(မုိးမခ) ဧၿပီ ၄၊ ၂၀၁၉
(၁)
● ကြၽန္မငယ္ငယ္တုန္းက ကိုကိုေရႊ
တကယ္ေတာ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ (ကိုကိုေရႊ) မွာ ကြၽန္မငယ္ဘဝထဲက ႏွစ္လံုးသားထဲ စြဲထင္တဲ့ အစ္ကိုရင္းပမာျဖစ္သလို သူရဲေကာင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မွတ္မိသမွ် ကြၽန္မ ၉ ႏွစ္သမီး အေတြ႔အၾကံဳမွာ ကိုကိုေရႊႏွင့္ပတ္သက္သမွ် ကြၽန္မ အျမဲလို သတိတရရွိေနတတ္ပါတယ္။
“ေမေမ ကိုကိုေရႊကို ဘာျဖစ္လို႔ ကိုကို ေခၚခိုင္းရတာလဲ”
ဒုတိယကမၻာစစ္ ျဖစ္ဆဲကာလ ကြၽန္မ ၿမိဳ႕မအမ်ဳိးသမီး အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ၆ လ တစ္တန္းႏွင့္ ႏွစ္တန္း ေရာက္ေနပါၿပီ။ ကြၽန္မ ကိုကို ေခါင္းစဥ္တပ္ ဦးစြာေခၚတဲ့သူမွာ ဂ်ပ္ဆင္ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ကိုလိုနီေဂၚရာတပ္သား ျမင္းတပ္ႏွင့္ နံပါတ္ တုတ္ ကိုင္စြဲ႐ိုက္ႏွက္သျဖင့္ က်ဆံုးသြားတဲ့ “ကိုကိုေအာင္ေက်ာ္” ျဖစ္ပါတယ္။ တတိယ ကိုကိုရယ္လို႔ေခၚခဲ့သူမွာ စစ္ကိုင္း တံတားေပၚဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ “ဓားရွည္ႏွင့္ ဇက္ပိုင္းခ်ၿပီး ဧရာဝတီျမစ္ထဲ ကန္အခ်ခံၿပီး က်ဆံုးသြားသူ ကိုကိုသိန္းတန္ (ငယ္ မည္ ခ်စ္တီး) ျဖစ္ပါတယ္။ (စစ္ကိုင္းမင္းသမီးဒိုင္ယာရီမွာ ေရးခဲ့ၿပီးပါၿပီ)
“ေမေမတို႔ အထက္အညာမ်ဳိးေတြမွာ ကိုယ့္ခင္ပြန္းေတြကို ေမာင္တို႔ ကိုကိုတို႔ေခၚရတာ တြန္႔ဆုတ္ၾကတယ္။ နာမည္ပဲေခၚ ၾကတာ၊ ကိုရင္ဘစိန္၊ ကိုရင္ေအာင္ထြန္း၊ ကိုရင္ျမေမာင္ စသျဖင့္ေပါ့”
ကိုကိုရယ္လို႔ ေခၚၾကတာေတာ့ ေမာင္ႏွမအရင္း (သို႔မဟုတ္) တစ္ဝမ္းကြဲ ေမာင္ေတြ အစ္ကိုေတြ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ကိုကိုေရႊက ၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ကြၽန္မတို႔ေနထိုင္တဲ့ ေက်ာင္းႀကီးလမ္းေနအိမ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာရွိတဲ့ အထက္တန္းဆရာျဖစ္ သင္တန္း ေက်ာင္း၊ ေက်ာင္းအုပ္က ဦးညီပုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကိုကိုေရႊ ကြၽန္မတို႔ေနအိမ္ကိုကူးလာၿပီး ေဖေဖႏွင့္ စကားေျပာ ေလ့ရွိပါတယ္။ ကြၽန္မငယ္ေသးေတာ့ အေၾကာင္းအရာေတြ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ဒီအခါ ကြၽန္မမွာ ကိုကိုေခၚရမယ့္သူ စစ္အတြင္း ဂ်ပန္ေခတ္အထိ သံုးေယာက္ရွိသြားၿပီ။ ကိုကိုေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုကိုေရႊ၊ ကိုကိုသိန္းတန္။
ကိုးႏွစ္အရြယ္ကစၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ေခါင္းထဲစြဲခဲ့ၿပီး အရင္းအႏွီးဆံုးျဖစ္လာရတဲ့ဘဝကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ညႊန္ၾကား ခ်က္ႏွင့္ ပဲခူးမွာ စံျပတပ္ရင္းဖြဲ႔စည္းခ်ိန္၊ ကြၽန္မတို႔သားအမိသံုးေယာက္ ကိုကိုေရႊေနခဲ့တဲ့ ပဲခူးတပ္ရင္း (၄) မိုးတြင္း ၄ လခန္႔ ေနခဲ့ျခင္းဟာ ကြၽန္မဘဝအတြက္ ထူးျခားတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ျဖတ္သန္းခဲ့တာပါပဲ။
အမွန္မွာ ဇာတ္လမ္းအစ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕မွ စစ္ကိုင္းသား ဦးေလးဦးဘသိန္း (ေဖေဖႏွင့္ ညီအစ္ကိုရင္းလိုခင္မင္သူ) က ေမာ္ ကြၽန္းသူ မၾကင္စိန္ႏွင့္ အေၾကာင္းပါေတာ့ ဦးေလးဘသိန္းက မၾကင္စိန္လို ႐ုိး႐ုိးအအ ေတာရြာသူေလးကို သြန္သင္ဆံုးမဖို႔ ေမေမ့ကို-
“မရီး မမၾကည္ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ပဲခူးလိုက္ခဲ့ဗ်ာ ေနာင္ႀကီး (ေဖေဖ) ကလည္း ခြင့္ျပဳမတဲ့၊ ၄၇ လမ္းမွာ တစ္ေယာက္တည္းေနၿပီး ဇြဲကိုထြန္းရွိန္ ပါဘလစ္ရွာအတြက္ဝတၳဳေတြေရးမလို႔တဲ့”
“လိုက္ေတာ့ လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္ အၾကာႀကီးေတာ့ မေနႏိုင္ေပါင္ရွင္”
“ေနာင္ႀကီးက ေခၚသြားၿပီး ၾကာၾကာေနခိုင္းမွာတဲ့”
“ျဖစ္ေသးပါဘူး ကိုဘသိန္းရယ္ ရွင့္အစ္ကိုႀကီးကို ဘယ္သူ ထမင္းဟင္းခ်က္ေကြၽးမွာလဲ”
“မပူစမ္းပါနဲ႔ ေနာင္ႀကီးက ဥပုသ္ရက္ရွည္ ဝါတြင္းေစာင့္ၿပီး စာေတြေရးမလို႔တဲ့ စစ္အတြင္း စာေတြေရးဖို႔ ကေလာင္ေသြးေနၿပီး မမၾကည္ ေတာ္ေလးဝဝင္ဖို႔ ပါရမီျဖည့္ဖို႔ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ပဲဗ်ာ”
“ရွင္ကျဖင့္ စကားတတ္တိုင္း”
တကယ္လည္း ဦးေလးဘသိန္းကိုစစ္ကိုင္း ကာလသားေတြက ေရႊစကားဘသိန္းေခၚၾကတာ။ ကြၽန္မေရးတဲ့ “ဒို႔တိုင္းဌာနီ” မွာ ဦးေလးဘသိန္းကို ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ ကြၽန္မဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။
(၂)
● ေလာင္းဘုန္းျမတ္ သူေတာ္စင္ႏွယ္
အဲဒီတုန္းက ကိုကိုေရႊက အသက္၂၄ ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ရာထူးက ဗိုလ္မွဴးျဖစ္ေနၿပီ။ စစ္ေရးေလ့က်င့္ခန္းေတြမွာ အနားမယူ ဘဲ ေလ့က်င့္တယ္။ ဝိရိယေကာင္းသလား မေျပာနဲ႔။ ဦးေလးဘသိန္းက ကိုကိုေရႊဝိရိယကို လိုက္မမီေတာ့ …
“မီးရထားႀကီး ေခါင္းတြဲ တေဂ်ာင္း ေဂ်ာင္းနဲ႔ ေရွ႕က အရွိန္အဟုန္နဲ႔သြားလိုက္တာ တခါတည္းတြဲေတြ ျပတ္က်န္ပါေရာ့လား”
ကိုကိုေရႊက စည္းကမ္းႀကီးေတာ့ဘယ္သူမွ ေျပာရဲတာ မဟုတ္ဘူး။ ဦးေလးဘသိန္းက Mess (ထမင္းစားခန္း) မွ တဖက္ခန္း မွာရွိေနတဲ့ ကိုကိုေရႊ မၾကားၾကားေအာင္ ေျပာေနတာေလ။ ကြၽန္မကေတာ့ ကိုကိုေရႊ လႈပ္ရွားသြားလာသမွ် စိတ္ဝင္စားတာ၊ ပထမဦးဆံုး ကြၽန္မတို႔တည္းခိုတာ ဘီဘီစီက ဦးေလးဦးတင္ေမာင္ႀကီးအိမ္။ ကြၽန္မတို႔ သားအမိရယ္၊ မမ မၾကင္စိန္ရယ္ သစ္သားတန္းလ်ားရွည္ အိမ္ႀကီး၊ ဘိုတဲႏွင့္တူတယ္။ ကြၽန္မျပတင္းေပါက္နား နတ္သမီးပံုျပင္ Fairy Tale ဖတ္ေနတုန္း ကိုကိုေရႊက ျဗဳန္းဆို ကြၽန္မတို႔ညီအစ္မရယ္ မမ မၾကင္စိန္ထိိုင္ေနတဲ့နား ျမင္းစီးရင္း ေရာက္လာၿပီး ….
“ခင္ခင္ဦး ထမင္းစားရတာ အဆင္ေျပလား”
“ေျပတယ္ ေျပတယ္ အန္တီၿငိမ္းခ်က္တာ”
“မနက္ျဖန္က်ရင္ ခင္ခင္ဦးတို႔ကို ထမင္းဖိတ္ေကြၽးမယ္ေနာ္”
ေမေမ့ကိုလည္း ႏႈတ္ဆက္သြားတယ္။
“ေဒၚေလး ခုလိုအခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာ ဗိုလ္ဘသိန္း မိန္းမ မယူသင့္ဘူး”
“ဟုတ္ကဲ့ ကိုေရႊ”
ေမေမက ဘာေျပာရမွန္း မသိဘူး။
“ဒီလို အခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာ ဘာအေႏွာင္အဖြဲ႔မွ မရွိသင့္ဘူး”
ကိုကို ကိုယ္တိုင္ကလည္း မိန္းမအေပါင္းအသင္း အေတာ္ကင္းေအာင္ေနတယ္။ ဦးေလးဦးဘသိန္း မိန္းမယူလာတာလည္း မ်က္စိေနာက္ပံုရတယ္။ ဒီၾကားထဲ ဘယ္တပ္ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္က အမိန္႔ထုတ္ျပန္လဲမသိဘူး။
“ဗိုလ္ေတြ မိန္းမ ေလးေယာက္အထိယူႏိုင္တယ္” တဲ့။
“ခက္တာပဲရွင္ ကိုေရႊက တေယာက္ေတာင္ မယူသင့္ဘူး ေျပာေနတာ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲ”
ဦးေလးဘသိန္းက ေပ်ာ္တတ္ေတာ့ …
“မမၾကည္ အဲဒါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း မႀကိဳက္ဘူးဗ်ာ အိမ္ေန မရီးေတြ ခယ္မေတြ ထြက္ေျပးကုန္ၾကၿပီ”
ေျပာၿပီး တဟားဟား ရယ္ပါေလေရာ။
အဲဒီတုန္းက အင္းတေကာ္သြားတဲ့ဗိုလ္မွဴးတေယာက္၊ အိမ္က မိန္းမႀကီးရွိလ်က္နဲ႔ အၿငိမ့္မင္းသမီး ခိုးေျပးလာလို႔ ရန္ျဖစ္ၾက ေရာ့တဲ့ဗ်ာ ဦးေလးဘသိန္းက ေျပာေနတယ္။
အေရးထဲအရာေပၚ တပ္မွာေနတဲ့ မိန္းမပ်ဳိတခ်ဳိ႕ေရာ၊ အရပ္သူေတြထဲကေကာ ဗိုလ္မွဴးေက်ာ္ေဇာ သူေနတဲ့ ႏွစ္ေဆာင္ၿပိဳင္ အိမ္ႀကီးမွာ ဘယ္လိုေန ဘယ္လို အိပ္သလဲ အိမ္ေစာင့္ ‘ကိုပါ ’ ကို ေတာင္းဆို အိမ္ထဲဝင္ၾကည့္တာ၊ ေနာက္ေန႔ ခဏမဆိုင္း ခ်က္ခ်င္းပဲ ကိုကိုေရႊက သူ႔ျခံဝဂိတ္တံခါးမွာ ဆို္င္းဘုတ္ခ်ိတ္လိုက္တယ္။
“မိန္းမ မဝင္ရ” တဲ့။
ဝါး႐ံုပင္ေတြၾကား မွ်စ္ခ်ိဳးေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးေတြက ပေလြမႈတ္ သီခ်င္းဆိုၾကတယ္။
‘မ’ဆိုရင္ မုန္းတယ္ xxx ေလာင္းဘုန္းျမတ္သူေတာ္စင္ႏွယ္ xxx ႐ုပ္အဆင္းေခ်ာသူေလးရယ္ xxx ေထာင့္ငါးရာနဲ႔ မခ်စ္ဝံ့ပါ တယ္ xxx ေရွာင္ဖယ္တိမ္းကာ စိတ္ထိန္းရတယ္xxx ခင့္ကိုမုန္းရင္ ဒုကၡၿငိမ္းလိမ့္မယ္ xxx ‘ေစာင္းေတာ္ရွင္’ ႐ုပ္ရွင္ကားထဲက ျပည္လွေဖဆိုတဲ့ သီးခ်င္းကို ဆိုေနၾကေလရဲ႕။
(၃)
● မိုးေရထဲမွာ တေနကုန္ စစ္ဆင္ေရး
ကြၽန္မတို႔ ဦးေလးဦးတင္ေမာင္ႀကီးအိမ္ကေန ခဝဲျခံေနအိမ္ေျပာင္းေရႊ႕လာတဲ့အခ်ိန္ ကိုကိုေရႊႏွင့္ သူ႔ရဲေဘာ္ေတြ ႏွစ္ဆယ္ အစိတ္ေလာက္ရွိမယ္။ စစ္ေရးေလ့က်င့္ၾကတာ ကြၽန္မတို႔တည္းအိမ္ အိမ္ေပၚထပ္ ျပတင္းေပါက္ကလွမ္းၾကည့္ရင္ အားလံုး လႈပ္ရွားမႈေတြကို ျမင္ေနရတယ္။ ျမင္းေပၚက ‘ကိုကိုေရႊ’ က အမိန္႔ေပးလို႔ တမနက္ခင္းလံုး အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားၿပီ။
“ဘယ္လွည့္ ညာလွည့္”
“ေမွာက္”
“ဒူးေထာက္”
“ေသနတ္ ပခံုးေပၚထား”
“ေမာင္းတင္”
အခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ေႏွာင္းသြားၿပီ။ ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ ေက်ာ္သြားၿပီထင္ပါရဲ႔။ ကိုကိုေရႊက ျမင္းေပၚက အမိန္႔ေပးတုန္း။ ရဲေဘာ္အခ်င္းခ်င္း ရြံ႕အလူးလူးနဲ႔ျမင္းေပၚက ကိုကိုေရႊကို အတင္းေျပာေနၾကတာ ႏႈတ္ခမ္းေတြ တဆတ္ဆတ္တံုေမး႐ိုက္သံနဲ႔။
“သူကေတာ့ မိုးကာအက်ႌနဲ႔ျမင္းေပၚကအမိန္႔ေပးတာ ၿပီးကိုမၿပီးႏိုင္ဘူး”
“ဟုတ္ပါ့ ငါတို႔လည္း နမိုးနီးယားနဲ႔ ေသေတာ့မယ္”
ရဲေဘာ္ေတြအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ေျပာေနၾကတာ၊ ျမင္းေပၚက ဗိုလ္မွဴးမၾကားေလာက္ဘူးထင္ေနတာ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေစာေစာတုန္းက အျပန္အလွန္ေျပာေနၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြၾကားက ျဗဳန္းဆို စစ္သားတေယာက္ မတ္တတ္ရပ္လိုက္တယ္။ ရဲေဘာ္ေတြ အသံတိတ္ၿပီး ကုပ္ပုဝင္သြားၾကပါေရာ။
ဘုရား ဘုရား ရႊံ႕႔အလူးလူးႏွင့္မတ္တတ္ရပ္လိုက္တဲ့ လူဟာ ဗိုလ္မွဴးေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္ေနပါေရာ့လား။ ျမင္းေပၚ သူ႔ကိုယ္စား ရဲေဘာ္တေယာက္တင္ထားၿပီး ဗိုလ္မွဴးေက်ာ္ေဇာက ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ရႊံ႔ဗြက္အိုင္ထဲ စစ္ေရးေလ့က်င့္ေန တာကိုး။ သူ႔အရပ္ကလည္း ၅ ေပ ၁၁ လက္မ ေက်ာ္ေက်ာ္ ၆ ေပဆိုပါေတာ့။
ဒီအေၾကာင္းအရာေတြ ကြၽန္မ မေမ့ႏိုင္ပါ။ ကြၽန္မ စစ္ၿပီးစ အသက္အရြယ္ႀကီးျပင္းလာေတာ့ ကိုကိုေရႊဟာ ဝိညာဥ္ခ်င္း ဆက္စပ္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕သူရဲေကာင္းျဖစ္လာတာ “ဒို႔တိုင္းဌာနီ” မွာ ေတြ႔ရမွာပင္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဦးေလးဘသိန္းက ကိုကိုေရႊ႕ ကို မီးရထားေခါင္းတြဲႀကီးရယ္လို႔ေျပာတာကိုး။ ကိုကိုေရႊ ကြၽန္မတို႔ကို သူ႔အိမ္ေခၚထမင္းဖိတ္ေကြၽးေတာ့ ေမေမႏွင့္ ကိုကို ေရႊဟာ စာအေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းပါ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ ကိုကိုေရႊက ေဖေဖစာေတြအေၾကာင္းေျပာရင္း …
“ဦးေရးတဲ့ ဝတၳဳေတြထဲ ‘စစ္ထြက္သူ’ နဲ႔ ‘သူပုန္ႀကီး’ အႀကိဳက္ဆံုးပဲ၊ ‘ဒို႔ေမေမ’ ေတာင္ နာမည္ႀကီးေပမယ့္ ဒါေလာက္မဟုတ္ဘူး”
“ဟုတ္တယ္ ဒါဆို ေဒၚေလးနဲ႔ ကိုေရႊ အယူအဆတူတယ္”
“မင္းႀကီးရန္ေနာင္ရဲ႕ေတာ္လွန္ေရး ေဒၚေလးႀကိဳက္မွာေပါ့”
“ႀကိဳက္တယ္ ႀကိဳက္တယ္ ေဒၚေလးျဖင့္ ခဏခဏ ျပန္ျပန္ဖတ္မိတယ္”
“ၿပီးေတာ့ ေစာရသက္ျပင္းေကာ”
“ကိုေရႊရယ္ ေျပာၾကတာပဲ စံုေထာက္ဝတၳဳေတြထဲ ေစာရသက္ျပင္းဆိုတဲ့စံုေထာက္ဟာ ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေရးသမားမို႔ ပိုၿပီး စြဲလမ္းၾကတာတဲ့”
ထမင္းဝိုင္းမွာ ကိုကိုေရႊႏွင့္ ေမေမစကားလက္ဆံုေျပာမကုန္။ ဒါေတြအားလံုး ကြၽန္မ တိုက္႐ိုက္မွတ္မိတာထက္ ေမေမက ျပန္ျပန္ေျပာလို႔ သိခြင့္ရတာပါ။ ပဲခူးစံျပတပ္မွာ ေမေမႏွင့္ ကိုကိုေရႊရင္းႏွီးမႈဟာ ပို၍ ပို၍ နီးစပ္လာပါတယ္။ ကိုကိုေရႊဟာ ေမေမ့ရဲ႕ဟီး႐ိုးပါ။ ကြၽန္မကလည္း ပဲခူးၿမိဳ႕မ ခဝဲျခံအရပ္ရပ္ လွပခံ့ညားတဲ့ ျမင္းညိဳႀကီးစီး လွည့္လည္တာ မေမ့။ ရံဖန္ရံခါ ကြၽန္မတို႔ဦးေလး ဦးတင္ေမာင္ႀကီးႏွင့္ အန္တီၿငိမ္းတို႔အိမ္ ညျပန္လာအိပ္တဲ့အခါ ကြၽန္မတစ္ေရးႏိုး မနက္ ၃ နာရီထ အေပါ့ အပါးသြားခ်ိန္ …
“ေဟာ ကိုေရႊ ခုခ်ိန္ထိမအိပ္ေသးဘူး။ လက္ႏွိပ္စက္႐ိုက္တာ ၾကားလား”
ေမေမက ကြၽန္မကို လူႀကီးသူမအရာသြင္း ေျပာျပေနပါေသးတယ္။
(၄)
● သူလည္းေလ ေလာကီသားေပမို႔
ကြၽန္မတို႔ ရန္ကုန္ျပန္ခါနီး ကိုကိုေရႊက ေမေမ့ကိုကန္ေတာ့ၿပီး ကြၽန္မတို႔ညီအစ္မက ကိုကိုေရႊ႕ကို ကန္ေတာ့ပါတယ္။ ကိုကို ေရႊက ကြၽန္မေခါင္းကို လက္ႏွင့္သပ္ၿပီး …
“ကိုကိုတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့ မိန္းကေလးေတြျဖစ္ေပၚလာပါေစ” ဆုေပးေတာ့ ညီမျဖစ္သူ ေအး (ခင္ေဆြ ေအး) က ပဲခူးက မျပန္ခ်င္ဘူးဆိုၿပီး ငိုပါတယ္။
“ေနာက္တေခါက္ လာၾကဦးေပါ့”
၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁၅ ရက္ေန႔လို႔ ေဖေဖ့မွတ္စုစာအုပ္မွတ္တမ္းမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီေန႔ ဒီရက္ ကိုကိုေရႊ မမသန္းစိန္နဲ႔ လက္ထပ္တဲ့ေန႔။ စစ္ေရာင္ဂ်စ္ကား ေနာက္ပိုင္း မမသန္းစိန္ပါလာပါတယ္။ အသားလတ္လတ္ မ်က္ႏွာလံုးလံုး ယဥ္စစႏွင့္ မိန္းမငယ္ေလး။ ကြၽန္မတို႔ ညီအစ္မ ၄၇ လမ္းတိုက္ခန္းမွ ေအာက္ေျပးဆင္းၿပီး သြားၾကည့္ၾကပါတယ္။ မမေဒၚသန္းစိန္က ကြၽန္မတို႔ကို ျပံဳးျပတယ္။
“အခ်ိန္မရလို႔ အေပၚထပ္ မတက္ေတာ့ဘူးေနာ္” တဲ့။
တစ္ပတ္လွ်ိဳဆံထံုးထက္မွာ ေရႊဘီးစိုက္ထားၿပီး ျခံဳထည္ပဝါ ျခံဳထားပါတယ္။ မမသန္းစိန္ကို ဒီအခ်ိန္ထဲက စိတ္ခ်င္းနီး စပ္ခဲ့တာပါ။
၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္ လွန္ေရးမွာ ပဲခူး၊ ေရႊက်င္၊ သထံု၊ ေတာင္ငူေတာင္ပိုင္းေဒသ တိုင္း ၄ စစ္ေရး တာဝန္ခံအျဖစ္ ကိုကိုေရႊတာဝန္ယူခဲ့ပါတယ္။ တိုင္း ၄ ႏိုင္ငံေရးတာဝန္ခံမွာ သခင္ခ်စ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္ကာလမွာ ေဖေဖ့ လွ်ဳိ႕ဝွက္ဖိုင္မွ မွတ္တမ္းမွတ္ရာကို ေမေမက ဖတ္ၿပီးေျပာျပဖူးပါတယ္။
(၅)
● ဗိုလ္သူရႏွင့္ ဒို႔တိုင္းဌာနီ
ကြၽန္မ အရြယ္ေရာက္ ႀကီးျပင္းလာတဲ့တစ္ေန႔ ဝတၳဳထဲက ဇာတ္လိုက္နာမည္ကို “ဗိုလ္သူရ” ရယ္လို႔ ကြၽန္မေရးခဲ့တာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။
ကြၽန္မတို႔ ၾကည့္ျမင္တိုင္အရပ္သား ကိုညိဳရဲ႕ စစ္ထဲနာမည္မွာ ဗိုလ္သူရျဖစ္ပါတယ္။ အသားညိဳညိဳ ပိန္ပိန္ပါးပါး အဂၤလိပ္တပ္ မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံမွဆုတ္ခြာအေျပး ေျမလွန္စနစ္ (Earth Scotch Policy) ေရႊေတာင္ၿမိဳ႕မွာ ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါ တယ္။ Tank (တဲင့္) ကားေတြ ဘီးေအာက္ ဓာတ္ဆီေလာင္းၿပီး ရန္သူ႔စစ္တပ္မွ စစ္သားမ်ားကို တိုက္ခိုက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္တို႔ ေရႊေတာင္တိုက္ပြဲ အလြန္နာမည္ႀကီးပါတယ္။ ကြၽန္မဒီအေၾကာင္း ‘တိမ္ေတာက္ခ်ိန္’ နာမည္ႏွင့္ ဝတၳဳေရးခဲ့ဖူးပါ တယ္။ ကြၽန္မေရးခဲ့တဲ့ လံုးခ်င္းဝတၳဳေတြထဲ ၁၇ အုပ္ေျမာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသူရဲေကာင္း ဇာတ္လိုက္နာမည္ ဗိုလ္သူရဟာ ‘ဒို႔တိုင္းဌာနီ’ ပထမဦးဆံုးလံုးခ်င္းဝတၳဳမွာ ကြၽန္မဖန္တီးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
သည္အေၾကာင္းအရာ ကြၽန္မ ကိုကိုေရႊကို မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါ။ ဒို႔တိုင္းဌာနီ ေရးဖို႔ကို ကိုကိုေရႊဆီက အခ်က္အလက္ေပါင္းအမ်ား ႀကီး ရခဲ့ပါတယ္။ အသက္ ၂၅ ႏွစ္ထဲက ကြၽန္မႀကိဳးပမ္းခဲ့တာ အသက္ ၂၈ ႏွစ္မွာေရးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုကိုေရႊေနထိုင္ခဲ့တဲ့ေျမာင္းျမလမ္းအိမ္ကို ကြၽန္မ မၾကာခဏေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုကိုေရႊက စစ္ဆင္ေရးေသနဂၤဗၽဴဟာ (Military Strategy) ေျပာျပရာမွာ အင္မတန္စိတ္ရွည္ပါတယ္။ ပံုၾကမ္း (Diagram) ေတြေရးဆြဲၿပီး ကြၽန္မကို ေျပာျပပါတယ္။
ဒါတင္မက ကြၽန္မေနထိုင္ရာ ၄၀၆ ေဝဇယႏၱာလမ္းေနအိမ္ကို ကိုကိုေရႊ ဘတ္ (စ္) စီး ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုကိုေရႊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ရာထူးမွ ထြက္လိုက္ရၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ကိုကိုေရႊခ်စ္တဲ့ ေဖေဖလည္း ဆံုးသြားတာ ၾကာပါၿပီ။ ကိုကိုေရႊ႕အိမ္၊ ကိုကိုေရႊ႕မိသားစု၊ ကြၽန္မတို႔ သားအမိေတြမွာ ေဆြမ်ဳိးပမာ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေအာင္ေက်ာ္ေဇာႏွင့္ ေက်ာ္ေဇာ ဦးတို႔ ၁၀ ႏွစ္ ၁၁ ႏွစ္ ရွင္ျပဳတဲ့အရြယ္ေတြပဲ ရွိပါေသးတယ္။
အသားလတ္လတ္၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ (ေႁခာက္ေပနီးပါး) မ်က္ခံုးေကာင္းေကာင္း၊ မ်က္လံုးအေရာင္ ေတာက္ေတာက္ ကိုကိုေရႊ ကိုျမင္ဖူးတဲ့ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုကိုေရႊကို အေမရိကန္ဇာတ္လိုက္မင္းသား ဂေရဂိုရီပက္ (ခ္) ႏွင့္ ဘယ္သူပိုလွသလဲ အျငင္းအခုန္ ျပဳၾကပါတယ္။ ေမေမက ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းေတြကို ဝင့္ဝင္ႂကြားႂကြား ေျပာၾကားပါေသးတယ္။ ကိုကိုေရႊက သံုးဆယ္သားမို႔ ….
သာယာဝတီ ဥကၠံ၊ သံုးဆယ္
အပ်ဳိေခ်ာတဲ့ လိႈင္ေဘာလယ္
ေမေမက သာယာဝတီ ဥကၠံ၊ သံုးဆယ္ လူပ်ဳိေခ်ာတဲ့ လိႈင္ေဘာလယ္ရယ္လို႔ ေျပာင္းျပန္ ခပ္ေနာက္ေနာက္ေျပာခဲ့ ေသး တယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ‘ဒို႔တိုင္း ဌာနီ’ ထဲက ဗိုလ္သူရဇာတ္ေဆာင္ ယေန႔တိုင္ ရွင္သန္ဆဲျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္းစဥ္လာ ေတာက္ေျပာင္တဲ့ ကိုကိုေရႊ၊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ သာမိုင္းခမ္းမွာ ဆရာဒဂုန္တာရာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေဇာသည္
လူထုကိုေရာ၊ ျပည္သူေတြ ကိုေရာ၊
တိုင္းျပည္ကိုေရာ၊ ႐ုိး႐ုိးသားသားခ်စ္တဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုလားတဲ့
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္ တဲ့။
ခင္ေဆြဦး
ကလ်ာမဂၢဇင္း ၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာ။
မွတ္ခ်က္
သူတို႔ရင္ထဲက ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ အတြဲ (၂)။ ႏွင္းဆီနီစာေပ။ ႏွာ ၂၅၈။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
