အယ္ဒီတာ့လက္ေရး (၂၈)
ၾကာေတာ့သည္လည္း ‘ဒီ’စကား
ေမာင္ရစ္၊ စက္တင္ဘာ ၂၆၊ ၂၀၁၃
ဗမာျပည္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ေနထိုင္ရသူအတြက္က တခုမွ အေကာင္းၾကားရတယ္ မရွိဘူး။ မိုးေတြ ရြာေနတယ္။ ေရေတြ လွ်ံေနတယ္။ လူေတြ ဖ်ားနာေနတယ္။ အစုိးရရဲ့ အေမွာင္ခ်စီမံကိန္းေတြကို မီးထြန္းၾကည့္မိသူေတြကို ေထာင္ခ်ထားတယ္။ ေစ်းေတြၾကီးတယ္။ ကားေတြ ၾကပ္တယ္။ ကေလးေတြက အလုပ္မရွိဘူး။ က်ဳရွင္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ လယ္သမားနဲ႔ အလုပ္သမားေတြမွာ အလုပ္မရွိဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ဘယ္ႏွယ့္မ်ား ခင္ဗ်ားတို႔တေတြ ေန ေန ပါလိမ့္၊ အေကာင္းေလး တခြန္းေလာက္ေတာ့ ေျပာစမ္းပါ ဆိုေတာ့ … အခုလို ေျပာမယ္၊ ေရးမယ္၊ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုရင္ အရင္တုန္းကလို ေဆာင့္ကန္ျပီး မဖမ္းေတာ့ဘူး တဲ့ေလ။ အင္း … ေတာ္ေသးတာေပါ့။
မေျပာဘဲ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနရတဲ့ အဆင့္ကေန (နဲနဲေတာ့) ေျပာလို႔ ရျပီဆိုတာ ေကာင္းတာေပါ့။ ေျပာတာေတြ နားေထာင္ျပီး လိုက္လုပ္ေပးမယ့္ အဆင့္ကို တက္ၾကဖို႔ပဲ လိုေတာ့တာေပါ့။ ေဟာရင္း ေျပာရင္းနဲ႔သာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူမယ္ ဆန္ျဖဴျဖဴတခြက္ ေနေနသာသာ ေရၾကည္တေပါက္ ေသာက္ရဖို႔ မျမင္ဆိုရင္လည္း မဟုတ္ေသးဘူးေလ။ တေလာက လူရႊင္ေတာ္ေတြနဲ႔ သမၼတၾကီး ေတြ႔သတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ အစိုးမင္းေတြ လႊတ္ေတာ္အမတ္ၾကီးေတြကလည္း လူရႊင္ေတာ္ ျပိဳင္ပြဲကို တက္ျပီး ဆုေပးၾကသတဲ့။ အံမယ္ … လူရႊင္ေတာ္ျပက္လုံးေတြကို အစုိးရက သင္ခန္းစာအျဖစ္ ယူတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ လူရႊင္ေတာ္ေတြကို သူတို႔ေတြက ေျပာင္းျပန္ ျပက္လုံး ျပန္ထုတ္လႊတ္လိုက္သလားပဲ။ ‘မေနာက္ပါနဲ႔ အကိုရယ္’ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေစခ်င္လို႔ ေျပာတာကို ဘယ္လိုမ်ား သင္ခန္းစာယူလိုက္ၾကတယ္ မသိဘူး။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ျပည္သူလူထုကို အရပ္တကာလွည့္ျပီး ေျပာေန ေဟာေနရတာ အေတာ္ပင္ပန္းရွာတယ္။ ဟိုမိုးမခေဆာင္းပါးတခုထဲမွာ ပါသလို ဟိုလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ကလည္း ဒီစကား၊ အခုဒီႏွစ္လည္း ဒီစကားပဲ။ ဒီပရိသတ္ၾကီးကို ေျပာေနရတာ။ ပရိသတ္ၾကီးကလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ အန္တီစု က်န္းမာပါေစ။ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစ။ တခုေတာ့ တုိးလာတယ္။ သမၼတၾကီး ျဖစ္ပါေစ ဆိုတဲ့ ဆုေတာင္း။ ဒီစကားေတြ ဒီအေျပာအေဟာေတြခ်ည္းေတြ ဒီလူေတြကို အာေပါက္မတတ္ ေျပာေနရတာေၾကာင့္ ပါတီကိုယ္တုိင္ ‘ဒီ’ ပါတီ၊ ဒီခ်ဳပ္၊ သူ႔ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးေခါင္းစီးက ‘ဒီ’စကား၊ အင္း ျပီးေတာ့ သူ႔စာေစာင္ကလည္း ‘ဒီ’လႈိင္း ျဖစ္ေနတာကိုး။ ဒီမိုး ဒီေျမ ဒီလူေတြနဲ႔ ငါတို႔ ‘ဒီ’မိုကေရစီ ဆိုတာ ‘ဒီ’လိုပဲ ျပီးၾကမလား။
ေဒၚစုက ဒီေလာက္ေျပာတာေတာင္ … လူေတြက ‘စုစု ထူမွ ထမယ္’ လို႔ ေျဖၾကတဲ့သူေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ ေဒၚစုခင္မ်ာ သူသမၼတျဖစ္ေအာင္ မေစာင့္ပါနဲ႔၊ သမၼတၾကီးျဖစ္ေအာင္ လာလုပ္ေပးၾကေပါ့လို႔ ျပက္လုံး ထုတ္လိုက္ရရွာတယ္။ ဟိုသမၼတနဲ႔ ဟိုအစုိးရ၊ ဟိုလႊတ္ေတာ္ကလူေတြလိုမ်ဴိး ဒီလူေတြကလည္း ျပက္လုံးေတြကို သင္ခန္းစာ ယူတတ္ၾကပါ့မလား မသိဘူးေလ။
အေျပာေတြကေန အလုပ္ျဖစ္လာဖို႔က ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ မိုးမခကလည္း ဒီလူေတြပဲ၊ ဒီစာေတြခ်ည္း ေရးတင္ေနရရွာတယ္။ ဒီပရိသတ္ၾကီးကပဲ ဖတ္ေနတာ။ ေျပာင္းေတာ့ ေျပာင္းမွ ျဖစ္မွာပါ။ ေဒၚစုကေတာ့ ကြန္ျမဴနီတီအဆင့္ ၀ိုင္းတြန္းလို႔ရတဲ့ အလုပ္ေတြ ေျပာျပသြားပါတယ္။ လာဘ္မေပးၾကဖို႔၊ လာဘ္မစားၾကဖို႔၊ အမႈိက္မပစ္ဖို႔၊ မၾကြားၾကဖို႔ … ။ ပိုက္ဆံမမက္ဖို႔၊ သူတပါးေတြကုိ အကူအညီေပးၾကဖို႔။ ေပးျပီးေတာ့လည္း ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔လွရခ်ည့္ရယ့္ဆိုျပီး မ႑ပ္တိုင္ မတက္ၾကဖို႔ စသည္ျဖင့္ ‘ဒီ’စကားေတြ ေျပာသြားပါတယ္။ လက္ခုပ္သံကေတာ့ တေျဖာင္းေျဖာင္းပဲ။ ‘ဒီ’လိုပဲေပါ့ေလ။
ႏိုင္ငံျခားက ျပန္လာတဲ့သူေတြ … အင္း …ေမာင္လူေပေျပာသလိုဆိုရင္ ဗမာျပည္ဟာ အျပင္ကလူေတြအတြက္ ႏိုင္ငံျခားေပါ့၊ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံျခားက ျပန္လာတဲ့သူေတြက ဟိုက (ဗမာျပည္က) လူေတြအေၾကာင္း အေတာ္ အတင္းေျပာၾကတယ္ ဆိုရမယ္။ စည္းကမ္းမရွိဘူးတို႔၊ ဟိုဟာ ဒီဟာေတြ မရွိဘူးတို႔။ ပိုက္ဆံေတြ အရမ္းခ်မ္းသာေနတယ္ တို႔၊ ဟိုခြင္ ဒီခြင္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲတို႔၊ ဟိုလူၾကီး ဒီလူၾကီးေတြနဲ႔ ကြန္ယက္ေတြ ဘယ္လို ခ်ိတ္ရ၊ ဆက္ရတယ္လို႔ အေတာ္ ေျပာလာၾကတယ္။ ဗမာျပည္ကလူေတြကလည္း ႏိုင္ငံျခားကလာတဲ့သူေတြ ျပန္သြားရင္ အေတာ္ကို ေ၀ဖန္ ေစာင္းေျမာင္းၾကတယ္ ဆိုရမယ္။ ႏိုင္ငံျခားကဆိုျပီးေတာ့ ဘာမွလည္း မည္မည္ရရ မရွိဘူးတို႔၊ သုံးတတ္ စြဲတတ္ စားတတ္ ေသာက္တတ္ ေျပာတတ္ ဆိုတာလည္း မရွိဘူးတို႔၊ ငါတို႔လိုမ်ဳိး လူၾကီးအသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ လုပ္ကိုင္တတ္တဲ့သူလည္း မဟုတ္ဘူးတို႔ ႏွေခါင္း ရႈံ႔ၾကတယ္လို႔ ဆုိတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ ရန္ကုန္က ေမာင္ရစ္ေက်ာင္းေနဖက္ တေယာက္ဆိုရင္ လက္ရွိအစုိးရအသိုင္းအ၀ိုင္း၊ စီးပြားေရး အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ့ ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္ အမ်ဳိး ၁၀ ၀မ္းကြဲေလာက္နဲ႔ သိတာ၊ ေဒၚစုေမြးထားတဲ့ ေခြးကေလး နံမယ္ကို သိေနတာက အစ ဂုဏ္ယူျပီး ေျပာၾကဆိုၾကတယ္။ ေမာင္ရစ္ခင္မ်ာ ကိုယ့္ရပ္ကြက္ထဲက ရပ္ကြက္လူၾကီးန႔ဲလည္း မသိဘူး။ အိုဘားမားေမြးထားတဲ့ ေခြးနံမယ္လည္း မသိဘူး။ ဗမာျပည္ျပန္ရင္ ေမာင္ရစ္ဟာ မ်က္ႏွာ အေတာ္ငယ္မွာပါ။
တကယ္တမ္းကေတာ့ ဗမာျပည္သူ ျပည္သားေတြဟာ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေျပမွာ ေနေနပါ။ ဒီလူေတြခ်ည္းပါပဲ။ သူမသာ ကိုယ္မသာေတြခ်ည္းပါ။ အကုန္လုံး ကိုယ့္ဘ၀ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ေတြအတြက္ ရုန္းကန္ေနၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း မတူကြဲျပားတဲ့ ေနရာ ေဒသ အသုိင္းအ၀ိုင္းက လာၾကလို႔ ဆုံေတြ႔ၾကရတဲ့ဆီမွာ ငါတို႔ေတြဟာ လူသားမ်ဳိးႏြယ္ေတြခ်ည္းသာဆိုျပီး ဇာတိ၊ ပုည၊ ကုသလကို ဇာတ္ခဲြျပီး ေဘာင္ခတ္ၾကည့္တာ၊ တိုင္းထြာျပီး ၾကည့္ၾကတဲ့ အက်င့္ေတြ ျပင္ၾကမွ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ေတြးမိတယ္။ ဘယ့္ႏွယ့္ ျပည္တြင္းက ဗမာနဲ႔ ျပည္ပက ဗမာေတာင္ ဟိုေပတံ ဒီေပတံေတြနဲ႔ တိုင္းထြာ ဆက္ဆံေနရင္ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ရခိုင္၊ ခ်င္း၊ ရွမ္း စတဲ့ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ ဘယ္လိုမ်ဳိး ဆက္ဆံၾကမွာတုန္း။ ဖယ္ဒရယ္ ဖယ္ဒရယ္ ဆိုျပီး ျပည္ေထာင္စု ျပည္ေထာင္စု လွိမ့္ေအာ္ေနတာ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ ဧည့္သည္ေတြကိုေတာင္ ဖိနပ္စီးလာသလား၊ ပုဆိုးဖင္ေပါက္နဲ႔လား ဆိုတဲ့ အဆင့္အတန္းခြဲစိတ္နဲ႔ ျမင္ခ်င္တဲ့ မ်က္လုံးေတြကို ျပင္ၾကမွ ျဖစ္မယ္ ထင္တာပါပဲ။
အေမရိကန္က ဗမာဆိုတာ ကိုယ့္ကားကိုယ္ေမာင္း၊ ကိုယ့္ဘတ္စကား ကိုယ္တိုးစီး၊ ကိုယ့္အ၀တ္ကို အိမ္နားက အ၀တ္ေလ်ာ္စက္မွာ ပိုက္ဆံထည့္ေလ်ာ္၊ ကိုယ့္ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ ကိုယ့္ဖာသာ ျပဳတ္ေသာက္ရတာပါခင္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဗမာျပည္က ျမိဳ့ၾကီးသားေတြလို အိမ္ေစနဲ႔၊ ဒရိုင္ဘာနဲ႔၊ အ၀တ္ေလ်ာ္တဲ့ အလုပ္သမားနဲ႔ မီးစက္၊ ေရစက္ေတြနဲ႔ အခန္႔သား မေနႏိုင္ၾကပါဘူး။ သည္ေတာ့ ဗမာျပည္မွာ ကေလးလုပ္သားေတြ ပေပ်ာက္ဖို႔၊ အိမ္တြင္းအဓမၼမႈေတြ ပေပ်ာက္ဖို႔၊ အလုပ္သမားေတြ လူ႔အခြင့္အေရးရဖို႔ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကအေရး သူတို႔ျမိဳ့ၾကီးသားေတြ အခ်ိန္အား ရၾကရွာမွာေပါ့လို႔ တဦးကို တဦး အျပန္အလွန္ အေငၚတူးေနၾကရင္ ဗမာျပည္ၾကီး ဒီပုံနဲ႔ မီုးၾကီးခ်ဳပ္ကုန္မွာေပါ့လို႔ ျပက္လုံးေလး ထုတ္လုိက္ခ်င္ပါရဲ့။ သင္ခန္းစာယူဖို႔ပါ။
တကယ္တန္း ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ရင္ … လႊတ္ေတာ္ျပင္ပလႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ဒီႏွစ္ထဲမွာ အေတာ္ အားေကာင္း ေမာင္းသန္ ျဖစ္လာပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္အထဲကလူေတြထက္ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပကလူေတြဟာ ျပည္ပေလ့လာေရးခရီးေတြ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သြားလာျဖစ္တယ္ (အဲေလ ေယာင္လို႔) ။ လႊတ္ေတာ္ထဲကလူေတြလည္း ျပည္ပခရီးမထြက္ႏိုင္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္မဲဆႏၵနယ္ေလာက္ေတာ့ ခရီးထြက္ျပီး နားစြင့္ၾကဖို႔ လိုမယ္ ထင္တယ္။ မဲဆႏၵနယ္က လူေတြကလည္း ခုကတည္းက ငါတို႔ျမိဳ့နယ္ထဲက ရပ္ကြက္ထဲက ဘယ္သူကို္ေတာ့ျဖင့္ အမတ္ျဖစ္ေအာင္ အဆင္းတြန္းလႊတ္ၾကဖို႔ ရွာေဖြေရး ထြက္ထားၾကမွ ျဖစ္မယ္ ေတြးမိတယ္။ ႏို႔မို႔ဆို အေျခခံဥပေဒျပင္ဖို႔အေရး မဲေပးမယ့္သူေတြက ကိုယ့္အမတ္ေတြမဟုတ္ဘဲ ဘယ္ကမွန္း မသိတဲ့ အမတ္ေတြ အျမီးတတ္ျပီး လႊတ္ေတာ္ေပၚ တက္ထိုင္ေနတာဆိုရင္ မခက္ပါလား။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာသလိုပါပဲ။ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးဖို႔၊ ကိုယ့္တဦးခ်င္းစီက မွန္ကန္စြာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်ႏိုင္ဖို႔ အေရးၾကီးတာပါပဲ။ သူမ်ားၾကမၼာ ကိုယ္က ၀င္ျပီး ဖန္တီးႏိုင္ဖို႔၊ သူမ်ားရ့ဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ကိုယ့္က ၀င္ျပီး ခ်ေပးႏိုင္ဖို႔သာ ေလာၾကီးေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္အေရးကိုလည္း သူမ်ားေတြက ၀င္ျပီးေတာ့ ခ်ဳပ္ကိုင္ျခယ္လွယ္သြားမွာ မၾကားလို မျမင္လိုပါခင္ဗ်ာ။ အေျပာကေတာ့ ေရႊမန္းပဲ… အကက်ေတာ့မွ ခ်ဳိမုိင္မိုင္နဲ႔ ဆိုရင္ ငါတို႔ဗမာျပည္ၾကီးလည္း အေျပာေတြခ်ည္းပဲ ျပီးၾကမွာလား …။ ၾကာေတာ့သည္လည္း ‘ဒီ’စကား ေပါ့။
(Photo Credit – http://www.ebay.com/itm/All-Talk-and-No-Action-Human-Skeleton-Sculpture-Age-Old-Thinker-Statue-/261228550366 )
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
