ေအာင္ေ၀း၊ ၾသဂုုတ္ ၁၂၊ ၂၀၁၂
ငွက္ေရ…
မင္း လာေခၚမလားလို ့
ငါ ေစာင့္ေနတာ။
၂၀၀၇ တုန္းကလည္း
မင္း လာမေခၚ။
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲက်ေတာ့လည္း
မင္း ေပၚမလာ။
ငွက္ေရ…
မင္း လာေခၚႏိုးႏိုးနဲ ့
ငါ ေစာင့္ေနခဲ့တာ။
ရုရွားက
ယက္ဗ္တူရွင္ကိုရဲ ့
”ေစာင့္စားျခင္း” ကဗ်ာ
ငါ သတိရတယ္။
ရထားကို
ငါေစာင့္ေနတာ
ေႏြဦးကို
ငါေစာင့္ေနတာ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကို
ငါေစာင့္ေနတာ
၀င္းေမာ္ဦးကို
ငါ ေစာင့္ေနတာ။
ငွက္ေရ…
မင္းကို ငါေစာင့္ေနတာ။
မင္း လာေခၚေလမလား
ငါေစာင့္ေနတာ။
ငါတို ့ဒီမွာ
ပုသိမ္သားေတြ စုမိေနၾကတယ္။
သစ္ေကာင္းအိမ္ရယ္
ေဆာင္းယြန္းလရယ္
ငါရယ္ ဆိုပါေတာ့။
သစ္ေကာင္းအိမ္က
တံတားႀကီးတန္းသား
သခင္စိန္ေမာင္ႀကီး အိမ္နားက။
ေဆာင္းယြန္းလက
တာ၀တိ ံသာသားထင္ရဲ ့
ျမင့္မိုးရဲ ့
ေယာက္ဖသုံး၀မ္းကြဲေဟာင္းေပါ ့ကြာ။
ေညာင္ေလးပင္သား ငါက
ေလယာဥ္ကြင္းေဘးက
စစ္တပ္ထဲမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့။
မင္းကေတာ့
ျပည္ေတာ္သာတိုက္တန္းမွာ
ႀကီးျပင္းခဲ့။
မင္းေနတဲ့ ျပည္ေတာ္သာတိုက္တန္းနဲ ့
ငါတို ့
သစ္ေကာင္းအိမ္တို ့ေနတဲ့
ပုသိမ္အက်ဥ္းေထာင္ႀကီးက
နီးနီးေလးေပါ ့ကြာ။
ဒီမွာ …
တို ့ပုသိမ္သားေတြဆုံရင္
မင္းအေၾကာင္း ရင္ခုန္ျဖစ္ၾကတယ္။
မင္းက
သမၼတႀကီး ေဒါက္တာဘဦးတို ့
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး(ေဟာင္း)သူရဦး
တင္ဦးတို ့လို
ထင္ရွားတဲ့ပုသိမ္သား။
ပုသိမ္သားက
ပုသိမ္သားကိုလြမ္းတာ
မဆန္းပါဘူးေနာ္။
ငွက္ေရ…
တို ့ ပုသိမ္ျပန္ၿပီး
ေကာ္ရည္ေသာက္ၾကရေအာင္။
ဗြက္ႀကီးတန္းက ေကာ္ရည္
မင္းႀကိဳက္သလို
ငါတို ့လည္းႀကိဳက္တယ္။
ဒီမွာ
သစ္ေကာင္းအိမ္ မိန္းမ
ဟိုင္းႀကီးသူ ေကခိုင္က
ေကာ္ရည္ အခ်က္ေကာင္းကြ။
တို ့ေတြ
ပုသိမ္ကိုလြမ္းတိုင္း
ေကာ္ရည္ ခ်က္ေသာက္ၾက။
ေကာ္ရည္ေသာက္ရင္း
မင္းအေၾကာင္းေျပာမိၾက။
ၾကြက္နီနဲ ့ျမင့္မိုးတို ့ကိုလည္း
ငါတို ့သတိရတယ္။
တို ့သုံးေယာက္
(သစ္ေကာင္းအိမ္၊ ေဆာင္းယြန္းလ၊ ေအာင္ေ၀း)
ဒီမွာေတာ့
ျပည္ေျပးကဗ်ာဆရာေတြေပါ ့ကြာ။
ျပည္ေျပးလုပ္ရတာ
မစားသာပါဘူး ငွက္ရာ။
ေဆာင္းယြန္းလက
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာ ေတာခို
ရဲေဌး နဲ ့အတူ။
ရဲေဌးဆိုတာ
(ဒီေလးလုံးဖိနပ္ ရဲေဌးမဟုတ္)
အခုေတာ့ ”လူအိမ္” ဆိုၿပီး
ျမန္မာကဗ်ာေလာကမွာ
ရမ္းကားေနတဲ့ ပုသိမ္သားေပါ ့။
သစ္ေကာင္းအိမ္က
ငါ ့အရင္
ထြက္ေတာ္မူ နန္းကခြာတယ္။
ငါက
ေရႊ၀ါေရာင္မွာ
ထြက္ေတာ္မူ နန္းကခြာတယ္။
အခု
တို ့ပုသိမ္သားသုံးေကာင္
လေရာင္ေအာက္က င၀ံျမစ္ႀကီးကို
လြမ္းတယ္။
ပုသိမ္ေကာလိပ္
ျမ၀ါးရံုရိပ္က
အိပ္မက္ေတြကို လြမ္းတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ ့
ပုသိမ္ေၾကာင္းခ်ီၾကပုံ
လြမ္းတယ္။
သြားေလသူႀကီး
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္နဲ ့
တိုက္ခဲ့ရတဲ့
ပုသိမ္တိုက္ပြဲ လြမ္းတယ္။
တစ္ခါတုန္းကေတာ့
ပုသိမ္သား ေလးေယာက္
ခ်ီကာဂိုမွာ
အတူ ဆုံခဲ့ၾကဖူးတယ္။
အိုင္အို၀ါတကၠသိုလ္ကို
မင္းထက္ေမာင္လာတုန္းကေပါ ့
တို ့ေလးေယာက္
ခ်ီကာဂိုမွာ ခ်ိန္းၿပီးလြမ္းၾကတယ္။
ငွက္ေရ…
အခုေန ပုသိမ္ျပန္သြားရင္
ခ်ိဳၿမိန္ေလာက္မယ္။
ပုသိမ္ေကာင္းကင္မွာ
ၾကယ္ေတြ စုံေနတယ္။
သပိတ္စုံရင္
သူပုန္ထလို ့ရတယ္။
ပုသိမ္မွာ
ေမာင္ေအာင္ပြင့္ရွိတယ္။
ပုသိမ္မွာ
စိုးအိမ္နဲ ့တိုးေ၀ရွိတယ္။
ပုသိမ္မွာ
လင္းတည္ဦးရွိတယ္
ေမာင္ေရႊမူရွိတယ္။
ပုသိမ္မွာ
ေနာက္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြလည္းရွိတယ္
မင္းတို ့ငါတို ့ရဲ ့ေတာျပန္ႀကီး
ေနမ်ိဳးေဇာ္လည္းရွိတယ္ေလ။
တို ့ေတြ
ဗြက္ႀကီးတန္းမွာ
ေကာ္ရည္ေသာက္ရင္း
ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ေတြ ့ႏိုင္တာေပါ ့။
မင္းကိုႏိုင္တို ့လာတာနဲ ့
ႀကံဳရင္လည္း
အေရးေတာ္ပုံ ရင္ခုန္ႏိုင္တာေပါ ့။
ငွက္ …
ဟိုတုန္းက
ပုသိမ္ေထာင္ထဲမွာ
အတူေနခဲ့ရတဲ့
ေဆးေက်ာင္းသား လွခိုင္
အခုေတာ့ ပုသိမ္ေထာင္မွာ
ေထာင္ဆရာ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာလွခိုင္ျဖစ္လို ့။
တို ့ပုသိမ္သြားရင္း
အကယ္လို ့
(ဖြဟဲ့ လြဲပါေစ)
တစ္ခုခု အမွားအယြင္းျဖစ္ရင္
ပူစရာမလိုေတာ့ဘူး
ပုသိမ္ေထာင္ထဲမွာ
ေဒါက္တာလွခိုင္ရွိတယ္။
ပုသိမ္ေႏြရိုင္းမွာ
လြမ္းတိုင္းပြင့္တဲ့ပန္းေတြ ရွိတယ္။
ငွက္ေရ …
တို ့ပုသိမ္ျပန္ၾကရေအာင္။
မင္း လာေခၚမလားလို ့
ငါ ့မွာ ေစာင့္ေနခဲ့တာ။
ဗြက္ႀကီးတန္းကို
ပ်ံသန္းၾကစို ့ငွက္ေရ။
မင္း လာေခၚမလားလို ့
ငါ ့မွာေစာင့္ေနခဲ့တာ။
ဓနိတန္းလမ္းထိပ္က
သူပုန္အိပ္ရာမွာ
တို ့အိပ္မက္ေတြရွိေသးလား
ၾကြက္ကို ေမးၾကည့္ပါဦးကြာ။
ျမင့္မိုးနဲ ့ျမင့္မိုးမ်ားကေတာ့
တို ့ကိုေမွ်ာ္မယ္။
ငွက္ေရ …
ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္လြန္ရင္
တို ့ပုသိမ္ျပန္ၾကရေအာင္။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္နဲ ့
ပိုင္သ ကိုေခၚၿပီး
ပုသိမ္ေရႊၿမိဳ ့ေတာ္ႀကီးကို ျမန္းၾကမယ္။
လြမ္းတတ္တဲ့လူေတြ
အကုန္လိုက္ခဲ့
ေကာ္ရည္တိုက္ဖို ့မလို
တိုက္ပြဲ၀င္ဖို ့ပဲလိုတယ္။
ငွက္ …
ဒီကဗ်ာ
ပုသိမ္သားမ်ားမဖတ္ရ။
ဖတ္ရင္
လြမ္းမွာစိုးလို ့ပါ။ ။
ၾသဂုတ္ ၁၁- ၂၀၁၂။
(ထူးအိမ္သင္ ကြယ္လြန္တဲ့ ရွစ္ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ)
ထူးအိမ္သင္ တကယ္နွေမွွ်ာမိပါတယ္
ပုသိမ္သားမ်ားမဖတ္ရဆိုလို႔၊ဖတ္ၿဖစ္ေအာင္ဖတ္မိတယ္၊ကိုေအာင္ေဝး ကြ်န္ေတာ္လည္းပုသိမ္ကၿပံဳးခ်ိဳစာေပ ကေမာင္ဝင္း ၊ဘာအေၾကာင္းနဲ႔ၿဖစ္ၿဖစ္ကိုယ့္ေမြးရပ္ေၿမနဲ႔ခြဲေနရတဲ့သူေတြအဖို႔။လြမ္းစရာေတြအၿပည့္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။
အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့အိမ္ၿပန္ၾကရမွာပါ။