ေအာင္ေ၀း – ခ် စ္ လို့ ေ ရ း တဲ့ က ဗ် ာ ( ၂ ၀ )
(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၂၊ ၂၀၁၈
အလြမ္းပင္ေတာလို့ ေခၚတယ္။
အလြမ္းပင္ေတာလို့
လြမ္းသူေတြက ေျပာၾကတဲ့
လြမ္းသူေတြရဲ့ အလြမ္းပင္ေတာေလ။
လြမ္းတတ္သူသာ
သမိုင္း၀င္သတဲ့
သမိုင္း၀င္တဲ့ အလြမ္းပင္ေတာေပါ ့။
ေျမခ်စ္သူ ေျပာတယ္
“ကမၻာေပၚမွာ
လြမ္းရတာေလာက္
သိကၡာရွိတဲ့ အစားအစာ
မရွိပါဘူး” တဲ့
သိကၡာရွိတဲ့ အလြမ္းပင္ေတာေပါ ့။
အလြမ္းတစ္ပင္
ရာဇ၀င္ တစ္ခု။
အလြမ္းအသေခ်ၤ
အလြမ္းပင္ေတြ ေျပာတယ္
“လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တမွဳရွိရင္
အနာဂတ္မွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ
သူ့အလိုလို လတ္ဆတ္စိမ္းစိုလာမွာပါ” တဲ့။
မိုးဦးက် လယ္ကြင္းေတြမွာ
စပါးေစ့ကေလးေတြ
သူ့အလိုလို ေပါက္လာသလိုေပါ ့
အလြမ္းပင္ေတာေလ။
အလြမ္းပင္ေတြဟာ
လြမ္းဖို့ ရွင္သန္ေနၾကတယ္။
သူတို့ရွင္သန္ဖို့
သိကၡာရွိတဲ့ သမိုင္းေတြလိုတယ္။
လြမ္းတယ္ဆိုတာ
သမိုင္းကို
သိကၡာရွိေအာင္ လုပ္တာပါပဲ။
ပိုလန္မွာ
စစ္ႀကီးအတြင္း
ကေလးေတြ အေမေပ်ာက္တုန္းက
အလြမ္းပင္ေတာမွာ
ဥၾသငွက္ေတြ
ေႏြ ေပ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္။
ဆိုင္ဂံု နန္းေတာ္ထဲ
တင့္ကားတစ္စီး ၀င္လာၿပီး
ဗီယက္ေကာင္းအလံ လႊင့္ထူတုန္းက။
တိန္အန္မင္ရင္ျပင္မွာ
ေက်ာင္းသားေတြကို
တင့္ကားအစင္းတရာ တက္နင္းတုန္းက။
ၿဖိဳလွဲခံလိုက္ရတဲ့
ဘာလင္တံတိုင္းပ်က္ႀကီးေပၚ
အဒမ္စမစ္ဇီးကြက္ေတြ ေအာ္တုန္းက။
အလြမ္းပင္ေတာဟာ
အလြမ္းေတြနဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လြမ္းေနခဲ့ဖူးတယ္။
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္းလည္း
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမင္မသြားရဘူး
အလြမ္းေတြသာ ေတာထက်န္ရစ္။
ဆရာဒဂုန္တာရာလည္း
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမင္မသြားရဘူး
အလြမ္းေတြသာ ေတာထက်န္ရစ္။
ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့
စစ္ေတြ ၾကာလာတာေပါ ့။
ေခတ္ေတြရွည္လာေတာ့
စစ္ေတြ ရွည္လာတာေပါ ့။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုလားတဲ့
ကဗ်ာဆရာေတြ
ေသေသ သြားၾကတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတးသံေတြ
မေသမရွင္ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့
သစ္ေတာႀကီးတစ္ခုလုံးေၾကြတဲ့ေန့ဟာ
ငါတို့မေရာက္ေစခ်င္ေပမဲ့
ငါတို့ေရွ့ေမွာက္ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။
“ေမာင္ေအာင္ပြင့္” ဆိုတာ
(ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို)
လြမ္းလို့ ေသတဲ့ ေတာ။
အလြမ္းပင္ေတာ … တဲ့
အလြမ္းပင္ေတြ ေတာထေနလို့
အလြမ္းပင္ေတာလို့ ေခၚတယ္။ ။
(၃၀-၁၁-၁၈ ေန့က ကြယ္လြန္သြားတဲ့
ရဲေဘာ္ႀကီး ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေအာင္ပြင့္ သို့)
ေ အ ာ င္ ေ ၀ း ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
