ေအာင္ေက်ာ္သြင္ ● ခက္ရာခက္ေၾကာင္း ခဲခဲယဥ္းယဥ္း တိုက္တဲ့ေလ

ေအာင္ေက်ာ္သြင္ ● ခက္ရာခက္ေၾကာင္း ခဲခဲယဥ္းယဥ္း တိုက္တဲ့ေလ

(မုိးမခ) ဇြန္ ၁၆၊ ၂၀၁၇

ေခတ္ႀကီးတခုလံုးရယ္လုိ႔
ေျပာလုိ႔မွ မသင့္ေတာ္ေပါ့…

အခ်စ္ဦးနဲ႔ လြဲဖူးတယ္
ဗိုလ္ပံုလယ္မွာ မရွိခိုးနိုးနဲ႔
အၾကည့္ ခံခဲ့ရဖူးတယ္။

ဒီေကာင္ေလးမွာ အိမ္မက္မရွိပါဘူးကြာ ဆိုၿပီး
သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ့ မိဘေတြက
အျငင္းခံခဲ့ရဖူးတယ္။

မီးေဘး ထင္ေဘးေၾကာင့္ဆိုၿပီး
ျခံစည္း႐ိုးကို သံုးခါတိတိ ဆုတ္ေပးလိုက္ရတာကို
ျမင္ခဲ့ရဖူးတယ္၊
ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္း
ေဆာ့ကစားေနက်
ျခံထဲက ဝါး႐ံုအုပ္ႀကီးေတာင္
ေငါထြက္သြားလုိ႔။

ငံျပာရည္ခ်က္နဲ႔
ေဗာစကိုင္းရြက္ျပဳတ္စားၿပီး
ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရဖူးတယ္၊
တက္ဖူးတဲ့အတန္းမွာ
ေက်ာက္တံက်ိဳးဖူးတယ္။
ေက်ာက္သင္ပုန္းေက်မြသြားတာကို
ထိန္ခ်န္ခဲ့ဖူးတယ္။

အရြယ္ေရာက္လာေတာ့
ဝတ္ခ်င္တယ္ စားခ်င္တယ္
မိဘက နာရီတလံုးစာ
အခ်ိန္မေပးနိုင္ခဲ့
ဒီအေပၚမွာ
ေက်နပ္ေနခဲ့ဖူးတယ္။

ငါ့အရြယ္နဲ႔ ငါ့ကစားစရာဟာ
အိုးပုတ္ ခ်ဳိး႐ုပ္ေလးေတြ
မကေတာ့ဘူးတဲ့
ေျခဖ်ားေထာက္ၾကည့္မိတယ္…

ဒီအေကာင္
ဖေႏွာင့္သံစူးသြားၿပီတဲ့၊
ျပံဳးၾကည့္မိေတာ့ ေခတ္ဟာ
ဓာတ္ေငြ ့ေတြနဲ႔ ျပည့္သိပ္လုိ႔

မိုး တစိုစိုရွိခဲ့
ေႏြမွာ ေျခာက္ခမ္း
ေဆာင္းဟာခ်မ္းျမေပါ့။

နွလံုးအခုန္
ရင္ အစံုမွာ
ေခ်ာင္းဆိုးသလို တဟြတ္ဟြတ္နဲ႔
ငတ္ၿပီး ေငးေမာၾကည့္ေတာ့
သြားလမ္းဟာ
ပိတ္ဆို႔လုိ႔ေနျပန္တယ္။

အလိုဗ်ာ…
ဘယ္တဏွာေၾကာင့္ တက္ႂကြေနပါလိမ့္ မအဝွာ
ကြၽန္ေတာ္၊ ခင္ဗ်ား ပိမိေနခဲ့ေပါ့…။  ။

ေအာင္ေက်ာ္သြင္