ၾကာၾကာတင္းတင္း ဆုပ္ေျခလိုက္ေတာ့ လက္ထဲကမီးခဲဟာေၾကမြၿပီးေသသြားတယ္
စိုးခိုင္ညိန္း
(မိုးမခ) ၾသဂုတ္ ၁၀၊ ၂၀၁၈
ေဒါင္းအလံကို လႊင့္တင္လိုက္တာနဲ႔
လမ္းေတြက ေသြးသံရဲရဲနဲ႔ ကုန္းထလာတယ္၊၊
ေလထဲက ဝိညာဥ္ေတြကို ရိုက္ႏႈိးဖို႔
ေသနပ္ပစ္ေဖာက္စရာမလိုဘူး၊၊
ေဖါက္ထြင္းသြားတဲ့
က်ည္ဆံေပါက္ေတြကေနၾကည့္လိုက္ေတာ့
ငရဲပ်က္ဖြယ္ေအာ္သံေတြ
အပိုင္းပိုင္းအျပတ္ျပတ္ အတုံးအရုန္းေတြ
မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြဟာ
လမ္းမေတြဆီ စီးဝင္လို႔
ေျချပတ္လက္ျပတ္ေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕ေတြဟာ
ေသြးေငါက္ေတာက္ ပန္းထြက္လို႔၊၊
ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူး
စဥ္းစားလိုက္တိုင္းဘယ္ေနရာၾကည့္
ဒီျမင္ကြင္းပဲ
ခင္ဗ်ားတို႔မွားတာတခုက
လူအားလုံး သတ္မပစ္ႏိုင္ခ့ဲတာပဲ
မေသတဲ့က်ဳပ္တို႔က
အမာရြတ္ကိုယ္စီနဲ႔ က်န္ခဲ့ေတာ့
သတိရတိုင္း ဒါကို မီးထြက္ေအာင္ပြတ္ေနမိတယ္
အဲဒီမီးနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ တေန႔ေလာင္ၾကဦးမွာပါ
က်ဳပ္တို႔ထဲကစီးေနတဲ့ေသြးေတြဟာ
ေလာင္အားေကာင္းတဲ့ေလာင္စာပဲ၊၊ ၊၊
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
