မိုးခ်ဴိသင္း – ဒီေန႔အေဖဆုံးတာ ၁၂ႏွစ္ျပည့္မွာ

 

မိုးခ်ဴိသင္း – ဒီေန႔အေဖဆုံးတာ ၁၂ႏွစ္ျပည့္မွာ

(မိုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၂၂၊ ၂၀၁၉ ဒီေန႔ အေဖဆုံးတာ ၁၂ ႏွစ္ျပည္႔ေန႔မွာ အေဖဆုံးစဥ္က စ်ာပနတက္ခြင္႔မသာတဲ႔ မိသားစု၀င္ေတြ၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြအတြက္ ခံစားရတာေလးေတြကို အခုအခ်ိန္မွာ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ေျပာျပႏိုင္ျပီ ျဖစ္လို႔ ဒီစာကို မွတ္တမ္းတခုအေနနဲ႔ ေရးဖို႔ စိတ္ကူးပါတယ္။

အေဖက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ California ျပည္နယ္၊ Los Angeles ျမိဳ႔မွာ ဇန္န၀ါရီ ၂၂ရက္က အေဖ႔မိတ္ေဆြ ဦးေလးၾကီးဦးတင္ေမာင္ျမင္႔နဲ႔ အတူ ျမိဳ႔ပတ္ရထား ပတ္စီးျပီးအျပန္၊ Ururapan ဆိုတဲ႔ အိမ္နားက မကၠဆီကန္ဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ရင္း ညေန ၄နာရီခြဲ ေလာက္မွာ ရုတ္တရက္ လဲက် ဆုံးပါးခဲ႔ပါတယ္။ ဆုံးျပီးတဲ႔အခ်ိန္မွာ အားငယ္လိုက္တာ ေျပာစရာစကားလုံးမရွိ။ မိသားစု နာေရးကို ျပည္ပမွာ ပထမဆုံးၾကံဳေတြ႔ရတာျဖစ္လို႔ ဘယ္က ဘယ္လို စ လုပ္ရမယ္ မသိ။ ဒါေပမဲ႔ မိနစ္ပို္င္း နာရီပိုင္းအတြင္း အိမ္မွာ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ျပည္႔သြားတယ္။ စီစဥ္ရမဲ႔ကိစၥေတြ သူတို႔စီစဥ္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းၾကားရမဲ႔သူေတြ သူတို႔ အေၾကာင္းၾကားၾကတယ္။ တိုင္ပင္ရမဲ႔ကိစၥေတြ သူတို႔ပဲ တိုင္ပင္လုပ္ကိုင္ၾကတယ္။ အင္မတန္ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ ေကာင္းလွပါတယ္။

Belgium က အမ မိုးမိုးႏွင္းတို႔ မိသားစု ေရာက္လာေတာ့ အေတာ္အားရွိသြားတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ က်န္တဲ့ အမႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ လာခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။ အေဖ့ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ အတူၾကည့္ခြင့္ မရခဲ့ဘူး။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္း ရပ္ေ၀း ရပ္နီးက အေဖ႔မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းမ်ား၊ တပည္႔တပန္းမ်ား အသီးသီး ေရာက္လာၾကတယ္။ အေဖေနခဲ႔တဲ႔အိမ္ေလးမွာ အေဖခ်စ္ခင္ခဲ႔တဲ႔လူေတြနဲ႔ စည္ကားေနခဲ႔ပါတယ္။ မွတ္မိတာတခုက အေဖအားေပးခဲ႔တဲ႔ မိုးမခမီဒီယာက အိမ္ကေန နာေရးသတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ထုတ္ျပန္ေပးေနလို႔ သူ႔ website ကို ၾကည္႔မိေတာ႔ မ်က္ႏွာစာမွာ ေဘးတဖက္တခ်က္က ေၾကာ္ျငာေတြ ျဖဳတ္ထားျပီး အမဲေရာင္ ျဖစ္ေနခဲ႔တာပါ။ “ငါ အြန္လိုင္းမွာ နာေရးမ႑ပ္ ထိုးလိုက္တာ” လို႔ ေတြးမိတိုင္း မ်က္ရည္စို႔ေစမဲ႔ စကားကို ကိုေမာင္ရစ္က ေျပာျပခဲ႔တယ္။ အေဖ႔ စ်ာပနာအခမ္းအနားကို DVD မွတ္တမ္း လုပ္ထားႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္၊ နာေရးေၾကာ္ျငာေတာင္ ျမန္မာျပည္က သတင္းစာ မဂၢဇင္းေတြထဲမွာ ထည္႔ခြင္႔မရခဲ႔လို႔ ျပည္တြင္းျပည္ပက ပို႔ၾကတဲ႔ ၀မ္းနည္းေၾကာင္းစာတို စာရွည္ေတြကို “ဖလ္မီးအိမ္သို႔ အလြမ္းစာ”ဆိုၿပီး စာအုပ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။

အေဖ ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္တဲ့ လူငယ္မိတ္ေဆြမ်ား လိုက္ပို႔ခဲ့ၾကတယ္။
အေဖ မဆုံးခင္ ၂ရက္ေလာက္က ကိုယ္အလုပ္က ျပန္လာေတာ႔ အေဖက အိမ္ေရွ႔ကို ေခၚျပီး ျပပါတယ္။ အိမ္ကေန ၾကည္႔ရင္ ေတာင္ထန္းပင္ေလးေတြ ျမင္ရပါသတဲ႔၊ အေဖ ေရၾကည္႔တာ ၆ပင္ေတာင္ ေတြ႔ပါတယ္တဲ႔။ ထန္းပင္ေလးေတြ လွမ္းျမင္ရတာမို႔ အညာကို ေရာက္ေနသလိုပါပဲ တဲ႔။ အေဖသက္ရွိထင္ရွားဘ၀နဲ႔ေတာ႔ အေဖခ်စ္တဲ႔ ျမန္မာျပည္ၾကီးကို ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး လို႔ စိတ္ဒုံးဒုံးခ်လိုက္ပုံပဲ။ သူ႔စိတ္ကူးထဲမွာ သူခ်စ္တဲ႔ ျမန္မာျပည္ၾကီးကို ဒီမွာပဲ ဖန္တီးယူလိုက္ပုံပါ။ ဒါေၾကာင္႔ အေဖဆုံးျပီးေတာ႔ တေျမ ႔ေျမ ႔ေဆြးရခ်ိန္ေတြမွာ အေဖ႔ကို အခြင္႔သာတဲ႔တေန႔ ျမန္မာျပည္ အေရာက္ ျပန္ပို႔မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ထားခဲ႔ပါတယ္။
အေဖ့ စ်ာပန အခမ္းအနား က်င္းပရာ SkyRose Chapel, Rose Hills Memorial Park မွာပါ။

ျပည္သူေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္တဲ႔ အစိုးရလက္ထက္မွာ ပထမဆုံး လုပ္မိတာက အေဖ႔ကို အိမ္ ျပန္ပို႔ဖို႔ စီစဥ္မိတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ အေဖဆုံးျပီး ၁၀ ႏွစ္အၾကာမွာပါ။ မပို႔ခင္ လအနည္းငယ္အလိုကတည္းက အစစအရာရာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ေအာင္ စီစဥ္ရတာပါ။ ျမန္မာျပည္ဖက္က အမၾကီး မစံက အေဖ႔အတြက္ ေျမေနရာကအစ အုတ္ဂူအဆုံး စီစဥ္ရပါတယ္။ ရန္ကုန္ နာေရးကူညီမွဳအသင္းက အေဖ႔တြက္ ေျမေနရာကို ဂုဏ္ျပဳလွဴဒါန္းပါတယ္။ ေသးေသးေမႊးေမႊးနဲ႔ မာန္မာန မရွိတဲ႔ ခေရပန္းေလးေတြ ပြင္႔မယ္႔ ခေရပင္ေလးေအာက္မွာပါ။ ဒီဖက္ကလဲ ကိုယ္တုိ႔ေတြက အေဖ႔အရုိးအိုးေလးပို႔ဖို႔ စီစဥ္ရပါတယ္။ အေဖ ျပည္ပထြက္ဖို႔စီစဥ္တုန္းကလဲ အခုလိုပဲ ညီအမတေတြ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ စီစဥ္ခဲ႔ရတာ သတိရေနမိပါတယ္။ အေဖ႔အရုိးျပာအိုးေလးကို ၁၀ႏွစ္ၾကာ ယာယီထားထားတဲ႔ Rose Hills Memorial Park ကေန Funeral home ခ်င္း တိုက္ရိုက္ ပို႔ေပးတဲ႔ service ရွိေပမဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ တိုက္ရုိက္ ဆက္သြယ္ လက္ခံဖို႔ service မရွိေသးတာမို႔ ကိုယ္တိုင္ အေဖ႔ကို အတူေခၚသြားမယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သားအဖ ၃ေယာက္ ခ်စ္တဲ႔ျမန္မာျပည္ကို ၂၀၁၆ ဒီဇင္ဘာ၂၄ရက္မွာ အတူျပန္ခဲ႔ၾကပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ ေလဆိပ္အထြက္မွာ သားအဖႏွစ္ေယာက္။

ျမန္မာျပည္ျပန္တဲ႔ လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ အင္မတန္ စိတ္ခ်မ္းသာခဲ႔တာ အျမဲအမွတ္ရေနပါတယ္။ အေဖ႔ကို ကိုယ္နဲ႔မကြာယူရတဲ႔ အိတ္ေလးထဲ ထည္႔ထားပါတယ္။ တိုင္းျပည္က အထြက္မွာ၊ transit ေတြမွာ ေလဆိပ္လုံျခံဳေရး ၀န္ထမ္းေတြက အေဖ႔အရိုးျပာအိုးေလးကို စစ္ၾကပါတယ္။ က်မအေဖရဲ ႔ျပာအိုးေလးပါ လို႔ ေျပာျပတာကို သူတို႔ေတြ နားလည္စာနာစြာ အညင္သာဆုံး ကိုင္တြယ္ စစ္ေဆးခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဘာမွ ရစ္ျခင္း အထြန္႔တက္ျခင္း မၾကံဳခဲ႔ရပါဘူး။ ခရီးေတြ အေဖထြက္တုိင္း လုံျခံဳေရးစက္ေအာက္ အေဖျဖတ္သြားတိုင္း အိတ္ထဲက မီးျခစ္ေတြေၾကာင္႔ အျမဲတတီတီ ျမည္လို႔ စစ္ေဆးခံခဲ႔ရတဲ႔အေဖ႔ကို သတိရမိပါေသးတယ္။ မီးျခစ္သယ္လို႔ မရတာ သိေပမဲ႔ ေဆးလိပ္ၾကိဳက္တဲ႔ အေဖက သယ္တာပါပဲ။ သူ႔အိတ္တခုမဟုတ္ တခုထဲမွာ မီးျခစ္ကေတာ႔ အျမဲရွိေနခဲ႔တာပါပဲ။ အခုေတာ႔ မီးျခစ္ေလးေတြ အေဖခ်န္ထားခဲ႔ပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ႔လဲ ဘယ္သူမွ မသိလို႔ ဘာမွေတာင္ စစ္ေဆး ေမးျမန္းျခင္း မရွိပါဘူး။ အျပင္ဖက္မွာ မိသားစုေတြ၊ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ ေစာင္႔ၾကိဳေနခဲ႔တာ..။ ဒီလိုနဲ႔ အေဖ႔ကို အိမ္ျပန္ပို႔ႏိုင္ခဲ႔ၿပီ။

အေဖ့ကို လာႀကိဳၾကတဲ့ မိသားစုနဲ႔ မိတ္ေဆြမ်ား

အေဖမဆုံးခင္ ညက ေနာက္ဆုံးေရးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာ ေနာက္ဆုံးပုိဒ္ေလးထဲမွာ အဲဒီအခ်ိန္က အေဖ႔ရဲ ႔ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ တပိုင္းတစကို ကဗ်ာထဲမွာ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။

” ကိုယ္ကအစ၊ သူက အားလုံး
ရႊင္ျပံဳး ခ်မ္းေျမ႔၊ ေပ်ာ္တဲ႔ေန႔ကို
ျမင္ေတြ႔လိုစိတ္နဲ႔
အတိတ္က အမွားေတြကို ေက်ာ္
ဒိဌတရားကို ေမွ်ာ္ရင္း
ဘုရားေပၚသို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္တက္
ဒိုးပတ္၀ိုင္းနဲ႔ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ခ်င္ပါေၾကာင္း။ ”
တင္မိုး
၂၁၊၁၊ ၂၀၀၇
တနဂၤေႏြညဦး အိပ္ရာ၀င္ကုသိုလ္ၾကမၼာ မမီခဲ႔ပါလို႔ ဒိုးပတ္၀ိုင္းနဲ႔ဘုရားေပၚ အေဖ မတက္ႏိုင္ခဲ႔ေသာ္လည္း၊ အေဖခ်စ္တဲ႔ ျမန္မာျပည္ကိုေတာ႔ ေရာက္ေအာင္ ျပန္ႏိုင္ခဲ႔တာ ေက်နပ္ႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင္႔မိပါတယ္။
ျပဳသမွ် ကုသိုလ္အစုစုကို အမွ်ေပးေ၀ပါတယ္။ ေရာက္ရာဘုံဘ၀က အေဖ သာဓုေခၚႏိုင္ပါေစ။