ကုိေအာင္မႈိင္း ● စီးပြားေရးစစ္တမ္း
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၈
တကယ္ေတာ့
အမုန္းတရားဆိုတာ
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတခုမဟုတ္လား။
တကယ္ေတာ့
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာကလဲ
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းစစ္စစ္ပါဘဲ။
တကယ္ေတာ့
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရမွ ႏုိင္ငံေရးကထြက္မယ္ဆိုတာၾကေတာ့ေရာ
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအႀကီးႀကီးလုပ္ေနၾကတာေလ။
တကယ္ေတာ့
၂၀၀၈ ျပင္မယ္ဆိုတာကလဲ
စီးပြြားေရးဖက္ရွင္တခုထက္မပိုပါဘူး။
တကယ္ေတာ့
ဆရာဦးကိုနီ အသတ္ခံရတာက
စီးပြြားေရးကို ႏုိင္ငံေရးလို႔ထင္မွတ္မွားခဲ့လို႔တဲ့။
တကယ္ေတာ့
ေမေမႏုိင္မွျဖစ္မယ္ဆိုတာလဲ
စီးပြားေရးဓာတ္ျပား စစ္စစ္ႀကီးျဖစ္သြားၿပီေလ။
ေပါင္းစားတဲ့ေကာင္ေတြ ေရာင္းစားတဲ့ေကာင္ေတြ
႐ိုက္စားတဲ့ေကာင္ေတြ ႏုိက္စားတဲ့ေကာင္ေတြကို
ငါတို႔အေလးျပဳေနၾကရဦးမွာလား။
ပါးစပ္ကထၼင္းလုပ္ ပုတ္ထုတ္တဲ့လက္ကို
လွ်ာနဲ႔ရက္ရေလာက္ေအာင္
မိုက္တြင္းနက္တုန္းဘဲလား။
ႏွစ္ ၇၀ အိပ္မက္ လိမ္ယူခဲ့သူေတြကို
အိမ္ဦးတင္ထားရတာ ဝမ္းနည္းစရာအျဖစ္ပါဘဲ။
သတၱိကလဲမရွိ အျဖစ္ကလဲမရွိ
ဘ၀င္နဲ႔အေၾကာက္ဘဲရွိေလေတာ့
ေဟာက္စား ေျခာက္စားေတြေရွ ႔မွာ
ေမွာက္စားေနတာမ်ား ျပားျပား၀တ္ပါဘဲ။
ဘုန္းႀကီးအတု စစ္ဗိုလ္အတု
ဒီမိုကေရစီအတု ေငြစကၠဴအတု
စာေရးဆရာအတု မီဒီယာအတု
အမတ္အတု ဇရပ္အတု
အတုေတြမ်ားလြန္းတဲ့ ဗမာျပည္မွာ
အစစ္ေတြေတာ့ လမ္းေပၚေရာက္ၾကရဦးေတာ့မယ္။
စစ္ဗိုလ္လိုလို ပြဲစားလိုလို
ႏုိင္ငံေရးသမားလိုလုိ ကုန္သည္လိုလို
လိုလိုေတြမ်ားလြန္းတဲ့ႏုိင္ငံ
လူလိမ္ေတြမ်ားလြန္းတဲ့ႏုိင္ငံမွာ
အစစ္ေတြလမ္းေပၚေရာက္တာ ဘာဆန္းလို႔လဲ။
နာတာရွည္ျဖစ္ေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို
ေလယဥ္ေတြ ဒံုးေတြဗံုးေတြနဲ႔ေတာ့
ကယ္တင္ႏုိင္လိမ့္မယ္မထင္။
အေရးသံုးပါးကို
ေနာက္ထပ္ႏွစ္ခုတိုးလိုက္တယ္
တခုထဲေသာတပ္မေတာ္နဲ႔ ခြဲမထြက္ရ
အေရးငါးပါးျဖစ္သြားရၿပီေပါ့
ေျမးေလးအတြက္ ပိုက္ဆံစုဘို႔အခ်ိန္လိုတယ္ေလ။
ရထားႀကီးကေတာ့
ဘူတာေရာက္တဲ့အထိ
မပ်က္မကြက္ ဆက္လက္ထြက္ခြာဦးေနမွာပါ
အနာဂါတ္ဆိုတာေတြအတြက္
စီးပြားေရးစစ္တမ္းေတြေရးရင္း
ေရွ ႔ဆက္ေလွ်ာက္ၾကဦးစို႔ရဲ႕။
ကိုေအာင္မႈိင္း (၁၆ ရက္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္)