(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၇၊ ၂ဝ၁၈
ေတာင္ပံခတ္ဆဲ ပ်ံသန္းၿမဲ ေမာင္လင္းယုန္ (ရွမ္းျပည္)
(၁)
ခ်ီးက်ဴးထိုက္သူအား ခ်ီးက်ဴး၊ ဂုဏ္ျပဳထိုက္သူအား ဂုဏ္ျပဳဖို႔ ျဖစ္လာေသာအခါ ႐ုိေသထိုက္သူအား မ႐ုိမေသ လုပ္ခဲ့မိသည္ မ်ားကိုေကာဟု ျပန္ေတြးဖို႔ျဖစ္လာၿပီ။ ၂ဝ၁၆ ခု၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၆ ရက္ေန႔က ကြယ္လြန္သြားသူ ေမာင္လင္းယုန္ (ရွမ္းျပည္) အေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့သည္မ်ားအတြက္ ငရဲက်ပါလွ်င္၊ ငါတေယာက္တည္းမဟုတ္ ေဝလာ (ကိုလွေဝ)၊ ညြန္႔ၾကဴး (ေမာင္ေမာင္ ညြန္႔)ႏွင့္ ေက်ာ္သာထြန္း တို႔လည္းပါၾကမည္သာမက သူတို႔သံုးေယာက္က ပိုကဲဟူ၍ အားတင္းလိုက္သည္။
ဆံုၾကသည့္ေနရာက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ တကသ အေဆာက္အဦ၊ အခ်ိန္က ၁၉၅၄ ခုႏွင့္ ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္အတန္ၾကာအထိပါ။ ဒီႏွစ္မွေရာက္လာလို႔ ထီးတန္းေကာလိပ္မွာ တက္ေနရသူ ကိုျမင့္ဦးအား ကြၽန္ေတာ္တို႔က ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားမို႔ မေလးစားမိ သူ႕အသက္ကိုလည္းမသိ။
အမွန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္ေစာၿပီး ၁၉၅ဝ ခုကတည္းက တကၠသိုလ္ဝင္စာေမးပြဲေအာင္၊ STCT ဆရာျဖစ္သင္ ေကာလိပ္ တက္ ရွမ္းျပည္ျပန္ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ခဲ့သူပါ။ သူက လူ႐ုိးလူေအး ကဗ်ာဆရာ ေမာင္လင္းယုန္ (ရွမ္းျပည္) ဟုေက်ာ္ၾကား လာမည့္သူမို႔ စကားဝိုင္းတြင္ ေတြးေနေငးေနလို႔ ပ်က္လံုးကို လြတ္သြားစၿမဲ။ “ဘာေတြေျပာေနၾကတာလဲ” ဟု လန္႔ႏိုးကာေမး လာသူအား ျပန္၍ရွင္းျပရသည္က ပိုၿပီးရယ္ၾကာရ၏။
(၂)
ကိုျမင့္ဦးသည္ တာဝန္သာယူ ေနရာမခံုမင္သူမို႔ တကသမွာထက္ တပ္ဦးမွာ၊ အိုးေဝမွာထက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ကေလာင္ အသင္းမွာ ပိုေပ်ာ္ပံုရသည္။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ လင္းယုန္သတင္းစာကိုမဖတ္ ျပည္သူ႕ဂ်ာနယ္မွာသာ ကဗ်ာရွာသူအား လဒႀကီးဟု ေခၚမိၾကသည္အထိ ေရာက္ကုန္ၾကၿပီ။ သူေက်ာင္းဆရာဘဝ ကေလးဆိုးမ်ားႏွင့္ ဆံုမဆံုမသိ၊ ခုေတာ့သူ႕ခမ်ာ လူႀကီးဆိုးမ်ားႏွင့္ ႀကံဳေနရၿပီ။
သိပ္လြန္ကဲလာရာ လူဆိုးသံုးေယာက္ (ကြၽန္ေတာ္မပါ) ရွိေနရင္ တကသကုိမလာေတာ့ဟု ေျပာလည္း ေနာက္ၾကစၾကဆဲ။ တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တေယာက္ တကသသို႔မလာပဲ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေနႏိုင္ပါမည္နည္း။ ၿပီး ေတာ့သူကိုယ္တိုင္ကလည္း လူဆိုးေတြႏွင့္ကင္းကြာစြာ ေနခ်င္ပံုမရသည္ကို အားလံုးအသိ။ လူခ်စ္လူခင္မ်ားသူႀကီး၏ ျပန္ လည္ထိုးႏွက္ခ်က္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရမို႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါဘိ။
တမနက္ လူစည္ကားခ်ိန္ပါ။ တကသ အေစာင့္ ဘႀကီးကံသိန္း ညကအိပ္ထားေသာ ေခါက္ခုတင္ေပၚ လူဆိုးသံုးေယာက္ ( ေဝလာ၊ ညြန္႔ၾကဴး၊ ေက်ာ္သာထြန္း) ထိုင္စကားေျပာေနစဥ္၊ တကသအတြင္းရွိ အိမ္သာဘက္က ကိုျမင့္ဦးထြက္လာၿပီး ေခါင္းညႊတ္လိုက္၍ မတ္တတ္ရပ္ကာ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ဘာပါလိမ့္၊ ထူးထူးဆန္းဆန္းမို႔ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾက၏။
“ဟိုက္၊ အိမ္သာတက္ခဲ့ၿပီး လက္မေဆးခဲ့မိဘူး” ဟူေသာအသံႏွင့္အတူ လူဆိုးသံုးေယာက္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕ရမလို လက္ကိုနမ္း ၾကည့္ရမလို ျဖစ္ကုန္ပံုကို ရယ္ေမာၾကသူမ်ားက “လဒမဟုတ္ဘူးကြ၊ လင္းယုန္ေဟ့ လင္းယုန္ထိုးႏွက္လိုက္ၿပီ” ဟုၾသဘာ ေပးၾက၏။ ေပ်ာ္လိုက္ၾကပါဘိ။ ႏွစ္မ်ားႏွင့္အတူ အေျပာင္းအလဲ မ်ားလည္းလိုက္ပါလာေလၿပီ။
(၃)
၁၉၅၇ ခု၊ စာေတာ္ေသာ ေက်ာ္သာထြန္း ပညာသင္ဆုရ၍ အေနာက္ဂ်ာမနီသို႔ ထြက္သြား၏။ ၁၉၅၈ ခု၊ ညြန္႔ၾကဴး ဆိုဗီ ယက္ယူနီယံသို႔သြားရ၏။ ၁၉၅၉ ခု၊ ကြၽန္ေတာ္ျမန္မာ့အသံတြင္ အလုပ္ရ၏။ ၁၉၆ဝ ခု၊ ကိုျမင့္ဦး BA ေအာင္၏။ ၁၉၆၁ ခု၊ ေဝလာ ဦးဆံုးမိန္းမရ၊ တကၠသိုလ္ဆရာမို႔ သူလည္းဘြဲ႕ရမွျဖစ္ေတာ့မည္။
နာမည္ႀကီးကဗ်ာဆရာ ေမာင္လင္းယုန္ (ရွမ္းျပည္) ၏ ႏွလံုးသားတြင္လည္း ႏုပ်ိဳသူေလးတဦး ပံုရိပ္ထင္လာ၏။ ဆိုဗီယက္ ဘာသာျပန္ဌာန၌ အရာရွိျဖစ္ေနသူႀကီး၊ ၿပီးေတာ့စိတ္ေကာင္း ႐ုိးသားသူႀကီးမို႔ အခက္အခဲမရွိ၊ အခ်စ္ကဗ်ာေတြ ပို၍ပို၍ထြက္လာ၏။သို႔ေသာ္ေနာက္မက်ခ်င္။
၁၉၆၂ ခု၊ေဖေဖာ္ဝါရီလ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္နယ္ေျမတြင္ ကံ့ေကာ္ရနံ႔ႏွင့္ ဥၾသသံသာတို႔၏ ကာရံထက္ စာေမးပြဲေျဖၿပီးသြား သူေလး ေျမာက္ဘက္စြန္း ေဒသဆီမျပန္ေရး ဘယ္လိုလုပ္ရမည္ကို ကဗ်ာဆရာမသိ။ တိုင္ပင္ဖို႔လူရွာရာ လူဆိုးေဝလာ ကိုေတြ႕၊ အင္းသူ႕ခမ်ာကလည္း ၾကင္ယာသာစံု ပညာမစံုေသးသမို႔ ဇနီး၏မ်က္စိေအာက္ BA စာေမးပြဲေျဖေရး စာက်က္ ေနရရွာ၏။
သို႔ေသာ္လည္း သည္လိုကိစၥဘယ္ေနလိမ့္မတုန္း။ ေဝလာလည္း အသာလွ်ိဳထြက္ကာ ရဲေဘာ္လွၿမိဳင္ကိုေခၚ သတို႔သမီးႏွင့္ အတူ သံုးဘီးကားႏွင့္ အင္းစိန္တရားရံုးဘက္ အေျပးႏွင္ၾက၏။ တရားသူႀကီးေရွ႕ေမွာက္ သက္ေသခံလက္မွတ္ေရးထိုးၾကရာ ဇနီးကိုယ္စီႏွင့္ ျဖစ္လာၾကၿပီ။
(၄)
မၾကာလိုက္ပါ၊ ၁၉၆၂ ခု၊ မတ္လ (၂ )ရက္ေန႔၌ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္၏။ ေမလ (၉) ရက္ေန႔၌ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ ဥပေဒကို ႐ုပ္သိမ္းလိုက္၏။ က်ယ္ျပန္႔ေသာေကာင္စီိကုိ အစားထိုးလိုက္ျခင္းသည္ တကသ အဖို႔နိမိတ္ဆိုး။ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား တကသ ေရွ႕၌ ပစ္သတ္ခံၾကရ၏။
ဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔မနက္ အသံႀကီးျမည္ဟီး၍ အေျပးသြားၾကည့္ရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကြန္းခိုရာ သမိုင္းဝင္ တကသ အ ေဆာက္အအံုႀကီးကား အုတ္က်ိဳးအုတ္ပဲ့ ပံုႀကီးျဖစ္ေနေလၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြ တကသမရွိေတာ့၍ ယခင္ကကဲ့သို႔ မွန္မွန္မဆံုႏိုင္ၾကေတာ့။ သို႔ေသာ္ ရသေလာက္ ေက်ာင္းသားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စာေပ စသည္တို႔ကို တိုးတိုးေျပာဆိုၾက၊ စိတ္ထဲ ကသာ ျငင္းခံုၾကႏွင့္ မေသေသးပဲ အရွင္လပ္လပ္ ဘဝေျပာင္းကုန္ၾကၿပီေလာ။
၁၉၆၃ ခု၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားပ်က္သြားၿပီးေနာက္ ေဝလာ အဖမ္းခံရး၏။ ၁၉၆၅ ခု၊ ဒီဇင္ဘာတြင္ ကြၽန္ေတာ္ဆိုဗီယက္ယူနီယံသို႔သြားရ၏။ ၁၉၆၈ ခု၊ ဇူလိုင္လ ျပန္ေရာက္လာ၊ မေမ့ႏိုင္ေသာ ျဖစ္ရပ္ကား ႏိုဝင္ဘာလ၌ ျမန္မာျပည္ သို႔ အလည္ေရာက္ေနသူ ဆုိဗီယက္ ကဗ်ာဆရာႀကီး ယက္ဗ္တူရွင္ကို (Yevtushenko ) ရြတ္ေသာကဗ်ာကို ေမာင္လင္းယုန္ (ရွမ္းျပည္)က ဘာသာျပန္ျပျခင္းပါ။
(၅)
သူႏွင့္အတူလုပ္ဖူးသူ လူသာေက်ာ္၏ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဒီဇင္ဘာလ အႏုပညာပံုရိပ္မဂၢဇင္းမွ ပံုရိပ္ျပန္ထင္ ျမင္ခြင့္ရလာ၏။ ၈-၈-၈၈ ကာလလွ်ပ္တျပက္ေရာင္နီ သန္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ၁၉၉၁ ခု၊ ေဝလာ အင္းစိန္ေထာင္ထဲ ဒုတိယအႀကိမ္ဝင္ရ၏။ ေတာ တြင္းျပန္ေက်ာင္သားေလးကို စာသင္ေပ၍ ေထာင္ထဲေရာက္ေနႏွင့္သူ ကိုျမင့္ဦးႏွင့္ဆံုၾက၏။ တကသ မဟုတ္၍ မ်က္လံုးခ်င္းပင္ ဆံုခြင့္မရ။
၁၉၉၂ ခု၊ အာဟာရခ်ိဳ႕တဲ့ (ငတ္ျပတ္သည္ကို ယဥ္ေက်းစြာသံုးျခင္း) ၍ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘန္ေကာက္ေရာက္၊ သတင္း ေထာက္လုပ္ေနစဥ္ ေထာင္ထဲ တတိယအႀကိမ္ သြားႏိုင္စြမ္းမဲ့ ေဝလာလြတ္ေျမာက္လာ၏။ ေနာက္ေတာ့သူ႕ဇနီးရွိရာ အေမရိကန္သို႔ ခရီးဆက္သည္။
၃ ႏွစ္အၾကာ တရားဝင္ သို႔ေသာ္ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ရန္ကုန္ခဏျပန္ခိုက္ လမ္းေဘး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၌ ကိုျမင့္ဦးတို႔ညီအကိုႏွင့္ဆံု၏။
သတင္းသမား ကိုေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ဝင္းႏွင့္ ေျခဟန္လက္ဟန္ႏွင့္ ေျပာေနၾကသည္ကို ေတြးေနေငးေနသူႀကီးက “ဘာေတြ ေျပာေနၾကတာလဲ” ဟုေမး၏။ ေနာက္ဆံုးၾကားခဲ့ရေသာ သူ႕အသံ ေနာက္ဆံုးျမင္ခဲ့ရေသာ သူ႕မ်က္ႏွာ။
(၆)
၁၉၃၃ ခု၊ ေဖေဖၚဝါရီလတြင္ေမြး— ၁၉၆၂ ခု၊ေဖေဖၚဝါရီလတြင္ မိန္းမရ–၊ ၂ဝ၁၆ ခု၊ေဖေဖၚဝါရီလတြင္ ေခါင္းခ်သြားေသာ ကိုျမင့္ဦးသည္ အင္းစိန္တရားရံုးတြင္ လက္ထပ္၊ အင္းစိန္မွာေန အင္းစိန္မွာမေသမီ အင္းစိန္ေထာင္ထဲ ေရာက္လိုက္ေသး၏
ကိုျမင့္ဦးႀကီးႏွင့္ ေဖေဖၚဝါရီလ၊ ကိုျမင့္ဦးႀကီးႏွင့္ အင္းစိန္ေဒသ ဘယ္လိုေတြး ဘယ္လိုေရးရပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူဆိုးေတြကို ခ်စ္ေသာ အႏြံအတာခံေသာ အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ေညာင္းေညာင္း၊ အေျခအေနေတြ ဘယ္ေလာက္ေျပာင္းေျပာင္း သူ႕ယံုၾကည္ခ်က္ကို ဆုပ္ကိုင္သြားသူႀကီးမို႔ ေတာင္ပံခတ္ဆဲ ပ်ံသန္းၿမဲ ေမာင္လင္းယုန္ (ရွမ္းျပည္) ဟူ၍ တင္းစားသင့္သည္ဟု ေတြးမိေၾကာင္းပါ။
၂ဝ၁၈ ခု၊ ေဖေဖၚဝါရီလ (၂၆) ရက္ေန႔။
ဓာတ္ပုံ – စုိးဝင္းၿငိမ္း
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
