ေအာင္ေမာ္ဦး ● ဂ်နီဖာရယ္ က်ေနာ္ရယ္ အတူတူ ရယ္ခဲ့ၾကတယ္
(မုိးမခ) မတ္ ၂၂၊ ၂၀၁၇
“အာဏာရွင္ကလည္း မွားတယ္”
“ေတာ္လွန္ေရးကလည္း မမွန္ဘူး”တဲ့
သူက ေျပာရင္း ရယ္တယ္
က်ေနာ္သိပ္ခ်စ္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြေကြးလို႔ အသံထြက္ေအာင္ ရယ္တယ္
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ပြဲစားေတြရဲ႕စကား ငါ့ လာမေျပာပါနဲ႔
မရဘူး ရယ္ၿမဲရယ္ေနတယ္
က်ေနာ္စြဲမက္တဲ့ ႐ိႈက္ႀကီးဖိုငယ္ေတြ သိမ့္သိမ့္ခါလို႔ အထိန္းအခ်ဳပ္မဲ့ ရယ္တယ္
ဒီလို သူ႔ဆံႏြယ္ေတြ ဖြာရရာလြင့္လာတိုင္း
ခုလိုပဲ ဆြံ႔အေနေလ့ရွိတဲ့က်ေနာ္
ဒီတခါလည္း သူရယ္ေနတာေလးကိုပဲ ေငးလို႔။
သူတို႔ကမၻာက ေလွခါးႀကီးေတြ မတ္မတ္လာသေလာက္
က်ေနာ္တို႔ကမၻာက ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးေတြ နက္နက္လာတယ္တဲ့
ဒီတခါ သူ႔ရယ္သံထဲမွာ ေလွာင္ရယ္သံကေလး ပါလာတယ္
စိတ္လိုုလက္ရ ရယ္ေနပုုံမ်ား ပါးအိုု႔ကေလးမ်ားေတာင္ ရဲလိုု႔
သူ႔စကား ဘယ္ေလာက္တာသြားသလဲ သူမသိဘူး
ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရွိလိုုက္ပံုမ်ား မ်က္ရည္ေလးမ်ားေတာင္ စို႔လို႔
သူ႕စကား သေကာင့္သား ရင္ကြဲမယ္မွန္း သူမသိဘူး
ကဗ်ာဆရာဟာ လူသားဆန္မႈမွာ ခိုလံႈခြင့္ငတ္ေနဆဲ
ေလာကဓံကေတာ့ သူ႔ဘက္မွာ အမွတ္အသာနဲ႔ စေပးေဘာကို ေျမွာက္လို႔။
သူ႔စိတ္ဟာ ေႏြဦးလိုပဲ
ဦးတည္ရာမဲ့ လြင့္ေမ်ာတိုက္ခတ္ အိုက္စပ္စပ္ႏိုင္လွတယ္
ရွင္ ကဗ်ာမေရးေတာ့ဘူးလားတဲ့ ေမးတယ္
ကုိက္ေနတဲ့ျခင္ကို မ႐ိုက္ဘဲေနမိတာ ငါ့အမွားပဲ
ရွင္ ဂစ္တာေရာ မတီးေတာ့ဘူးလားတဲ့ ေမးတယ္
ဒီလိုု စကားမရွိစကားရွာေမးခြန္းေတြ ေျဖေလ့မရွိမွန္းသူသိတယ္
ဒါဆိုု ရွင္နဲ႔က်မ စစ္တုုရင္ ထိုုးၾကမယ္တဲ့
တဆိတ္ ဂ်နီဖာရယ္ ငါ့ နားလည္စမ္းပါ
အေရးတႀကီးလိုု႔ထင္တာေတြ အရင္းအႏွီးႀကီးႀကီးနဲ႔ ရွာခဲ့တဲ့ငါ
အရည္မရအဖတ္မရဆိုုတာေတြ စိတ္လိုုလက္ရ လုုပ္ခဲ့တဲ့နင္
ဆုေၾကးေငြတူေနတဲ့ ပြဲၿပီးရလဒ္ဟာ တိုုက္ဆိုုင္မႈဆိုရင္
အားပါးတရ ရယ္ၾက႐ံုုအျပင္ ငါတို႔ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။
ကဗ်ာဟာ ကမၻာဆန္တယ္ ေမေမ
ညီၫြတ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ
လူသားဆန္မႈနဲ႔ ဖြဲ႔သီတဲ့ အႏုရသ သုခုမပါ
သူလည္း သူ႕အေတြးနဲ႔ ရယ္
က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္အေတြးနဲ႔ ရယ္လို႔ပဲ
အဲဒီ မတ္လ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရက္ေန႔မွာ
ဂ်နီဖာရယ္ က်ေနာ္ရယ္ အတူတူ ရယ္ခဲ့ၾကတယ္ မ်က္ရည္ေတြ စို႔ခဲ့ၾကတဲ့အထိ။
ေအာင္ေမာ္ဦး
မတ္ ၂၁၊ ၂၀၁၇။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ