>Chiang Mai’s Friday

[မူရင္း – IMyanmarGo.blogspot.com]

ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕မွာ တရက္ေလာက္ ေနမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ေသာၾကာေန႔ကုိ ေရြးလုိက္စမ္းပါဗ်ာ။

ကားလမ္းကူးေနတ့ဲကေလးမက ေက်ာင္းသူတေယာက္ ျဖစ္မယ္။ ဒါဆုိ သူ ၀တ္ထားတာ ေက်ာင္းယူနီေဖာင္းေပါ့။

ဒါက ၀ါးဒီးဖြင့္ဖုိ႔ ရယ္ဒီ ျဖစ္ေနတ့ဲ ေက်ာင္းသားေလးေတြ။
၀တ္ထားတ့ဲ အက်ႌနဲ႔ေဘာင္းဘီက ဒီ Lanna ေဒသရဲ႕ ရုိးရာ ၀တ္စုံေတြ ဆုိပါေတာ့။
ခ်င္းမုိင္လာရင္ ေသာၾကာေန႔ကုိေရြးပါ လုိ႔ ေျပာရျခင္းက ဒီ၀တ္စုံေတြေၾကာင့္ေပါ့။ ဘန္ေကာက္ျမင္ကြင္းနဲ႔ မတူတ့ဲ အေျပာင္းအလဲေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ရုံး၀န္ထမ္းေတြက ေသာေၾကာေန႔ ဆုိရင္ ရုိးရာ ၀တ္စုံေတြကုိယ္စီနဲ႔ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈ ပေပ်ာက္မသြားေအာင္ ဒီလုိ ၀တ္ၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ကမၻာ့ရြာေခတ္မွာ ရုိးရာပုံစံအတုိင္း ေန႔စဥ္၀တ္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေလေတာ့ တပတ္မွာ တရက္ ၀တ္ၾကဖုိ႔ သေဘာတူထားၾကတာပါ။
က်န္တ့ဲေန႔မွာေတာ့ ဂလုိဘယ္၀တ္စုံျဖစ္တ့ဲ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတုိ႔၊ စကတ္တုိ႔ ၀တ္ၾကေလရဲ႕။

ဒါက ၁၅ ႏွစ္၀န္းက်င္ ကေလးမေတြ။ လုံခ်ည္နဲ႔ေပမယ့္ ေနာက္က ေက်ာင္းသူ ဆုိင္ကယ္ေပၚ ခြထုိင္တယ္။ ဒီလုိ ဒူးေပၚေပါင္ေပၚေအာင္ လုံခ်ည္၀တ္တာကေတာ့ Lanna စတုိင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကေလးေတြ ဆုိေတာ့လည္း သိပ္ဂရုစုိက္မေနေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ႕။
ဒီ ေဒၚေလးကလည္း လုံခ်ည္နဲ႔ခင္ဗ်။
ခ်ည္သား လုံခ်ည္၊ ခ်ည္သား အက်ႌနဲ႔ ၀န္ထမ္းမမ ဘယ္သူနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနပါလိမ့္။ (က်ေနာ္နဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္က ထုိင္းလုိ မတတ္)။ သူ႔ေနာက္မွာ လမ္းကူးလာတာက တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူ ၀တ္စုံနဲ႔ ကေလးမ။ ခ်င္းမုိင္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတြကေတာ့ ေသာၾကာေန႔ ရုိးရာ၀တ္စုံ၀တ္ ဆုိတ့ဲ ဓေလ့ကုိ လုိက္နာၾကဟန္ မတူပါဘူး။သူတုိ႔လည္း ရုိးရာ၀တ္စုံ ၀တ္စရာ မလုိဘူး။ ကာရာအုိေကခန္းေရွ႕က အမ်ဳိးသမီးေတြပါ။ ဟုတ္ပါတယ္၊ ကာရာအုိေက ဆုိတာ သီခ်င္းဆုိတ့ဲေနရာေပါ့။ သီခ်င္းမဆုိတတ္သူေတြကုိ အစြမ္းကုန္ ကူညီဖုိ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ ခန္႔ထားေလ့ရိွတယ္။ ဒီအမ်ဳိးသမီးေတြ ရုိးရာ၀တ္စုံလုိ လုံလုံၿခဳံၿခဳံ ၀တ္စားထားရင္ ဧည့္သည္ ဘယ္လာေတာ့မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေသာၾကာေန႔ Lanna ၀တ္စုံ အစီအစဥ္မွာ သူတုိ႔ မပါတာ ျဖစ္မယ္။ သူတုိ႔က ေႏြမုိးေဆာင္းကုိ သိပ္ဂရု မစုိက္ၾကဘူး။ sexy ျဖစ္ေအာင္၊ တတ္ႏုိင္သမွ် တုိေအာင္ ၀တ္ၾကတယ္။

ခ်င္းမုိင္ကုိ ေသာၾကာမွာလာပါလုိ႔ တဖြဖြ ေျပာေနရတ့ဲ ေနာက္တေၾကာင္းက ေသာၾကာေစ်း ေၾကာင့္ပါပဲ။ ေသာၾကာေန႔တုိင္းဖြင့္လုိ႔ သုိ႔ကလုိ ေခၚၾကတာပါ။ ထုိင္းလုိေတာ့ ဘယ္လုိ ေခၚၾကသလဲ မသိ။
ေျမပုံ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။

Thanon Charoen prathe 1 ဆုိတ့ဲ လမ္းၾကားေလးထဲမွာ ရိွတယ္။ မ်က္စိထဲ ျမင္ေအာင္ ေျပာရရင္ ညေစ်းထဲမွာ ဆုိပါစုိ႔။ Chiang Klan Rd ဆုိတာႀကီးက ညေစ်းေပါ့။ ျမန္မာေတြကေတာ့ ႏုိက္ဘဇား လုိ႔ ေခၚၾကတယ္။ (ညေစ်းထဲမွာ ျမန္မာျပည္သားေတြ ၂၀၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ ရိွမယ္၊ အေရာင္းေစ်းသည္ လုပ္ေနၾကတာ။) Charoen Mueang လုိ႔ ေရးထားတ့ဲေနရာဟာ န၀ရတ္တံတားႀကီးပါ။ အျပာေရာင္က ျမစ္။ ဒီေလာက္ဆုိ သြားတတ္ေရာေပါ့။ ဒါဟာ ခရီးသည္ေတြ လမ္းသလားတ့ဲ ေနရာပဲ။ ေစ်းေရွ႕မွာ ပန္းေသးဗလီ ရိွတယ္။ ကားငွားမယ္ ဆုိရင္ Night Bazaar (ႏုိက္ဘဇား)လုိ႔ သာ ေျပာလုိက္၊ ကားဆရာေတြအကုန္လုံး အဲဒီေ၀ါဟာရကုိ သိပါလိမ့္မယ္။
ကုိယ္တုိင္ ဆုိင္ကယ္၊ ကား ေမာင္းလာမွာလား။ လမ္းေတြေပၚမွာ မွ်ားေတြ ျပထားတယ္ေနာ္။ အဲဒီ၀န္းက်င္က တလမ္းေမာင္း မ်ားသဗ်။ လမ္းေျပာင္းျပန္ေမာင္းရင္ ကံဆုိးတ့ဲအခါ ယာဥ္ထိန္းရဲနဲ႔ ဆုံရလိမ့္မယ္။ ယာဥ္တုိက္မႈလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ စည္းကမ္းရိွဖုိ႔သာ ျပင္ေပေတာ့။
ေစ်းရိွတ့ဲ လမ္းက က်ဥ္းေတာ့ တလမ္းေမာင္းစနစ္ ျပဌာန္းထားဟန္တူတယ္။ ေဟာ – အေပၚက ဆုိင္ကယ္လုိမ်ဳိး စည္းကမ္းရိွရိွ ေမာင္းသြားလုိက္ဗ်ာ။ ေသာၾကာေစ်း ဆုိတာကုိ ေရာက္လိမ့္မယ္။ မနက္ ၆ နာရီ နဲ႔ ၁၀ နာရီၾကား အေရာက္သြားဖုိ႔ေတာ့ လုိမယ္။ အဲဒါ ေစ်းဖြင့္ခ်ိန္ပဲ။

ျမန္မာျပည္သားေတြ ဆုံတတ္တ့ဲ ေဟာဒီေစ်းထဲမွာေတာ့ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ ရႏုိင္တယ္။ အသီးအရြက္ကုိ ထုံးစံအတုိင္း ခ်ိန္တြယ္ၿပီး ေရာင္းၾကတာ ေတြ႔မယ္။ ေစ်းမေပါပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တျခားေနရာမွာ မရိွတ့ဲ ပစၥည္းေလးေတြ ဒီမွာ ရိွတတ္လုိ႔ လူေတြက အားေပးၾကတာ ျဖစ္မယ္။

မိတ္အင္ဘားမား မိတ္ကပ္၊ ကာေဘာ္လစ္ဆပ္ျပာ၊ စံဇာနည္ဘုိရဲ႕ ေဟာစာတမ္းေတြလည္း ရိွပါရဲ႕။ ဦးခ်ိန္တီ၊ လုပ္သမားေမာင္၊ ေခ်ာင္းဆုိးေပ်ာက္ေဆး၊ ေသြးေဆးတုိ႔လည္း ရိွပါရဲ႕။ အေပၚက အိတ္ႀကီးထဲ ေတြ႔ရတာကေတာ့ ဂ်ဴးျမစ္ေတြပါ။ ဂ်ဴးျမစ္ကုိေတာ့ သုတ္ၿပီး ဒါမွမဟုတ္ ေၾကာ္ၿပီး စားဖူးပါရဲ႕။ ဂ်ဴးျမစ္ေပၚက အရြက္ ဂ်ဴးရြက္ေတြကုိ ဘယ္လုိစားၾကသလဲ မသိပါ။ အခုမွ ျမင္ဖူးလုိ႔ ဓာတ္ပုံ ရုိက္လုိက္မိတယ္။

မုန္႔ဟင္းခါးဆုိင္ရိွတယ္။ တုိဟူးေႏြးဆုိင္လည္း ရိွ၊ ရွမ္းေခါက္ဆဲြဆုိင္လည္း ရိွတယ္။ ဆုိင္ေရွ႕မွ မီးဖုိနဲ႔ ကင္ေပးေနတာကေတာ့ ေခါပုပ္ ပါပဲ။ တခ်ဳိ႕က ေခါျပင္လုိ႔ေျပာမွ နားလည္တယ္။ ေကာက္ညွင္းကုိ ေထာင္းထားတာပါ။ စားမယ္ ဆုိရင္ မီးကင္တာက ေၾကာ္တာထက္ ပုိမုိက္တယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္မယ္။ ဆား၊ သၾကား၊ ထန္းလ်က္၊ ဟင္း၊ ဆီတုိဟူး စသျဖင့္တုိ႔နဲ႔ တဲြၿပီး စားလုိ႔ရတယ္။ အင္း – ခင္ဗ်ား ေရာက္ရင္ က်ဳပ္အတြက္ နည္းနည္း ၀ယ္ခ့ဲပါဦး)

ဒီအေဒၚႀကီးက မုန္ညွင္းခ်ဥ္ မ်ဳိးစုံ ေရာင္းတယ္။ ဆီတုိဟူးလည္း ေရာင္းတယ္။ ပုလင္းထဲကဟာေတြ ဘာပါလိမ့္။ ပ်ားရည္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ မက္ေခါက္သီး (ျမိဳ႕သားေတြအေခၚ ပင္စိမ္းသီး)လည္း သူ႔ရာသီဆုိရင္ ေတာင္ပုံရာပုံ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။
ပုံထဲက ေတာင္ေပၚသား ေျမးအဖြား ေစ်း၀ယ္ေနတာကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ေတာျမိဳ႕ေလးကုိ အမွတ္ရစရာ။ ဒါပါပဲ။ ဒါဟာ ေသာၾကာေစ်း ျမင္ကြင္းပါ။ အေသးစိတ္ ၾကည့္ခ်င္ ၀ယ္ခ်င္ စားခ်င္ ခံစားခ်င္ရင္ေတာ့ ေသာၾကာေန႔ ခ်င္းမုိင္မွာ ရိွမွ ျဖစ္မယ္ေနာ္။