တခုျဖစ္သည္။
● ရွားပါးသူငယ္ခ်င္း
မိမိ၏ မိဘမ်ားက အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ငယ္စဥ္ကထဲက ေနရာအတည္တက် မေနခ့ဲ့ရေပ။ သုံးေလးႏွစ္တၾကိမ္ ေျပာင္း ေရႊ႕ေနရသည္။ သုိ႔အတြက္ မိမိသည္ ေနရာတခု ေဒသတခုစြဲလမ္းျခင္းမရွိခ့ဲေပ။ ျမန္မာျပည္တျပည္လုံး ကိုယ့္အိမ္ မွတ္ပါ ကိုယ့္ယာမွတ္ပါဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ႏွင့္ေနလာခ့ဲရသာျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ ကိုယ္ရြာ ကိုယ့္ေဒသကို အစြဲအ လမ္းႀကီးသူမ်ားကို ေတြ႕ေသာအခါ ပထမေတာ့အ့ံၾသမိသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူတုိ႔အေနအထားကို နားလည္မိသည္။
ေမြးကထဲက ေနရာတခုတြင္ ေနထိုင္ႀကီးျပင္းလာသူမ်ားသည္ သူ႔ေဒသ သူ႔ၿမိဳ႕ သူ႔ရြာကို အစြဲအလမ္းႀကီးသည္။ သံေယာ ဇဥ္ႀကီးတတ္ၾကသည္။ သူတုိ႔၏ဘဝျဖတ္သန္းမႈႏွင့္ဆိုင္သည္။ သူတုိ႔အဖုိ႔ေတာ့ ေမြးကထဲက ႀကီးျပင္းလာသည့္ေဒသ ရပ္ ေဆြရပ္မ်ဳိးမ်ား ႏွစ္ကာလရွည္ၾကာစြာ ေပါင္းသင္းခ့ဲၾကသည့္မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ား ကြၽမ္းက်င္ၾကသည့္ ေဒသလူမႈ စီးပြားအေျခ အေနမ်ားတြင္ျဖတ္သန္းၾကသည္ျဖစ္ရာ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ ကိုယ့္ရြာကို ခ်စ္ၾက အစြဲလမ္းႀကီးၾကသည္။
ထို႔ျပင္ မိမိသည့္ ခဏခဏ ၿမိဳ႕ေျပာင္းသက့ဲသုိ႔ ေက်ာင္းလည္းေျပာင္းရေပရာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းရွားပါးသည္။ တၿမိဳ႕တ ေက်ာင္းေျပာင္းသည္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းသစ္မ်ားေပါင္းရသည္မွာလည္း တဒုကၡျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားသစ္တေယာက္အဖုိ႔ တတန္းလုံးသည္ သူစိမ္းမ်ားျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားသစ္ဆိုလ်င္ ေျပာင္ခ်င္ ေနာက္ခ်င္ စခ်င္ ႏွိမ္ခ်င္သူမ်ားကလည္း ရွိသည္မဟုတ္ပါေလာ။
အုတ္ဖိုေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ တတန္းလုံးတြင္ မိမိတဦးတည္း ေက်ာင္းသားသစ္ျဖစ္သည္။ က်န္သူမ်ားကေတာ့ သူငယ္တန္း ထဲက အတူတကြတက္လာၾကသည့္ တေယာက္အေၾကာင္း တေယာက္သိသည့္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ကိုးတန္းတက္ခါစ အတန္းထဲတြင္ တေယာက္ထဲ ေၾကာင္စီစီႏွင့္ ထိုင္ေနရသည္။ ပထမဆုံးအတန္းထဲဝင္လာသည့္ဆရာက မိမိအား “ဘယ္ၿမိဳ႕ ကေျပာင္းလာတာလဲ” ဟုေမးရာ မိမိက “ကြမ္းျခံကုန္းကပါဆရာ” ဟု ျပန္ေျဖခ့ဲသည္။ ထိုအခါ ဆရာက “ဆရာမင္းသုဝဏ္ တုိ႔ၿမိဳ႕ေပါ့” ဟုဆိုခ့ဲရာ ေက်ာင္းသားေဟာင္းတစ္ဦးက “ဟိုက မင္းသုဝဏ္ .. သူကေတာ့ မယ္ကုဝဏ္” ဟု ဆိုလိုက္ရာ တတန္းလုံးပြဲက်သြားသည္။ ဆရာဟန္႔ေတာ့လည္း မရေတာ့။ အသားမဲမဲ ပိန္ေညာင္ေညာင္ မ်က္မွန္မွန္ထူထူႏွင့္ မိမိအား ေနာက္ေျပာင္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားသစ္ဆိုသည္မွာ ဤသုိ႔ ဤႏွယ္ ျဖစ္သည္။ စစခ်င္းေတာ့ ခံေပေတာ့ဟု ဆိုရမည္။
သုိ႔ေသာ္ မ်ားမၾကားမွီ အတန္းေဖၚေက်ာင္းသားတစ္ဦးႏွင့္ မ်က္မွန္းတမ္းမိသည္။ သူကား မိမိတုိ႔ငွားေနသည့္ အိမ္ႏွင့္ကပ္ ရက္တိုက္ကျဖစ္သည္။ မိမိႏွင့္ တတန္းထဲ တခန္းထဲျဖစ္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ သူႏွင့္ မိမိလည္း ခင္မင္သြားရာမွ ေနာင္ ေက်ာင္းအတူ သြား အတူျပန္ အတူကစား ျဖစ္သြားေတာ့သည္။အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝ တေလ်ာက္လုံးတြဲျဖစ္သည္။ ေနာင္ေလ်ွာက္သည့္လမ္းေတြမတူၾကေသာ္လည္း အခင္အမင္မပ်က္ခ့ဲၾက။
မိမိေလွ်ာက္ခ်င္ေသာလမ္းကား သူႏွင့္အက်င့္စရိုက္မတူေပ။ သူကား ရိုးရိုးကုတ္ကုတ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းဘဝကို ျဖတ္သန္း လိုသူျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိလုပ္ကိုင္သည္ကိုေတာ့ ကန္႔ကြက္ေျပာဆိုျခင္းမရွိ။ နားလည္မႈေပးသည္။ အေရးအေၾကာင္းဆို လွ်င္ အကူအညီေပးသည္။ သူ့လမ္းသူေလွ်ာက္ ကိုယ္ေလွ်ာက္ခ့ဲၾကေပမဲ့ အခင္အမင္ မပ်က္ခ့ဲၾက။ မိမိအထက္တန္းေက်ာင္း သားေက်ာင္္းသားဘဝမတိုင္မွီကထဲကတြက္လွ်င္ သူတစ္ဦးသာ မိမိငယ္ေပါင္းဟုဆိုနိုင္သည္။ သူအမည္မွာ ေမာင္ေမာင္ ၾကည္ျဖစ္သည္။ မိမိမွာ လက္ညိႇဳးထိုးျပစရာရွွိသည့္ ငယ္ေပါင္းဟုဆိုရပါမည္။
လူတိုင္းတြင္ ရည္မွန္းခ်က္တူ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားရွိသည္။ လုပ္ငန္းတူ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ားရွိသည္။ ရဲေဘာ္ရဲဖက္အခ်င္း ခ်င္းက်ေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္အတြက္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္နိုင္သည္။ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ကေတာ့ လုပ္ငန္းအေၾကာင္းတိုင္ပင္ႏွီး ေႏွာနိုင္သည္။ ငယ္ေပါင္းကေတာ့ ဘာမဆို ေျပာဆိုနိုင္သည္။ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ရင္ဖြင့္၍ရသည္။ လူတိုင္းလူတိုင္းတြင္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားအျပင္ ငယ္ေပါင္းမ်ားရွိေနျခင္းသည္လည္း ကံေကာင္းျခင္းတရပ္ျဖစ္သည္။ အသက္ရြယ္ႀကီးရင့္လာေလ ငယ္ေပါင္း၏တန္ဖိုးက ႀကီးေလျဖစ္လိမ့္မည္။ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္မ်ားကို ျပန္လည္ေျပာဆို၍ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိေသာ အပူအပင္ကင္းခ့ဲေသာကာလမ်ား အမွတ္တရ ျပန္လည္ခံစားႏုပ်ဳိ နိုင္ေပမည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္
Mg Mg Soe (ေမာင္ေမာင္စုိး)
photo credit Ko Zaw Oo Kzo
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
