နီလာမုိးေဆြ – အနာဂတ္ ျပည္ျမန္မာ

ဥၾသသံၾကားေနရၿပီ
ေက်ာက္ခ်ရပ္တန္႔ထားသမွ်
ေျခအစံုက တုန္႔ကနဲ႔ တုန္႔ကနဲ။

အသစ္အဆန္းေတြနဲ႔
ေရြ႕လာတဲ့ေခတ္ႀကီးထဲမွာ
အျပန္လမ္းအတြက္
ေနဝင္ခ်ိန္နဲ႔ ေနထြက္ခ်ိန္ မသဲကဲြ
ေျခလွမ္းေတြက တုန္႔ခဲ့ရတာလည္း အခါခါဘဲ။

လူမထြင္း နတ္ထြင္းခဲ႔သမွ်
အနီစိတ္ကိုေခါက္သိမ္း
မေျဖာင့္ျဖဴးခဲ့တဲ့လမ္းမထက္မွာ
အခ်ိန္မတန္ခင္
အိမ္မက္ေတြကို ရွည္လ်ားေစခဲ႔တယ္။

ေခတ္ကိုက အေရာင္မ်ိဳးစံုျဖာထြက္
ဝယ္လိုအားထက္ ေရာင္းလိုအားကမ်ားေနမွေတာ့
ေဟာင္းႏြမ္းတဲ့ လြယ္အိတ္ေလးထဲက
တခါသံုးစာအုပ္ေလးေတြ
ေခါင္းေလာင္းသံနဲ႔ေဝးခဲ့ၿပီ။

ေဟာ…
ဥၾသသံလား ဂ်ိဳးကူသံလား
စြင့္မိတဲ႔နားေနာက္မွာ
ဇရာအိုရဲ႕အျပံဳးမ်က္နွာ
ေနရာအနွံမွာ လင္းလက္ေတာက္ပ
သံလြင္ခက္ေတြ တရိပ္ရိပ္နဲ႔
ေလာင္းရိပ္မမိဖို႔ ဆုေႁခြ
အနာဂတ္မွာ
ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ဘဝဂ္ညံေစသား။ ။

နီလာမိုးေဆြ