လွေက်ာ္ေဇာ ● ကြၽန္မဆက္၍ေရးခ်င္ေသာ ေဖေဖ့အေၾကာင္းမ်ား – ေဆာင္းပါးအမွတ္ (၄၂)

 လွေက်ာ္ေဇာ ● ကြၽန္မဆက္၍ေရးခ်င္ေသာ ေဖေဖ့အေၾကာင္းမ်ား – ေဆာင္းပါးအမွတ္ (၄၂)

(မုိးမခ) မတ္ ၁၅၊ ၂ဝ၁၇

● လြမ္းေလသမွ်
၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားအၿပီးမွာ ခရမ္းက ဒီခ်ဳပ္အမတ္ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းအေၾကာင္း စတင္ၾကားသိလာရပါတယ္။သူတို႔ ညီအစ္ကိုေတြရဲ႕ ဒ႑ာရီပံုျပင္ဆန္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြပါ။ ေနာက္ဆက္တိုက္ဆိုသလိုပင္ အဖမ္းခံရပံုမ်ား၊ေထာင္ ထဲမွာပဲက်ဆံုးကြယ္လြန္သြားပံုမ်ားကို မျပတ္ၾကားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းအေၾကာင္းစၾကားရကတည္းက ေဖေဖ က အဲဒါ ေဖေဖနဲ႔ ဦးထြန္းတင္တို႔ကယ္ထုတ္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေလးလားမသိဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ သိပ္မေသ ခ်ာပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ ေဖေဖက သူ႔စာအုပ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ပါလာေသာေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မွာ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္တြင္ ႏွစ္ရက္ခန္႔ေနၿပီးမွ အဆက္အသြယ္ရရာ လူအခ်ိဳ႕လာေရာက္ေခၚယူသြားပါသည္။ ေနာင္တြင္အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ခရမ္းအမတ္ဦးတင္ေမာင္ဝင္းျဖစ္လာသူမွာ ထိုသူပင္ျဖစ္ဟန္ရွိပါသည္။ (ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ၊ ဆိုင္းစုမွသည္ မန္ဟိုင္းဆီသို႔ … (ျဖိဳးေမာက္သာစာေပ)-ႏွာ-၂၅၆) လို႔ ေရးထားတာပါ။

၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ကထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ (ေဒၚ) ခင္လိႈင္ၾကဴရဲ႕”လြမ္းေလသမွ်” စာအုပ္ဖတ္ရေတာ့မွပဲ (ကြၽန္မ တေလာကမွရတာပါ) ေဖေဖတို႔ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္က တကၠသိုလ္ဝင္းထဲကကယ္ထုတ္လာသူဟာ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းပဲျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသြားပါ ေတာ့တယ္။ သူဘယ္လိုလြတ္ေျမာက္လာခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အေသးစိတ္အျဖစ္အပ်က္ကိုေတာ့ သူက ျပန္ေျပာျပထားပံုမရပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကြၽန္မမွတ္မိသေလာက္ ထပ္ေရးလိုက္ပါတယ္။ ေဖေဖက သူ႕စာအုပ္ထဲမွာလည္း ေရးတန္သေလာက္ေတာ့ ေရးထားပါတယ္။ ဒါေတြဟာ သမိုင္းဝင္ျဖစ္ရပ္မ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသခ်ာတိက်စြာ မွတ္တမ္းတင္ထားဖို႔လည္း လိုအပ္ပါ တယ္။ ရက္စြဲမ်ား အနည္းငယ္ကြဲလြဲမႈေတြရွိေနတာကိုလည္း (ေတြ႕ရွိသူမ်ားက) ျပင္ဆင္ျပဳျပင္ေပးသင့္တယ္ ထင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။

အျဖစ္အပ်က္အစကေတာ့ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ (၇) ရက္ေန႔က စတင္ပါတယ္။ ၇-၇-၆၂ တႏွစ္ျပည့္အခမ္းအနားကို ဒိုင္းန မိုက္ ေဖါက္ခြဲၿပီးၿဖိဳခ်ခံလိုက္ရတဲ့ တကၠသိုလ္သမဂြအေဆာက္အဦးေနရာမွာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ေက်ာင္း သားလႈပ္ရွားမႈေတြ ျပန္လည္ႏိုးထလာပါတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားက အဓိပတိလမ္းမတံခါးေပါက္ကိုပိတ္ထားၿပီး ေက်ာင္းဝင္း အတြင္းမွာေတာ့ ၇ ရက္ဇူလိုင္အမွတ္တရ လက္ကမ္းစာေစာင္၊ စာတမ္းမ်ား၊ စစ္အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးပိုစတာမ်ား၊ ေဟာေျပာပြဲ မ်ားနဲ႔ စည္ကားေနပါတယ္။ အဲဒီကာလက ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ကာလပါ။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ (၇) ရက္ေန႔မွာ စစ္အာဏာသိမ္းမႈကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပေနတဲ့ေက်ာင္းသားမ်ားကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ၿပီး ေနာက္ေန႔ (၈-၇-၁၉၆၂) ေန႔မွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦးႀကီးကို ေဖါက္ခြဲဖ်က္ဆီးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ကို အထိမ္း အမွတ္ျပဳၿပီး ယာယီၿငိမ္သက္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈကိုျပန္ေဖၚဖို႔ႀကိဳးစားလာတဲ့ ျဖစ္စဥ္တရပ္ပါ။

ေက်ာင္းသားမ်ားကို ရာခ်ီသတ္ျဖတ္လိုက္လို႔ ျပည္တြင္းမွာေရာ ႏိုင္ငံတကာမွာပါ ပံုရိပ္ဆိုးဝါးသြားတဲ့ အာဏာသိမ္း ေတာ္ လွန္ေရးေကာင္စီဟာ ျပည္သူလူထုႀကီးတရပ္လံုးရဲ႕ သည္းေျခႀကိဳက္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေႂကြးေၾကာ္သံကိုေကာက္ကိုင္ၿပီး ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၁၁) ရက္မွာ ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို ေဆြးေႏြးဖို႔ ကမ္းလွမ္းခ်က္ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။ဒီမွာတင္ ေတာတြင္းအဖြဲ႕အစည္းမ်ား တသုတ္ၿပီးတသုတ္ ရန္ကုန္ကိုေရာက္လာၾကၿပီး ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီနဲ႔ ေဆြးေႏြး ပြဲမ်ားေပၚထြက္လာပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ တျပည္လံုးမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီး ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုအားလံုးနီးပါး ပါဝင္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကလို႔ အေတာ္ညီညြတ္ၿပီး အင္အားလည္းႀကီးလာပါတယ္။ ေတာ္လွန္ ေရးေကာင္စီက ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ေဆြးေႏြးဖို ႔ဖိတ္ေခၚတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုက သူတို႔ရဲ႕စစ္ဘီးလူးပံုရိပ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔သာ ျဖစ္လို႔ တေၾကာင္း၊ ေတာတြင္းအဖြဲ႕အစည္းမ်ားနဲ႔စကားေျပာေနစဥ္အတြင္း ျပည္သူေတြကို တစံုတရာလြတ္လပ္ခြင့္ေပးထား ရလို႔ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးက (စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕အႏၱရာယ္ကိုျမင္လာလို႔) ျပည္သူေတြကိုစည္းရံုးႏိုင္ၿပီး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာင္းဆိုတဲ့လႈပ္ရွားမႈႀကီး ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔လာလို႔တေၾကာင္း၊ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲေတြကို ေယာင္ျပ လ အခ်ိဳ႕သာလုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ (၁၄) ရက္မွာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက တဖက္သတ္ရပ္ဆိုင္းပစ္လိုက္ ပါတယ္။

ဒီေနာက္မွာေတာ့ စစ္တပ္ရဲ႕စစ္ဘီလူး႐ုပ္ ျပန္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ ေတာတြင္းျပန္ဝင္သြားတဲ့သူမ်ား ေနာက္စစ္တပ္က ဒလၾကမ္း လိုက္တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္သလို ၿမိဳ႕ေပၚက တက္ႂကြလႈပ္ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားအမ်ားအျပားကိုလည္း ပိုက္စိပ္ တိုက္ ရွာေဖြဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွာတင္ ၇ ရက္ဇူလိုင္ ၁ ႏွစ္ျပည့္အခမ္းအနားကစၿပီး တကၠသိုလ္ပရဝုဏ္အတြင္း ျပန္လည္ လႈပ္ရွားလာေနတဲ့ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို စတင္ႏွိမ္ႏွင္းဖို႔ လုပ္ေဆာင္လာပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြပိတ္ ထားတဲ့တံခါးႀကီးကို ဖြင့္ေပးဖို႔ ရာဇသံေပးလာပါတယ္။ ေက်ာင္းသားထုဘက္ကလည္း နဲနဲမွေလွ်ာ့မေပးႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုကေတာ့ အကန္႔အသတ္နဲ႔ ေနာက္ဆုတ္သင့္တယ္လို႔ျမင္ၾကေပမယ့္ ေက်ာင္းသားထုကိုနားဝင္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့။ စစ္တပ္ဘက္ကလည္း အၾကမ္းဖက္ေျဖရွင္းဖို႔ ျပင္ဆင္ထားၿပီးသား။ ဒီေတာ့ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕ ကၽြန္မတို႔အိမ္ေရာက္လာပါတယ္။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ (၂၈) ရက္၊ ည ၉ နာရီေလာက္မွာ ေက်ာင္း သားေခါင္းေဆာင္ ၃ ေယာက္ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕စမ္းေခ်ာင္း ဆီဆံုလမ္းအိမ္အမွတ္ (၃၆) ကို ေရာက္လာပါတယ္။ တကၠသိုလ္မွာႏိုင္ငံေရးေဟာေျပာပြဲမ်ား လုပ္ႏိုင္တုန္းက ေဖေဖကို တကသေက်ာင္းသားအဖြဲ႕အစည္းက မၾကာခဏ ဖိတ္ဖူးပါတယ္။ ၁၉၆ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္တုန္းကလည္း လာကူညီဖူးသူေတြရွိပါတယ္။ အဲဒီကာလေတြကတည္းက ေဖေဖနဲ႔ရင္းႏွီးသူမ်ားရွိ ပါတယ္။ အဲဒီအဆက္နဲ႔ သူတို႔ေရာက္လာတာပါ။


သူတို႔က ေဖေဖ့ကို အေျခအေနေတြေျပာျပၿပီး ဆရာႀကီးမႈိင္းအမည္နဲ႔ ၾကားဝင္ေစ့စပ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုပါတယ္။ စစ္တပ္က တံခါးႀကီးကို ည (၁၂) နာရီေနာက္ဆံုးထားဖြင့္ေပးဖို႔ ရာဇသံေပးထားၿပီးသားပါ။ ေဖေဖက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို လက္ခံလိုက္ၿပီး သူတို႔ကိုလည္း အျမန္ဆံုးေရွာင္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းကိုျပန္မသြားနဲ႔ေတာ့၊ တို႔ပဲ သြားလိုက္ေတာ့မယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ တဆက္တည္း အန္ကယ္ဦးထြန္းတင္ (ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ဟိုဘက္လမ္း စမ္းေခ်ာင္းလမ္းမွာ ေနသူ လႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေနႀကီး ေနာက္ပိုင္း ဒီခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ – ကြယ္လြန္) ကို ဖုန္းဆက္လွမ္းေခၚၿပီး ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ ၿပီးမွ ဆရာႀကီးရဲ႕သေဘာထားသြားယူဖို႔ ဆရာႀကီးအိမ္ (ခ်မ္းသာလမ္း) ကို ထြက္သြားပါတယ္။ ေဖေဖကမထြက္ခင္ အန္ ကယ္ဦးထြန္းတင္ကို လမ္းခရီးမွာ ဘယ္လိုသတိထားၿပီး ကားေမာင္းဖို႔မွာပါတယ္။ ခင္ဗ်ားကားကိုပဲဂ႐ုစိုက္ၿပီး ေျဖးေျဖး ေမာင္း။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္မယ္။ ရပ္ဆိုတဲ့အသံၾကားရင္၊ ကားကိုခ်က္ခ်င္းရပ္၊ လူကိုကားေအာက္ေလွ်ာ ဆင္းလိုက္။ နားစြင့္ထား။ ဘာသံၾကားၾကား ကားခ်က္ခ်င္းရပ္ေနာ္ …. ေျပာၿပီး သူတို႔ (၂) ေယာက္သား ထြက္သြားၾကပါတယ္။

အဲဒီကာလက ေနဝင္မီးၿငိမ္း အမိန္႔ထုတ္ထားတဲ့ကာလပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေဖေဖက အလြန္သတိရွိေနတာပါ။ ေဖေဖတို႔ အိမ္က ထြက္သြားေတာ့ ည (၁ဝ) နာရီနီပါးျဖစ္ေနပါၿပီ။

ေဖေဖတို႔ထြက္သြားၿပီးကတည္းက ေမေမနဲ႔ ကြၽန္မ အိမ္တံခါးေတြပိတ္၊ မီးေတြအကုန္ပိတ္ၿပီး ေမွာင္ထဲထိုင္ၿပီး ေဖေဖတို႔ အျပန္ကို ေစာင့္ေနမိပါတယ္။ ေမေမကေတာ့ ဒါမ်ိဳးရိုးေနဟန္တူပါတယ္။ ခပ္ေအးေအးပါပဲ။ ကြၽန္မကသာ ကားသံၾကားသ လိုလို၊ ကားမီးေရာင္ျမင္သလိုလိုျဖစ္လိုက္၊ ထလိုက္ ထိုင္လိုက္နဲ႔ ၿငိမ္ျငိမ္ကိုထိုင္မေနႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေမေမက ကြၽန္မကိုၾကည့္ၿပီး “အခုေတာ့ ေမေမကို ကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္ျပီမဟုတ္လား”တဲ့။

မနက္မိုးစင္စင္လင္းမွ ေဖေဖတို႔ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ ေဖေဖနဲ႔အတူ လူတေယာက္ပါလာပါတယ္။ ေဖေဖတို႔ (၂) ေယာက္ ကို ခ်ေပးခဲ့ၿပီးေနာက္ အန္ကယ္ဦးထြန္းတင္ကကားေပၚကမဆင္းဘဲ ျပန္ထြက္သြားပါတယ္။ ေဖေဖကသူနဲ႔ပါလာတဲ့သူကို အိမ္အေပၚထပ္ ထပ္ခိုးေလးေပၚေခၚသြားပါတယ္။ ေနာက္မွ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။ (အဲဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို ေဖေဖ ကသူစာအုပ္ထဲမွာ အျပည့္အစံုေတာ့ေရးထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီစာအုပ္ကို အလွမ္းမမီသူမ်ားအတြက္ အက်ဥ္း႐ံုး ေရးပါဦးမယ္။)

ေဖေဖနဲ႔ အန္ကယ္ဦးထြန္းတင္တို႔ (၂) ေယာက္ ဆရာႀကီးမိႈင္းအိမ္ဝင္အေျခအေနေတြေျပာျပၿပီး တကၠသိုလ္ဘက္ျပည္လမ္း မႀကီးအတိုင္းထြက္လာရာမွာ ျမန္မာ့အသံေရွ႕ေရာက္ေတာ့ စစ္တပ္က ဘယ္ကားမွ ဆက္သြားခြင့္မျပဳေတာ့ပါဘူး။ ေဖေဖ ကအဲဒီက စစ္ဗိုလ္ေလး (ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္) ကို သူ ဘယ္သူဘယ္ဝါျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားေတြဆီသြားၿပီး ေျဖာင္းဖ်ဖို႔ ဆရာႀကီးက လႊတ္လိုက္ေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ အဲဒီစစ္ဗိုလ္ေလးက အသံလႊင့္႐ံုထဲေျပးဝင္သြားၿပီး အထဲမွာရွိတဲ့ ေတာ္လွန္ ေရးေကာင္စီဝင္ေတြနဲ႔ သြားေတြ႕ခြင့္ေတာင္းၿပီး ေဖေဖတို႔ကို သြားခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ ေဖေဖတို႔ ေက်ာင္းတံခါးေပါက္ႀကီးဆီေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက ေဖေဖ့တို႔ကားဆီ ဝိုင္းအံုလာပါတယ္။ နာမည္ႀကီး ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ အေတာ္မ်ားမ်ား ေရွာင္တိမ္းသြားျပီျဖစ္လို႔ အဲဒီက်န္ေက်ာင္းသားအုပ္ကိုပဲ ေဖေဖက ဆရာႀကီးမႈိင္းက တံခါးမ်ားဖြင့္ေပးလိုက္ဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက အခ်က္ (၂) ခ်က္ေတာင္းဆိုပါတယ္။ (၁) ေက်ာင္းဝင္းထဲ စစ္သားေတြ ဝင္မလာဘို႔နဲ႔ (၂) သူတို႔ေက်ာင္းသားမ်ားကို မဖမ္းဆီးဖုိ႔ … တဲ့။

ေဖေဖတို႔က ျမန္မာ့အသံကို တေခါက္ျပန္ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ေျပာျပပါတယ္။ သူတို႔က အဲဒါေတြ ကိုလက္ခံလိုက္လို႔ ေဖေဖတို႔က ေက်ာင္းျပန္ၿပီး တံခါးေတြကို ဖြင့္ခိုင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေဖေဖတို႔အျပန္မွာေတာ့ ေက်ာင္း သားေတြက သူတို႔ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ကို ထုတ္သြားေပးပါဆိုၿပီး ကိုတင္ေမာင္ဝင္းကို ကားေပၚတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
(ကိုတင္ေမာင္ဝင္းရဲ႕ခ်စ္သူဆီေပးစာမွာ ေရးထားတဲ့အခ်ိန္က ၂၉.၁၁. 3.30 a.m တဲ့။ ခုႏွစ္ေရးမထားေပမယ့္ ၁၉၆၃ ပါ။ ခင္လိႈင္ၾကဴရဲ႕လြမ္းေလသမွ်မွာ ၁၉၆၄ လို႔ ေရးထားပါတယ္။ ႏွာ(၆ဝ-၆၄)။ ပူးတြဲေဖၚျပထားတဲ့ ကိုတင္ေမာင္ဝင္းအဖမ္းခံလိုက္ ရတဲ့သတင္းေဖၚျပထားတဲ့ ၁၉၆၃ က သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းေဟာင္းမ်ားကို ၾကည့္ပါ။)

ေဖေဖတို႔က သူ႕ကို ကားေနာက္ခန္းထဲ ဝွက္ေခၚလာပါတယ္။ ေဖေဖတို႔ ေျမနီကုန္းေရာက္ေတာ့ လူတေယာက္က ကားကို တားၿပီး ကြၽန္မတို႔လမ္းထိပ္ေတြမွာ စစ္ကားေတြအဆင္သင့္ေစာင့္ေနေၾကာင္း၊ ဆီးဖမ္းမွာျဖစ္ေၾကာင္းေျပာလို႔ ေဖေဖတို႔က အိမ္တန္းမျပန္ေတာ့ဘဲ ဆရာႀကီးမိႈင္းအိမ္သြားလိုက္ၿပီး စစ္ကားေတြျပန္ရုပ္သြားၿပီးဆိုတဲ့သတင္းရမွ (မိုးလင္းမွ) အိမ္ျပန္ လာၾကတာပါ။

ေဖေဖတို႔ကားထဲ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြပါသြားတယ္။ ဆိုတဲ့သတင္းရထားလို႔ ေစာင့္ေနတာတဲ့။ မဖမ္းပါဘူးလို႔ ကတိေပးထားလို႔ ေမွာင္ရိပ္ခိုဖမ္းဖုိ႔လုပ္တာ။  ကိုတင္ေမာင္ဝင္း ကြၽန္မတို႔ အိမ္အေပၚထပ္ ထပ္ခိုးေလးမွာ (၂) ရက္ေနသြား ပါ တယ္။ အဲဒီကမွ သူ ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားခိုင္းတဲ့ အိမ္က လာေခၚသြားပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ သူကိုဖမ္းမိသြား တယ္ဆိုတဲ့သတင္း ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ဒိေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မတို႔ လံုးဝအဆက္အသြယ္ျပတ္သြားပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ေဖေဖက သူ႕စာအုပ္မွာဆက္ေရးထားတာက ထိုေနာက္မွာေတာ့ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ကကမ္းလွမ္းသျဖင့္ အထက္ပါစာအုပ္-ႏွာ-၂၅၆-လို႔ ပါလာပါတယ္။ ဒီမွာလည္း ကြဲလြဲမႈမ်ားရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ ကာလက (၁၉၆၃-ႏိုဝင္ဘာ-၂၉ ရက္မွာ) ျဖစ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားေတာင္ ႏိုဝင္ဘာ (၁၄) မွာ ပ်က္သြားၿပီးပါၿပီ။ အမွားျပင္ဆင္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္) ဒါေတြကေတာ့ ကိုတင္ေမာင္ဝင္းရဲ႕က်န္ရစ္သူမိသားစုမ်ား မသိရွိေသးတဲ့ အေၾကာင္း အရာေတြပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ရွိေရးအတြက္ အစဥ္တစိုက္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သူ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းရဲ႕ က်န္ရစ္သူမိသားစုဝင္မ်ားအေနနဲ႔လည္း မိမိတို႔ရဲ႕ စြန္႔လႊတ္ရမႈမ်ားအေပၚ ဂုဏ္ယူႏွစ္သိမ့္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါ တယ္။

အဲသလိုေဖေဖတို႕ရဲ႕ (ဆရာႀကီးမိႈင္း ေမတၱာရပ္ခံခ်က္နဲ႔) ဝင္ေရာက္ေျဖရွင္းေပးမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားအေရး ေသြးထြက္ သံယိုမျဖစ္ပဲ၊ ေျပလည္သြားၿပီးေနာက္ ကြၽန္မတို႔အိမ္မွာ လူစည္ကားလာပါတယ္။ အဲဒီေန႔ညက ေဖေဖက အဓိပတိလမ္းက တံခါးေပါက္ေရွ႕မွာ အန္ကယ္ဦးထြန္းတင္ရဲ႕ ေမာရစ္မိုင္နာကားေလးေပၚတက္ ေက်ာင္းသားေတြကိုစကားေျပာေနတဲ့ပံု သတင္းစာေတြထဲမွာပါထားတာျဖစ္လို႔ သားသမီးေတြကိုျပန္ေခၚဖို႔နယ္ကလာၾကတဲ့ မိဘမ်ားဟာ ကြၽန္မတို႔အိမ္ဝင္လာၾကၿပီး ေဖေဖကို ေက်းဇူးတင္စကားဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ ပါလာတဲ့ သားေတြ သမီးေတြကိုလည္း ေဖေဖကို ကန္ေတာ့ခိုင္းပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ သူေတြက ေဖေဖ နယ္ေတြလွည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတရားေဟာစဥ္က (၁၉၆ဝ-၁၉၆၂) သိရွိခဲ့သူမ်ားပါ။

ေဖေဖက ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူတို႔အဲသလိုသြားတားတာမွားတယ္လို႔ ဆိုဘူးပါတယ္။ ေဖေဖေနာင္တရလည္း ရစရာပါပဲ။အခုဒီေဆာင္းပါးနဲ႔အတူေဖၚျပထားတဲ့ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္က သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းေဟာင္းမ်ားကိုၾကည့္ပါ။


၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ (၂၈-၂၉) ရက္ေန႔မ်ားက ျမန္မာ့အသံမွာရွိေနၾကတဲ့ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဝင္မ်ားက ေပးခဲ့တဲ့ကတိမ်ား ဘယ္ေလာက္တည္သလဲဆိုတာ ၾကည့္ပါ။ ႏိုဝင္ဘာ (၃ဝ) ရက္ေန႔သတင္းစာမွာ (၂၉) ရက္ေန႔ ေန႔လည္ (၃) နာရီမွာ တ ေက်ာင္းလံုးကိုဝိုင္းဝန္းပိတ္ဆို႔လိုက္ၿပီး ေထာက္လွန္းေရးေတြက ေက်ာင္းေဆာင္ေတြထဲဝင္ ဖမ္းခ်င္တဲ့သူေတြ ဖမ္း၊ နယ္ ေတြ အတင္းျပန္ပို႔နဲ႔ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။

ဒါ့အျပင္ ဒီဇင္ဘာ (၁) ရက္ေန႔မွာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကိုဘိုးထင္နဲ႔ကိုတင္ေမာင္ဝင္းကိုဖမ္းမိေၾကာင္း ေၾကညာထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ဒီေနရာမွာလည္း ကြဲလြဲခ်က္တခုေတြ႕ရပါတယ္။ ခင္လႈိင္ၾကဴစာအုပ္မွာ ကို တင္ေမာင္ဝင္းအဖမ္းခံရတာ ၁၉၆၄ ဇန္နဝါရီလ (၁၄) ရက္ (ႏွာ-၆၇) လို႔ ေရးထားပါတယ္။)

အဲသလိုေခတ္အဆက္ဆက္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား (ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၊ မဆလ၊ နဝတ၊ နအဖ) ကတိမတည္မႈေၾကာင့္ ဗမာ တျပည္လံုးက ျပည္သူမ်ား (တိုင္းရင္းသားမ်ားအပါ) က ဘယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ (အခု ကာခ်ဳပ္အပါ) စကားမွ မယံုၾကည္ၾကတာပါ။ ကာခ်ဳပ္ႀကီးေျပာသလို တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းမႈေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။

ကာခ်ဳပ္မင္းေအာင္လိႈင္အေနနဲ႔ အျမင္က်ယ္ေၾကာင္း သေဘာထားႀကီးေၾကာင္းျပသခ်င္ရင္ျဖင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို ဗမာ့တပ္မေတာ္က အရင္ေၾကညာေပးလိုက္႐ံုပါဘဲ။ ဒီလိုဆိုျပန္ေတာ့လည္း ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးရသြားမွာစိုးရေသးတယ္ ေလ။ ဒါ့ေၾကာင့္ မင္းေအာင္လိႈင္ခမ်ာ တေန႔တမ်ိဳး မရိုးရေအာင္ ဆင္ေျခ ဆင္လက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကို မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ ေပးေနရတာပါ။

ဒီေနရာမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ ဆက္လက္ကုိင္စြဲခ်င္သူမ်ားကုိ သတိေပးလုိပါတယ္။ ေဖေဖေရးခဲ့အတဲ့ အေၾကာင္းအရာ တရပ္ပါ။ — ထုိ႔ျပင္ ဗုိလ္ေနဝင္းသည္ တကယ္စစ္မွန္ေသာ မ်ဳိးခ်စ္ျပည္ခ်စ္တုိ႔သည္ မိမိတုိင္းျပည္ဆင္းရဲျခင္းမွ လြတ္ကင္း၍ ခ်မ္း သာႂကြယ္ဝလာမႈကုိ လုိလားၿပီး မေနမနားႀကိဳးစားတတ္သည့္သေဘာကုိ မစဥ္းစားမိေပ။ နားလည္း နားမလည္ႏုိင္ေပး။ မိမိပင္ကုိယ္စိတ္ႏွင့္ ႏႈိင္း၍စဥ္းစားပုံရသည္ … တဲ့ ..။

(အထက္ပါစာအုပ္- ႏွာ၂၇၆)

 

လွေက်ာ္ေဇာ။၂၂-၁-၂ဝ၁၇။

မွတ္ခ်က္
၁။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္မ်ားအတြင္းက ရက္စြဲမ်ားကို လြတ္လပ္ေရးေရႊရတု (ေအာင္ေစာဦး) စာအုပ္မွ ရယူပါ တယ္။

၂ ။ အေရးေတာ္ပံုဂ်ာနယ္၊ အတြဲ(၂)၊ အမွတ္ (၉) မွ။