အီၾကာေအာ္ ● ဖြတ္ကေလး၊ အီၾကာေအာ္၊ ႏႈတ္ပိတ္ျခင္းႏွင့္ ခီလင္းဆရာေတာ္

အီၾကာေအာ္ ● ဖြတ္ကေလး၊ အီၾကာေအာ္၊ ႏႈတ္ပိတ္ျခင္းႏွင့္ ခီလင္းဆရာေတာ္
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၇၊ ၂၀၁၈

“ဆရာေအာ္….ဘာေတြ ေဒါခီးေနတာလည္းဗ် …”

ထူးထူးျခားျခား မထြက္စဘူး ေဒါသထြက္ေနေသာ ခက္ေသးရြာလယ္ေကာင္မွ အီၾကာေအာ္ကိုုၾကည့္ျပီး တပည့္ေက်ာ္ ဖြတ္ကေလးက ေမးလိုုက္ေလသည္။

“ၾကည့္ပါလားကြ.. ဒီကေလးေတြ… ဂမ္းမသားေလးေတြေတာ႔… ခက္ေနျပီ”

ခက္ေသးရြာလယ္တြင္ ႂကြက္နီတိုု႔ ကေလးတသိုုက္ အသံကုုန္ဟစ္ကာ ကစားေနၾကေလသည္။

“ဖ်ာသည္မ..၊
ခီလင္း ဆရာေတာ္ကြ…၊
ထမင္းဝေအာင္စားထား….၊
ဒိုုင္းေညႇာင့္
ဒိုုင္းေညႇာင့္
ဒိုုင္းေညႇာင့္…”

ပလပ္စတစ္ က်ည္ဆံတေတာင္႔ကိုုကိုုင္ျပီး ႂကြက္နီက ေႂကြးေၾကာ္လိုုက္သည္တြင္ ေနာက္မွ ပါလာေသာ ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း ကေလးအုုပ္ၾကီးကလည္း ခက္ေသးရြာ ဆယ္အိမ္ေခါင္းမကၾကားေအာင္ လိုုက္ေအာ္လိုုက္ၾကေလ၏။

“ဖ်ာသည္မ..၊
ခီလင္း ဆရာေတာ္ကြ…..၊
ထမင္းဝေအာင္စားထား……၊
ဒိုုင္းေညႇာင့္
ဒိုုင္းေညႇာင့္
ဒိုုင္းေညႇာင့္…”

သူတိုု႕“ခီ” ေလ အီၾကာေအာ္က “ေဒါခီးေလေလ..” ျဖစ္လာသည္။

“ဆရာေအာ္ေျပာတဲ႔ ဂမ္းမသားေလးေတြဆိုုတာလည္း ဟုုတ္သဗ်…၊
ဂမ္းေတြမျပီး ေဆာ႔ေနၾကတာကိုုး…”

ဖြတ္ကေလးက ဆရာဆိုုလွ်င္ ဖားရမည္ဟူေသာ ခက္ေသးရြာ ထံုုးစံအတိုုင္း ဘုုမသိ၊ ဘမသိျဖင့္ ေဖာလိုုး လိုုက္လိုုက္ ေလသည္။

“အဲဒီ ဂန္းကိုုေျပာတာ မဟုုတ္ဘူးကြ…၊
ဒါေပမယ့္…မင္းေျပာတာလည္း ဟုုတ္သလိုုလိုု..”

ကေလးမ်ားကလည္း “အတုုျမင္ အတတ္သင္” ဟုု ဆိုုရိုုးရွိသကဲ႔သိုု႔ “ဖြအတုုျမင္ ဖြအတတ္သင္မ်ား” ျဖစ္ၾကသည္။

“တိုု႔ခက္ေသးရြာၾကီးေနာင္ေရးအတြက္ေတာ႔ အရမ္းကိုု ရင္ေလးမိပါေသးတယ္ကြာ..၊

ဒီကေလးေတြေတာ႔ ငါဆံုုးမမွ ရေပေတာ႔မယ္”

အီၾကာေအာ္က အိမ္ထဲမွ ဝါးျခမ္းျပားတခ်ပ္ကိုုယူျပီး ၾကြက္နီတိုု႔ ကေလးတသိုုက္ကိုု ဆံုုးမခန္းဖြင္႔ရန္ လမ္းမေပၚသိူ႔ ထြက္ေလသည္။ ဖြတ္ကေလးကလည္း သူ႔ဆရာေနာက္ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုုက္သြားေလသည္။

“ျဗန္း…ျဗန္း…ျဗန္း…..…”
အီၾကာေအာ္လည္း ခက္ေသးရြာလယ္ လမ္းေဘးမွ အႏွစ္ႏွစ္အလလက စည္ပင္မွမသိမ္းေသာ ဝါးေတာင္းစုုတ္တလံုုးကိုု ရိုုက္လိုုက္ေလသည္။
“ဒိုုင္းေညွာင့္”ျဖင့္ ခက္ေသးရြာလယ္တြင္ တေညွာင့္တည္း “ေညွာင့္”ေနေသာ ၾကြက္နီတိုု႔ကေလးတသိုုက္လည္း ရုုတ္တရက္ ျငိမ္က်သြားၾကေလသည္။

“ေဟ႕ ေကာင္ေလးေတြ..မင္းတိုု႔ မိဘေတြက မဆံုုးမၾကဘူးလားကြ…..၊
မင္းတိုု႔ေအာ္သံေတြက ခက္ေသးတရြာလံုုးကိုု ေစာ္ကားေမာ္ကားလုုပ္ေနတယ္ဆိုုတာ မသိၾကဘူးလား”

အီၾကာေအာ္က စိတ္ထဲကေတာ႔ျဖင့္ “မိမဆံုုးမ၊ မဖဆံုုးမ သားေလးေတြ”ဟုု ဆဲဆိုုေနမိသည္။

ႏွပ္တြဲေလာင္းျဖင္႔ ကေလးတသိုုက္လည္း ႏွပ္ေခ်းကေလးတြဲေလာင္း၊ မ်က္လံုုးကေလး ေပကလပ္၊ ေပကလပ္ျဖင့္ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ ၾကည္႔ေနၾကေလ၏။
ၾကြက္နီက ေၾကာက္လန္႔တၾကားျဖင့္ မဆိုုးျငိမ္ေက်ာင္းတိုုက္ဘက္သိုု႔ လက္ညိႈးထိုုးျပရင္း

“ကြ်န္ေတာ္တိုု႔လည္း အဲဒီေက်ာင္းတိုုက္က ခီလင္းဆရာေတာ္ ေဟာတဲ႔အတိုုင္း ေဟာတန္း ကစားေနၾကတာပါ”

“ေဟ႔ေကာင္ေတြ..၊ မင္းတိုု႔ ေလ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔..၊
ဒီလိုု မဆိုုးျငိမ္ေက်ာင္းက ဒါမ်ိဳး အယုုတၱ၊ အနတၱေတြ ေဟာတာ လံုုးဝ မျဖစ္ႏိုုင္ဘူး…၊
ငါတိုု႔ ခက္ေသးရြာသားေတြဆိုုတာ ဘုုရားနဲ႔ တရားနဲ႔…၊
ယဥ္ေက်းတဲ႔ ေရႊခက္ေသးသားဆိုုတာ ဒါမ်ိဳး မေျပာၾကဘူးကြ”

ထိုုအခါတြင္ ဖြတ္ကေလးကလည္း သူ႔ဆရာ စိတ္ဆိုုးေျပေအာင္ ဝင္ျပီး ေျပာလိုုက္ေလသည္။

“ဆရာေအာ္ရယ္ အမိုုက္အမဲေလးေတြမိုု႔ ခြင့္လႊတ္လိုုက္ပါ…၊
ဆရာေအာ္က ဖြဘုုတ္မလုုပ္လိုု႔ မသိတာပါ..”

“ဆရာေအာ္ေရ..ခက္ေသးကေလးသူငယ္မ်ားကိုု ဆရာအီၾကာေအာ္ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပမ္းတယ္ဆိုုျပီး ဖြဘုုတ္မွာ ပါလာဦးမယ္” ထပ္ျပီး ႏွစ္ကိုုယ္ၾကားေလသံျဖင္႔  ေျပာလိုုက္ေလသည္။

ဖြဘုုတ္တြင္ ဖြခံရမည္ကိုုၾကားမွ အီၾကာေအာ္လည္း နည္းနည္းတြန္႔သြားသည္္္။  ဟုုတ္ဟုုတ္မဟုုတ္ဟုုတ္ ဖြဘုုတ္တြင္ တခုုခုုဖြပါက ခက္ေသးရြာသားမ်ားကား ထံုုးစံအတိုုင္း ဘုုမသိဘမသိ အဆဲမ်ိဳးေပါင္းစံုျဖင့္ မန္႔ဆြမ္းၾကီး ဝင္ေလာင္းတတ္သည္ မဟုုတ္ပါလား။

“ေနာက္ကိုု ဒါမ်ိဳးကစားရင္ မင္းတိုု႔ေတာ႔ ေသျပီသာမွတ္..၊
သြားၾကကြာ”

ၾကြက္နီတိုု႔ ကေလးတသိုုက္လည္း အေျခအေနမလွသည္ေၾကာင့္ ႏွပ္သုုတ္ျပီး လူစုုခြဲၾကေလသည္။

“က်ဳပ္တိုု႔ ….ဒီ တိပ္ပတ္ကိုုယ္ေတာ္ကိုု တခုုခုုေတာ႔ လုုပ္မွျဖစ္မယ္…”

“ေအးကြ…၊ တိုု႔ ခက္ေသးေနာင္ေရးေတာ႔ မလြယ္ေပဘူး…”

ဖြတ္ကေလးက အၾကံထုုတ္ျပီးေနာက္

“တေယာက္ေယာက္ကိုု ဒီကိုုယ္ေတာ္႔ကိုု ႏႈတ္ပိတ္ခိုုင္းရင္ မေကာင္း ဘူးလား”

“ျမတ္စြာဘုုရား…၊
ဖြတ္ကေလးေရ..၊ ငါ မပါဘူးေနာ္..၊
ငါတိုု႔မွာက ရြာမွာ လူၾကီးေဆြမ်ိဳးမရွိနဲ႔ ခီလင္းေဘာ္ဒါလိုု အာမခံမယ့္သူ ရွိမွာမဟုုတ္ဘူး”

“ဘာျဖစ္လိုု႔လည္း ဆရာေအာ္ရဲ ႔ ႏႈတ္ပိတ္တယ္ဆိုုတာ ပါးစပ္ကိုု ဟိုုတေလာကလိုု သူ႔ဟာသူ တိပ္နဲ႔ ပါးစပ္ကိုုပိတ္သလိုုပိတ္တာ ေျပာတာပါ”

“မင္းဟာကလည္း “ထမင္းဝေအာင္စားထား” ဆိုုတာထက္ ဆုုိးေနျပီ..၊
ထမင္းဝေအာင္စားထား ဆိုုတာ ရွင္းလင္းတဲ႔ တရားသူၾကီးကိုုပဲေခၚျပီး ေတာ႔ “ႏႈတ္ပိတ္တယ္”ဆိုုတဲ႔စကားကိုု ရွင္းလင္းေရး လုုပ္ခိုုင္းရေတာ႔မယ္..၊
“ႏႈတ္ပိတ္တယ္”ဆိုုတာ “အေပ်ာက္ရွင္းတာ” ေျပာတာကြ..၊
မင္းေျပာတာ ပါမပါဘူးေနာ္”
အီၾကာေအာ္က ေၾကာက္လန္႔တၾကားျဖင္႔ ခက္ေသးရြာသားတိုု႔ ေၾကာက္တတ္သည့္ ထံုုးစံအတိုုင္း ေဘးဘီကိုုၾကည့္ကာ ႏွစ္ကိုုယ္ၾကား ေျပာလိုုက္ေလသည္။

ဖြတ္ကေလးလည္း ေၾကာက္လန္႔ျပီး ေခါင္းပုုသြားေလ၏။

ထိုုစဥ္အခါတြင္ ထမင္းေယာက္မကိုုင္ထားေသာ ေဒၚအြန္ေမးက မီးဖိုုေခ်ာင္မွ ထြက္လာျပီး

“ရွင္တိုု႔ ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္လည္း အိမ္ထဲဝင္ျပီး ႏႈတ္ေတြကိုုပိတ္ၾကရင္ေကာင္းမယ္၊
က်ဳပ္တိုု႔ ခက္ေသးရြာမွာက ၄ေလာင္းျပိဳင္ေတြ၊ ၅ေလာင္းျပိဳင္ေတြ အခုုထိ လက္သည္ေပၚေသးတာမဟုုတ္ဘူး၊
သူမ်ားကိုု ႏႈတ္မပိတ္ခင္ ကိုု္ယ့္ႏႈတ္ကေလးကိုုယ္ လံုုေအာင္ေနၾကပါဦး၊
၂ေယာက္သား၂ေလာင္းျပိဳင္ျဖစ္သြားရင္ မလြယ္ဘူး၊
လက္သည္ ေပၚမွာ မဟုုတ္ဘူး”

ထိုုအခါတြင္ အီၾကာေအာ္တိုု႔ ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္လည္း ေဒၚအြန္ေမး၏ ပါးစပ္ဆိုုင္လင္႔စာျဖင္႔ႏႈတ္ပိတ္ျခင္းကိုု မခ်ိမဆံ႔ ခံလိုုက္ရသျဖင့္ သတၱိအျပည့္ရွိေသာ ခက္ေသးရြာသားမ်ားျပီျပီ ရြာလယ္မွ အီၾကာေအာ္၏အိမ္ထဲသိုု႔ ကုုပ္ကုုက္ကေလး ျပန္ဝင္ရေတာ႔ေလသတည္း။

သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာ

အီၾကာေအာ္