ခရီးသြား ေဆာင္းပါး

ကုိသစ္ (သီတဂူ) ● မုန္တုိင္းထဲက ဖေယာင္းတုိင္ – အပုိင္း (၂၂)

ကုိသစ္ (သီတဂူ) ● မုန္တုိင္းထဲက ဖေယာင္းတုိင္ – အပုိင္း (၂၂)
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၅၊ ၂၀၁၈


တိဗက္အေရးႏွင့္ပတ္သက္လုိ႔ ေမာ္စီတုန္းေျပာခဲ့ဘူးသည့္စကားတခြန္းက “ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔ စည္းကမ္းတက် ထိမ္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္တဲ့အခါ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေၾကာက္ရြံ႕ေနစရာမလုိပါဘူး”တဲ့ဗ်ာ။

၁၉၅၆-ခုႏွစ္ရဲ႕ေႏြရာသီဦးမွာ တိဗက္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အိပ္မက္ေတြ ဖရိုဖရဲလြင့္ေၾကြခဲ့ ဘူးသည္။ တိဗက္ျပည္ကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေပးမည္ဟူေသာမက္လုံးက ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ကင္းမဲ့ျပီး အိပ္ေမာက်စျပဳေနျပီျဖစ္သည့္ တိဗက္မ်ားကို အသာအယာ ကေလး ပုတ္ႏႈိးလုိက္ပါသည္။ ဒီသတင္းက အထူးသျဖင့္ တိဗက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို လႈပ္လႈပ္ ရွားရွားျဖစ္သြားေစခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ တရုတ္တပ္မေတာ္၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ရွိရမည္ဆိုေသာအခါ ကို္ယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ဟူေသာစကားလုံးက တိဗက္ျပည္သူမ်ားကို ရင္ေမာရပါေစေတာ့သည္။ စစ္တပ္က အရာရာအားလုံးကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားဦးမည္ဆိုလွ်င္ တိဗက္ကိုယ္ ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္က ဘယ္မွာအဓိပၸါယ္ရွိေတာ့မည္နည္း။

တိဗက္ျပည္တြင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးဒလုိင္းလားမားႏွင့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးပန္ခ်န္းလားမားတို႔ ၾသဇာအာဏာၾကီးမားပုံကို အထက္မွာ ဆိုခဲ့ျပီ။ ယခုအခါ ဒလုိင္းလားမား ဘုန္းေတာ္ၾကီးကေတာ့ တိဗက္ျပည္ထဲမွာ မရွိေတာ့။ ပန္ခ်န္းလားမားကိုယ္ေတာ္ေလးသာ တိဗက္ ျပည္ထဲမွာ က်န္ေနခဲ့သည္။ ပန္ခ်န္းလားမားကိုယ္ေတာ္ေလးကို တိဗက္ျပည္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲျပဳျပင္ေရးလမ္းမေပၚတြင္ ေက်ာက္တုံးၾကီးတတုံးအျဖစ္ ျပည္မၾကီးက ျမင္လာ ျပီျဖစ္သည္။ ဘုန္္းေတာ္ၾကီးဒလုိင္းလားမား တိဗက္ျပည္တြင္ မရွိေတာ့ သည့္ေနာက္ တိဗက္အေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ တိဗက္ျပည္သူမ်ားက ပန္ခ်န္းလားမားကို အရာရာ ပုံအပ္ထားျပီးျဖစ္သည္။ ေမာ္စီတုန္းလုိခ်င္သည့္ ျပည္မၾကီးဘက္က သြားခ်င္သည့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ ပိတ္မိေနသည့္ ပန္ခ်န္းလားမားတည္း ဟူေသာ ေက်ာက္တုံးၾကီး ကို ေမာ္စီတုန္းက မ,ေရႊ႕ပစ္လုိက္ခ်င္သည္။

အရင္တုန္းကေတာ့ ပန္ခ်န္းလားမားေလးကို ေမာ္စီတုန္းက မ်က္နွာသာေပးခဲ့ဘူးပါ သည္။  လာဆာအၾကမ္းဖက္မႈမ်ားျဖစ္ပြါးျပီးေနာက္ တိဗက္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း အမ်ား အျပားကို ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့သည့္တိုင္ ပန္ခ်န္းလားမားကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္ေနသည့္ ဘုန္္းၾကီး ေက်ာင္းမ်ားကို ဖ်က္သိမ္းျခင္းမျပဳဘဲ ခ်န္ထားပစ္ခဲ့သည္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဒလုိင္းလားမားအုပ္စုဘက္က တိဗက္ဘုန္းၾကီးမ်ားကို ဖမ္းစီးခ်ဳပ္ေနွာင္မႈေတြ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ပန္ခ်န္းလားမားဂိုဏ္း၀င္ ဘုန္းၾကီးမ်ားကို သာသာထုိးထုိး ကေလး မ်က္ႏွာသာ ေပးခဲ့ဘူးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပန္ခ်န္းလားမားကိုယ္ေတာ္ေလးကို တရုတ္ျပည္မၾကီးရဲ႕ ရုပ္ေသးရုပ္တခု အျဖစ္ တိဗက္ျပည္သူေတြက အထင္လြဲမွားခဲ့ၾကဘူးပါသည္။

၁၉၅၉-ခုႏွစ္မတိုင္မီအခ်ိန္တုန္းက ပန္ခ်န္းလားမားကေလးက အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္သာရွိေသးသည္။ သူ႔ဆရာ သမားအရိပ္ေအာက္ကေန ထိုးထြက္ဖို႔ ခက္ခဲေန သည့္အခ်ိန္။ ဆရာသမားအမ်ားစုက သေဘာထားေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားသာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လာဆာအဓိကရုဏ္းက သူ႔ကို အမ်ားၾကီးရင့္က်က္ေစခဲ့ပါ သည္။ သူက တိဗက္ျပည္အတြက္ ဘာသာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြလုပ္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္သည္။ ဖ်က္ဆီးခံလုိက္ရသည့္ ေက်ာင္း ေတြ၊ ေစတီပုထိုးေတြကို ျပန္ျပီး အစားထိုးဖို႔ ၾကိဳးစားသည္။ သူက ဘုန္းေတာ္ၾကီးဒလုိင္းလားမားသည္ တိဗက္ျပည္ အတြက္ စစ္မွန္ေသာေခါင္းေဆာင္ေကာင္းအျဖစ္ ခ်ီးက်ဴးေထာမနာျပဳေလ့ရွိျပီး တိဗက္ျပည္ဟာ တိဗက္ျပည္သူေတြရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အတိုင္းသာျဖစ္ရမည္ဟု အစဥ္တစိုက္ ေဟာေျပာ ေလ့ရွိသူျဖစ္သည္။ သူက တိဗက္ျပည္သူေတြဟာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့တေန႔က်ရင္ တရုတ္ျပည္မၾကီးဟာ တိဗက္ျပည္ကေန အလိုလိုထြက္သြားမည္ဟူေသာ ေမာ္စီတုန္း၏ စကားကို မၾကခဏ ကိုးကားေျပာဆိုေလ့ ရွိသူလည္း ျဖစ္သည္။

တိဗက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ စားပြဲတလုံးေပၚမွာ အလွတင္ထားသည့္ ပန္းအိုးၾကီး တခုႏွင့္တူေနျပီး ဒါဟာ တိုင္းျပည္ အနာဂတ္အတြက္ အလြန္ရွက္စရာေကာင္းေၾကာင္း ပန္ခ်န္းလားမားကိုယ္ေတာ္က တိဗက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို သတိေပး ဆုံးမခဲ့ဘူးသည္။ ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလးကို တရုတ္အစိုးရႏွင့္ပနံသင့္သူအျဖစ္ တိဗက္ျပည္သူေတြက ယုံၾကည္ထားၾက ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ေတာ့ တိဗက္ျပည္သူေတြ ထင္ထားသလုိလည္း မဟုတ္။

၁၉၆၀-ျပည့္ႏွစ္တြင္ ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလး ေဘဂ်င္းကိုေရာက္လာသည္။ တိဗက္ျပည္ တြင္ ေဘဂ်င္းအစိုးရ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလးက ခ်ီးမြမ္း ေထာမနာျပဳခ်ိန္မွာပင္ ေဘဂ်င္းအစိုးရကေတာ့ လာဆာပုန္ကန္မႈတြင္ ပါ၀င္ပတ္ သက္မႈရွိသည္ဟူေသာစြပ္စြဲခ်က္ျဖင့္ ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ႕ ဂိုဏ္း၀င္ေက်ာင္းမ်ား ကို ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးျပီး တိဗက္ဘုန္းၾကီးေလးရာေက်ာ္ကို ဖမ္းဆီးလုိက္ေလသည္။ သည္အၾကမ္းဖက္ျဖိဳခြင္းမႈေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဆုံးစီရင္သြားေသာ တိဗက္ လားမားမ်ားရွိသလုိ အဖမ္းဆီးခံ အမ်ားစုကိုေတာ့ တိဗက္ျပည္ေျမာက္ပိုင္းအစြန္ဖ်ားရွိ ေက်ာက္ထုတ္လုပ္ေရးစခမ္းမ်ား၊ မိုင္းတြင္းမ်ားရွိရာဆီသို႔ အလုပ္ၾကမ္းသမားအျဖစ္ အပို႔ခံလုိက္ရသည့္ လားမားမ်ားလည္းရွိပါသည္။ သည္သတင္းက တိဗက္ျပည္ သူေတြႏွင့္ ပန္ခ်န္းလားမားကိုယ္ေတာ္ေလးကို နာက်င္ေၾကကြဲေစပါေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ အၾကမ္းဖက္သည့္နည္းျဖင့္ ျပန္လည္ခုခံတိုက္ခုိက္သည့္နည္းကိုေတာ့ ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ့ေလးက လက္မခံ။ သူ၏ပန္းတိုင္သည္ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းျဖစ္သည္။ ျငိမ္းခ်မ္းမႈရွိရာသို႔ မျငိမ္းမခ်မ္းမသြားလုိ။ အၾကမ္းဖက္ျခင္းကို မလုိလား။ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္း ကိုသာ သူလိုလားသည္။ သူ႔ယုံၾကည္ခ်က္က အၾကမ္းမဖက္ပဲ ျငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းျဖင့္ သူလုိခ်င္ေသာပန္းတို္င္ကို သြားလုိသည္။ သူက သူ၏ယုံၾကည္ခ်က္ကို ယုံၾကည္ခ်က္ အတိုင္းသာ ထားသည္။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ သူ႔ယုံၾကည္ခ်က္ကို အပြန္းအပဲ့ မခံႏိုင္။ သူ၏ယုံၾကည္မႈက ဘယ္သူ႔ကို နာက်င္ထိခုိက္ေစဖို႔ မဟုတ္။

ေနာက္တၾကိမ္ ေမာ္စီတုန္းႏွင့္ေတြ႔ေသာအခါ တရုတ္စစ္သားမ်ား၏ တိဗက္ျပည္သူ ေတြအေပၚ ဖိႏွိပ္ေနမႈႏွင့္ တိဗက္ျပည္သူေတြဟာ အေစခံမ်ားသာျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ အစာငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈ၊ ေဆး၀ါးမျပည့္စုံမႈႏွင့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈက တိဗက္ျပည္သူေတြကို သတ္ျဖတ္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ တိဗက္ျပည္သူေတြအေပၚ ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ မႈေတြကို ရပ္တံ့ေပးဖို႔၊ အစားအစာႏွင့္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကို ဂရုတစိုက္ အေလးထားလုပ္ေဆာင္ေပးဖို႔၊ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ေပးဖို႔ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြကို ဖ်က္ဆီးေနမႈမ်ားကို အခ်ိန္မီတားဆီးေပးဖို႔ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ေမာ္စီတုန္းကို ေတာင္းဆိုလုိက္ပါသည္။ ပန္ခ်န္းလားမားေလး၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ေမာ္စီတုန္းက ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံသည္။ ပို၍တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေသာ တိဗက္ ျပည္အျဖစ္ သူအစြမ္းကုန္ လုပ္ေဆာင္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကတိျပဳလိုက္ ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလး တိဗက္ျပည္ ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ တိဗက္ျပည္ ဟာ ဘာမွ်တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာျခင္းမရွိေသးေၾကာင္းကို ေတြ႔ျမင္ရ ေလသည္။ တိုင္းျပည္မတိုးတက္ျခင္းႏွင့္အတူ နာလန္မထူေတာ့သည့္ ဖရုိဖရဲ ျပန္႔က်ဲေနေသာ သူ႔လူမ်ိဳးမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ရေသာအခါ ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလးခမ်ာ ေၾကကြဲရျပန္ပါ ေတာ့သည္။

၁၉၆၂-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလတြင္ ပန္ခ်န္းလားမားကိုယ္ေတာ္ေလး ေဘဂ်င္းက ျပန္ေရာက္ လာေသာအခါ တရုတ္အရာရွိမ်ားက လားမားကေလးကို ေခၚေတြ႔ပါသည္။ ဒလုိင္း လားမားကိုယ္ေတာ္က အိႏၵိယမွာအေျခခ်ေနထိုင္ေနျပီျဖစ္၍ သူ႔ေနရာကို ဆက္ခံျပီး ဒလုိင္းလားမားသီတင္းသုံးခဲ့သည့္ ပိုတလာနန္းေတာ္မွာ အျမဲတမ္းသီတင္းသုံးေနထို္င္ဖို႔၊ ဒလုိင္းလားမားကိုယ္ေတာ္ကိုလည္း ေဖာက္ျပန္ေရး၀ါဒီတဦးအျဖစ္ တရား၀င္ေၾကညာ ခ်က္ ထုတ္ျပန္ေပးဖို႔ ဖိအားေပးပါေတာ့သည္။

ပန္ခ်န္းလားမားက ေဘဂ်င္းအရာရွိမ်ား၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို လက္မခံ။ ဒလုိင္း လားမားေနရာဆက္ခံဖို႔ သူ႔မွာအရည္အခ်င္းမရွိေၾကာင္း၊ ဒလိုင္းလားမားေနရာမွာ အစားထိုးေနရာ၀င္ယူဖို႔ စိတ္ဆႏၵလည္းမရွိေၾကာင္းႏွင့္ ဒလုိင္းလားမားဟာလည္း ေဖာက္ျပန္ေရး၀ါဒီတဦးမဟုတ္ေၾကာင္း ျငင္းဆိုလုိက္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ တိဗက္ျပည္သူ ေတြအေနနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ႕ တိဗက္ယဥ္ေက်းမႈ၊ တိဗက္ရိုးရာ၊ တိဗက္စာေပႏွင့္ ဘာသာ တရားကို အစြမ္းကုန္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကဖို႔ရန္ တိဗက္ျပည္သူအားလုံးမွာ တာ၀န္ရွိေၾကာင္း၊ ျပည္ပတြင္ေရာက္ရွိေနသည့္ တိဗက္ေခါင္းေဆာင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဒလုိင္းလားမားကို ယုံၾကည္ျမတ္ႏိုးျပီး သူ႔ရဲ႕လမ္းညႊန္မႈမ်ားကို တေသြမတိမ္းလုိက္နာ ၾကဖို႔ကိုလည္း တိဗက္ျပည္သူေတြကို ေဆာ္ၾသတိုက္တြန္းလုိက္ပါသည္။ ဒလုိင္းလားမား အသက္ထင္ရွားရွိေနေသးသေရြ႕ တိဗက္ျပည္သူေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက ရွင္သန္ေနေသးသည္ဟု သူေဟာေျပာခဲ့ဘူးသည္။

ပန္ခ်န္းလားမားေလးရဲ႕ အေတြးအျမင္ အယူအဆေတြ ေျပာင္းလဲသြားျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေဘဂ်င္းအရာရွိမ်ားက နားလည္သေဘာေပါက္သြားသည္။ ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလးကို လူထုအစည္းအေ၀းမ်ားတြင္ ေဟာေျပာခြင့္ မေပးေတာ့။ အမ်ားျပည္သူေရွ႕တြင္ သူ၏ေဟာေျပာခြင့္အားလုံးကို ပိတ္ပင္လုိက္ျပီးေနာက္ အလုပ္အေကၽြးျပဳသည့္ အနီးေန တပည့္အနည္းငယ္ကိုသာ သူႏွင့္အတူေနခြင့္ျပဳပါသည္။ ဧည့္သည္ေတြ႔ခြင့္လည္း မေပးေတာ့။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အမ်ားျပည္သူေရွ႕တြင္ ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလးကို မေတြ႔ျမင္ရေတာ့ပါ။ ၁၉၆၄-ခုႏွစ္ေနွာင္းပိုင္းတြင္ မြန္လန္အမည္ရွိ တိဗက္ျပည္ရဲ႕ အထင္ကရ ဘာသာေရးပြဲ ေတာ္ၾကီးရွိသည္။ ေသာင္းႏွင့္ခ်ီေသာတိဗက္ျပည္သူေတြက သည္ေန႔မွာ ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလးကို ေတြ႔ျမင္ရလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကသည္။ လာဆာျမိဳ႕ရွိ သူသီတင္းသုံးရာ ေက်ာင္းသို႔ တိဗက္ျပည္သူေတြစုေ၀းေရာက္ရွိလာၾကျပီ။ တိဗက္ျပည္သူေတြ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း လူျမင္ကြင္းတြင္ ပန္ခ်န္းလားမား ကို္ယ္ေတာ္ေလး ေပၚလာျပီးေနာက္ “အခုလုိ ဆုံေတြ႔ရခုိက္မွာ တိဗက္ျပည္သူေတြကို မွာခ်င္တယ္။ သူ႔ယုံၾကည္ခ်က္က တိဗက္ျပည္ဟာ ေနာက္ဆုံးတေန႔မွာေတ့ာ လြတ္လပ္ တဲ့ တိုင္းျပည္တခုျဖစ္ကိုျဖစ္လာရမယ္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးဒလုိင္းလားမားကိုယ္တိုင္ တိဗက္ျပည္ကို ျပန္လာျပီး တိဗက္ျပည္သူေတြကို ဦးေဆာင္ပါလိမ့္မယ္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဒလုိင္းလားမား သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစ“ဟု တိဗက္ျပည္သူေတြ ကို အမွာစကား ပါးပါသည္။

သူ႔ေဟာေျပာခ်က္က တိဗက္ျပည္သူေတြကို ယုံၾကည္အားတက္ေစေသာ္လည္း တရုတ္ အရာရွိမ်ားကို စိတ္ပ်က္ေစပါေတာ့သည္။ ထိုေဟာေျပာခ်က္ေၾကာင့္ပင္ ေဘ ဂ်င္းအရာရွိမ်ားက ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလးႏွင့္ သူ႔လူယုံမ်ားကို ဖမ္းဆီးလုိက္ျပီးေနာက္ ပန္ခ်န္းလားမားဟာ ဆိုရွယ္လစ္လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာေရာက္ရွိေနသည့္ ေက်ာက္တုံးၾကီး တတုံးစသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ တိဗက္ျပည္ကို ျပန္လည္ရယူေရးအတြက္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ၾကံစည္ ေနေၾကာင္း ေမာ္စီတုန္းကို တင္ျပလုိက္ေလသည္။

ဖ်က္ဆီးခံလုိက္ရသည့္ မန္ေသာင္းေက်ာင္းပ်က္ၾကီးထဲတြင္ တိဗက္ေခါင္းေဆာင္မ်ား လွ်ိဳ႕၀ွက္စည္းေ၀းျပီးေနာက္ လူထုခ်ီတက္ပြဲျပဳလုပ္ဖို႔ သေဘာတူၾကေလသည္။ အနီ ေရာင္အလံမ်ားကိုကိုင္ေဆာင္ျပီး တိဗက္ရိုးရာတူရိယာမ်ားကို တီးမႈတ္ကာ လာဆာျမိဳ႕ တြင္း လွည့္လည္ဆႏၵျပျခင္းျဖစ္သည္။ ေမွာင္ရီပ်ိဳးပ် ညေနခ်မ္းကာလေရာက္ေသာ အခါ ဆႏၵျပသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးမႈေတြ ျပဳလုပ္ပါေတာ့သည္။ တိဗက္ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား ႏွင့္ တိဗက္ေခါင္းေဆာင္အမ်ားအျပား ဖမ္းဆီးခံရလိုက္ရျပန္ပါသည္။ ေျမြတေကာင္ကို ခါးလယ္ကေနဆုပ္ကိုင္ျပီး အားကုန္ညွစ္လုိက္လွ်င္ အထဲကအူေတြ ထြက္က်လာ လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ေျမြတေကာင္ကို သတ္ဖို႔ဆိုလွ်င္ေတာ့ ေခါင္းကိုရိုက္မိမိရရ ရိုက္ဖို႔လို လိမ့္မည္။ ပန္ခ်န္လားမားကိုယ္ေတာ္ေလးက ေျမြတေကာင္ႏွင့္ တူသည္။ သူ႔ကို ဆုပ္ကိုင္ထားရုံဆိုလွ်င္ တိဗက္တျပည္လုံး အုံၾကြလာမည္။ ပန္ခ်န္းကိုုယ္ေတာ္ ေလးကို သတ္လုိက္ျပန္လွ်င္လည္း ေအာက္ေျခက ျဖိဳခ်ခံလုိက္ရသည့္ အေဆာက္အဦ တခုလုိ အားလုံးျပိဳက်ကုန္လိမ့္မည္။ ေဘဂ်င္း၏ တိဗက္အေပၚ သေဘာထားက ရွင္းပါသည္။

၁၉၆၂-ခု ႏို၀င္ဘာလတြင္ စစ္တပ္က အသက္ႏွစ္ဆယ့္ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္သာရွိေသးသည့္ ပန္ခ်န္းလားမားကိုယ္ေတာ္ေလးကို ဖမ္းဆီးျပီးေနာက္ လာဆာကေန ေဘဂ်င္းသို႔ ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။ ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ ေလးႏွင့္အတူ သူ၏မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကိုပါ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေန႔ကစလုိ႔ ပန္ခ်န္လားမားကိုယ္ေလးရဲ႕သတင္းက လုံး၀အေမွာင္က်သြားပါေတာ့သည္။

သို႔ေသာ္ ေနာင္တဆယ့္ငါးႏွစ္အၾကာ ၁၉၇၇-ခုႏွစ္တြင္ ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလးသတင္း ျပန္ေပၚလာသည္။ တိဗက္ျပည္သူေတြ ေမွ်ာ္လင့္ေနသည့္ ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလး ေထာင္ကလြတ္ျပီ ဟူေသာ သတင္းေတာ့ မဟုတ္။ ေနာက္ထပ္ ေထာင္ဒဏ္ဆယ္ႏွစ္ ထပ္တိုးလုိက္ျပီဟူေသာ သတင္းပင္ျဖစ္သည္။ တိဗက္ေခါင္းေဆာင္ ပန္ခ်န္းလားမားကို Qin Cheng ျပည္နယ္ရွိ အက်ဥ္းေထာင္တခုတြင္ အက်ဥ္းခ်ထားသည္ဟူေသာ သတင္းသဲ့သဲ့ကေလးကိုသာ ၾကားလုိက္ရသည္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းသတင္းေတြကို ဘယ္သူမွ တိတိက်က် မသိရေတာ့။ တခ်ိဳ႕က ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလး ပ်ံလြန္ေတာ္မူ သြားျပီဟု ယုံၾကည္ေနၾကသူေတြရွိသလုိ အက်ဥ္းေထာင္တစ္ခုခုမွာ အသက္ရွင္ေန ေလာက္ေသးတယ္ဟု တ၀က္တပ်က္ ယုံၾကည္ေနၾကသူေတြလည္း ရွိပါသည္။ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ပန္ခ်န္းလားမားကိုယ္ေတာ္ေလး ေသသြားျပီလား ဒါမွမဟုတ္ အသက္ ရွင္ေနတုန္းပဲလားဆိုတာကို ဘယ္သူမွ တပ္အပ္ေသခ်ာမသိၾကေတာ့။

ပန္ခ်န္းကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ႕ ေသေရးရွင္ေရးက တိဗက္ျပည္သူေတြအတြက္ ေသေရး ရွင္ေရးပမာ အေရးၾကီးပါသည္။ ပန္ခ်န္းလားမားေသဆုံးျခင္းကို ဘယ္သူမွ အတိမျပဳ ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ပန္ခ်န္းလားမား လူ၀င္စားအျဖစ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေရြးခ်ယ္လုိ႔ မရေတာ့။   “ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးရဲ႕ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈကို နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔ စည္းကမ္း တက် ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တဲ့အခါ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေၾကာက္ရြံ႕ ေနစရာမလုိပါဘူး”ဟု ေမာ္စီတုန္းကဆိုသည့္တိုင္ တိဗက္ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀က က်ီးလန္႔စာစားပမာ။ အခု ေတာ့ တိဗက္ျပည္သူေတြက ရေသ့စိတ္ေျဖ။ အရာရာအားလုံး ဆုံရႈံးလက္လႊတ္ လုိက္ရသည့္တိုင္ ေရာက္ရာအရပ္မွာ လက္က်န္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါးပါးကေလးကို တင္း တင္းက်ပ္က်ပ္ ဆုပ္ကိုင္ေထြးေပြ႔ ထားရင္း။ တေန႔က်ရင္ဆိုေသာ အေတြးမ်ားျဖင့္သာ မနက္ျဖန္မ်ားစြာကို ေမာင္းႏွင္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။

ကိုသစ္ (သီတဂူ)
၉၊ ၂၃၊ ၂၀၁၈


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts