ျမင့္ေအာင္သန္႔ – ခ်စ္သူ႔လက္ေဆာင္

ခ်စ္သူ႔လက္ေဆာင္

 ျမင့္ေအာင္သန္႔

(မိုးမခ) ဇန္နဝါရီ ၁၊ ၂၀၁၉

ဒီလက္ေဆာင္အိတ္ႀကီးအိမ္ေပၚကို
ေရာက္လာတာဟာ မေကာင္းဆိုးဝါးတေကာင္ေရာက္လာသလို
သူ႔စိတ္ထဲေလးလံေနတယ္
လက္ေဆာင္ေတြၾကည့္ရင္းအတိ္တ္ကအရိပ္ေတြကို
ျပန္ျမင္ေယာင္ေနတယ္
အ႐ွင္လတ္လတ္မီး႐ွဴိ႕ခံရလို႔ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားေနသူေတြ
ေသြးအိုင္ထဲကရဟန္း႐ွင္လူအေလာင္းေတြ
အခ်ဳပ္ကားထဲမွာအသက္႐ွဴၾကပ္ၿပီး
ေသေနတဲ့အေလာင္းေတြ
ေျခက်င္းသံကတခြၽင္ခြၽင္
ဒူးေတြတဆတ္ဆတ္တုန္ခါလို႔
ရဲဘက္စခန္းအပို႔ခံရမယ့္အက်ဥ္းသားေတြ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသတ္ေသသြားတဲ့
သူရဲေကာင္းေတြ
ေနာက္ဘက္ကတဂ်စ္ဂ်စ္နဲ႔အသံၾကားလို႔လွည့္ၾကည့္
လိုက္ေတာ့လက္သီးဆုပ္ေလာက္႐ွိတဲ့ေျမႂကြက္ႀကီး
အေမြးေတြကေထာင္ထေနတယ္မ်က္လံုးကဝင္းဝင္း
ေတာက္ၿပီးတခြီးခြီးနဲ႔ရန္ေထာင္ေနတယ္.

သူ႔ခါးကေသာ့တြဲနဲ႔ထုတ္႐ိုက္ၿပီး လက္ေဆာင္အိတ္ထဲကိုထည့္
ၿပီးေတာ့လယ္ကြင္းထဲပစ္ဘို႔ထြက္သြားတယ္
ညကပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနတယ္
အိတ္ကိုေျမႀကီးေပၚခ်လိုက္တာနဲ႔ႂကြက္ေပါက္စေလးေတြ
လယ္ကြင္းထဲေျပးသြားၾကတယ္
ၾကက္သီးျဖန္းခနဲထသြားတယ္
တိုး႐ွဲတုန္ယင္ေလသံေတြ
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုဆို႔ဆို႔နင့္နင့္ေၾကကြဲသီဆိုေနၾကတာလား
တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုအၿငိႇဳးတႀကီးႀကိမ္းေမာင္းဆဲဆိုေနတာလား
ဒီမိုကေရစီအေရးဆႏၵျပေတာင္းဆိုေနၾကတာလား
အသံေတြကနီးလာလိုက္ေဝးသြားလိုက္
ေျမႀကီးေပၚခ်ထားတဲ့အိတ္ကလည္း႐ွာလို႔မေတြ႔ေတာ့
သူ႔အိမ္႐ွိရာခပ္သုတ္သုတ္ျပန္ေလ်ွာက္သြားတယ္
နံနက္မိုးေသာက္ၿပီ
တစ္အိမ္လံုးတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လ်က္
အသက္႐ွဴသံပင္မၾကားရေတာ့။