>
ငါ… ေမာျပီ…
ေအာင္သာငယ္
မတ္ ၄၊ ၂၀၁၁
ေအာင္သာငယ္
မတ္ ၄၊ ၂၀၁၁
ျပန္လာခဲ့ပါ…
ေၾကကြဲစြာ ေခၚတယ္… ငါ့ကိုယ္ငါ…
ျပန္မလွည့္ေတာ့ဘူး…
ရူးသြပ္စြာ ေျပာမိတယ္… ငါ့ကိုယ္ငါ…
ငါ ရွိေနေသးသမွ်…
ငါဟာ…
ငါ့ကိုယ္ငါ…
ခ်စ္ရ… မုန္းရ… ျပံဳးျပရ…
ႏႈတ္ဆက္ရ… ေလွ်ာ္ဖြတ္ရ… အ၀တ္အစားဆင္ရ…
လမ္းလႊဲရ… ကမ္းေပ်ာက္ရ… မုိးျပိဳရ…
သီးခ်င္ဆိုျပရ… ထမင္းခ်က္ေကၽြးရ… ေခ်ာ့သိပ္ရ…
စိတ္ဆိုးရ… အရက္တိုက္ရ… ပါးပိတ္ရိုက္ရ…
ေဆာင့္ကန္ရ… ဆံုးမရ… ေနာက္ကေန တေကာက္ေကာက္လိုက္ရ…
စိတ္ပ်က္ရ… မ်က္ႏွာပ်က္ရ… အခင္အမင္ပ်က္ရ…
ငါ မေသေသးသမွ်…
ငါဟာ…
ငါ့ဘာသာငါ…
စီးပြားပ်က္ရ… ဒဏ္ရာေတြ အက်ယ္ အျပဲၾကီးေတြရ… ကဗ်ာစပ္ရ…
တရားျပရ… က်မ္းစာဖတ္ျပရ… ထြက္ေျမာက္ရာလမ္းကိုျပရ…
ပိုက္ပိုက္ေတြရွာရ… အလုပ္ေတြရွာရ… အကူအညီေတြကို ရွာရ…
လူမိုက္ေတြနဲ႕ေပါင္းရ… ေန႕လည္စာထမင္းေပါင္းရ… အေၾကြးစာရင္းကို ေပါင္းရ…
သည္ကဗ်ာရဲ႕ ဒုတိယအပိုဒ္က မမိုက္ေတာ့ဘူးလို႕ ေျပာရ…
ခု ငါ ဘာမွ ဆက္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး…