ေမာင္ရင္ငေတ ● ပင္လယ္မရွိေသာေျမသို႔ စာစု (၃)

ဝမ္းယူ႐ုိတန္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားခရီး Bratislava-Vienna = 1 Euro (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဝမ္းယ႐ုိတန္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားခရီး ဘတ္စ္ကား လိုင္းကားစီးၿပီး သြားခဲ့တာပါ။ မယံုမရွိၾကပါနဲ႔ ခင္ဗ်ာ။ တကယ္ကို သြားျဖစ္ခဲ့ပါတဲ့ ခရီးတခုပါ။ ရွန္ဂန္ဗီဇာဧရိယာထဲပါဝင္တဲ့ ႏိုင္ငံႏွစ္ခုကိုသြားတာျဖစ္လို႔ ဗီဇာလည္း မလိုပါဘူး။ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ အြန္လိုင္းကေန ႀကိဳတင္လက္မွတ္ ဝယ္ယူၿပီးမွ သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အြန္လိုင္းက အဲဒီ ဝမ္းယ႐ုိလက္မွတ္ကိုဝယ္ေနစဥ္ကေတာ့ ဟုတ္မွဟုတ္ပါမလားလို႔ ယံုရခက္ခက္ ျဖစ္ေနေသးပါတယ္။ ဆံုးလည္း ဝမ္းယ႐ုိ ဘာျဖစ္ေသးလည္းကြာဆိုၿပီး စြန္႔လႊတ္စိတ္နဲ႔ ဝယ္ခဲ့တာပါ။ တကယ္တမ္း အဲဒီေျမကိုနင္း အဲဒီကားဂိတ္ ကိုေရာက္ေတာ့ ဝမ္းယူ႐ုိ ဝမ္းယူ႐ုိ ေၾကာ္ျငာေတြ ပလူပ်ံေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ဟုတ္ေခ်သားလို႔သာ စိတ္ဒံုးဒံုးခ် ယံုလိုက္မိရပါ ေတာ့တယ္။

ႏွစ္ႏိုင္ငံကူးခရီးဆိုေပမယ့္လည္း အဲဒီခရီးက သိပ္အေဝးႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆလိုဗားကီးယားၿမိဳ႕ေတာ္ ဘရာတီ ဆလာဗာက ၾသစႀတီးယားၿမိဳ႕ေတာ္ ဗီယန္နာကိုသြားတဲ့ခရီးပါ။ ကီလိုမီတာ ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ မိုင္အားျဖင့္ ေလး ဆယ္သာသာေလာက္မို႔ ရန္ကုန္နဲ႔ ပဂိုးခရီး မႏၱေလးနဲ႔ ေမၿမိဳ႕ခရီးသာသာ ကြာေဝးတာပါ။

တကယ္ေတာ့ ၾသစႀတီးယားနဲ႔ ဆလိုဗားကီးယားႏိုင္ငံေတြက အလွ်ားရွည္တဲ့ႏိုင္ငံေတြလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ၾသစႀတီးယား အေနာက္စြန္း လက္ရွ္ခ်င္စတိုင္းတို႔ ဆြစ္ဇာလန္တို႔ရဲနယ္စပ္ၿမိဳ႕ Feldkirch ၿမိဳ႕ကေန ဆလိုဗားကီးယား အေရွဖ်ား ယူက ရိန္းတို႔ ပိုလန္တို႔နယ္စပ္က Ubľa ၿမိဳ႕ကို ကီလိုမီတာ တေထာင့္ႏွစ္ရာေက်ာ္ သံုးရာေလာက္ ေဝးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ႏွစ္ ႏိုင္ငံၿမိဳ႕ေတာ္ေတြက တၿမိဳ႕က အေရွဖ်ားစြန္းနားမွာ တၿမိဳ႕က အေနာက္ဖ်ားစြန္းကပ္ရက္မွာ တည္ရွိေနၾကလို႔ ၿမိဳ႕ညီေနာင္ သဖြယ္ သမိုင္းတေလွ်ာက္မွာ တည္ရွိခဲ့ပါတယ္ေျပာရင္ မမွားႏိုင္ပါဘူး။ အဲႏွစ္ၿမိဳ႕ေဝးတာကလည္း မိုင္ေပါင္း ၄၀ နီးပါးမွ်သာရွိ တဲ့အျပင္ ဒန္ညဳျမစ္ကမ္းနေဘးမွာတည္ရွိၾကမို႔ ကူးလူးဆက္ဆံမႈေတြက ေရွးယခင္ ေလွေခတ္ လွည္းေခတ္ ကာလေတြထဲ ကပင္ အမ်ားအျပားရွိခဲ့မွာ ေသခ်ာလွပါတယ္။

ေရာမေခတ္က ေတာင္ဖ်ား အီတလီ ဂရိဘက္ကေန ေျမာက္ဖ်ား ပိုလန္တို႔ ရုရွားဘက္တို႔ကို ပယင္းရွာေဖြဖို႔အတြက္ သြား ခဲ့ၾကတဲ့ ကုန္သြယ္လမ္းေၾကာင္း Amber Road ဆိုတာႀကီးရဲ႕ ခရီးတေထာက္ ကြန္းခိုနားရာရပ္ဝန္းလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ ဆို ၾကပါတယ္။

Bratislava-Viedeň = 1 Euro (ဓါတ္ပံု မရငတ)

 

Slovak Lines, Bratislava-Viedeň = 1 Euro (ဓါတ္ပံု မရငတ)

Bratislava-Viedeň = 1 Euro

ေမာင္ရင္ငေတကသာ ခရီးတခုမသြားခင္ ေသခ်ာေရရာေအာင္ လက္မွတ္ႀကိဳဝယ္ထားခ်င္တဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ကဲေနလို႔ ႀကိဳတင္ ဘြတ္ကင္လုပ္ ဝယ္ယူျဖစ္ခဲ့ရျခင္းပါ။ သူတို႔ေဒသခံေတြသိရင္ေတာ့ ရယ္ခ်င္မိၾကမွာပါ။ ဒီဘတ္စ္ကားလိုင္း လက္မွတ္က ရပ္တဲ့မွတ္တိုင္တိုင္းက စက္ေတြမွာ အလြယ္တကူနဲ႔ ဝယ္လို႔ရပါတယ္။ အေႂကြေလး တက်ပ္ထည့္ ဘုေလးႏွိပ္လိုက္ရင္ တစ္ခ္ကက္ေလးက ေလွ်ာကနဲနဲ႔ ထြက္လာမွာပါ။ အဲဒါေလး အသာကိုင္ ကားေပၚတက္႐ံုပါ။ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ရမွာျဖစ္လို႔ အိုင္ဒီေလး ပတ္စ္ပို႔စ္ေလးေတြေတာ့ အဆင္သင့္ေဆာင္လာခဲ့ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

ဒီလို လက္မွတ္မ်ဳိးကို အြန္လိုင္းမွာေတာ့ Hot Ticket လို႔ ေခၚၾက ေရးၾကပါတယ္။ ေစ်းႏႈန္းခ်ထားတာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ပါဘဲ မယံုႏိုင္ဖြယ္ရာ သက္သာတဲ့ႏႈန္းထားနဲ႔ ခရီးသြားသူမ်ား အၾကား ေရပန္းစားေနတဲ့ လက္မွတ္ အမ်ဳိးအစားလို႔ ေမာင္ရင္ငေတ ဘာသာျပန္လိိုက္ပါတယ္။

Viedeň ဆိုတာက ဗီယာနာ (သို႔) ဗီယန္နာကို သူတို႔ ဆလိုဗက္ေတြရဲ႕ စာနဲ႔ ေရးတာပါ။ အဂၤလိပ္ေတြက Vienna ဗီယန္နာ ျပင္သစ္ေတြအေခၚက Vienne ဗီယန္န္း ဆလိုဗက္ေတြကေတာ့ Viedeň ဗီးဒင္းန္ သူတို႔ၾသစႀတီးယန္းေတြေျပာတဲ့ ဂ်ာမန္ စကားနဲ႔ကေတာ့ Wien ဗီးန္န္ေပါ့ဗ်ာ။ မူလေဒသခံ Austro – Bavarois ေခၚ ဂ်ာမန္ႀကီးေတြျဖစ္ၾကတဲ့ Oberdeutsch အိုဘာဒိြဳက္ခ်္ေတြရဲ စာစကားနဲ႔ေရးရင္ေတာ့ Wean လို႔ ေရးၾကပါတယ္။ ဘူတာေတြ ကားလမ္းညႊန္ ဆိုင္းဘုတ္ေတြမွာေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ Wien လို႔သာ ေရးထားတာကိုေတြ႔ရမွာမို႔ ႐ုတ္တရက္ဆို ေၾကာင္သြားတတ္ပါတယ္။ သူတို႔ ဂ်ာမန္စကားမွာ W က V သံထြက္တယ္လို႔ အလြယ္မွတ္ယူႏိုင္ပါတယ္။

အဲလို တယ႐ုိတန္ ကားလိုင္းေတြကေတာ့ ဘယ္ႏွစ္လိုင္းရွိမလဲေတာ့ မသိပါဘူး။ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ စီးျဖစ္ခဲ့တာက Slovak Lines ဆလိုဗက္လိုင္းအနီေရာင္ပါ။ အဝါေရာင္ ခ်က္ကားလိုင္း အစိမ္းေရာင္ ဂ်ာမန္လိုင္းေတြလည္း ဒီခရီးစဥ္ေလးမွာ အၿပိဳင္ အဆိုင္ အရံႈးခံ ဝင္ေရာက္ေျပးဆြဲေနၾကပံု ရပါတယ္။ အဝါေရာင္ ေရဂ်ီယိုဂ်က္ကေတာ့ ဘရာတီဆလာဗာ အလာခရီးစဥ္မွာစီးဖို႔ ရည္ရြယ္ ဝယ္ခဲ့ၿပီးၿပီမို႔ ဒီ အနီေရာင္ရဲရဲ ဆလိုဗက္ကားကို စီးၾကည့္ဖို႔ ေရြးခ်ယ္ဝယ္ျဖစ္ခဲ့ျခင္းပါ။

Trolejbus Škoda 31Tr SOR (Trolejbusová doprava v Bratislave) (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဘရာတီဆလာဗာ ဗီယန္နာသြားတဲ့ ေရဂ်ီယိုဂ်က္လို ကားလိုင္းတခ်ိဳကေတာ့ ၿမိဳ႕လယ္အနီးဟိုနား ဒီနားသြားတဲ့ ဂိတ္မ်ဳိး ကေန စထြက္ေပမယ့္ ေမာင္ရင္ငေတဝယ္ထားမိတဲ့ ဆလိုဗက္လိုင္းကေတာ့ ကားႀကီးဂိတ္ဝင္းမွာ တည္ရွိပါတယ္။ ၿမိဳ႕လယ္ မွတ္တိုင္ကေန စီးလို႔ရေပမယ့္လည္း ကားႀကီးဂိတ္က စစီးၾကည့္ခ်င္လို႔ ဂိတ္ဘက္ကိုသြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္းပါ။

တည္းခိုရာကေန ကားႀကီးဂိတ္က သိပ္မေဝးလွသလို ေက်ာပိုးအိတ္အလတ္ တလံုးသာပါလို႔ လမ္းေလွ်ာက္၍ သြားျဖစ္ပါ တယ္။ ေဟာ္တယ္ စငွားစဥ္တည္းက လမ္းေၾကာသင့္တာကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာမို႔ ဘတ္စ္ကားခ ထပ္မကုန္ေတာ့ဘူးေပ့ါ၊ ေခြၽ တာေရးသမားစစ္စစ္ ေမာင္ရင္ငေတ့အေနနဲ႔ ဘတ္ဂ်က္ အပြန္းအရွမခံႏိုင္ဘူးေလ။ အဲဒီလို လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္းက ျမင္ ျမင္သမွ် မွတ္တမ္းျပဳရတာလည္း ေမာင္ရင္ငေတရဲ အက်င့္ေကာင္းတခု မဟုတ္ေပဘူးလား။

ဘရာတီဆလာဗာ ၿမိဳ႕က ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္း ၿမိဳ႕ေတာ္ငယ္ေလးသာမိို႔ ဘတ္စကားေတြ ဓါတ္ရထားေတြ သိပ္သံုးစရာ မလိုအပ္ ပါဘူး။ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ႏွစ္ညအိပ္သံုးရက္ေနျဖစ္ခဲ့တာမွာ တခါႏွစ္ခါမွ်သာ စီးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီၿမိဳ႕က ဘတ္စ္ကား ဓါတ္ ရထားစီးဖူးတယ္ရွိေအာင္ စီးရတာလည္း ပါတာေပ့ါ။

ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ေကာင္းလွပါတဲ့ အဲဒီၿမိဳ႕ေတာ္ေသးေသးေလးအေၾကာင္းနဲ႔ အနီေရာင္ရဲရဲ TrolleyBus ထေရာ္လီဘတ္စ္ သို႔မ ဟုတ္ ဓါတ္ဘတ္စ္ကားေတြရဲအေၾကာင္းကိုေတာ့ ေနာက္မ်ားမွ ေပါင္းစပ္လို႔ ေရးပါဦးမယ္။ အခုေတာ့ ေရးထားၿပီးသမွ်ေသာ အတိုအစေတြထဲက သြားရင္းလာရင္း ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ကားလမ္းနေဘး အေတြ႔ၾကံဳေတြကိုသာ ခရီးမွတ္တမ္းပံုရိပ္မ်ားအျဖစ္ ေရးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

 

Bratislava Autobusová Stanica (Central Bus Station) (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ကားႀကီးဂိတ္ အေဆာက္အဦးကေတာ့ ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားျခင္းက သိပ္မရွိလွပါဘူး။ သာမန္မွ်သာပါ။ ကားဂိတ္ေရာက္ၿပီး ထြက္မယ့္္ဂိတ္နံပါတ္ကိုရွာေတြ႔ေတာ့ ကားကဂိတ္မထိုးလာေသးပါဘူး။ တခဏအၾကာမွာေတာ့ အနီေရာင္ရဲရဲ ဝမ္းယ႐ုိကားႀကီး ေရာက္ရွိလာပါၿပီ၊ တန္းစီေစာင့္ေနသူက သိပ္မမ်ားတာေၾကာင့္ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ေနာက္မွ အသာတက္လိုက္ပါတယ္။ မွတ္တမ္းယူဖို႔ ေနာက္ခ်န္ တန္းစီရျခင္းလည္း ျဖစ္တာေပ့ါ။ ဝမ္းယူ႐ုိတန္ကားေပမယ့္ အထင္မေသးလိုက္ၾကပါနဲ႔၊ ထြက္ခြာ ခ်ိန္ကေတာ့ တိလည္းတိက် မွန္လည္းမွန္ကန္ လွပါေပတယ္။

Slovak Lines (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဒီဆလိုဗက္ကားလိုင္းက တနာရီ တစီး ထြက္ပါတယ္။ လူသြားလူလာမ်ားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီထက္ အစီးေရမ်ားမ်ား ပိုဆြဲ မယ္ ထင္ပါတယ္။ တျခားဘတ္စ္ကားလိုင္း သံုးေလးငါးလိုင္းအျပင္ မီးရထားနဲ႔သြားလို႔လည္းရေတာ့ သြားခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာက္ခါငင္ခါထသြားရံုပါ။ ကားေခါင္းမွာ အစိမ္းေရာင္ FlixBus စာတန္းပါ ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ လူပါးခ်ိန္မွာ ႏွစ္လိုင္းေပါင္း ဆြဲၾကဟန္ တူပါတယ္။

ကားေပၚမွာေတာ့ ခရီးသည္က အသင့္အတင့္သာ ပါပါတယ္။ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ပံုစံ အေရွအာရွက မေလးလိုလို အင္ဒိုလိုလို တေယာက္စႏွစ္ေယာက္စရယ္၊ တရုတ္လိုလို ကိုရီးယန္းလိုလို ဂ်ပန္လိုလို ပုတုတု ခပ္ေသးေသး ေကာင္မေလး သံုးေလးဦး ရယ္၊ အေမရိကန္ အဂၤလိစ္ရွ္စကား ေဟာင္ဖြာဖြာနဲ႔ ေျပာလာၾကသူ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ဗိုက္ခပ္ရႊဲရႊဲ ဖိုးႀကီးအိုဖြားႀကီး အို ေလးငါးေယာက္တစုနဲ႔ တလမ္းလံုးလို ဖရန္႔ကစ္စ္ေတြနဲ႔ ကဲလာၾကတဲ့ ျမင္းၿမီးေရာင္ဆံပင္ မ်က္လံုးျပာျပာနဲ႔ စံုတြဲတတြဲရယ္ ပါပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ေဒသခံ အလုပ္သမား လယ္သမား ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေလးေတြသာျဖစ္ပံုရပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ပံုစံေတြကေတာ့ အလုပ္သြားေက်ာင္းသြား ေစ်းဝယ္သြားၾကလာၾကတဲ့ ပံုစံမ်ဳိး ေက်ာပိုးအိတ္ေလးတလံုး ေစ်းဝယ္ အိတ္ေလးတလံုးနဲ႔ သံုးေလးငါးမွတ္တိုင္သာ ဘတ္စ္ကားလိုင္းကားစီးၾကတဲ့ဟန္သာ ေပါက္တာပါ။

ဥေရာပအျမန္လမ္း အီး ၅၈ နဲ႔ အီး ၆၅ တို႔ ဆံုဆည္းရာ (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဘရာတီဆလာဗာကားဂိတ္ကေန ထြက္လာၿပီးေနာက္ ေလးငါးမိနစ္ မၾကာလိုက္ပါဘူး။ ကားေပၚမွာ ေနရာတက်ေတာင္မွ မထိုင္ရေသးတဲ့သူေတြလည္း ရွိေနဆဲပါ။ စလိုဗားကီးယားရဲ႕ ဟိုင္းေဝးအမွတ္ ၆၁ သို႔မဟုတ္ Route Européenne 58 (E58) ေပၚသို႔ ေရာက္ရွိလာျခင္းပါ။ အီး ၅၈ လမ္းမႀကီးက ဗီယန္နာ-ဘရာတီဆလာဗာကေန ယူကရိန္း ရူမားနီးယား မိုလ္ဒို ဗာမွတဆင့္ ရုရွားျပည္ကိုေရာက္ရွိမယ့္ ဥေရာပ အေရွနဲ႔အေနာက္ပိုင္းကို ဆက္သြယ္ထားတဲ့ မိုင္တေသာင္းေလးေထာင္ခန္႔ ရွည္တဲ့ အျမန္လမ္းမႀကီးတစင္းပါ။ သို႔ေပမယ့္ ဗီယန္နာနဲ႔ ဘရာတီဆလာဗာ လမ္းပိုင္းကလြဲလို႔ အမ်ားစုက ေက်းလက္လမ္း ခရိုင္လမ္း အဆင့္မွာသာ ရွိေနဆဲပါ။ တိုးခ်ဲ႕ေဖာက္လုပ္ေနဆဲသာပါ။

မၾကာခင္မွာေတာ့ ႏွစ္ထပ္လမ္းေတြနဲ႔ လမ္းဆံုခပ္ႀကီးႀကီးတခုကို ေရာက္ရွိခဲ့လာၿပီး နယ္စပ္ဂိတ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတိမထားမိရင္ သိလိုက္မွာေတာင္မဟုတ္တဲ့ နယ္ျခားျဖတ္ေက်ာ္မႈတခုပါ။ နယ္ျခားျဖတ္ေက်ာ္ရာမွာေတာ့ ကား က ဥေရာပအျမန္လမ္း အီး ၅၈ လမ္းအတိုင္းသြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ I/61 (Slovensko) လမ္းအမွတ္ ၆၁ လမ္းအတိုင္း သြား တာပါ။ အဲလမ္းဆံုက အီး ၅၈ အီး ၆၅ တို႔ ဆံုဆည္းရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိႈင္းယွဥ္ေျပာရရင္ေတာ့ မဂၤလာဒံုကိုေက်ာ္ ေထာက္ၾကံ့လမ္းဆံုဝန္းက်င္ကို ေရာက္ရွိလာျခင္းပံုစံပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘရာတီဆလာဗာၿမိဳ႕ေတာ္ေလးတည္ရာက ၾသစႀတီး ယား နယ္စပ္နားမွာမို႔ ၿမိဳ႕ေတာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံနယ္နမိတ္စည္းက အတူတူလို႔ ေျပာရမွာပါ။

ဟိုးေဝးေဝးမွာ တရိပ္ရိပ္ က်န္ခဲ့ေလတဲ့  ဘရာတီဆလာဗာ (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဘရာတီဆလာဗာၿမိဳ႕ေလးကေတာ့ ေနာက္မွာ တရိပ္ရိပ္နဲ႔ က်န္ေနရစ္ခဲ့ပါၿပီ။
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္
ဘ ရာ တီ ဆ လာ ဗာ ေရ ….
Au Revoir et à Bientôt
Zbohom a Čoskoro sa Uvidíme
ျပန္ဆံုၾကဦးစို႔ ေျပာခဲ့ခ်င္ပါရဲ႕ Čoskoro ေဂ်ာ့ စ ခို ရို။ မၾကာခင္ လာပါဦးမည္ေပါ့ ဘရာတီဆလာဗာေရ။

နယ္စပ္ေက်ာ္တာနဲ႔ လမ္းအမွတ္ ၆၁ ဂိတ္ဆံုးၿပီး ၾသစႀတီးယားရဲ B9 လမ္းမေပၚ ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ၊ B9 ရဲ႕ မူလ ေရွးေရွး အေခၚကေတာ့ Pressburger Straße (Pressburger Bundesstraße) လမ္းပါ။ ဘရာတီဆလာဗာၿမိဳ႕ကို ေဒသခံၾသ စႀတီးယန္းေတြရဲ မူရင္းအေခၚ Preßburg(Pressburg) ျဖစ္လို႔ ဒီအမည္က ဒီလမ္းမွာ လာတြင္ေနဟန္တူပါတယ္။ ဘရာတီ ဆလာဗာ ၿမိဳ႕ေတာ္ဆီသို႔ သြားရာလမ္း ျဖစ္ေလသည္ေပ့ါ၊ ေရွးလူႀကီးသူမေတြရဲ အစြဲကင္းကင္းအမည္ မွည့္ခၚခဲ့ပံုေတြက ခ်စ္စရာသာပါ။

Bundesstraße 9 (B9) သို႔မဟုတ္ လမ္းအမွတ္ ဘီ ၉ လမ္းက အျမန္လမ္းမဟုတ္ဘဲ ၿမိဳ႕ေလးေတြ ရြာေလးေတြကို ေကြ႔ ေကာက္သြားရတဲ့ လမ္းတလမ္းပါ။ ခရိုင္အဆင့္ရွိလမ္းပါ။ လွပတဲ့ေတာၿမိဳ႕ေလးေတြ ေတာေက်းရြာေလးေတြကို လယ္ယာ ကြင္းေတြၾကားထဲမွာ ေတြ႔ျမင္ရခဲ့တာမို႔ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ စိတ္ႀကိဳက္ခရီးတခုအျဖစ္ စာရင္းမွတ္တမ္းဝင္ခဲ့ပါတယ္။

Pressburger Straße လမ္းေပၚက ျမင္ရတဲ့ ဘရာတီဆလာဗာၿမိဳ႕သစ္ Dlhé Diely (ဓါတ္ပံု မရငတ)

တရိပ္ရိပ္ လည္ျပန္ၾကည့္ရင္း နယ္စပ္အေက်ာ္ ၾသစႀတီးယန္းေျမ Pressburger Straße လမ္းမေပၚ ေရာက္အလာမွာ ျမင္ေတြ႔ရတဲ့ ဘရာတီဆလာဗာရဲ စက္မႈဇံုလို႔ ေခၚေလမလား စက္မႈၿမိဳ႕သစ္ဆိုၿပီး ေခၚရေလမလား မသိ      ေဟာင္ေကာင္လိုလို တိုင္ေပလိုလို တိုက်ိဳလိုလို (လိုလို လို႔ ေရးရတာ ေမာင္ရင္ငေတလည္း မေရာက္ဖူးလို႔ပါ) လူေနအိမ္ခန္း တိုက္ခန္းေတြကို တစုတေဝးႀကီး အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရေတာ့ အနည္းငယ္ အံၾသသြားမိ္ရပါတယ္။ ၿမိဳ႕လံုးတပတ္ကိုမွ မပင္ မပန္း လမ္းေလွ်ာက္ပတ္လို႔ရႏိုင္ပါတဲ့ အဲဒီၿမိဳ႕ေတာ္ေလးရဲ ဆင္ေျခဖံုးကို အေဝးကေန ဒီလိုမ်ဳိးျမင္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ေမာင္ ရင္ငေတ အံၾသမိတာ မလြန္ေလာက္ပါဘူး။

မေန႔က ခံတပ္ရွိရာကို သြားခဲ့စဥ္က အနီးကပ္ ေတြ႔ခဲ့ရေပမယ့္ ဒီကေန႔ အေဝးက ျမင္ကြင္းေလာက္ မပီျပင္လွပါဘူး။ တကယ့္ ကို ကြန္ကရစ္ေတာႀကီးပံုစံ ျမင္ေတြ႔ရတာမို႔ ဒီအရပ္ ဒီေဒသမွာ အံၾသရမိခဲ့ တာပါ။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို တခမ္းတနားနဲ႔ထား ျပာလဲ့ဇာခ်ဲၿပီး ေရးလိုက္ရရင္ေတာ့ အနည္းဆံုး တဆယ့္ေလးငါးမ်က္ႏွာ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ သူကလည္း သူ႔အတိုင္းအတာနဲ႔သူ နာမည္ႀကီးမားတဲ့ ေနရာတခုပါ။ ဟိုးခ်ိန္တုန္းကေပါ့၊ ဆိုရွယ္လစ္ တေခတ္ကို ေျပာင္းဖို႔ လုပ္ခဲ့ၾကစဥ္က ေပ့ါေလ။

အဲဒီေနရာတဝိုက္မွာ စက္မႈေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးရဲ အႏွစ္သရုပ္ေဖာ္ဖို႔ စက္ရံုႀကီးေတြလာလို႔ မတည္ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုပါ တယ္။ စက္မႈသို႔ ေျပာင္းမေျပာင္းေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဆိုရွယ္လစ္ဆိုတဲ့ ေပတံ စကားလံုးကေတာ့ ဒီကေန႔ ဒီေနရာမွာ မရွိေတာ့တာေတာ့ ေသခ်ာလွပါတယ္။ အရင္ မူလကတည္ခဲ့တဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ ျပည္သူ႔စက္ရံုေတြ ေနရာမွာ ေဗာ့ခ္ဆြာဂန္တို႔ စကိုဒါတို႔လို အႀကီးစား ဆရာ့ဆရာႀကီးေတြ အစားထိုးဝင္ေရာက္ေနရာယူလာခဲ့ရာက အခုလို ကြန္ကရစ္တိုက္ေတာႀကီး တခုက ၿမိဳ႕ေတာ္ေလး ဘရာတီဆလာဗာရဲ ဆင္ေျခဖံုးစီးတီး တခုအသြင္ ေဝေဝျဖာျဖာ စည္စည္ကားကား ေပၚထြက္လာ ခဲ့တယ္ ဆိုပါတယ္။ ဒီေနရာေလးတဝိုက္မွာ ႏိုင္ငံျခားသားအလုပ္သမားကိုက စာရင္းအမွန္အကန္ေတြအရ ေလးငါးေျခာက္ ေသာင္းမွ်မက ေပါက္ပါတယ္လို႔ဆိုၾကတာမို႔ ေမာင္ရင္ငေတ့အေတြးမွာ ယ႐ုိမီလီယံေလးထိုုးေပါက္ခဲ့ရင္ အခန္းေလး တခန္း ဝယ္ ျပန္ငွားစားရင္ ေကာင္းလိမ့္ေလမလား စိတ္ကူးေပါက္လာမိခဲ့ပါရဲ။

Volkswagen, Skoda, Audi, Porsche ကားထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းေတြအျပင္ Hewlett-Packard IBM, Dell, Lenovo တို႔လို႔ အိုင္တီစက္ရံုေတြ (ဒါ့အျပင္ ဓာတု စက္ရံုႀကီးေတြ အမ်ားအျပား ရွိသလို ဓာတုတကၠသိုလ္တခုလည္း ရွိတယ္ဆိုပါတယ္) အဲဒီလို အမ်ားအျပား ဒီေနရာမွာလာေရာက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေနၾကတယ္ဆိုၾကေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတလည္း ဘဏ္ေခ်းေငြေလး ေတြေခ်း ဒီေနရာမွာ ဘာေၾကာင့္ လာရင္းႏွီး မျမဳပ္ႏွံရဲရမလဲေလ … ဟုတ္တယ္မွလား။

Dlhé Diely (Karlova Ves) အရပ္ေဒသေလးမွာ ဘယ္ေခတ္နဲ႔မွ မတူတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြ လွ်င္ျမန္ မႈေတြမ်ားစြာနဲ႔ ျဖစ္ေပၚ လာခဲ့တယ္။ လူစိမ္းေတြ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ လူေနအိမ္တိုက္ခန္ုးေတြ ပြစိတက္ ေဆာက္ လာခဲ့ၾကတယ္။ စက္မႈဖြံ႕ၿဖိဳးမႈနဲ႔အတူ ျပႆနာေတြကလည္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္မက ပူးတြဲၿပီးပါဝင္လာခဲ့ၾကတယ္။ အျမင္က်ဥ္းၾကတဲ့ ေရွးရိုးစြဲ ေဒသခံေတြ ဒီေနရာ ဒီေဒသမွာရွိေနမွာကလည္း ေျမႀကီးလက္ခပ္မလြဲ ေသခ်ာပါတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး ၂၀၁၀ ၾသဂတ္စ္လကုန္ပိုင္းမွာ ဒီေဒသရဲ စက္မႈၿမိဳ႕ျပ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေတြေအာက္မွာ ေၾကာက္စရာ အထိတ္အလန္႔တခု ျဖစ္ပြားခဲ့ဖူးပါတယ္။

ျဖစ္ပြားခဲ့ရာကေတာ့ ဂ်ာမန္ေတြရဲ Volkswagen ေဗာ့ခ္ဆြာဂန္ ကားစက္ရံုခြဲတည္ရွိရာ Devínska Nová Ves ၿမိဳ႕သစ္မွာပါ။ အဲဒီေနရာက ဟိုး အတိတ္သမိုင္းတေလွ်ာက္ စစ္ပြဲေတြရွိေတာ့ ရွိခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ မိုရာဗာျမစ္ရိုးတေလွ်ာက္ စပ်စ္ခင္းေတြ ဆီးသီးျခံေတြ ပန္းသီးျခံေတြ သစ္ေတာ္ျခံေတြနဲ႔ ေအးေအးစိုက္ ေအးေအးစား ေအးေအးေန သာယာဝေျပာတဲ့ နယ္ေျမတခု အျဖစ္ ရပ္တည္ခဲ့တာပါ။

အဲဒီ နာမည္ေက်ာ္ Bratislava Shooting ကိုေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ အက်ယ္ခ်ဲ႕ၿပီး မေျပာခ်င္ပါဘူး။ လူေတာမတိုး ဖာသိ ဖာသာေနတတ္ လူခပ္ေအးေအးတေယာက္ရဲ ေသြးေအးေအးနဲ႔ ေဂါက္ေၾကာင္ဇာတ္လမ္းကေတာ့ မဆန္းလွေပမယ့္ မွတ္ တမ္းမွာေတာ့ဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာထဲေတာင္ထဲနဲ႔ ခပ္နီးနီးဆိုေတာ့ ဒီလိုလူမ်ဳိးေဂါက္တာ သာမန္ေနာ္မယ္အဆင့္သာပါလို႔ ေျပာၾကသူေတြလည္း ရွိေၾကာင္းပါ။

ဒီစာေရးေနသခိုက္ ၾကံဳလို႔တိုက္ဆိုင္လာလို႔ထည့္ေျပာရရင္ မၾကာခင္က အေမရိကမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ 2017 Las Vegas Shooting ဆိုတာႀကီးနဲ႔ အဲဒီ 2010 Bratislava Shooting အျဖစ္အပ်က္ အခ်ိန္ေနရာေတြ နည္းနည္းကြာဟေပမယ့္ ေဂါက္ ေၾကာင္တာကေတာ့ တေသြမတိမ္း တူညီေၾကာင္းပါ။

အေၾကာင္းတခ်က္ကေတာ့ ဒီေဒသမွာက စစ္ျပန္ေတြရဲစစ္က်န္ ‘ေအေက ေလးဆယ့္ခြန္ႏွစ္’ တို႔လို မီးက်ိဳးေပမယ့္ေမာင္းမ ပ်က္ေသးတဲ့ ‘ရိုင္ဖယ္’ ဆိုတာေတြက ေဖာခ်င္းေသာခ်င္း ရွိေနေသးတာကိုး၊ အဲဒီ ရိုင္ဖယ္သမားရဲ ေဂါက္ေၾကာင္မႈဒဏ္ကို ခံလိုက္ရတာကေတာ့ Rom ေခၚ ေရႊေျပာင္းအေျခခ်မိသားစုဝင္ေတြသာပါ။ ဒီနယ္ေျမမွာ ဒီလိုခပ္ေဂါက္ေဂါက္ဇာတ္လမ္းမ်ဳိး ေတြရွိခဲ့ေပမယ့္လည္း ပံုမွန္အားျဖင့္ကေတာ့ ဘဝကို ခပ္ရိုးရိုး ခပ္ေအးေအး ျဖတ္သန္းၾကသူေတြသာ မ်ားပါတယ္။

Devínsky Hrad Devín Castle (ဓါတ္ပံု မရငတ)

အနီေရာင္ရဲရဲ ဆလိုဗက္ လိုင္းကားႀကီးကေတာ့ တရြာဝင္ တရြာထြက္ ဆင္းသူဆင္း တက္သူတက္ အရွိန္ႏႈန္း မွန္မွန္နဲ႔ လမ္းအမွတ္ ဘီ ၉ အတိုင္း သြားေနပါတယ္။ ေမာင္ရင္ငေတလည္း ေတြ႔ျမင္ရတဲ့ ရႈခင္းေတြကို ေငးေမာရင္း လိုက္ပါလာပါ တယ္။ ကားျပဴတင္းျမင္ကြင္းထဲမွာ ေပၚလာတာက မေန႔က ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ေန႔တဝက္တာ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့တဲ့ ဒန္ညဳ မိုရာ ဗာျမစ္ဆံုက Devínsky Hrad ေဒဗင္ ခံတပ္ႀကီးပါ။ ကားလမ္းညာဘက္ ခပ္ေဝးေဝးမွာ အေတာ္ေလး ထင္ထင္ရွားရွား လွမ္း ျမင္ရပါတယ္။

မေန႔ကေတာ့ အဲဒီ ခံတပ္ရဲတိုက္ေဟာင္းႀကီးတဝိုက္က ဒန္ညဳျမစ္ရိုးတေလွ်ာက္ နပိုလီယံရဲ ေျခရာေဟာင္းေတြကို လိုက္နင္း ရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတတေယာက္ ဒီကေန႔မွာေတာ့ ဝမ္းယ႐ုိတန္ အနီေရာင္ Slovak Lines ဆလိုဗက္ ကားလိုင္းေပၚမွာ ေရာက္ရွိေနပါၿပီ။ အဲဒီေနရာကို ေနာင္ ဘယ္ေတာ့ ဘယ္ခါ ျပန္ေရာက္မယ္မွန္း မသိႏိုင္သလို ဘယ္ေတာ့မွ လည္း ျပန္မေရာက္တာ မ်ဳိးလည္းျဖစ္ႏိုင္တာမို႔ ခပ္လြမ္းလြမ္းနဲ႔သာ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း ကားရဲေခၚေဆာင္ရာေနာက္ကိုသာ စိတ္ေရာကိုယ္ပါႏွစ္ရင္း မၾကာခင္မွာေရာက္ရွိေတာ့မယ့္ ဗီယန္နာၿမိဳ႕အေၾကာင္းကိုသာ ေျပာင္းလဲစဥ္းစားဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း ဝမ္းယ႐ုိကားေပၚမွာ ေငးေမာလိုက္ပါ လာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီၿမိဳ႕ေတာ္ႏွစ္ခုၾကားက ကားလမ္းမနေဘး ျမင္ကြင္းေတြကေတာ့ ေတာင္တန္းေတာင္ကုန္းေတြ သိပ္မေတြ႔ရပါဘဲ ေျမ ျပန္႔စိုက္ခင္းေတြသာ အေတြ႔ရမ်ားပါတယ္။ အိမ္ေျခနည္းနည္းနဲ႔ ၿမိဳ႕ရြာကေလး ေတြသာ မ်ားပါတယ္။ သံုးႏိုင္ငံရဲ ႀတိဂံဆံုခ်က္ (ဟန္ေဂရီ စလိုဗားကီးယား ၾသစႀတီးယား) အနီးမွာဆိုေပမယ့္ ေတာေတာင္ထူထူထဲထဲ နက္နက္ မရွိလွပါဘဲ လြင္ျပင္ေတြမ်ား စိုက္ခင္းေတြသာမ်ားၿပီး မူရင္းေဒသခံေတြက စကားသံုးမ်ဳိးကြဲေပမယ့္ အခ်င္းခ်င္းျပႆနာရွိၾကဟန္ မတူပါဘူး။ ရြာဆက္က မျပတ္သေလာက္ပါ။ ေစ်းသြားေစ်းျပန္ ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္မ်ားတာမို႔ မွတ္တိုင္တိုင္းမွာလို ရပ္ပါတယ္။ သြားေနက်ခရီးမွာ ဆံုေနက်သူေတြလည္း ျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။

လူအမ်ားစုကေတာ့ ရီရီေမာေမာ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ေတြ မ်ားပါတယ္။ ပါရီ ေျမေအာက္ေမထရို စီးရသလို အလုပ္ဒဏ္ပိေနတဲ့ပံုစံ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ပံုစံ စိတ္အလိုမက်ေနတဲ့ပံုစံေတြကို သိပ္မေတြ႔ရပါဘူး။ စိတ္ၾကည္လင္ေနၾကေတာ့ သေဘာေကာင္း ၾကပံုလည္း ေပါက္ၾကပါတယ္။

မေန႔က ေဒဗင္ခံတပ္သြားတဲ့ ဘတ္စကားေပၚမွာ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ေျမပံုတခ်ပ္နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနခ်ိန္ ေဘးနားထိုင္ေနတဲ့ ေဒဗင္နယ္သားအဖိုးႀကီးတေယာက္ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ လမ္းညႊန္သမႈျပဳခဲ့ပံုကို  ျပန္လည္လို႔ ျမင္ေယာင္မိရပါေသးတယ္။ စိတ္ရင္းေစတနာဆိုတာ အေနအထိုင္ေကာင္း အလုပ္ကိုင္ေကာင္းၾကဖို႔ကိုအေျခခံတာ ကိုးဆယ္ရာႏႈန္းလို႔သာ ေမာင္ရင္ ငေတ တြက္ဆမိရပါတယ္။ ပါရီၿမိဳ႕မွာ ဒါမ်ဳိးက မရွိသေလာက္ျဖစ္ေနသလို ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ ေရႊျပည္ရြာမွာလည္း ခုတ္ထစ္ပါးပါးလွီးမႈ ေတြကိုသာ မ်ားမ်ားၾကားေနရေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ့ တြက္ဆအေတြး မွန္ေလာက္ပါတယ္။

ေဒသခံ အလယ္ဥေရာပ ဇာတိသားေတြကိုသာ အမ်ားအျပားေတြ႔ရၿပီး အာဖရိကန္ေတြ အာရပ္ႏြယ္ဖြားေတြ သိပ္မေတြ႔ရပါ ဘူး။ ေတာနယ္အရပ္မို႔ထင္ပါရဲ႕။ အေရွဥေရာပသား ဆာဗီးယား ခရိုေအရွား ႐ူမားနီးယားတို႔ကိုေတာင္မွ သိပ္မေတြ႔ျမင္ခဲ့ရ ပါဘူး။ သူတို႔တေတြကို အလြယ္ခြဲျခား ေျပာရရင္ေတာ့  ဆလိုဗက္ေတြက အသားျဖဴဆံပင္ျဖဴ (ေရႊအိုေရာင္ေပ့ါေလ) အျဖဴ ဘက္ပို၍မ်ားၾကၿပီး အေရွ႕ဘက္ ဟန္ေဂရီေျမဝန္းက်င္ေရာက္လို႔ လာခဲ့ရင္ေတာ့ အသားေတြကညိဳ ဆံပင္ေတြကမည္းလို႔ လာၾကၿပီ။ အဲဒီလို ေမာင္ရင္ငေတရဲ အၾကမ္းမွတ္နည္းနဲ႔ မွတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဥေရာပေျမာက္ပိုင္းက အျဖဴမ်ားၿပီး ေတာင္ပိုင္းနဲ႔ အေရွပိုင္းသားေတြက လူညိဳ ဆံပင္မည္းလို႔လည္း အလြယ္မွတ္ယူႏိုင္ပါတယ္။

ရြာသာသာ ေတာၿမိဳ႕ေလး ဆယ္ၿမိဳ႕ေလာက္ကို ေကြ႔ပတ္ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ၿမိဳ႕ေတာ္ဗီယန္နာရဲ႕အဓိက ေလဆိပ္ကို တေထာက္ ဝင္ရပ္နားပါတယ္။ ဘရာတီဆလာဗာကေနစီးလာတဲ့ အေမရိကန္တသိုက္လည္း အိတ္ႀကီးအိတ္ငယ္ေတြမ ဆင္းသြားၾကပါတယ္။ ေၾသာ္ဒီလိုင္းကားက ႏိုင္ငံကူးရံုမွ်မက အဲယားပို႔တ္ဘတ္စ္လည္းျဖစ္သကိုးလို႔ ေမာင္ရင္ငေတ စိတ္ ထဲ ေတြးမိရပါတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္အဲဒီလို ႏွစ္ႏိုင္ငံႏွစ္ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ေပါင္းကူးေပးတဲ့ ကားလိုင္းျဖစ္ေနေပမယ့္လည္း လမ္းမတေလွ်ာက္ ကားမွတ္ တိုင္ေတြမွ တက္လာသူဆင္းသြားတဲ့သူေတြ ေတြ႔ျမင္မိရတာေၾကာင့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံကူးတဲ့ ခရီးေဝးလိုင္းကားဟု ေျပာဖို႔က ခက္လွ တာမို႔ ႏွစ္ၿမိဳ႕ေတာ္ကူး ဘတ္စကားလိုင္းတခုဟုသာ ေျပာၾကားခ်င္မိရပါတယ္။ ဘယ္လိုသာျဖစ္ျဖစ္ ကီလိုမီတာေျခာက္ဆယ္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွစ္ၿမိဳ႕ကို ဝမ္းယူ႐ုိ က်ပ္တေထာင့္ေျခာက္ရာသာျဖစ္ပါ၍ ဒီထက္တန္တာမရွိပါေၾကာင္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ တမွတ္တိုင္ဝင္တမွတ္တိုင္ထြက္ ၿမိဳ႕ပတ္ရြာပတ္ပတ္ရင္း မနက္ဆယ္နာရီကထြက္လာတဲ့ အနီေရာင္ ဆလိုဗက္ အင္တာေနရွင္နယ္ လိုင္းကားႀကီးဟာ ေနမြန္းမတည့္မီ ၁၂ မတ္တင္းနီးပါးမွာ ဗီယန္နာ ဗဟိုမီးရထားဘူတာရံုႀကီးအနီး ကားဂိတ္ႀကီးမွာ ခရီးအဆံုးသတ္ပါေတာ့မယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ကားေမာင္းဆရာႀကီးက ဂ်ာမန္လို အဂၤလိပ္လိုေျပာရင္း ႏႈတ္ဆက္ ရင္း ခရီးလမ္းေျဖာင့္ျဖဴးသာယာၾကပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လည္းျပန္လို႔ မက္ဆီး ဘိုကူး သိုင္းက်ဴးလုပ္ၿပီးစီးလာခဲ့ရာ အနီရင့္ရင့္ ဆလိုဗက္ကားႀကီးကို မွတ္တမ္းတင္ပံုရိုက္ဖို႔ ကင္မရာကိုအသင့္ျပင္ ေက်ာပိုးအိတ္ ထမ္းၿပီး ဆင္းဖို႔ အသင့္ျပင္ ေနရာယူလိုက္ပါတယ္။

ကားဂိတ္သို႔ ဝင္ခဲ့ပါၿပီ၊      ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ ဗီယန္နာ၊ ကားဂိတ္ေတာ့ ကားဂိတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ဘူတာႀကီးအေရွက ကားပါကင္လို႔သာ ေျပာရင္ ပိုမွန္ပါမယ္။

ဒီေနရာမွာ ၾကံဳလို႔တခုေျပာရရင္ေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ ေရာက္ဖူးတဲ့ ဥေရာပၿမိဳ႕ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပါ။ ကိုးဆယ္ကိုးဆယ့္ငါးရာခိုင္ႏႈန္း ဆိုၾကပါစို႔၊ အေဝးေျပး ကားႀကီးဂိတ္ေတြတည္ရွိရာက ၿမိဳ႕လယ္မီး ရထားဘူတာႀကီးေတြ အေရွ႕ (သို႔မဟုတ္) နေဘးနားမွာပါ။

အေဝးေျပးဆိုၿပီး ၿမိဳ႕ျပင္အေဝးမွာ သီးသန္႔တည္ရွိတာက နည္းပါးလွပါတယ္။ ပါရီၿမိဳ႕လို ဘူတာႀကီး ခြန္ႏွစ္ခုေလာက္ ၿမိဳ႕ အလယ္မွာ တည္ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ ကားဂိတ္ေတြက ဘူတာအနီးနား ကပ္လွ်က္မွာ မရွိတတ္ပါဘူး။ ၿမိဳ႕ျပင္အစပ္ မလွမ္းမကမ္းမွာသာ ရွိတတ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲဆက္သြားဖို႔ကိုေတာ့ ေမထရိုဘူတာေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ေပးထားပါတယ္။ အခု ေနာက္ပိုင္း ကားဂိတ္မသြားဘဲ ၿမိဳ႕ထြက္ေပါက္ေတြမွာ အေဝးေျပးမွတ္တိုင္ေတြထား လူတင္တာမ်ဳိးလုပ္လာေတာ့ ေမာင္ရင္ ငေတတို႔အတြက္ အနီးစပ္ဆံုး အဆင္ေျပရာမွတ္တိုင္ကို ေရြးခ်ယ္စီးခြင့္ ရလာပါတယ္။

ဗီယန္နာကို အရင္တေခါက္ ေရာက္ခဲ့စဥ္အခါက ၿမိ္ဳျပင္စပ္စပ္မွာ ကားႀကီးဂိတ္သေဘာမ်ဳိး သီးသန္႔ ရွိခဲ့ဖူးတာ ၾကံဳခဲ့ရေပမယ့္ အခုေတာ့ ဗဟို မီးရထားဘူတာႀကီးကလည္း အသစ္ျဖစ္ အေဝးေျပးကား ရပ္နားရာကလည္း ဘူတာရံုသစ္နဲ႔ တြဲလွ်က္ဆို ေတာ့ သြားေရးလြယ္တာမို႔ ေမာင္ရင္ငေတ သေဘာ က်မိရေၾကာင္းပါ။ အဲဒါနဲ႔ တည္းခိုဖို႔ ေဟာ္တယ္ရွာေတာ့လည္း ကားနဲ႔ လာၿပီး ရထားနဲ႔ ျပန္ထြက္မွာမို႔ ကားရထားဂိတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ေဟာ္တယ္ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

Busbahnhof Wiedner Gürtel, Wien Hbf, 1040 Wien, Autriche (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ဆံုဆည္းခြင့္ရတဲ့အတြက္ ဝမ္းေျမာက္မိရပါတယ္။ ဗီယန္နာေရပထမေခါက္ထက္ေတာ့ အခ်ိန္ပိုရ သလို ျပင္ဆင္ေလ့လာထားမႈမ်ားစြာ ရွိခဲ့တာမို႔ ဗီယန္နာေရႀကိဳဆိုလွည့္ပါေတာ့ …..။

ဗီယန္နာၿမိဳ႕ႀကီးအေၾကာင္း သိေကာင္းဖြယ္ရာေတြကိုေတာ့ ေရးဖို႔ ႀကိဳးစားပါဦးမယ္။

ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိလွ်က္။
ေမာင္ရင္ငေတ ၁၄၀၈၂၀၁၇