ေမာင္ရစ္ – ၈၈ အႏွစ္ ၂၀ (အခန္းဆက္မ်ား) ျပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္း

General Saw Maung (1928 – 1997)

၈၈ အႏွစ္ ၂၀ (အခန္းဆက္မ်ား)
၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ
(ဗုိလ္ေစာေမာင္ – ေရြးေကာက္ပြဲျပီးရင္ ငါတို႔ စစ္တန္လ်ားျပန္မယ္)
ေမာင္ရစ္
ၾသဂုတ္ ၂၀၊ ၂၀၀၈

အဲဒီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ျပီး သိပ္မၾကာဘူး၊ သူတဦးတည္းပဲ သူ႔အိမ္ျပန္သြားရတယ္။ စစ္သားေတြေကာ သူ႔ေနာက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြေကာ စစ္တန္းလ်ား ျပန္တဲ့လမ္း ေပ်ာက္ကုန္ၾကလို႔လား မသိဘူး၊ ေနျပည္ေတာ္ကြက္သစ္မွာ သမၼတအိမ္ေတာ္တို႔၊ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ အိမ္ယာတို႔ ေဆာက္ေနၾကေလရဲ႔။

စစ္တပ္ဆိုတာကေတာ့ ဘာလုပ္လုပ္ စစ္တိုက္သလိုပဲ လုပ္တာပါ။ မႏိုင္တဲ့ စစ္ကို မတိုက္ဘူး။ ဥပမာ – နာဂစ္မွာ လူေတြ အလုံးအရင္းလိုက္ ေသေက် ဒုကၡေရာက္ ဘ၀ေတြ ပ်က္ေနခ်ိန္မွာ၊ အေျခဥပေဒကို အရင္ဦးဆုံး အတည္ျပဳျပီးေတာ့မွ ျပည္သူေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္တာပါ။ ဒါေတာင္ “ကယ္ပါ” “ကယ္ပါ” လို႔ ေအာ္တာက သူတို႔ ၾကားခ်င္သလုိ မေအာ္တတ္ရင္ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလို႔ ဘုန္းၾကီးေတြ၊ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္က ၀င္ကယ္ေနရတာကေတာ့ ကမာၻၾကီး အသိေပါ့။

U Ne Win ( 1911 – 2002)

U Sein Lwin (1923 – 2004)

Dr Maung Maung (1925 – 1994)

(The Presidents before 1988 uprising)

တပ္ဦး၊ သမဂၢနဲ႔ လူၾကီးမ်ားကို ခြဲခဲ့ပုံ

စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္ေတာ့ သူတို႔ခ်ေပးတဲ့လမ္းက ပါတီေထာင္ျပီး ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၾကဖို႔ပါ။ တပ္ဦးဆိုတာက အခု ဂ်င္နေရးရွင္းေ၀့ဗ္ လိုမ်ဳိး လူငယ္အဖြဲ႔ေတြ၊ သမဂၢဆုိတာက ေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္းအစြဲနဲ႔ ဖြဲ႔ထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြ၊ လူၾကီးေတြဆိုတာက တပ္မွဴးေဟာင္းေတြ၊ ဖဆပလေခတ္က လူေတြ၊ စာေပနဲ႔ ပညာရွင္ေတြ အဲသည္အစုအဖြဲ႔က လူေတြလို႔ ဆိုခ်င္တာပါ။

သမဂၢနဲ႔ တပ္ဦးေတြမွာ အင္အားေတြက ေတာနဲ႔ ျမိဳ႔ ကြဲကုန္တယ္။ တခ်ဳိ႔ နယ္စပ္ကိုဆင္းျပီး လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ဖို႔ လုပ္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႔က ျမဳိ႔ေပၚမွာ သမဂၢနဲ႔ တပ္ဦးအလံကိုင္ျပီး ဆက္တိုက္တယ္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ စစ္အစိုးရေပးတဲ့ ပါတီကို မွတ္ပုံတင္ျပီး ေျခကုတ္ယူၾကတယ္။

လူၾကီးေတြကေတာ့ ပါတီေထာင္ရတာပါပဲ။ ပါတီမေထာင္ဘဲ အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး တိုက္ပြဲကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ဆက္တိုက္မလဲ။ သူတို႔ ဥပေဒေတြ၊ ကတိေတြကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး ပါတီေတြအျဖစ္ မွတ္ပုံတင္ၾကရပါတယ္။

အဲသည္ေတာ့ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးတို႔၊ ေက်ာင္းသားႏိုင္ငံေရးတို႔၊ ပါတီႏိုင္ငံေရးတို႔ ဆိုျပီး စကားအရ ခြဲျခမ္းျပီး ေျပာစရာေတြ ရကုန္ၾကတာ မွတ္မိတယ္။ စစ္တပ္ကလည္း အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ လူငယ္နဲ႔ လူၾကီးကို ေသြးခြဲခ်င္ရင္ မင္းတို႔က ပါတီႏိုင္ငံေရး လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ အာဏာအတြက္ လုပ္တာမဟုတ္ဘူးတို႔၊ မင္းတို႔တေတြကို ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက ခုတုံးလုပ္ေနတာတို႔ စသည္ျဖင့္ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြေပါ့။

Junta’s first generation leaders (1988 – 1990), Maung Aye (1937), Khin Nyunt (1939), Tin Oo (1940 – 2001), Myo Nyunt

ျမိဳ႔ေပၚ ရွင္းလင္းေရး

စစ္အစိုးရဟာ ျမိဳ႔ေပၚတိုက္ပြဲမွာ အတိုက္အခံကို တန္႔ေနေအာင္ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ေတြသုံးျပီး တားထားတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပါတီလမ္းေၾကာင္းကို ခ်ေပးထားတယ္။

အိမ္ထဲ ျပန္၀င္သြားတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြကို ရာဇသံေပးျပီး ရုံးျပန္တက္ခိုင္းတယ္။ ျပန္ၾကားေရးဌာနေတြအားလုံးက စစ္အစိုးရလူေတြခ်ည္းနဲ႔ ျပန္လည္ပတ္ထားေတာ့ အေထြေထြသပိတ္ဆိုတာ အာဏာသိမ္းျပီး တပတ္အတြင္း ျပန္လွန္ၾကတယ္ဆိုတဲ့ ပုံစံမ်ဳိး စစ္တပ္က ဖန္တီးလို႔ရတာေပါ့။ ျပီးေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာ စစ္တမ္းေတြထုတ္ျပီး အေရးအခင္းမွာ ပတ္သက္သမွ်ကို ၀န္ထမ္းေတြကို ေမးခြန္းထုတ္ ဆႏၵခံယူလိုက္တယ္။ ဆန္႔က်င္သူမ်ားကို ေကာက္သင္းေကာက္ျပီး အလုပ္ကထုတ္တာတို႔၊ အေရးယူတာတို႔ လုပ္လိုက္ေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြက ၈၈ အေရးအခင္းမွာ အလုိတူ အလိုပါေတြ မဟုတ္ပါ ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းကို သူတို႔ စာရြက္ေပၚမွာ တရား၀င္ရလိုက္တာေပါ့။

ျပီးေတာ့ စာေပနဲ႔ ပညာရွင္ေတြကို ေထာက္လွမ္းေရးက တဆင့္ေခၚယူျပီး ေမးတယ္။ ခံ၀န္ခ်က္ေတြ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတယ္။ အေရးအခင္းမွာ ပတ္သက္သမွ်ကို မွတ္တမ္းယူတဲ့ သေဘာပါပဲ။ အႏုပညာရွင္ေတြထဲက စစ္အစုိးရဖက္ကို အျမန္ခုန္ကူးျပီး ေဖ်ာ္ေျဖေပး၊ ၀ါဒျဖန္႔ေပးတဲ့ သူေတြက ဦးစားေပးခံရကုန္ေတာ့ အစိုးရကို ဆက္လက္ဆန္႔က်င္တဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြမွာ ရပ္တည္ဖို႔ ခက္ကုန္ၾကတယ္။

အရပ္သားေတြ၊ ကုန္သည္ေတြအတြက္ကိုေတာ့ စစ္တပ္က တခါးဖြင့္၀ါဒနဲ႔ မက္လုံးေပးတယ္။ ျပည္သူပိုင္တို႔၊ သမ၀ါယမတို႔ကေန ပုဂၢလိကစနစ္ကို ေပးမွာလို႔ ဆိုလိုက္ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ကို တိုက္ၾကမယ့္လူေတြမွာ စစ္အစုိးရနဲ႔ ပူးေပါင္းျပီးတိုက္မယ္တို႔၊ ခြာတိုက္မယ္တို႔ဆိုတဲ႔ လူေတြ၊ မူေတြ ေရာေထြးကုန္တာက စစ္တပ္အတြက္ အျမတ္ပဲေပါ့။

နယ္စပ္ေဒသ ရွင္းလင္းေရး

အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ စစ္တပ္က အလုပ္သိပ္မ်ားတဲ့အခ်ိန္။ ဗကပနဲ႔ လက္တြဲေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြ ကြဲၾကခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္နယ္စပ္တေလ်ာက္က တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြအားလုံးကို စစ္တပ္က အင္အားသုံးျပီး လိုက္ဖိေတာ့တာပါပဲ။ စစ္တပ္က အခြင့္အေရးေပးတာက ေရြးေကာက္ပြဲ၊ ပါတီနဲ႔ ေျမေပၚရပ္တည္ခြင့္။

လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြက လက္ခံထားတဲ့ “ေတာခို” ေက်ာင္းသားေတြကို စစ္အစိုးရက ၾကိဳဆိုေရးစခန္းေတြ ဖြင့္ျပီး ျပန္လက္ခံတယ္။ အၾကီးအက်ယ္ ၀ါဒျဖန္႔ျပတယ္။ ေတာျပန္ ေက်ာင္းသားေတြ၊ လူငယ္ေတြနဲ႔ စစ္အစုိးရနဲ႔ ပူးေပါင္းလာတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ “ခြဲထြက္” အဖြဲ႔စုံေတြနဲ႔ ျမိဳ႔ေပၚက အတိုက္အခံအင္အားစုေတြကို ျပန္ဆိုင္ေပးပါတယ္။

စစ္အစုိးရရဲ႔ ေစတနာေတြ၊ သေဘာထားမွန္ေတြ သိလာတဲ့ လူေတြ၊ အစုအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ေနဆဲ ပါတီ၊ သမဂၢ၊ တပ္ဦးက လူေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္ျပတာ၊ အလုိေတာ္ရိေတြ ေမြးျပီး ျပန္တိုက္ခိုက္ခိုင္းတာမ်ဳိးေတြ လုပ္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

General Khin Nyunt (1939 – )

ေျမေပၚတိုက္ပြဲမ်ား

၁၉၈၉ မတ္၊ ဧျပီမွာ အထင္ကရ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ မင္းကိုႏိုင္၊ မိုးသီးဇြန္၊ ကိုကိုၾကီးတို႔ကို ႏွိမ္ႏွင္းလိုက္တယ္။ မင္းကိုႏိုင္ကို ဖမ္းျပီး ေထာင္ခ်တယ္။ မိုးသီးဇြန္ကို လိုက္လံဖမ္းဆီးလို႔ နယ္စပ္ေဒသကို တိမ္းေရွာင္ရတယ္။ ကိုကိုၾကီးကိုေတာ့ ေခတၱဖမ္းဆီးျပီး ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူငယ္ပါတီတခုျဖစ္တဲ့ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီနဲ႔ အထင္ကရ သမဂၢ တခုျဖစ္တဲ့ ဗကသ လႈပ္ရွားမႈမ်ား အကန္႔အသတ္ရွိခ်ိန္၊ အျခား ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တခုျဖစ္တဲ့ မင္းေဇယ်ာ ဦးေဆာင္တဲ့ “မကသ” သမဂၢအဖြဲ႔ကေတာ့ လႈပ္ရွားခြင့္ေတြ ရခဲ့တယ္။ ၁၉၈၉ ေႏွာင္းပိုင္းမွာ သူ႔တို႔အဖြဲ႔ကို ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ပစ္လိုက္တာပါပဲ။

ေက်ာင္းသားေတြကို ထပ္မံျပီး ျဖိဳခြဲဖို႔လုပ္တာက ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ဖို႔ အားစမ္းလိုက္တာ ျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ အျမတ္က မႏၱေလးမွာ ဗကသေကာ၊ မကသအဖြဲ႔ ၂ ခု စလုံးက ေက်ာင္းသားညီလာခံေတြ က်င္းပႏိုင္ခဲ့တယ္။ သမဂၢေတြ၊ တပ္ဦးေတြ အင္အားျပၾက၊ ေဆြးေႏြးၾကခ်ိန္မွာ ေထာက္လွမ္းေရးက သူတို႔ ေစာင့္ၾကည့္ဆဲ၊ ေစာင့္ၾကည့္ရန္ စာရင္းမ်ား အျမတ္ရသလို၊ ေက်ာင္းသားေတြဖက္ကလည္း ေက်ာင္းေတြသာ ျပန္ဖြင့္ရင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ဘယ္လိုမ်ဳိး ေက်ာင္းတြင္း ေက်ာင္းျပင္ ၀ိုင္းတိုက္ၾကမလဲ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကလို႔ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေရးကို စစ္တပ္က ေနာက္ဆုတ္ခဲ့ရတယ္။

၁၉၈၈ ႏို၀င္ဘာမွာကတည္းက အင္န္အယ္ဒီက ခြဲထြက္တဲ့ ဦးေအာင္ၾကီးနဲ႔ တပ္မႈးေဟာင္းတခ်ဳိ႔ ပါတီတခုေထာင္ျပီး ေရြးေကာက္ပြဲလမ္းေၾကာင္းကို ခ်ီတက္လိုက္ေတာ့ စစ္အစိုးရကို တိုက္ခိုက္ေရးထက္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေရးက ပိုထင္ရွားလာသလို ျဖစ္လာတယ္။ ၁၉၈၉ ဇူလိုင္မွာေတာ့ အဓိကအတိုက္အခံပါတီျဖစ္တဲ့ အင္န္အယ္ဒီကို စစ္အစုိးရနဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မႈေတြ ျပဳလုပ္ေနလို႔ဆိုျပီး တားဆီးခဲ့တယ္။

ေဒၚစုကို အက်ယ္ခ်ဳပ္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦး၀င္းတင္နဲ႔တကြ ေရွ႔တန္းက ဦးေဆာင္သူေတြကို ဖမ္းဆီးလိုက္တယ္။ ဦးႏုနဲ႔ အဖြဲ႔ကိုေတာ့ အာဏာသိမ္းျပီးကတည္းက ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တယ္္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဦးႏုကို စင္ျပိဳင္အစိုးရလမ္းေၾကာင္း မစြန္႔မခ်င္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ထားတယ္။ ပါတီေထာင္ျပီး ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖို႔ တိုက္တြန္းတယ္။ ဦးႏုရဲ႔ မိတ္ေဆြမ်ားက ပါတီေထာင္ေတာ့လည္း ဦးႏုကို ေရြးေကာက္ပြဲ ေပးမ၀င္ခဲ့ဘူး။

ေဒၚစုနဲ႔တကြ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကို စစ္အစိုးရက ဖမ္းဆီးထားလို႔ စစ္အစိုးရ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေရးဟာ အတိုက္အခံ အားလုံးအတြက္ လိပ္ခဲတည္းလည္း ျဖစ္လာေပမယ့္ ေဒၚစုက ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မယ္လို႔ ေၾကညာာခဲ့တယ္။ သည္ေတာ့လည္း စစ္တပ္က ေရြးေကာက္ပြဲ ေပးမ၀င္ခဲ့ဘူး။

၁၉၈၉ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ အေျခခံပညာေက်ာင္းေတြကို စစ္တပ္က အတင္းအၾကပ္ဖြင့္ခဲ့တယ္။ အေျခခံပညာေက်ာင္းသားသမဂၢေတြက ႏိုင္ငံတ၀ွမ္းလုံးမွာ ေက်ာင္းတြင္း တိုက္ပြဲေတြ တခ်ိမ္းခ်ိမ္း ျဖစ္ၾကတယ္။ ၁၉၈၉ ၾသဂုတ္ေနာက္ပိုင္းမွာ လက္၀ဲသမားေတြေရာ၊ လက္ယာသမားေတြေရာကို စစ္အစိုးရ ရန္သူေတြအျဖစ္ စြပ္စြဲျပီး အမႈမ်ဳိးစုံနဲ႔ ေက်ာင္းသား၊ လူငယ္၊ သူပုန္ေတြ၊ ပါတီ၀င္ေတြထဲက ေရွ႔တန္းအင္အားေတြကို စစ္တပ္က ႏွိမ္ႏွင္းခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲ အၾကိဳ စစ္ဆင္ေရးမ်ား

စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းျပီး ၁ ႏွစ္ေက်ာ္အၾကာ ၁၉၉၀ အ၀င္မွာ စစ္အာဏာရွင္ကို တိုက္ေနတဲ့ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြ အားလုံး ေတာ္ေတာ္ အထိနာၾကေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္အင္အားေတြက လုံး၀ မက်ခဲ့ၾကဘူး။ တဗိုလ္က် တဗိုလ္တက္ပဲ။ အင္အားေတြက ေတာ္ေတာ္ က်န္ေသးတယ္။ စစ္အာဏာရွင္တိုက္ခိုက္ေရးကို အတိုက္အခံေတြက စြဲကိုင္ထားဆဲပါပဲ။ သူတို႔က်င္းပေပးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကေန အာဏာရွင္စနစ္ ျပဳတ္က်ေအာင္လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔လဲ မထင္ၾကပါဘူး။ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ တိုက္ေနၾကဆဲပါပဲ။

စစ္အစုိးရက အၾကမ္းမဖက္ဘဲ အာဏာဖီဆန္တဲ့နည္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ အတိုက္အခံေတြကို အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပျပီး ဖမ္းဆီးႏွိမ္ႏွင္းမႈေတြ တိုးျမွင့္လုပ္ပါတယ္။ ပါတီသမားေတြလည္း မဟာမိတ္ပါတီအစုအဖြဲ႔ေတြ ျပန္ဖြဲ႔ျပီး အင္အားစု၊ သမဂၢနဲ႔ တပ္ဦးေတြကလည္း တပ္ေပါင္းစုေတြ ျပန္ဖြဲ႔ၾကရပါတယ္။

ေမလမွာ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္။ မတ္လမွာ စစ္အစိုးရက ေက်ာင္းသားနဲ႔ လူငယ္ေတြကို အတင္းလိုက္ဖမ္းဆီးေတာ့တယ္။ သူတို႔အေၾကာင္းျပတာက ေရြးေကာက္ပြဲကို ဖ်က္ဆီးရန္ ၾကံစည္ေနလို႔။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အတိုက္အခံဖက္က ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ေရးလား၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ၾကေရးလား ဆိုတာကို ေရြးၾကရတဲ့ အခ်ိန္ပါပဲ။

ေနာက္ဆုံးမွာ အတိုက္အခံေတြ အားလုံးက တညီတညြတ္တည္းလက္ခံၾကတာက – “ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား ေအာင္ႏိုင္ေရး”၊ ျပီးေတာ့ ဦးၾကည္ေမာင္၊ ဦးခ်စ္ခုိင္၊ ဦးေအာင္ေရႊတို႔တေတြ ဦးေဆာင္မႈေပးထားတဲ့ “အင္န္အယ္ဒီပါတီကို ၀န္းရံၾကေရး” ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အထိနာထားတဲ့ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားအားလုံးကို က်ားကန္ေပးထားတာက သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ သာမဂၢီအဖြဲ႔၊ ရဟန္းပ်ဳိမ်ားအဖြဲ႔ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ရန္ကုန္မွာ ေျမလွန္ျပီး ဖမ္းဆီးလို႔ ေျပးေနရတဲ႔ ေက်ာင္သားေတြ၊ လူငယ္ေတြကို ရဟန္းပ်ဳိအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြက အကာအကြယ္ေပးခဲ့သလို၊ မႏၱေလးမွာလည္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြနဲ႔ သံဃာ့သာမဂၢီေတြရဲ႔ အရိပ္မွာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ အင္အားေတြ စုခဲ့ၾကရပါတယ္။

က်န္ရွိေနတဲ့ တရား၀င္ပါတီေတြက လူၾကီးေတြ လူငယ္ေတြဟာ ပါတီတရားပြဲေတြကေန ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲမကြဲဘဲ အားလုံးရဲ႔ ဒီမိုကေရစီေရးမဟာမိတ္ပါတီမ်ားသာ အႏုိင္ရဖို႔ တိုက္တြန္းႏုိးေဆာ္ၾကရေတာ့တာပါပဲ။ လူထုၾကီးအတြက္ အထင္ရွားဆုံး ေရြးခ်ယ္စရာကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ခြင့္မရတဲ့ ဦးတင္ဦးနဲ႔ ေဒၚစုတို႔ရဲ႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္။

General Than Shwe (1933 – )

၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ေမာ္ကြန္း

စစ္တပ္ေရာ၊ ေထာက္လွမ္းေရးေရာ၊ သူတို႔ရဲ႔ လက္ပါးေစပါတီေတြေကာ၊ အလိုေတာ္ရိ အေပါင္းအပါေတြေကာ အဲဒီတုံးက ထင္ခဲ့တာက သူတို႔ေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ နင္းေခ်ထားတဲ့ အတိုက္အခံေတြနဲ႔အတူ ျမန္မာျပည္သူလူထုၾကီးက သတၱိရွိရွိ္ လက္တြဲရပ္တည္ရဲၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ ဆိုတာပဲ။

သူတို႔ေတြ တြက္ကိန္းမွားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ က်ဴံးသြင္းျပီး အတင္းအဓမၼ က်င္းပခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀ ပါတီစုံေရြးေကာက္ပြဲဟာ ကမာၻၾကီး သက္ေသနဲ႔ တရား၀င္ က်င္းပခဲ့ျပီးျပီ။ သူတို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ကတိက၀တ္ေပးခဲ့သလို “ေရြးေကာက္ပြဲျပီးရင္ ငါတို႔ စစ္တန္းလ်ား ျပန္ၾကမွာ” ဆိုတဲ့ စကားၾကီးကလည္း တရား၀င္ အဖတ္တင္ခဲ့ျပီ။

အဲဒီကတည္းက အတိုက္အခံေတြ ျပည္သူေတြ ေသြးနဲ႔ ေရးခဲ့ၾကတဲ့ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကို စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုယ္တိုင္ကပဲ ျပည္သူေတြ၊ အတိုက္အခံတြရဲ႔ ေသြးေတြနဲ႕႔ ျပန္ဖ်က္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတာ ခုဆို အႏွစ္ ၂၀ ေတာင္ ရွိေတာ့မယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံ အႏွစ္ ၂၀ မွာ “၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ” အေၾကာင္းကို အမွတ္တရျပဳေရးလိုက္ပါတယ္။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီးကို ဘာနဲ႔ ျမည္းၾကမွာလဲ။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီးနဲ႔ ျမည္းၾကေပါ့ဗ်ာ။ ျမန္မာျပည္သားေတြရဲ႔ ေသြးေတြ၊ အသက္ေတြနဲ႔ စက္ျပီးေတာ့ေပါ့။

ေမာင္ရစ္ တေယာက္ ေနာက္မေရးေတာ့ပါဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲထဲမွာ ထားရစ္ခဲ့ဖို႔ကို …။ ေရြးေကာက္ပြဲထဲမွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေနရစ္ဘူး … ( ဟဲဟဲ … ငါ့မွာေတာ့ အသည္းေတြကြဲျပီး လြမ္းလိုက္ရတာ … )

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts