(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၁၊ ၂၀၁၈
(၁)
က်ေနာ္၏အအသက္ ၈၁ ႏွစ္ေက်ာ္လာပါၿပီ၊ အေမရိကန္မွာ ၂၂ ႏွစ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ၃ ႏွစ္၊ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုမွာ ၃ ႏွစ္ စသျဖင့္ ေပါင္းလိုက္ရင္ ၂၈ ႏွစ္၊ အဲဒီေလာက္မ်ာစြာ ႏိုင္ငဲျခားမွာ ေနခဲ့တယ္။ ႀကံဳလိုက္တဲ့ ေမြးေန႔ေတြ နည္းနည္းေနာေနာလား။ ကုယ့္ေမြးေန႔ အထိန္းအမွတ္ကိတ္ ( Birth Day cake) ရယ္လို႔ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္မိ၊ ကိတ္ေ၀းလို႔ ေမြးေန႔ုမုန္႔စိမ္းေပါင္းနဲ႔ပင္ ႀကံဳဖူးမဟုတ္ပါ။ခုေတာ့မွ ဖဘ မိတ္ေဆြအေပါင္းက ၀ိုင္း၀န္းဆုေတာင္းၾကရင္း အေတာ္မ်ားမ်ား ရလိုက္ၿပီ။ ေမြးေန႔ကိတ္မုန္႕ဓာတ္ပံုေတြေလ။
က်ေနာ္ရဖူးတဲ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေလး သတိရမိတယ္။
(၂)
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းကပါ။
၁၉၅၅ ခု၊ မတ္လက်ေနာ 1st Year B.Sc ( Engg) စာေမးပြဲေျခအၿပီး၊ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္အစ၊ ဘယ္ဖက္မ်က္စိစြံတယ္။ ၀မ္းလည္းခ်ဳပ္ေနရာကေန အထက္ေအာက္မ်က္ခြံ ႏွစ္ဖက္စလံုးေယာင္ပိတ္ေနလို႔ ေဒါက္တာေရာဘတ္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေဆးရံုမွာ မျဖစ္ေတာ့ဆိုကာ ျပည္သူ႕ေဆးရံုႀကီး မ်က္စိကုသေဆာင္ သို႔ိုပို႔လိုက္တယ္။
စာေမးပြဲအၿပီး အိမ္မျပန္ေသးၾကဘဲ လြတ္သြားတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္ေနသူေတြကလည္း အမ်ားသား။ အဲဒီထဲက အကိုလိုခ်စ္ရတဲ့ ကိုေအာင္ဟိန္း ေရာက္လာၿပီး၊ “ ႏြယ္နီ ေယာကၤ်ားယူသြားရင္ မင္းက်မယ့္ မ်က္ရည္က လက္ကိုင္ပု၀ါေတြ ေလာက္မွာမဟုတ္လို႔၊ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ရိုးကုမၸဏီက တက်ပ္ခြဲနဲ႔ ၀ယ္ခဲ့တယ္” ဆိုကာ ေပးတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါေလးလွလိုက္တာ။က်ေနာ့အႀကိဳက္ မိုးျပာေရာင္ႏုေလး။
မနက္အိပ္ယာကအထ မ်က္စိကို ေရေႏြးေငြ႕နဲ႔ ေပါင္းတင္အၿပီး မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါေလးနဲ႔ သုတ္လိုက္ရာ ဘယ္ေလာက္ႏူးည႔ံသလဲဆို ႏြယ္နီကိုယ္တိုင္ ျပဳစုေနသလို ပီတိျဖစ္ၾကည္ႏူးမိပံု ေတြးမိရာကေနဇာတ္လမ္းအစ။
(၃)
အဂၤလိပ္ေတြ ရန္ကုန္မွာ လာဖြင့္ထားတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ ဘယ္ဘက္နားက ရိုးကုမၸဏီႀကီးလည္း က်ေနာ့္မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္လာတယ္။ လာ၀ယ္ၾကသူေတြက လူမ်ိဳးစံု၊ေရာင္းခ်တဲ့ ပစၥည္းအမယ္ေတြက ပိုလို႔ေတာင္စံုမွစံု။
ျပည့္ရွင္မင္း ေဂ်ာ့ဘုရင္ေသာက္တာလို႔ စာေရးထားတဲ့ အဂၤလန္ႏိုင္ငံလုပ္ ေဟာလစ္၊ ႏို႔ထဲစိမ္ၿပီး လွ်ာေပၚတင္လိုက္က အရည္ေပ်ာ္သြားေလာက္ေအာင္ ႏူးညံ့လွတဲ့ ဂိုးလ္ဒင္းပတ္မုန္႕၊အဂၤလန္လုပ္သာ မဟုတ္ဘဲ၊ ဥပမာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မနက္တိုင္းေသာက္ေလ့ရွိတဲ့ ဘရာဇီးကလာတဲ့ ကိုကိုးမႈန္႔။ ၾသစေၾတးလ်ႏို္ငံကလာတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ တူႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာပတ္ စသျဖင့္ ႀကိဳက္တာ လိုခ်င္သေလာက္၀ယ္။
ပတ္ကားေဖာင္တိန္နဲ႔ လိုက္ဖက္ေအာင္ Parker Quink မင္ဘူး၊ ဆရာဒဂုန္တာရာ အဆိုအရ ကိုဗဟိန္းက သူ႕ခ်စ္သူ ခင္ခင္ႀကီးထံ စာေရးတဲ့အခါ သံုးတဲ့ ခေရာ့စေလစေရးစကၠဴေရာင္စံု၊ အဲက်ေနာ္ကေတာ့ ႏြယ္နီ႔ဆီေရးဖို႔ အျပာႏုေရာင္၊ ကိုယ္လိမ္းဂိုယာေပါင္ဒါ Goya Black Rose ၊ မ်က္ႏွာလူးဖို႔ Hazaline Snow တို႔ သြား၀ယ္ေနက်ပါ။
သဃၤန္းကၽြန္းက ေအာက္တန္းစားေရးေလး တလတဆယ္ အရစ္က်နဲ႔ ၁၂ လအတြင္း ကမၻာေက်ာ္ ရီးေလး (Releigh)၊ ဟာက်ဴလီ (Herculeas) ၊ ဖီလစ္ ( Philipps) စက္ဘီးမ်ားအနက္ ႏွစ္သက္ရာေရြးၿပီး ၀ယ္စီးႏိုင္ပံု ဟံသာ၀တီ သတင္းစာမွာ ဇာတ္လမ္းပမာေၾကာ္ျငာထားေလရဲ႕။
အားကစားအသံုးအေဆာင္မ်ား၊ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းမ်ား စသျဖင့္စံုလင္လွပါဘိ။
အ၀တ္အထည္မ်ားဆိုလည္းၾကည့္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ဘုရားဖူးလာရင္း၊ ေတာက ေရႊမိတို႔ ဂြက္ေထာ္တို႔ပင္ ၀င္ေရြး၀င္၀ယ္ႏွင့္ အဂၤလိပ္ဘုရင့္သမီး အဲလီဇဘက္တို႔ မာဂရက္တို႔နဲ႔ ဆင္တူ၀တ္ခ်င္ရင္ ၀တ္လို႔ရတယ္။ ရြာျပန္ေရာက္ရင္ အဆင္ဆန္းေတြ၀တ္ လူကာေငးၾကတဲ့ မိေရႊမိ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ရလြန္းလို႔ နားရတယ္မရွိ၊ ဘိလပ္သူလို တေသြးတေမြး ေျပာင္းလဲတဲ့ ဂြက္ေထာ္မလည္း ကာသားေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနလို႔ သာဂိခမ်ာ စိတ္ပူရရွာေပလိ္မ့္မယ္။
ေၾသာ္ ရိုးကုမၸဏီ –လူတိုင္း၀ယ္ႏိုင္ လက္လွမ္းမီေလာက္ေအာင္ ေစ်းခ်ဳိလို႔ပါ။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္က မမတို႔၊ ႏြယ္နီတို႔လို ေကာလိ္ပ္ေက်ာင္းသူ ေတြအဖို႔မူ စာဖတ္သူတို႔သာ ေတြးၾကည့္ၾကပါေတာ့။
(၄)
၁၉၆၈ ခု၊ ဧၿပီလက က်ေနာ္အဂၤလန္သို႔ အလည္ေရာက္သြားေတာ့ လန္ဒနမ္မွာ ၁၁ ရက္ၾကာေအာင္ ေနပစ္လိုက္တယ္။ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ပါ။ မိတ္ေဆြႀကီး ကိုေဖျမင့္ေအာင္ ေခၚသြားတာနဲ႔ ေအာက္စဖို႔လမ္းသို႔ ေရာက္သြားေတာ့ ပထမ ၀္ငလိုက္တဲ့ စတိုးဆိုင္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္၊ က်ေနာ္ေဆးရံုတက္ေနရခိုက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ရဖူးတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါမ်ိဳးေလးေတြ ေတြ႔မိလိုက္တယ္။အျပာႏုေရာင္ေလး ေငးၾကည့္ရင္း ရင္ထဲေႏြးလာတာမို႔ ၀ယ္လိုက္ၿပီ။
ရန္ကုန္က ရိုးကုမၸဏီခမ်ာေတာ့ ျပည္သူပိုင္–ျပည္သူပိုင္ဆိုတဲ့ အျဖစ္ဆိုးအတြင္း အရွင္လတ္လတ္ ႀကိဳးစင္တင္ခံသြားရွာၿပီ။
အနိဌာရံု စိတ္ေနာက္က်ိဖြယ္ေတြ ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ေမ့ကာ၊ ျမန္မာျပည္မွာ တခ်ိန္ကဘယ္လို ေနခဲ့ၾကရတယ္ဆိုတာ ေ၀ငွခ်င္လို႔ပါ။ စာဖတ္သူ လူငယ္ေလးေတြခမ်ာ အံ့ၾသလြန္းလို႔ မယံုခ်င္ ပံုျပင္ထင္ၾက ေလမလား၊ အမွန္တကယ္ရွိခဲ့တာပါ။ အဖိုးအဖြားမ်ားအား ေမးၾကည့္ခ်င္ေမးၾကည့္။
ႏြယ္နီကေတာ့ အသက္ရွင္ေနေသးေလရဲ႕။
ငယ္ခ်စ္ဆိုေတာ့ ဘယ္ကလာအသက္ႀကီးပါ့မလဲေနာ္။ ႏုငယ္ပ်ိဳေနဆဲေနမွာ။ အင္း-အင္း မေျပာေကာင္း၊ မေတာ္တဆ –၊ ၂၀၁၇ ခုမွာ မ်က္ရည္က်ရရင္ ပိုမ်ားပါလိမ့္မယ္။ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ ၂ ထည္နဲ႔လည္း ေလာက္မယ္မဟုတ္၊ ပဲ ႏြယ္နီဘယ္မွာလဲ၊ ႏြယ္နီကို ေတြ႕ေသးလား၊ ဖဘ မွာႏြယ္နီရွိလား စသျဖင့္ မေမးၾကပါနဲ႔၊ က်ေနာ္ မ်က္ရည္လြယ္လို႔ပါခင္ဗ်ာ။
(၀န္ခံခ်က္။ ။ ထြက္ၿပီး စာအုပ္က ျပန္လည္ေဖၚျပျခင္းျဖစ္ပါသည္)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
