(မိုးမခ) ဇြန္ ၁၄၊ ၂၀၁၅
ဘဝအေမာေတြကို မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႔ ေရာက်ိဳ မ်ိဳခ်ရတယ္၊
ခါးသီးမႈေတြကို ဇာတိပုညဂုဏ္မာနနဲ႔အတူ ဖြင့္အန္ရတယ္၊
ဖိႏွိပ္မႈေတြကို ‘ဂိုး..’ ဆိုၿပီး ဟစ္ထုတ္ရတယ္၊
မတရားမႈေတြကို ေဘာလံုးနဲ႔အတူ က်ံဳးကန္လိုက္တယ္၊
အလံေတြ၊ ေခါင္းစီးေတြ၊ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းေတြနဲ႔
တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားမႈတဖက္၊
ပြင့္အန္မႈ တဝက္..။
အေပ်ာ္ေတြ..၊ အေပ်ာ္ေတြ..၊ အေပ်ာ္ေတြ..
အျပံဳးေတြ..၊ အျပံဳးေတြ..၊ အျပံဳးေတြ..
အရယ္ေတြ..၊ အရယ္ေတြ.. အရယ္ေတြ..
အရယ္ေတြေနာက္က အေမာေတြကို ေမ့ထားၾကမယ္..။
ေဘာလံုးကြင္း ေဘာလံုးမကန္ရ၊
ပန္းျခံမွာ ကေလးေတြ မကစားရ၊
လယ္သမားေတြ လယ္မစိုက္ရ၊
တပ္ပိုင္ေျမ မထိရ၊
ဦးပိုင္ေျမ မက်ဴးေက်ာ္ရ၊
ဦးရာလူ မဟုတ္ေတာ့
ဦးပိုင္လူမ်ား ႀကီးစိုးတဲ့ ေခတ္က
ငေတေတြခ်ည္း ‘မာ’ ခြင့္ေပးေနတယ္။
ခရိုနီ၊ ခရိုဝါ၊ ခရိုျပာ၊ ခရိုစိမ္းေတြ
ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ ေျမးေတာ္ေတြ
ေငြထုပ္ခင္း ပဏာယူခြင့္ရေနတယ္။
ပေဒသရာဇ္ စစ္ဘုရင္ဝတ္စံုဝတ္
ဂုဏ္ယူဝံ့ၾကား လုပ္ဝံ့ေလာက္ေအာက္
စိတ္ဓာတ္ဖ်က္ဆီးခံထားရသူေတြရဲ႕
လက္ခုပ္သံေတြ ညံေနေလရဲ႕..။
‘ယူ’ အသင္းေတြမွာ ေရႊေတြ၊ ေငြေတြ ယူႏိုင္ၿပီး
‘မယူ’ ရင္ေတာ့ ထူးမျခားနားဇာတ္ခင္းေနတဲ့
ေနာက္ခံစနစ္ကို မတို႔မထိ ပါရေစနဲ႔။
ေရႊရည္စိမ္ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ
ေဘာလံုးမွ မေပ်ာ္ မေမွ်ာ္ရရင္
ကိုယ့္ဘာသာ သတ္ေသရံု ရွိတာပ၊
တဒဂၤ အေပ်ာ္ေလးေတြနဲ႔ပဲ
ေက်နပ္ပါရေစ..။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
ဇြန္ ၁၄၊ ၂၀၁၅
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
