လူ႔အသက္ထက္ ျပင္းၾကေသာ အရာမ်ား
ဖုုိးထက္
စက္တင္ဘာ ၁၊ ၂၀၁၃
သတၱ၀ါေတြထဲမွာ လူဆိုတဲ႔ သတၱ၀ါက အသက္အျပင္းဆံုးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဘူးတယ္။ သူ႔ဘာသာ သဘာ၀အရ အသက္ထြက္တာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ထြက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ အေတာ္ၾကီး ခဲယဥ္းတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ဆိုလိုတဲ႔ သေဘာက ယဥ္တိုက္မွဳေတြ၊ မေတာ္တဆမွဳေတြကေန အသက္ထြက္သြားတာကို ဆိုလိုဟန္ မတူဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကို ေသေစလိုတဲ႔ ဆႏၵနဲ႔ သတ္မယ္ဆိုရင္ လူ႔အသက္က က်န္တဲ႔ သတၱ၀ါေတြထက္ အသက္ျပင္းတယ္လို႔ ဆိုလိုဟန္တူတယ္။
ဒါေၾကာင္႔လဲ လူၾကီးသူမ အသက္ၾကီးသူေတြက “ေသမယ္ဆိုလဲဟယ္ ေခါက္ခနဲ႔ဘဲ ေသခ်င္တယ္။ ေရာဂါေတြ ခံစားမေနခ်င္ဘူး” လို႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဆင္တစ္ေကာင္ကို ေသေအာင္ သတ္ဖို႔နဲ လူတစ္ေယာက္ကို ေသေအာင္ သတ္ဖို႔ ဘယ္ဟာက ပိုခက္မလဲ။ ေစာဒက တက္မယ္ဆို တက္ခ်င္စရာဘဲ။ ထားပါေတာ႔။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႔ေလာကမွာ မရိွသင္႔ေတာ႔တဲ႔ လူေတြ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို အႏၱရယ္ေပးမယ္႔ လူေတြကို တရား ဥပေဒအရ ေသေစလို႔ အျပစ္ေပးတတ္ၾကတာ ရိွတယ္မို႔လား။ အဲဒီလို ေသေစတဲ႔ ေနရာမွာ အျပစ္ေပးခဲ႔ရတဲ႔ လူကို သက္ညွာတဲ႔ အေနနဲ႔ အျမန္ဆံုး အသက္ထြက္သြားေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ ၾကိဳးေပးတယ္။ ေသနတ္နဲ႔ ျပစ္သတ္တယ္။ လွ်ပ္စစ္ထိုင္ခံုေပၚမွာ တင္သတ္တယ္။ ေဆးထိုးသတ္တယ္။
ၾကိဳးေပးမယ္ဆိုရင္ တရားခံရဲ႕ အရပ္အေမာင္း၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္နဲ႔ တြက္ၿပီး ၾကိဳးကို ေသခ်ာတြက္ခ်က္ရတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ၾကိဳးေပးဖို႔ အမိန္႔ခ်ကတည္းက မေသမခ်င္းသတ္ေစလို႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ဥပေဒေတြမွာ ေရးထားၾကတယ္။ သေဘာက လည္ပင္းကို တစ္ေခါက္တည္း ၾကိဳးကြင္းစြပ္ေပမယ္႔ မေသႏိုင္ခဲတဲ႔ လူေတြရိွလို႔ ျဖစ္မွာဘဲ။ အဲဒီလို ၾကိဳးကြင္းစြပ္ အသတ္ခံရတဲ႔ လူေတြ အသက္ထြက္ဖို႔ အနည္းဆံုး တစ္မိနစ္ေလာက္ေတာ႔ ၾကာတယ္တဲ႔ ။ လည္ပင္းကို ၾကိဳးၾကီး အစ္ၿပီး အသက္ရွဴမ၀၊ ငါေသေတာ႔မယ္ဆိုတ႔ဲ အသိနဲ႔ အဲဒီတစ္မိနစ္က ခံရသူ တရားခံအတြက္ အလြန္ကိုၾကာတဲ႔ အခ်ိန္အတိုင္းအတာဘဲ ျဖစ္မွာပါ။
ဒါေၾကာင္႔ တစ္ခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေတြက ေသနတ္နဲ ျပစ္သတ္တယ္။ ေသနတ္နဲ႔ ျပစ္ရင္လဲ တစ္လက္ထဲ မျပစ္ဘဲ ေသနတ္အမ်ားၾကီးနဲ႔ ျပစ္သတ္တယ္ဆိုတာ ျမန္ျမန္အသတ္ထြက္ေစခ်င္လုိ႔တဲ႔ေလ။ ဒီထက္ပိုေကာင္းတဲ႔ သတ္နည္းကေတာ႔ လွ်ပ္စစ္ထိုင္ခုံေပၚမွာ လွ်ပ္စစ္နဲ႔ ေရွာ႔ခ္တိုက္သတ္တာတဲ႔။ အခ်ိန္အၾကာဆံုး ခံႏိုင္သူက ငါးစကၠန္႔ဘဲတဲ႔။ လူလူခ်င္း တရားဥပေဒအရ သတ္တာေတာင္မွ လူေတြမွာ ယဥ္ေက်းမွဳ ရိွတယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္ေနတယ္လို႔ဘဲ ဆိုရမွာေပါ႔။
အခုလဲ ကၽြန္ေတာ္ The Attack of the 26/11 ဆုိတဲ႔ ျဖစ္ရပ္မွန္အေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ရိုက္ကူးထားတဲ႔ အိႏိၵယဇာတ္လမ္းကိုၾကည္႔မိတယ္။ ဇာတ္လမ္းအဆံုးသတ္မွာ တရားခံ Kasab ကို ၾကိဳးေပးသတ္တာကို ၾကည္႔ၿပီး ဖတ္ခဲ႔ဘူးတဲ႔ လူ႔အသက္ကို ေသေအာင္သတ္ၾကတဲ႔ နည္းလမ္းေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိေနတာပါ။ ၿပီးေတာ႔ ဇာတ္လမ္းကို ကိုယ္မီွသေလာက္ ျပန္ေတြးၾကည္႔ရင္း ရင္ထဲမွာ ေမာေနမိတယ္။
ဇာတ္လမ္းက အႏိၵယႏိုင္ငံ မြန္ဘိုင္း ( ျမန္မာေတြသိတာက ဘံုေဘ) ဆိုတဲ႔ ၿမိဳ႕ၾကီးမွာ ၂၀၀၈ ႏို၀င္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔က အၾကမ္းဖက္ သမားေတြ ၀င္စီးတာတဲ႔ ျဖစ္ရပ္မွန္အေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ရိုက္ကူးထားတဲ႔ ဇာတ္လမ္း။ အဲဒီတုန္းက ဘံုေဘမွာ နာရီေပါင္း ၆၀ နီးပါးေလာက္ ေသနတ္သမားေတြက ၀င္ျပစ္သတ္ခဲ႔ၾကတာ။ ဟိုတယ္ၾကီးေတြ၊ ဘူတာၾကီးနဲ႔ ဂ်ဴးယဥ္ေက်းမွဳဌာနကို ၀င္ၿပီး မည္းမည္းျမင္သမွ် AK-47 ေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြနဲ႔ တိုက္ပြဲတစ္ခုလို ၀င္စီးခဲ႔တာ။ လူေပါင္း ၁၆၆ ေယာက္ ေသတယ္တဲ႔။ ၀င္စီးတဲ႔ စစ္ေသြးၾကြ အၾကမ္းဖက္သမားက စုစုေပါင္း ဆယ္ေယာက္။ တစ္ေယာက္ဘဲ အရွင္ဖမ္းမိတယ္။ ဖမ္းမိတဲ႔ တစ္ေယာက္က Kasab။
ဇာတ္လမ္းက ေပးခ်င္တဲ႔ အခ်က္အလက္က ရွင္းရွင္းလင္းလင္းပါဘဲ။ ဘာသာေရးကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး မသိနားမလည္တဲ႔ လူေတြကို မိွဳင္းတိုက္ၿပီး တိရိစာၧန္စိတ္ သြင္းေပးခဲ႔ၾကတာဆိုတာ ေပၚလြင္ေစခဲ႔တယ္။ အဲဒီတုန္းက ေအာ္ပေရးရွင္းကို ကိုင္တဲ႔ မြတ္ဆလင္ဘာသာ၀င္ ဘံုေဘ ရဲခ်ဳပ္ ရဲ႕ အျမင္ကို ဗဟိုျပဳၿပီး ဇာတ္လမ္းဖန္တီးသူေတြက အႏုပညာေျမာက္ေအာင္ ဖန္တီးခဲ႔ၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အားမလို အားမရ အျဖစ္ဆံုးႏိုင္ငံကို ျပပါဆိုရင္ အိႏိၵယကို လက္ညိွဳးထိုးရမွာဘဲ။ အခုအခ်ိန္ထိ ပုဆိုးနဲ႔ လံုခ်ည္၀တ္တဲ႔ အေလ႔အထၾကီး ရိွေနေအာင္ သူတို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳက ကၽြန္ေတာ္တို႔အေပၚ အေတာ္ၾကီး လႊမ္းမိုးခဲ႔တယ္။ ျမန္မာေတြရဲ႕ လက္ရိွယဥ္ေက်းမွဳ၊ ၾကိဳက္တတ္တဲ႔ အစားအေသာက္ေတြ အားလံုးမွာ အိႏိၵယရဲ႕ အရိပ္ၾကီးက အလြန္ၾကီးပါတယ္။ သို႔ေပသိ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ ေရွ႕မတိုးႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ႔ အင္အားၾကီးႏိုင္ငံၾကီး ျဖစ္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွေျမာမိတယ္။ လက္ရိွမွာ မုဒိန္းမွဳေတြနဲ႔ ဒီျပင္ႏိုင္ငံျခားသားေတြ လက္ညိွဳးထိုးစရာျဖစ္ေနတာ သူတို႔ မေျပာနဲ႔ သံေယာဇဥ္ရိွတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ၾကားက မ်က္ႏွာပူတယ္။ ရွင္းလု႔ိ မၿပီးႏိုင္။ အဖတ္ဆယ္လို႔ မရျဖစ္ေနတာ စိတ္ညစ္စရာၾကီးပါဘဲေလ။
ဆရာျမသန္းတင္႔ ဘာသာျပန္တဲ႔ သုခၿမိဳ႕ေတာ္ထဲက ဇာတ္ေကာင္ ဟာရီစပါးလို ကိုယ္႔ေသြးသားကိုယ္ ျပန္ေရာင္းစားၿပီး အသက္ဆက္ၾကရတဲ႔ လူေတြ အမ်ားၾကီး ရိွေနေသးတယ္လု႔ိ ဆိုၾကတယ္။ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ ေရွ႕က်ၿပီး အဂၤလိပ္ကိုလိုနီျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ ေနာက္က်ၿပီး လြတ္လပ္ေရးရတယ္။ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီ ျဖစ္ခဲ႔ၾကတာျခင္းမွာလဲ တူတယ္။ ဂႏီၵၾကီးလို အျပစ္ကင္းတဲ႔ ႏိုင္ငံ႔ေခါင္းေဆာင္ၾကီးကို တန္ဖိုးမထားတတ္ခဲ႔ဘဲ လုပ္ၾကံျပစ္ခဲ႔ၾကတဲ႔ လူေတြ ရိွတာမွာလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ လာတူေနေသးတယ္။
ေနာက္ဆံုး ဘာသာေရး ပရိပကၡေတြကလဲ ရိွေနတာလဲ တူတယ္။ သူမ်ားရွဴးတိုက္ရင္ အားရပါးရ ကိုက္ခဲၾကမယ္႔ လူ႔တိရိစာၧန္ေတြ ရိွတာမွာလဲ လာတူေသးတယ္။ အက်င္႔ပ်က္ခ်စားတဲ႔ စနစ္၊ ဥပေဒေတြ ရိွတာမွာလဲ တူေနျပန္ေရာ။ ေရွ႕ကို အင္နဲ႔ အားနဲ႔ မတိုးႏိုင္ဘဲ တရြတ္တိုက္ဆြဲသြားေနရတဲ႔ နာတာရွည္ေရာဂါသည္ၾကီးနဲ႔ နာတာရွည္ ေရာဂါသည္ေလးဘဲ ကြာတဲ႔ သေဘာပါဘဲ။
တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ႏိုင္ငံေတြ၊ လူမ်ိဳးေတြ ခြဲၿပီး ေတြးေနမိတာပါ။ လူစိတ္မရိွတဲ႔ လူေတြကေတာ႔ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာ မဆိုရိွၾကတာပါဘဲ။ အျပစ္ကင္းတဲ႔ လူေတြကို အေတြးအေခၚအဆိပ္ခပ္ၿပီး လူသားေတြကို ဒုကၡေပးခ်င္ၾကတဲ႔ လူေတြကလဲ ကိုယ္ေတြမွာလဲ အမ်ားၾကီး။ ဒီျပင္ႏိုင္ငံေတြမွာလဲ အမ်ားၾကီး။
ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ရဲခ်ဳပ္က တရားခံကို ရင္ခြဲရံုထဲမွာ သူနဲ႔ အတူလာခဲ႔တဲ႔ လူေတြရဲ႕ အေလာင္းကိုးေလာင္းကို ျပၿပီး ေျပာတဲ႔ စကားေတြက ဇတ္လမ္းရဲ႕ အထြတ္အထိပ္ပါဘဲ။ ဘာသာတရားကို ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ေနရာေလးကို ကြက္ၿပီး ကိုယ္နားလည္ခ်င္သလို နားလည္ၾကတယ္ဆိုတာ မြတ္ဆလင္တစ္ခု ထဲမွ မဟုတ္တာဘဲ။ ခရစ္ယာန္မွာလဲ ရိွခဲ႔ၾကတယ္။ ရိွတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာလဲ ရွိေနၾကတယ္။ ကိုယ္႔ အတြင္းစိတ္နဲ႔ ကုိုယ္႔လိပ္ျပာ တိုးတက္ေအာင္ က်င္႔ၾကံၾကဖို႔ တိုက္တြန္းတဲ႔ ေနရာမွာ အလႅာလဲ ေျပာတယ္။ ထာ၀ရဘုရားသခင္လဲ ေဟာတယ္။ ဗုဒၶကလဲ လမ္းျပခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ လူက လူဘဲေလ။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာနေတြနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ဘာသာတရားဆိုတာ ဘယ္ေခ်ာင္ေရာက္လုိ႔ ေရာက္သြားမွန္း ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။
က်န္တဲ႔ ဘာသာတရားေတြမွာေတာ႔ အဲဒီ အဆိုးေတြကို ဘယ္လိုေက်ာ္လႊားၾကမယ္ဆိုတာ ဘုရားရွင္ေတြက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေျပာခဲ႔ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ (ကၽြန္ေတာ္) ထင္မိတယ္။ ေဂါတမ ဗုဒၶကေတာ႔ နိဗၺာန္မယူခင္ေလးမွာ “အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ” “ မေမ႔မေလ်ာ႔ ႏွလံုးသြင္းၾက” လို႔ မွာခဲ႔ရွာေသးတယ္။ တစ္ထြာ တစ္မိုက္ ဘာသာေရး ဗဟုသုတေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိေပမယ္႔ ၾကိဳးေပးခံခဲ႔ရတဲ႔ Kasab ကို သနားမိတယ္။
လူေတြေသမွ၊ လူေတြ အေသဆိုးနဲ႔ ေသၾကမွ ကိုယ္႔ဘာသာတရားက ေရွ႕ေရာက္မယ္ဆုိတဲ႔ အေတြးအေခၚမ်ိဳးကေတာ႔ ဘယ္လူသားမွာမွ မျဖစ္သင္႔ဘူးလို႔ အားလံုးသိၾကပါတယ္။ အသိက အသိဘဲေပါ႔။ ေလ႔က်င္႔ဖို႔ၾကေတာ႔ အလႅာလဲ မကယ္ႏိုင္။ ေရရွဴခရစ္နဲ႔ ဗုဒၶလဲ မကယ္ႏိုင္ပါဘူးေလ။ ကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးသမွ် ကိုယ္ရိတ္သိမ္းခဲ႔ရတဲ႔ Kasab ကို ၾကိဳးေပးသတ္သင္႔မွန္း ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံေပမယ္႔ သူ႔ထက္ပိုၿပီး ဆိုးရြားတဲ႔ လူေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမာၻၾကီးမွာ အမ်ားၾကီး ရိွေနဆဲဘဲမို႔လား။ ဒီလူေတြ ေသေအာင္ သတ္ဖို႔ကေတာ႔ ၾကိဳးလဲ မရ။ ေသနတ္လဲ မရ။ လွ်ပ္စစ္ထိုင္ခံုလဲ မရ။ သူတို႔ ကိုယ္သူတို႔ ျပန္သတ္ဖို႔ မၾကိဳးစားဘဲ ဘယ္သူမွ မသတ္ႏိုင္ပါဘူးေလ။ လူ႔အသက္က အသက္ျပင္းတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ယံုပါတယ္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
