(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၅၊ ၂၀၁၇
(၁)
အသက္ (၄၈) ႏွစ္အေရာက္မွာ ျပန္လွည့္ၾကည့္မိတယ္။ ကုိယ့္ေဘးမွာ ငယ္ငယ္ကေပါင္းခဲ့သင္းခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ား မရွိေတာ့ဘူး။
မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာက ေရျခားေျမျခားေတြ တေနရာရာကုိ သြားကုန္ၾကလုိ႔မရွိေတာ့ တာမ်ဳိးဟုတ္ဘူး။ ဘဝကူးကုန္ၾကတာ။ ေသကုန္ၾကတာ။ အသက္ (၃၅) (၄၀) ပတ္လည္ေလာက္ေတြမွာ ဆုံးကုန္ၾကတာ။ ရဲေက်ာ္၊ ခ်စ္ညီ၊ သက္ႏုိင္၊ ထြက္ႀကီး၊ ေရႊလုံး။ ငေမာ၊ ထိန္လင္း…။
ဒီေကာင္ေတြ ေရွ ့ဆင့္ေနာက္ဆင့္ေတြ ထြက္သြားၾကတာ။ ေစာေစာစီးစီးပဲ။ ဘာလုိ႔ ေစာေစာစီးစီးေသၾကသလဲဆုိေတာ့ သူတုိ႔မေသခင္ေျပာတဲ့စကားလုိ ေျပာရရင္ မအုိေဆးေသာက္လုိ႔ ေသၾကတာ။ မအုိေဆးဆုိတာက အရက္ေလ။
အရက္ေသာက္ေတာ့ ဘယ္အုိမွာလဲ။ မ အုိခင္ ေသကုန္ၾကတာကုိး။ အုိေသာဆင္းရဲ ဇရာပိ ဒုကၡာကုိ သူတုိ႔မခံစားလုိက္ရဘူေပါ့။
အုိေသာဆင္းရဲကုိေက်ာ္ျပီး ေသေသာဆင္းရဲဆီ ေရာက္ကုန္ၾကတာ။ အျမန္လမ္းေပါ့။ ျမန္ဆုိသူတုိ႔ေသာက္တဲ့ အရက္ေတြကုိ လည္း ၾကည့္ဦး။ ေကာင္းမွ မေကာင္းတာ။ သန္႔မွ မသန္႔တာ။ အရက္ခ်က္တာကုိေတာင္ တင္လဲရည္ထဲ ပုလဲေျမၾသဇာေတြ ထည့္ျပီး ကေစာ္ေဖာက္ျပီးခ်က္ၾကတာ။ ျမန္ျမန္အရက္ျဖစ္ေအာင္တဲ့။ ျမန္ျမန္လည္း အရက္ တကယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္ျမန္ လည္း ေဖာေယာင္ျပီး အျမန္လမ္းအတုိင္းလည္း ႂကြျမန္းၾကပါတယ္။
အဲ့ဒီလုိ လုပ္လုိ႔ရတဲ့ျဖစ္လာတဲ့အရက္ဆီကုိမွ ေရေအးနဲ႔စပ္ျပီး ဘုံဆုိင္ေလးေတြက ေရာင္းၾကတာ။ တကယ္တမ္းက ေရ က်က္ေအးနဲ႔အရက္ဆီကုိေရာျပီး စဥ့္အုိးႀကီးေတြနဲ႔ အေငြ႔ေသေအာင္ ႏွပ္ထားရတာ။ ဒါေပမဲ့ ဘုံဆုိင္ေလးေတြဆုိတာက ဘယ္မွာလာျပီး ေရက်က္ေအးနဲ႔ေရာေနမွာလဲ။ ထင္းဖုိး၊ မီးေသြးဖုိး အကုန္မခံႏုိင္ပါဘူး။
အရက္ခုိးေသေအာင္ႏွပ္တယ္ဆုိတာက လြယ္သလား။ လြယ္တယ္ဆုိရင္ေတာင္ သက္သာသလား။ အုိးထဲမွာထည့္ျပီး ပိတ္ ပါးေလးနဲ႔ဖုံးထားရတာ။ ဒီၾကားထဲမွာ တရက္ကုိ သုံးေလးခါေလာက္ ဖြင့္ဖြင့္ေမႊေပးရတာ။
ဘယ္သူက ေသာက္သုံးသူေတြအတြက္ အပင္ပန္းခံျပီး ေစတနာထား လုပ္ေနၾကမွာလဲ။ စားသုံးသူဝါဒေအာက္ မွာ စားသုံး သူေတြဟာ ခါးေကာ့ေအာင္ခံၾကေလ။ ေရာင္းခ်သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ဆူလြယ္နပ္လြယ္ေအာင္ ခုေရာ၊ ခုစပ္၊ ခု ေရာင္းလုပ္ၾကမွာပဲမဟုတ္လား။ အကုန္မဟုတ္ဘူးဆုိရင္ေတာင္ အဲ့ဒီလုိဆုိင္မ်ိဳးကမ်ား ပါတယ္။ ဘယ္ဆုိင္မွာမွ မေသာက္ ဘဲနဲ႔ သူ႔ဆုိင္မွာပဲေသာက္။ သုံးႏွစ္အတြင္း ေဖာရင္ ေဆးကုေပးမယ္လုိ႔ ေၾကညာျပီးေရာင္းတဲ့ဆုိင္တဆုိင္ေတာ့ ေတြ႔ဖူးပါ တယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ရပ္ကြက္ထဲကဆုိင္ဆုိ နာရီ၀က္ပဲေစာင့္ဆုိျပီး အရက္ဆီထည့္ထားတဲ့ စဥ့္အုိးထဲ ေရထမ္းေရာင္းတဲ့သူဆီက ေရတထမ္းဝယ္ထည့္။ စပါကလင္ တလုံးေဖာက္ ထည့္။ ပလပ္စတစ္ခြက္ေလးနဲ႔ ထက္ေအာက္ႏွံ႔ေအာင္ေမႊလုိက္တာ ရျပီ။ ေရာင္းေတာ့တဲ့။ အရက္မ်ား၊ နာရီဝက္ပဲေစာင့္တဲ့။ အရက္ဆီ (၁)၊ ေရ (၃) အခ်ိဳးနဲ႔ အရက္ ေရာစပ္ ေရာင္းၾကတာ။ ဒီလုိ မမွန္မကန္၊ အနံ႔ဆုိးဆုိးအရက္ျပင္းျပင္းကုိပဲ ခ်ဳိ႕ခ်ဳိ႕တဲ့တဲ့ အျမည္းနဲ႔တြဲေသာက္ေနၾကတာ။
ဆီးထုပ္ေလးတထုပ္ေဘးခ်ျပီး အျမည္းလုပ္ေနၾကတာေတာင္ ေတြ႔ေသး။ သရက္သီးစိတ္ေလးေတြနဲ႔တြဲျပီး လည္းေသာက္ၾက တယ္။ ဘာမွမပါဘဲ ကုလားေမာ့ ေမာ့ေသာက္တာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိတယ္။ ဒီလုိ အာဟာရကင္းမဲ့ေနတဲ့အရက္၀ုိင္းေတြဖြဲ႔လို႔ အိမ္ျပန္ၾကေတာ့ အိမ္မွာေကာ ညထမင္း ေန႔ထမင္းမွန္ရဲ့လားဆုိေတာ့ ေဒါင္ခ်ာစုိင္းေနတဲ့ေခါင္းေတြက ေန႔ထမင္းမွန္း ည ထမင္းမွန္းေတာင္ မသိၾကေတာ့ပါဘူး။
ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ၊ မ်က္လုံးရဲရဲေလးေတြနဲ႔ သူတုိ႔ကုိသူတုိ႔အာဟာရကင္းမဲ့ ေနတယ္ဆုိတာကုိ ေမ့လုိ႔၊ အုိလုိ႔အုိမွန္း ေတာင္ မသိလုိက္ၾကပါဘူး။ မအုိခင္ အေသက ဦးသြားတာကုိး။ ဦးမယ္ဆုိလည္း ဦးခ်င္စရာပါပဲ။ မုိးမလင္းေသး ဘူး၊ ေခြးမွ ေခ်းစား မထြက္ေသးဘူး။ အရက္ဆုိင္ေရွ ့မွာ ဆုိင္မဖြင့္ေသးလုိ႔ထုိင္ေစာင့္ေနၾကတာတဲ့။
ဆုိင္လည္းဖြင့္ေရာ ေဟးလုိ႔ေတာင္ေအာ္ျပီး ဆုိင္ထဲကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေျပးဝင္ သြားၾကတာ။
ဒါကုိ ဘယ္လုိေျပာရမယ္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ ေသမင္းဆီတန္းစီတယ္လုိ႔ေကာ ထင္မိရဲ့လား။ သူတုိ႔ကေတာ့ ဒါကုိ မမႈသလုိေနၾကတယ္။ ေသမွာကုိ မေၾကာက္ေတာ့ လုိ႔လား။ အဲ့ဒီလုိေတာ့ ဟုတ္မယ္မထင္ပါဘူး။ ခ်စ္ညီဆုိ ေသခါနီး ေၾကာက္ေခ်း ႏွစ္ခါပန္းတယ္ဆုိတယ္။ ေဇာေခြၽးေတြမ်ား သီးလုိ႔တဲ့။ သူတို႔ေၾကာက္ၾကတာက အရက္မေသာက္ရမွာကုိ ေၾကာက္ၾကတာပါ။
(၂)
ဒါေၾကာင့္လည္း ေသရက္ေရာက္တဲ့အထိ ေသာက္လက္စကုိ ျဖတ္မွမျဖတ္ၾကတာ။ အရက္ကုိ ေတာ္ေတာ္ စြဲျငိသြားၾကတာ။ အရက္ကေကာ အဲ့ဒီ့ေလာက္ စြဲလမ္းစရာ ေကာင္းလုိ႔လား။ က်ေနာ္လည္း ေသာက္ဖူးပါတယ္။ အဲ့ဒီ့ ေလာက္ႀကီးမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ထင္တာပဲ။ သူတုိ႔နဲ႔အတူေသာက္ခဲ့တာ ဒီေကာင္ေတြလည္းအသိပါ။ ရဲေက်ာ္ဆုိ သူမေသခင္တလေလာက္က မင္းကေတာ့ အရက္အတူတူေသာက္ခဲ့ျပီး အရက္သမားမျဖစ္ဘူးေနာ္လို႔ေတာင္ ေျပာသြားေသးတာ။
အဲ့ဒါ ၾကံရည္ဆုိင္မွာ။ သူမေသခင္ ၾကံရည္တုိက္ဆုိလုိ႔လုိက္တုိက္တာ။ အဲ့ဒီ့မွာ ဒီေကာင္ လြမ္းလြမ္းေျမ့ေျမ႕နဲ႔ ေျပာသြားတာ။ က်ေနာ္ကေတာင္ ဒါဆုိ ျဖတ္ေပါ့ကြ။ မေသာက္ေတာ့နဲ႔ေပါ့လုိ႔ဆီသည္မလက္သုတ္ဝတ္စကားကုိ ေျပာမိေသးတယ္။မင္းလည္း ဗုဒၶဘာသာပဲေလ။ ဗုဒၶအဆုံးအမနဲ႔အညီ ေနၾကည့္ေပါ့။
ဗုဒၶရွင္ကေတာ့ အရက္ကုိ ေတာ္ေတာ္ဆန္ ့က်င္ထားတာပဲ။ လူအမ်ားသိတဲ့ ငါးပါးသီလမွာလည္း သူရာေမယိရ မစၦ လုိ႔ေျပာထားတာ ရွိတာပဲ။ မဂၤလသုတ္မွာလည္း မဇၨဆုိတဲ့ မူးယစ္ေမ့ေလ်ာ့ေစတဲ့ ယစ္မ်ဳိးေတြကုိေရွာင္တာဟာ မဂၤလလုိ ့ ေဟာထားတာ ရွိတယ္။ မဂၤလဆုိတာ ၾကီးပြားေၾကာင္းတရား။ မင္း မၾကီးပြားရတာဟာ အရက္ေၾကာင့္ အမ်ားႀကီးပါတယ္။ ဒါကုိ ပုိျပီးေတာ့ လုံေအာင္ သိဂၤါေလာဝါဒသုတ္မွာပါတဲ့ အရက္ေသာက္ျခင္းရဲ့ အျပစ္ေျခာက္မ်ိဳးနဲ႔ပါ တြဲေျပာျဖစ္တယ္။
အဂၤုတၳိဳရ္မွာဆုိရင္ အရက္ေရာင္းတာကုိေတာင္ မေရာင္းဖုိ႔တားျမစ္ထားတာ။ ခ်စ္ဦးဆုိရင္ၾကည့္ ..ဗုဒၶဘာသာဝင္ေျပာျပီး အရက္ပါေရာင္းေနတာ။ ဒီေကာင္က ေရာင္းလည္းေရာင္းလည္းေရာင္း၊ ေသာက္လည္းေသာက္ဆုိေတာ့ ႏွစ္ျပစ္။ မင္းက ေတာ့ သူ႔ေလာက္ မဆုိးေသးပါဘူးကြာလုိ႔ ၾကံဖန္ေျဖသိမ့္ေပး၊ ေခ်ာ့ေမာ့ျပီး အရက္ျဖတ္ခုိင္းခဲ့ရေသးတယ္။ အရက္အ ေကာင္းလည္း ဒီေကာင္ေတြက ဝယ္ေသာက္နုိင္မွာမွ မဟုတ္ေတာ့ ေကာင္းတာပဲ ေသာက္ေပါ့ကြာလုိ႔ ဘယ္ေျပာထြက္မွာတုန္း။
ဒါကုိ ရဲေက်ာ္က တုိ႔ကေသေတာ့မွာပါကြာတဲ့။ ျဖတ္လည္း အရက္ျပတ္တာပဲ ရွိမယ္။ ေသတာကေတာ့ ေသေတာ့မွာပါပဲ တဲ့။ အထဲမွာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ သူ႔ ရင္ ဘတ္ႀကီးတခုလုံးကုိ ပြတ္ျပတယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာဗ်ာ။ ျပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္။ အရက္ေသာက္ျဖစ္တာ က်ေနာ့္ေၾကာင့္တဲ့။ က်ေနာ္က ဒုစရုိက္ဆယ္ပါးထဲမွာ အရက္ေသာက္တာမပါဘူး။ အရက္ေသာက္ တာဟာ ဒုစရုိက္မျဖစ္ဘူး။ ျဖစ္လည္း လူေသရင္ လူပဲ ျပန္ျဖစ္ၾကမွာဆုိလုိ႔ စမ္းေသာက္ၾကတာက စြဲသြားတာ။
အဲ့ဒီ့ေတာ့ ဘာစုိးရိမ္စရာရွိလဲ။ လူေသရင္ လူျပန္ေမြးမွာပဲတဲ့။ ရဲေက်ာ္ေသရင္ ရဲေက်ာ္ပဲ ျပန္လာမွာေလတဲ့။ အသက္ေတာင္ ငယ္သြားဦးမယ္တဲ့။ အဲ့ဒီ့က်ေတာ့ မင္းက အဘိုးႀကီးျဖစ္ရင္ ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္ ေသေနျပီတဲ့။ က်ေနာ့္ ကုိ။
ဒီေကာင္ေတြ သိသိရက္နဲ႔ေသာက္ေနၾကတာ။ အရက္ကုိ ေအာက္စီးကေန ငုံ႔ခံေနၾက တာ။ အရက္ရဲ့ေက်းကၽြန္ဆုိတာမွန္တယ္။ ဒီေကာင္ေတြ စနစ္ကုိေတာ္လွန္ဖုိ႔ ေနေန သာသာ အရက္ကုိေတာင္ မေတာ္လွန္ဝံ့ေတာ့ဘူး။
အေသခံေသာက္သြားၾကတာ။ ဒါကုိ ရင္နာလြန္းလုိ႔ပါ။ ငါတုိ႔ဟာ ေက်းကၽြန္ေတြ မဟုတ္ဘူး။ လြတ္လပ္သူေတြတဲ့။ တကယ္ ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ မလြတ္လပ္ေတာ့ဘူး။ ဒီေကာင္ေတြ အရက္ရဲ့ေက်းကၽြန္ ျဖစ္ေနျပီ။ ဒါကုိ မခ်ိလြန္းလုိ႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီေကာင္ေတြအေၾကာင္းကုိ မေတြးျဖစ္ဘူး။ ေတြးလည္း မေတြးခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္တခုနဲ႔ လာၾကံဳေနရလုိ႔ ေတြးျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေရးျဖစ္သြား တယ္။
(၃)
ဟုိဘက္ရက္တုန္းက စာသင္ခန္းထဲမွာ ၁၅ ႏွစ္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ မရွိတရွိေတြကုိ အရက္ေသာက္ဖူးလား ေမးၾကည့္ေတာ့ ေသာက္ဖူးတယ္လုိ႔ေျဖၾကတယ္။ အေယာက္ ၃၀ ေလာက္မွာ မေသာက္ဖူးတာ ငါးေယာက္ပဲ ရွိတယ္။ အဲ့ဒီ့မွာ ယဥ္ေက်းမႈ အေရြ႕ႀကီးကုိ က်ေနာ္ ေခါင္းနားပန္းႀကီးသြားတယ္။ အရက္ယဥ္ေက်းမႈဟာ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ မင္းမူ ေနျပီလား။
ဒါဆုိ အဲ့ဒီ့ဟုိဘက္ရက္က အျဖစ္အပ်က္ကုိ ခုေလးတင္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ယွဥ္စားၾကည့္ရမွာပဲ။ ဒီေန႔စာက်က္ဝိုင္း မရွိေပမယ့္ စကားေျပာေကာင္းေနလုိ႔ ည ဆယ့္တစ္နာရီခြဲေလာက္မွပဲ က်ေနာ္ အိမ္ျပန္လာျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ ့ရပ္ကြက္က ေတာင္ကုန္းေလး။ ေတာင္ကုန္းအတက္နားမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း တေက်ာင္းရွိတယ္။ ကုန္းအလယ္ေလာက္မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရဲ့ အုတ္ေလွကားတခု။
အဲ့ဒီ့ေလွကားေပၚမွာ အက်ႌျဖဴႏြမ္းႏြမ္းနဲ႔ငေမာ။ ရပ္ေနတာ က်ေနာ္ျမင္ေနရတယ္။ ဒီေကာင္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေနတဲ့ ေကာင္။ ကုိရင္ဘဝနဲ႔ အၾကာႀကီးေနျပီးမွ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ လူထြက္တယ္။ လူထြက္ေတာ့လည္း သူ႔အိမ္သူ မျပန္ေတာ့ ဘူး။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာပဲေနတယ္။ ဆယ္တန္း ျမန္မာစာသင္ျပီး က်ဴရွင္ဆရာေတာင္ လုပ္လုိက္ေသးတယ္။
က်ေနာ္ျဖတ္သြားေတာ့ ဒီေကာင္ကရယ္ျပျပီး ႏႈတ္ဆက္တယ္။ က်ေနာ္လည္း ျပန္ရယ္ျပျပီး ဆက္ေမာင္းလာလုိက္တာ ေတာင္ကုန္းထိပ္ က်ေနာ့္အိမ္ဘက္ ေကြ႔ခါနီးေတာ့မွ ငေမာေသတာၾကာျပီပဲဆုိတာ သတိရလုိက္တယ္။
ၾကက္သီးေတြေတာင္ထသြားတယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ပုန္းခုိေနတဲ့ စြမ္းအင္တခုကုိ ျပန္ျမင္မိတာလားေတာ့မသိဘူး။ ဒီေကာင္နဲ႔က်ေနာ္က ဒီေလွကားထစ္မွာ မေသခင္ ဒီလုိပဲ ႏႈတ္ဆက္ေနၾက။
က်ေနာ့္ဆီကေန အရက္ဖုိးကုိ ဒီေလွကားထစ္ေပၚကေန ထုိင္ထုိင္ေစာင့္ျပီး ေတာင္းေန ၾကဆုိေတာ့ အဲ့ဒီ့စြမ္းအင္ကုိ က်ေနာ္ ျပန္ျမင္မိေနတာလား။ ရူပေဗဒမွာ အတည္ စြမ္းအင္နဲ႔ အေရြ႕စြမ္းအင္ဆုိတာ မီးက်ဳိးေမာင္းပ်က္ေလာက္ပဲ သင္ယူဖူးတာ ဆုိေတာ့၊ သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာဘူး။ အဲ့ဒီ့ထဲက အတည္စြမ္းအင္လား။ အေရြ႕စြမ္းအင္လားဆုိတာ။
ဒါမွမဟုတ္ ဒီေကာင္ေတြ မကြၽတ္မလြတ္တာမ်ားလားလည္း မသိဘူး။ ဒီအရက္သမားဝိညာဥ္ေကာင္ေတြ ခုေခတ္လူငယ္ေတြ ကုိ ပူး၀င္ေနၾကတာမ်ားလား။
ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္က ဖုိးေမာင္လာျပီကဗ်ာမွာ ဖုိးေမာင္ရဲ႕ရပ္ရြာခ်စ္စိတ္ေတြ ကိန္းေအာင္ေနေသးတာကုိ …
ရြာလုံးစိတ္တြင္၊ ဖုိးေမာင္ဝင္၍၊
ပဲ့တင္ထပ္ကာ၊ ဟည္းလ်က္ပါတည့္ လုိ႔ဖြဲ ့ျပခဲ့တာ။
ေကာင္းပါ့။ ဖုိးေမာင္ရဲ့ဝိညာဥ္၊ ဖုိးေမာင္ရဲ့ေဒသခ်စ္တဲ့ဝိညာဥ္ဟာ ရြာနားရစ္ဝဲေနတာ ေကာင္းပါ့။ ရြာသားေတြဆီ ပူးဝင္ေနတာ ေကာင္းပါ့။ ဒါေပမဲ့ ငေမာင္တုိ႔ဝိညာဥ္၊ အရက္ခ်စ္တဲ့ဝိညာဥ္ေတြ အဲ့ဒီလုိ ရစ္ဝဲခံလုိ႔ သင့္ပါ့မလား။
ဖုိးေမာင္ႀကီးရပ္ရြာခ်စ္သလုိ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြ ရပ္ရြာခ်စ္စိတ္ကုိေမြးၾကပါအစား၊ ငေမာႀကီး အရက္ခ်စ္သလုိ လူငယ္ ေတြ အရက္ခ်စ္ၾကပါဆုိတာမ်ဳိး ျဖစ္ကုန္ျပီလား။
ဒီလုိမွ မဟုတ္ဘဲ လူငယ္ေတြကုိးကြယ္ရာ နတ္စိမ္းေတြမ်ား ျဖစ္ကုန္ေလသလား။ လူငယ္ေရးရာနတ္တပါးက အရက္ေသာက္ ေသျပီး နတ္စိမ္းျဖစ္တဲ့ နတ္ငေမာတဲ့။ နတ္ငေက်ာ္တဲ့။ နတ္ငသက္တဲ့။ နတ္ငခ်စ္တဲ့…
အေမေလး ကုိဒါသရဲ့ က်ေနာ္တုိ႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတာ့ ဒုကၡပါကြဲ႔….။
ေက်ာ္ထင္