ႏိုုင္ငံတကာေရးရာ

ေမာင္လူေပ – လိုက္ၾကမလား အီသီယိုးပီးယား

A construction crane stands among office buildings over the city center in Addis Ababa, Ethiopia. (Sean Gallup/Getty Images)

ေမာင္လူေပ – လိုက္ၾကမလား အီသီယိုးပီးယား 

(မိုးမခ) ေမ ၁၊ ၂၀၁၈

အီသီယိုးပီးယား တဲ့။

ျမန္မာေတြ ဒီနာမည္နဲ႔မစိမ္းပါဘူး။ ဒီနာမည္ၾကားရင္ အစာေရစာျပတ္လတ္မႈေၾကာင့္ အ႐ိုးေပၚအေရတင္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ကေလးငယ္႐ုပ္ပံုေလးေတြ ေျပးျမင္ၾကလိမ့္မယ္။ အစားအေသာက္တစ္ခုခုကို အငမ္းမရ စားေသာက္မိရင္ေတာင္ အီသီယိုးပီးယားကျပန္လာတာလားလို႔ ေမးတတ္ၾကေသး။ အေရွ႕အာဖရိကရဲ႕ ကုန္းတြင္းပိတ္ႏိုင္ငံ။ စားစရာမရွိလို႔ ငတ္ေသရတဲ့ႏိုင္ငံ။ အဲဒါ တခ်ိန္က အီသီယိုးပီးယားရဲ႕႐ုပ္ပံုလႊာ။

အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အီသီယိုးပီးယားဟာ ကမ႓ာ့စီးပြားေရးဖြံ ့ၿဖိဳးမႈ အလွ်င္ျမန္ဆံုးႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္လို႔ေနပါၿပီ။ အာဖရိကတိုက္မွာလည္း သူသာလွ်င္ ဖြ႕ံၿဖိဳးမႈႏႈန္းအျမန္ဆံုးပါပဲ။ ၂၀၀၄ကေန ၂၀၀၉ အထိ ႏွစ္စဥ္ ၁၀%ေက်ာ္ တိုးတက္ခဲ့တယ္။ ဂ်ီဒီပီတိုးႏႈန္းကလည္း ၂၀၀၄ကေန ၂၀၁၄ ဆယ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ၁၁%နီးပါးရွိတယ္။ အခု၂၀၁၈မွာေတာင္၈%နီးပါးမွန္းထားေလရဲ႕။

ႏိုင္ငံထဲကရွိသမွ် ေရနံနဲ႔သဘာဝသယံဇာတတြင္းထြက္ပစၥည္းေတြထုတ္ေရာင္းၿပီး အခုလိုတိုးတက္လာတာမဟုတ္။ သူတို႔ႏိုင္ငံအတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ လမ္းေတြေဖါက္၊ တံတားေတြေဆာက္၊ အိမ္ေတြေဆာက္၊ ဆည္ေတြေဆာက္၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးေတြတိုးခ်ဲ႕၊ စက္မႈက႑တို႔ခ်ဲ႕၊ အလုပ္ေတြလုပ္ရင္း တိုးတက္ေနၾကတာ။ သူတို႔ကို အဓိကေထာက္ပ့ံေပးတာကေတာ့ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖၚႀကီးပါပဲ။ ေပါက္ေဖၚႀကီးရဲ႕အကူအညီနဲ႔ ေရွ႕သို႔ ခ်ီတက္ေနၾကတယ္။

ဒီလိုေရးလိုက္ေတာ့ တို႔ႏိုင္ငံနဲ႔ တူလိုက္တာလို႔ ထင္ၾကေလမလားပဲ။ ဟုတ္ကဲ့။ အေတာ္ေလးဆင္တူခဲ့တာေပါ့။ ႏွစ္ေလးသန္းေက်ာ္က ပထမလူသားရဲ႕ေက်ာက္ျဖစ္႐ုပ္ႂကြင္းေတြ႕ခဲ့တဲ့ႏိုင္ငံ၊ လူသားအစ အီသီယိုးပီးယားကတဲ့။ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈရွိတယ္။ အရင္ကဘုရင္အုပ္စိုးခဲ့။ ေနာက္ေတာ့ ဒီမိုကရက္အစိုးရ၊ စစ္တပ္ေထာက္ခံတဲ့ဆိုရွယ္လစ္အစိုးရ၊ ခုေတာ့ ဖက္ဒရယ္ဒီမိုကရက္တစ္ အီသီယိုးပီးယားတဲ့။ ဘယ္လိုပင္နာမည္ေျပာင္းေပမဲ့ အာဏာရွင္တပိုင္းေတြပဲ အစဥ္အဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာ။ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကား၊စာေပ၊ ျပကၡဒိန္ေတြကိုပဲ ရံုးသံုးအျဖစ္သံုးေနတယ္။ ရယ္စရာေျပာရရင္ ျမန္မာနဲ႔ အီသီယိုးပီးယားတို႔ဆင္တူပံုက ႏိုင္ငံေတာ္အလံေတာင္ ခပ္ဆင္ဆင္ရယ္။ သူ႔အလံက စိမ္း၊ဝါ၊နီ။ ကိုယ့္အလံက ဝါ၊စိမ္း၊နီ။

တိုးတက္လာမႈၾကေတာ့ မတူဘူးဗ်။ ျမန္မာျပည္ႀကီးထက္အမ်ားႀကီး သာသြားတယ္။ တိုင္းျပည္ကို အာဏာရွင္ေတြအုပ္ခ်ဳပ္သြားတာတူေပမဲ့ သူတို႔က အမ်ားႀကီးေရွ႕ေရာက္သြားတယ္။ ကိုယ္ေတြက ေနာက္မွာက်န္ခဲ့တယ္။ ဒါဆိုရင္ ဘာလို႔ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲလို႔ ေမးခ်င္ေနၿပီထင္ရဲ႕။

သူတို႔ႏိုင္ငံလည္း လူမ်ိဳးေရးျပသနာ၊ ဘာသာေရးျပသနာေတြနဲ႔ ပတ္လည္႐ိုက္ေနတဲ့ႏိုင္ငံဗ်။ တပ္ကလည္းအလြန္အားေကာင္း။ ဌာနဆိုင္ရာအစိုးရအရာရွိႀကီးေတြအေတာ္မ်ားမ်ားက တပ္ကေျပာင္းလာတဲ့ အသြင္ေျပာင္းေတြခ်ည္းပဲ။ အစိုးရအဖြဲ႕ပဲ အရပ္သားေတြ။ သူတို႔လည္း ေပါက္ေဖၚႀကီးကို အားကိုးရတယ္။ တရားအားထုတ္၊ တ႐ုတ္အားထားရတယ္။

ဒီလို အစစအကုန္တူေပမဲ့ မတူတဲ့အရာတစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈပဲ။ သူတို႔ႏိုင္ငံက အမ်ားစုေသာျပည္သူေတြက တရားဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာၾကတယ္။ ဌာနဆိုင္ရာလူႀကီးေတြကလည္း လာဒ္စားမႈအလြန္နည္းပါးတယ္။ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံျခင္းတူေပမဲ့ ဒါေတြကြာခဲ့ေလေတာ့ ႏိုင္ငံတိုးတက္မႈျခင္း မတူခဲ့ဘူးေပါ့။

အခုဆိုရင္ ႏိုင္ငံအတြက္အဓိကလိုအပ္ေနတဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးအတြက္ မီဂါဝပ္ ၆၆၀၀ ေက်ာ္ထုတ္ေပးႏိုင္တဲ့ ေရအားလွ်ပ္စစ္စက္ရံုတည္ဖို႔ ႏိုင္းျမစ္ေပၚမွာ ေရကာတာႀကီးတစ္ခု တည္ေဆာက္ေနတာ ၆၀%ၿပီးသြားၿပီ။ ပိုလွ်ံတဲ့ လွ်ပ္စစ္ေတြကိုု အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြအတြက္ေရာင္းမယ္ဆိုပဲ။ ျမန္မာျပည္က ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လံုးဝ (လံုးဝ) မတူဘူးဗ်။ အဲဒီေရကာတာႀကီးအတြက္ကုန္ၾကမဲ့ေငြ ေဒၚလာငါးဘီလီယံကို အီသီယိုးပီးယားႏိုင္ငံအစိုးရက အကုန္ခံၿပီးတည္ေဆာက္ေနတာ။ ေရကာတာအတြက္ ခ်ိဳင္းနိစ္ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီေတြကို ငွားထားတာပဲရွိတယ္။ ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ေတြကလြဲရင္ အလုပ္သမားေတြအားလံုး သူတို႔လူမ်ိဳးေတြခ်ည္းပဲ။ ၁၀၀%အီသီယိုးပီးယားပိုင္ ေရကာတာႀကီးေပါ့။ ထြက္သမွ်လွ်ပ္စစ္ကို တႏိုင္ငံလံုးက လိုအပ္တဲ့ေနရာအားလံုးကိုေပးမယ္။ ပိုတာကိုပဲ ေရာင္းမွာပါတဲ့။

ႏိုင္ငံအႏွ႕ံလြမ္းျခံဳၿပီး အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြအထိ ခ်ိတ္ဆက္ေပးမဲ့ မီးရထားလမ္းေတြလည္း ေဆာက္ေနၿပီ။ အေတာ္ေတာင္ၿပီးေနၾကၿပီ။ ဒီမီးရထားစီမံကိန္းႀကီးကေတာ့ ခ်ိဳင္းနိစ္ႀကီးရဲ႕ ရင္းႏွီးျမႇုတ္ႏွံမႈကအမ်ားဆံုးပါ။ ၿမိဳ႕ေတာ္တခြင္က လွ်ပ္စစ္ရထားစီမံကိန္းေတြလည္း သူတို႔လက္ရာ။

ႏိုင္ငံႀကီးတစ္ခုလံုးမွာ စိုက္ပ်ိဳးေရးအတြက္ ပလပ္ေျမေတြငွားတယ္၊ စက္ရံုသစ္ေတြတည္ေထာင္တယ္။ စက္မႈဇံုေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခုေဖၚေဆာင္တယ္။လုပ္ငန္းခြင္အတြက္ သင္တန္းေတြေပးတယ္။ လိုအပ္ခ်က္အရ ခ်ိဳင္းနားႀကီးဆီလည္း ပညာသင္ေတြပို႔ထားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ႏိုင္ငံထဲက ျပည္သူေတြသန္းေပါင္းမ်ားစြာ အလုပ္ရၾကတယ္။ ခ်ိဳင္းနိစ္ႀကီးနဲ႔တြဲၿပီး လုပ္ၾကတယ္ဆိုေပမဲ့ အဓိကထိပ္ပိုင္းေနရာေတြပဲေနရာေပးတယ္။ က်န္တဲ့အလုပ္သမားေတြက ျပည္တြင္းကလူေတြ။ အခုဆိုရင္ ၁၉၈၀ခုႏွစ္ေလာက္က ခ်ိဳင္းနိစ္ႀကီးတိုးတက္ခဲ့တဲ့လမ္းေၾကာင္းပံုစံကိုလိုက္ဖို႔ အသင့္အေနအထားေရာက္ေနၿပီ။ လိုအပ္တဲ့ စက္ရံုေတြရွိတယ္၊ အေဆာက္အဦ၊ လမ္းတံတား၊ ေရ၊မီး၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး၊ တန္ဖိုးနည္းနည္းနဲ႔လုပ္ေပးမဲ့ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သား၊ အားလံုးအဆင္သင့္ပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းေတြ ရန္ဆက္ျဖစ္ေနၾကမွာလား။ ဘာသာေရး လူမ်ိဳးေရးမုန္းတည္းေအာင္ ေသြးထိုးေနၾကမွာလား။ အားလံုးညီညီၫြတ္ၫြတ္နဲ႔ ဥပေဒအတိုင္း အလုပ္လုပ္ၿပီး အီသီယိုးပီးယားေနာက္ လိုက္ၾကမွာလား။

ခ်စ္တဲ့
ေမာင္လူေပ


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts