>
မင္းကိုႏိုင္ဆိုတာ …
ခ်ဳိတူးေဇာ္ ။ ေအာက္တိုဘာ ၁၉၊၂၀၁၁
၈၈ ကာလ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္႐ွားမႈေတြကို ေသခ်ာျပန္သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ရန္ျဖစ္တာ အမ်ားဆံုးပဲ။ အားအား႐ွိ ရန္ျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက ယူနီယံေက်ာင္းသားနဲ႕ ပါတီေက်ာင္းသားဆိုၿပီး အသားလြတ္စည္းျခားထားေသးတယ္။ ေသခ်ာျပန္သံုးသပ္ ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာနဲ႕ပါတ္သက္ၿပီး၊ႏိုင္ငံေရးပါတီဆိုတာနဲ႕ပါတ္သက္ၿ
အဲဒီကာလမွာ ထင္႐ွားတဲ့ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာ
သူ႕ရဲ႕အထူးအျခားဆံုးအရည္အခ်င္း
ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖို႕ေထာင္တာမဟု
ဒါေပမယ့္ အားလံုးလိုလိုရဲ႕ျပႆနာဟာ နားလည္ေပးႏိုင္မႈနည္းပါးတာ။ စာနာစိတ္၊ သည္းခံစိတ္ေခါင္းပါးတာ။ ေျပာရရင္ လူကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နည္းတာ ေတြ႕ရတယ္။လူကိုမွ မခ်စ္တတ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္မလဲ။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ လူေတြ ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႕လုပ္မွ ရမယ္ လို႕ က်ေနာ္ေတာ့ ယုံၾကည္ပါတယ္။
ငါေတြးတာအမွန္၊ ဒီလိုလုပ္ရမယ္၊ ဒီလို ေနရမယ္လို႕ ဇြတ္အတင္း သြတ္သြင္းတတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကမၻာမွာ ေပၚခဲ့ဖူးတယ္။ စတာလင္လို၊ ဟစ္တလာလိုလူေတြကို သူယံုၾကည္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ဇြတ္အတင္း ေမာင္းသြင္းၿပီး ဆန္႕က်င္ဘက္မွန္သမွ်ကိုမုန္းတီးတတ္ၾကတယ္။ ဒီလို သေဘာထားတင္းမာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္လည္းကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကိုပဲ ဇြတ္လုပ္ခဲ့မိတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါလား လို႕ သံုးသပ္မိတယ္။ အသက္ေတြကလည္း၂၀ ေက်ာ္ေတြကိုး။
ေသခ်ာတာက ကိုေပၚဟာ အဲဒီလုိေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးလုံး၀ မဟုတ္ဘူး။ သူဟာ လူေတြကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတေယာက္ဆိုတာပါ
၁၉၈၉ မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႕မွာ ကိုဖုန္းေမာ္ႏွစ္လည္အခမ္းအနားက်
အခမ္းအနားက်င္းပေရးေကာ္မီတီဖြဲ႕
ကိုေပၚတို႕အားလံုးက က်ေနာ္တို႕ အာရ္အိုင္တီကေကာင္ေတြကိုေက်ာင္းစြဲနဲ႕ လုိ႕ထင္ေနၾကတယ္။
“မင္းတို႕ေကာင္ေတြ ေက်ာင္းစြဲေတြမထားပါနဲ႕လို႕ငါေျပာေနတာ”
ထုံးစံအတိုင္း အာရ္အိုင္တီကေကာင္ေတြကလည္းမေလွ်ာ့ဘူး။ အာရ္အိုင္တီကဆို ဗကသေခါင္းေဆာင္ထဲမွာ ကိုေအာင္ဒင္ႀကီးက အာရ္အိုင္တီက စီနီယာပါ။သူက ဘယ္ဘက္ကေဆြးေႏြးခဲ့သလဲ ေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး။
က်ေနာ္တို႕အဲဒီတုန္းက ၂/၈၈၊ ၈/ ၈၈ ဆိုတဲ့စည္းမ်ည္းေတြကို ခ်ိဳးဖ်က္ဖို႕ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ အခမ္းအနားကို က်င္းပတာလို႕ ခ်မွတ္ထားပါတယ္။ဒီေတာ့ က်ေနာ္က က်ေနာ့္ပလန္ကို တင္ျပပါတယ္။ အဲဒီပလန္က အာရ္အိုင္တီမွာ ဘာေၾကာင့္က်င္းပသင့္သလဲေပါ့ဗ်ာ.
ခဏနားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုေပၚ့ကို လက္ကုတ္ေခၚသြားၿပီးက်ေနာ္ ႐ွင္းျပခဲ့တယ္။
“ ကိုေပၚ . . .ခု အခမ္းအနားရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကဘာလဲ.. ဒီစည္းမ်ည္းေတြကို ႐ိုက္ခ်ိဳးဖို႕မလား..”
“ေအး ဟုတ္တယ္ေလ..”
“ဒါဆိုရင္ အာရ္အိုင္တီမွာ က်ေနာ္တို႕ ပိုမလုပ္သင့္ဘူး..လား..”
“လာျပန္ၿပီ မင္းတို႕ေကာင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ေက်ာင္းစြဲႀကီးတဲ့ေကာင္ေတြပဲ..”
ဒီေတာ့ က်ေနာ့္က က်ေနာ့္ ပလန္ ကို ႐ွင္းျပတယ္။အာရ္အိုင္တီမွာ လုပ္ရင္ လူတိုင္း လာဖို႕မလြယ္ဘူး။ ဒီ့အတြက္ လူစစ္သြားမယ္၊ ကိုယ့္လူနဲ႕ကိုယ္ဆိုထိန္းရပိုလြယ္မယ္။ အေရးႀကီးတာ လြတ္လပ္စြာ စု႐ုံးခြင့္ေဟာေျပာခြင့္ေတြကို ေပးလို႕ရပါၿပီဆိုတာစည္းကမ္းတက်စု႐ုံးတယ္၊ ေဟာေျပာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ျပန္႐ုတ္သိမ္းျပသြားတယ္
ကိုေပၚနည္းနည္း နား၀င္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူျပန္ေမးတယ္။
“ မင္းတို႕ေက်ာင္းက ေ၀းတယ္ကြ..လာရတာ မခက္ဘူးလား”
“ အဲဒါကို က်ေနာ္ ဒီလိုစဥ္းစားထားတယ္..ကားေတြနဲ႕
သူသေဘာက်သြားတယ္။ ဒီေတာ့..
“ မင္း အဲဒါ အစည္းအေ၀းပဲြမွာေျပာေလ”..တဲ့။
က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားေျပာတာပိုေကာင္းမယ္။ က်ေနာ္ေျပာတာထက္ခင္ဗ်ားေျပာတာ လူေတြက ပိုနားေထာင္မွာ က်ေနာ္ေျပာရဖုိ႕အေရးမႀကီးဘူး လို႕ျပန္ေျပာေတာ့ကိုေပၚက က်ေနာ့္ ပုခံုးကို ပုတ္ပါတယ္။ သူက်ေနာ့္ကို ယံုၾကည္သြားခဲ့တယ္။ တကယ္လည္း အစည္းအေ၀းပြဲမွာအာရ္အိုင္တီ အဆိုကို သူကပဲ ေျပာင္းၿပီးတင္တယ္။ ေနာက္ အာရ္အိုင္တီမွာ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
အခမ္းအနားက်င္းပေတာ့ မတ္လ ၁၃ ရက္ ၁၉၈၉ ေန႕မွာအာရ္အိုင္တီ ရဲ႕ ၀င္းေဘး လမ္းတေလွ်ာက္မွာ တီအီးအဲလ္ဗင္း စစ္ကားႀကီး ၃ စီးေလာက္ရပ္ထားတယ္။အဲဒီေဘးက က်ေနာ္ရယ္၊ ႏိုင္၀င္း(အေရးေတာ္ပံုရယ္) ေက်ာ္ေက်ာ္စိုး ရယ္ သံုးေယာက္ထဲ အေစာႀကီးေက်ာင္းကို၀င္ရပါတယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္စုိးက ျဖဴျဖဴပုပုေလး ေက်ာ္ေက်ာ္စုိးပါ။ သူက ပါးစပ္က ေပါက္ေပါက္ေဖါက္သလို ရြတ္လာတယ္။
“ ငါလခြီး ေၾကာက္လိုက္တာေနာ္.. ငါ့ကို ၾကည့္ေနတယ္ေအေပးေတြ..”
စစ္သားေတြကို မာန္ဖီၿပီး က်ေနာ္တို႕ကို ၾကည့္ေနတယ္။က်ေနာ္တို႕သူတို႕ေဘး ပလက္ေဖါင္းကေလွ်ာက္လာတယ္။ သူတို႕ကို လံုး၀မၾကည့္ဘူး။ ေက်ာင္းထဲ၀င္ေတာ့ဂိတ္ေပါက္၀မွာ အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ ဆရာေတြကိုေတြ႕တယ္။ အထဲေရာက္သြားမွ အလံုးႀကီးက်သြားတယ္။ေတာ္တန္႐ုံေတာ့ က်ေနာ္လည္း မေၾကာက္တတ္ပါဘူးဗ်ာ။ အဲဒီတေခါက္မွာေတာ့ ေဘးက ေက်ာ္ေက်ာ္စိုးဆီမန္းမန္းသလို ရြတ္လာလို႕ ကိုယ္ပါ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္လိုက္တာ..
အဲဒီလိုနဲ႕ အထဲေရာက္ေတာ့ အခမ္းအနားကို ေက်ာင္းေ႐ွ႕မွာက်င္းပပါရေစ လုိ႕ ခြင့္ေတာင္းၿပီး အေပၚထပ္ စက္မႈခန္းမက ခံုေတြကို အုတ္တံတုိင္းေဘး ျမက္ခင္းေပၚကိုသယ္ရေရႊ႕ရတယ္။ သံုးေယာက္ထဲ ေသခ်င္ေစာ္ကို နံေနတာပဲ။ အျပင္ဘက္မွာလည္း စစ္ကားေတြက တ၀ီး၀ီးနဲ႕အသံခ်ဲ႕စက္ကလည္း စည္းမ်ည္းေတြ ဥပေဒေတြကို ဖတ္ျပေနတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘြားကနဲေရာက္လာတာ စံဇာဏီဘုိႀကီးဗ်။သူက အင္းစိန္ NLD ေလ.။
“ညီေလးတို႕ ဘာလုိလဲ ဘာလုပ္ၾကမလဲ.” တဲ့။
“ မငး္တို႕ အာခီေတြနဲ႕မေပါင္းခ်င္ဘူး…”ဗ်စ္ေတာက္ ဗ်စ္ေတာက္ ညည္းေနတဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္စိုးတို႕၊ ႏိုင္၀င္းတို႕ ရပ္သြားတယ္။ လူေတြအမ်ားႀကီးေရာက္လာေတာ့ခုနက သံုးေယာက္ထဲ ပထမထပ္စက္မႈခန္းမကေန ေက်ာင္း၀င္းထဲ ျမက္ခင္းျပင္ကိုသယ္ေနေရႊ႕ေနရတဲ့အခမ္းအနားစင္ေဆာက္တာ တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႕ခ်က္ျခင္းၿပီးသြာ
အဲဒီတုန္းက ေကာ္မီတီရဲ႕ ျပန္တမ္းစာ တိုတိုေလးကိုက်ေနာ္ေရးခဲ့ပါတယ္။ ရဲေဘာ္တို႕နဲ႕အတူ ဆိုၿပီး ၀ိညာဥ္ေတြ ေတာ္လွန္ေရးၿပီးတဲ့ထိ ပါလာမယ္လို႕..။
တကယ္တန္း က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ စာ ကိုဖတ္ရမွာျဖစ္ေပမယ့္ေအာင္မြန္(အာရ္အိုင္တီယူနီယံ ဥကၠ႒) က ငါဖတ္ခ်င္တယ္ လို႕ လာေျပာေတာ့ က်ေနာ္ေပးလိုက္တယ္။
ဒီကိစၥမွာ NLD လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ ကိုစိုးသိန္းကက်ေနာ့္ကို အဲဒီအတြက္ လာေျပာတယ္။
“မင္းဘာလို႕ ဒီေကာင့္ကို ေပးဖတ္ရတာလဲ ဒီေကာင့္အသံနဲ႕ကအားမ႐ိွဘူး မင္းအသံနဲ႕မွ အစည္းအေ၀းပြဲမွာ မင္းဖတ္ျပတာ မာန္ပါတယ္..”
က်ေနာ္က ကဗ်ာဆရာကိုးဗ်။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္နားလည္ထားတာ..အဲဒီတုန္းကဗကသမွာ၊ ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ ျပႆနာ႐ွိတယ္။ figure ျပႆနာ။ ေနာက္ က်ေနာ္က ပါတီဆုိဒ္ကဆုိၿပီးစင္ေပၚလည္း သိပ္တက္ေစခ်င္ဟန္မတူဘူး။ တေယာက္ေယာက္ က အဲဒီကိစၥကို ေအာင္မြန္ ကို လႊတ္ၿပီးတဖက္လွည့္နဲ႕ေျပာခိုင္း
ၾကည့္ျမင္တိုင္မွာ ေက်ာင္းသားေတြ ရဲစခန္းထဲအဖမ္းခံထားရတယ္ဆိုလို႕က်ေနာ္ရယ္၊ ႏုိင္၀င္းရယ္၊ ေနာက္တေယာက္ရယ္ ေလးဘီးေလးနဲ႕လိုက္သြားရတယ္။ ဟုိေရာက္ေတာ့ျပႆနာကေျပလည္ေနပါၿပီ။ လႊတ္ေပးပါ့မယ္တဲ့။
ညီေလးတို႕ ရဲေဘာ္တို႕ဘာလိုလဲ၊ အခမ္းအနားကိုေရာက္ေအာင္လာၾကပါေပါ့ အားေပးစကားေျပာရင္း လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾကရင္း ျပန္ဖို႕လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာႏိုင္၀င္းက တစခန္းထတယ္။ ခနေနဦး က်ေနာ္ ေျပာစရာ႐ွိေသးတယ္ ဆိုၿပီး ရဲစခန္းထဲ တရားထေဟာေတာ့တာပါပဲ။အာဏာ႐ွင္ေတြက ဘယ္လုိဘယ္ညာ ဒီမွာက်ေနာ္က သူ႕ကိုေျပာခြင့္မေပးပဲ ဇြတ္ရပ္ခိုင္းၿပီး ကားေပၚတင္ျပန္ခဲ့တယ္။သူနဲ႕က်ေနာ္ ကားေပၚမွာ ရန္ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။
“ ခင္ဗ်ားဒီလုိေျပာတာ ဘာအက်ိဳး႐ွိမွာလဲ..လြန္ေရာကၽြံေရာ.. ၁၃၀၀ ျပည့္တုန္းကလုိ ကိုဗဟိန္းကိုဗေဆြ သပိတ္တား ခံရတဲ့ ေရနံေျမအလု့ပ္သမားေတြကိုတရားေဟာရင္းအဖမ္းခံရတာမ်ိဳး အဖမ္းခံရတာကလြဲရင္ ဘာအက်ိုဳးမွ မ႐ွိဘူး။ သူတို႕ကုိ ျပန္လႊတ္ေပးပါ့မယ္လို႕လဲေျပာၿပီးၿပီ ဘာကိစၥက်ေနာ္တို႕က ျပႆနာအျဖစ္ခံမွာလဲ”
“ မင္း မင္းကိုႏိုင္တို႕ ကိုကိုႀကီးတို႕ ေအာင္ဒင္တို႕ကိုေတာ္ေတာ္အထင္ႀကီ
“ ဘာမွမဆိုင္ဘူး..။ ကိုယ့္တာ၀န္ကို
သူနဲ႕က်ေနာ္ အဲဒီကတည္းက စကားမေျပာေတာ့တာ..ခုခ်ိန္ထိပဲ။ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး
ထားပါေတာ့။ အခမ္းအနားကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ အခသခ်ာတိတ္ေတြက တစခန္းထျပန္တယ္။ သပိတ္ေမွာက္မလို႕တဲ့။ စင္ေနာက္မွာ အလံေတြေထာင္ၿပီး ႐ုတ္႐ုတ္႐ုတ္႐ုတ္နဲ႕ေၾကြးေၾကာ္သံေတြေအာ္ၾကတယ္။
က်ေနာ္ပူထူၿပီး ေျပးသြားတယ္။ တေယာက္က က်ေနာ္တို႕အဖြဲ႕၀င္တဦးရဲ႕ညီမ။ က်ေနာ္ သူတုိ႕ကို တားရင္း မ်က္ရည္က်မိတယ္။
“ မင္းတို႕ကြာ.. ငါတို႕ကို နားမလည္ဘူးလားမယံုဘူးလား”
ဒီေတာ့မွ သူတို႕ၿငိမ္သြားၾကတယ္။ စစ္ကားေတြက အသံခ်ဲ႕စက္ေတြနဲ႕ စည္း႐ုိးနားကပ္လာၿပီးစည္းမ်ည္းစည္းကမ္းေတြကို ဖတ္ျပတယ္။ က်ေနာ္တို႕ကလက္ခ်င္းဆက္ၿပီး အဲဒီအသံခ်က္စက္အသံကိုတုၿပီး
“ကမၻာမေၾက သီခ်င္း”ကို ဆိုလိုက္ၾက.. ။
ဒီလိုနဲ႕အခမ္းအနားႀကီးက ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ၿပီးသြားေတာ့ရင္ထဲ အရသာ႐ွိလုိက္တာ။ ဒီေတာ့ အားလံုးဖုတ္ဖက္ခါ ျပန္ကုန္ၾကေတာ့ ဆရာေတြက ေျပးထြက္လာတယ္။
“ေဟ့ေကာင္ မင္းတာ၀န္ပဲ .. မင္း ခုံေတြကုိျပန္တင္သြား..”
ေသေရာဗ်ာ။ ဒါနဲ႕အနားမွာ..ဘယ္သူ႐ွိလဲလို႕လိ
“ ကိုေပၚ ကိုေပၚ လုပ္ပါဦးဗ် ခံုေတြကို ျပန္သိမ္းခိုင္းေနၿပီခင္ဗ်ား ကူပါဦး..”
“ ဟာ..”
“ လုပ္ပါဗ်..ခင္ဗ်ားက ေခါင္းေဆာင္ဆိုၿပီးမပါလို႕ရမလား”
သူခံုေတြကို မၿပီး ဆင္၀င္ေအာက္ ကိုေ႐ႊ႕ေပးတယ္။ပါးစပ္ကလည္း ပြစိ ပြစိ ေျပာေသးသဗ်။
“ ေဟ့ေကာင္ မင္းတို႕အာရ္အိုင္တီပြဲဆိုရင္ေနာက္ မလုပ္ေတာ့ဘူးကြ”
အဲဒါ ကိုေပၚပါ။ မင္းကိုႏိုင္ပါ။ ေနာက္ေန႕ေတြမွာက်ေနာ္ သူ႕ကိုေျပာခဲ့တဲ့ ပလန္အတိုင္း NLD ၿမိဳ႕နယ္႐ုံးတိုင္းမွာ ေဟာေျပာပြဲေတြဆက္ခဲ့ပါတယ္။သူတုိ႕ က်ေနာ့္ပလန္အတိုင္းမလုပ္တာ တခုပဲ ႐ွိပါတယ္။ လူခြဲဖို႕က်ေနာ္ေျပာတာကို နားမေထာင္တာပါ။
က်ေနာ္က သူတုိ႕ေဟာေျပာပြဲထံုးစံ မင္းကိုႏိုင္၊ကိုကိုႀကီး၊ ေအာင္ဒင္ အတြဲ ကေန မင္းကိုႏိုင္နဲ႕ ေျပာႏုိင္ေဟာႏိုင္တဲ့ လူသစ္ ၂ ေယာက္၃ ေယာက္၊ ကိုကိုႀကီး ေအာင္ဒင္ နဲ႕၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ တေန႕ထဲ ၂ ပြဲ ၃ ပြဲ တၿပိဳင္နက္လုပ္ၿပီးအင္အားတိုးခ်ဲ႕ခ်င္တယ္။ တႏိုင္ငံလံုးျပန္႕ႏွံ႕ခ်င္တယ္။ အဲဒီတုန္းက မရန္းကုန္း၊ ေ၀ဘာဂီ၊တာေမြေဟာေျပာပြဲေတြဆက္ၿပီး တညေနမွာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္နဲ႕ကိုေပၚတို႕ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္သြားရာကေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ ျပန္ေျပးလာတယ္။ ကိုေပၚကိုဆြဲသြားၿပီတဲ့။
အဲဒီညေနမွာ သူေထာင္ထဲ ၀င္သြားခဲ့တာ ၁၇ ႏွစ္ၾကာသြားခဲ့တယ္။
အဲဒီညေန..မတိုင္မီ သူတုိ႕ေတြေပါက္ကြဲၿပီးငိုေၾကြးခဲ့ၾကတယ္။ သူတုိ႕ဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ေအာင္ဒင္တို႕ပါ။က်ေနာ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဒီမုိကေရစီရရင္ ဘာလုပ္မလဲ ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီးေလွ်ာက္ေျပာရေအာ
သူုတို႕အားလံုးဟာ သူရဲေကာင္းေတြပါ။ တိုင္းျပည္အတြက္သူတို႕ဘ၀ေတြကို ေပးဆပ္ထားၾကတဲ့သူေတြပါ။
သူတုိ႕ရဲ႕ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵေတြေၾကာ
(မိုးမခနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာ အင္တာဗ်ဴးမျဖစ္ဘဲနဲ႔သီးျခားစာတပုဒ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မင္းကိုႏိုင္ ေမြးေန႔အလြန္အေလးျပဳတင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ (မိုးမခ))