မင္းကုိႏုိင္ ● အစီခံေလးမ်ားမွ တဆင့္

မင္းကုိႏုိင္ ● အစီခံေလးမ်ားမွ တဆင့္

(မုိးမခ) မတ္ ၂၊ ၂၀၁၇

ကုိမင္းကုိႏုိင္ လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွ ျပန္လည္ကူးယူပါသည္။

ဂ်ာနယ္ေတြ တေပြ႕တပိုက္၊ စာေစာင္ေတြပလူပ်ံ၊ လက္ကိုင္ဖုန္းမွန္ျပင္ေပၚလည္း ဖတ္စရာ ၾကည့္စရာေတြကမ်ား။ ဘာေရြး ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္ တခါက ေန႔ရက္မ်ားကို သတိရလိုက္သည္။ ေန႔ရက္မ်ားဆိုသည္ထက္ ႏွစ္ကာလမ်ားဟုဆိုပါမွ ပိုမွန္ လိမ့္မည္။ ဘာစာမွဖတ္ခြင့္မရွိေသာ ႏွစ္ကာလမ်ား။ ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့ စာဖတ္ခ်င္စိတ္က တားမရ ျဖစ္လာသည္။ တေယာက္က ေဆးေပါ့လိပ္အစီခံတြင္ သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းေတြ ပတ္လိပ္ထားေၾကာင္း ရွာေဖြဖတ္ေနေၾကာင္း သတင္းေပး ၏။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေဆးလိပ္တိုေတြစုရေတာ့သည္။ အဟုတ္သား။ အစီရင္ခံေတြကေျပာေသာ သတင္းေပါ့။ အသိေနာက္ က်လိုက္ေလဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္မိသည္။ သို႔ႏွင့္ အစီခံကို ေရစြတ္ခြာေသာ္ သတင္းစာ လက္ႏွစ္လံုး စာေလာက္ ျဖတ္ပိုင္းေလးေတြ႔သည္။ စကားလံုးမပါ၊ အ႐ုပ္မ်ားသာ။

အ႐ုပ္ဆိုသည္က ဓာတ္ပံုမ်ားကိုဆိုလိုျခင္း။ ထိုအခ်ိန္က ၁၉၉၀ ေက်ာ္တဝိုက္က သတင္းစာ ေရွ႕ဖံုး ေနာက္ဖံုးေတြက ဓာတ္ ပံုမ်ား။ ေနရာအခ်ိန္သာ ကြဲလြဲမည္၊ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ဒီလူေတြခ်ည္း။ လိုရင္းေျပာရလွ်င္ တေနရာသို႔သြား၍  “လိုအပ္သည္မ်ား ကို မွာၾကားေနပံု” ေတြခ်ည္းသာ။ တမိုးလံုးေဖ်ာက္ဆိပ္ဆိုသည့္ စကားကိုသာ အမွတ္ရေသးေတာ့။

ဒါေတြခ်ည္းျမင္ရၾကာ ျငီးေငြ႔လာမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဒုတိယမၸိ အျပစ္တင္မိျပန္သည္။ ဒီသတင္းစာမွာ ဒါေတြပဲပါမွာေပါ့။ ငါကဘာမ်ားလိုခ်င္ ဖတ္ခ်င္ေသးလဲဟူ၍။ ျပည္တြင္းသတင္းမ်ားကိုမေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္သည့္ အဆံုး ႏိုင္ငံျခားသတင္းေတြ ရံဖန္ ရံခါေတြ႔ရျပန္ေတာ့ အီရတ္စစ္ေျမျပင္မွာ အေမရိကန္ေတြက်ဆံုးသည့္အေရအတြက္ကိုသာ ဖတ္ေနရသည္။ တျခား သတင္း မရွိေတာ့ဘူးလား၊ ကမၻာႀကီးမွာ ဒီအေၾကာင္းတခုပဲ သတင္းရွိသလားဟု ေအာ္ဟစ္ေမးလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္အထိ။

အစီခံကေျပာသည့္သတင္းေတြအတြက္ အာေခါင္ေတြပူစပ္ေအာင္ ေဆးလိပ္ေသာက္ျပီးမွ ရသည္က ဘာမွ မက္ေမာဖြယ္ မပါ။ ဓာတ္ပံုဆိုလည္း ဘုရားေရႊခ်တာေတာင္ ေသနတ္ခါးၾကားထိုးလ်က္ပံုေတြ။ ျပီးေတာ့ တူညီဝတ္စံုဝတ္ မိန္းမႀကီးေတြ၊ တေယာက္က သစ္ပင္ပ်ိဳတပင္ကို ေရကရားျဖင့္ေလာင္းေန၊ ေဘးက မိန္းမေတြက ေျခမိကုိင္မိ လက္မကိုင္မိ ရပ္ေနပံုေတြ။ ဒါမ်ိဳးခ်ည္း။

သို႔ႏွင့္ နာေရး သာေရး ေၾကာ္ျငာမ်ားေတြ႔ရသည့္အခါ တစံုတရာ ရႏုိးႏိုး အာသာငမ္းငမ္း လိုက္ဖတ္ရျပန္သည္။ ေက်ာင္းသား တဦးကေတာ့ ကံဆိုးရွာသည္။ သူ႔ခ်စ္သူ မဂၤလာေဆာင္ေက်းဇူးတင္လႊာကို ကိုယ္တိုင္ဖတ္မိၿပီး အခန္းက်ဥ္းထဲ တကိုယ္ ေတာ္နာက်င္မႈျဖင့္ ပက္လက္လန္လဲက်သြားျခင္းပင္။ ေနာင္မွ ဒါေၾကာင့္ ငါ့ဆီ ပါဆယ္ေတြမပို႔ေတာ့တာကိုးဟု ရိပ္မိသတဲ့။ အျပင္တြင္ ရည္းစားက်န္ခဲ့သူေတြ အစီခံသတင္းကိုဖတ္ရမွာ လန္႔ကုန္သည္။ မဖတ္ရလည္း မေနႏိုင္၊ ဖတ္ခါနီးထိုစကၠဴ အပိုင္အစေလးကို ဖဲပြတ္သလို ပြတ္ရသည္။

လက္ထပ္မဂၤလာ ေက်းဇူးတင္လႊာဆိုလွ်င္ ထိတ္လန္႔ၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ သတို႔သမီးနာမည္အား တခ်ပ္ေမွာက္ဝိုင္းမွ ေနာက္ ဆံုးဖဲလို ကတုန္ကယင္ပြတ္ၾကရသည့္ အခ်ိန္မ်ားပင္။ နာေရးသတင္းမ်ားၾကည့္ေတာ့လည္း သက္သာသည္ မဟုတ္။ ကိုယ့္ခင္မင္သူ အမ်ိဳးအေဆြ သတင္းေတြပါလွ်င္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္႐ံု ဘာမွ်မတတ္ႏိုင္။ သည္ၾကားထဲ ႏွစ္ဖက္ေရွ႕ေနေတြ ေၾကျငာေသာ တရားမမႈေတြတြင္ ကိုယ္သိကြၽမ္းသူေတြပါလွ်င္ေတာ့ ဘာေတြဆက္ျဖစ္ကုန္ၾကသလဲ ေတြးရံုသာ။

တဖတ္သက္ ဝါဒျဖန္႔ရံုသက္သက္ ျပည္တြင္းသတင္း ေဆာင္းပါးမ်ားအား အခ်ိန္ကုန္ခံ အစီခံေရစြတ္ဖတ္ရင္း အသားလြတ္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား “ေနရာတိုင္းမွာ သူ႔မ်က္ႏွာ” မ်ားသာ ျမင္ေနရပါမ်ားေသာ္အစီခံသတင္းကို မေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေတာ့။ ေရခြက္ထဲ ေပါေလာေမ်ာေနသည့္ အစီခံစကၠဴေလးမ်ားကို ေငးၾကည့္ရင္း (ေငးၾကည့္သည္ဆိုသည္မွာ စိုက္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့တာကို ဆို လိုပါသည္) လူ႔ေလာကၾကီးဟာ ဒါေတြခ်ည္းပဲလား။ ရန္လိုတိုက္ခိုက္မႈေတြ၊ စြပ္စြဲျပစ္တင္ခ်က္ေတြ၊ ျခိမ္းေျခာက္သတိေပး ခ်က္ေတြ၊ ႏိုင္လိုမင္းထက္ အျပဳအမႈေတြ ခ်ည္းပဲလား။ လူဆိုသည့္ သတၱဝါမွာဒါေတြပဲရွိသလား။ လူ႔ဘံုေလာကအေၾကာင္း သတင္းစာျဖတ္္ပိုင္းေတြက ဒါေတြပဲ ေျပာျပႏိုင္ေရာ့သလားဟု ေမးခြန္းထုတ္မိပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ဖူးသည့္ ဘာသာျပန္စာအုပ္တအုပ္မွ ဇာတ္ဝင္ခန္းတခုကိုလည္း သတိရမိသည္။ အဲလ္ဘတ္ကမ်ဴး၏ စာအုပ္ ကို ဆရာထင္လင္းျပန္ဆိုသည့္ “စည္းအျပင္ကလူ” ျဖစ္ပါသည္။ ဇာတ္လိုက္ျဖစ္သူ မာေဆးမွာ လူသတ္မႈျဖင့္ ေသဒဏ္က်စဥ္ သူ႔အခန္းထဲမွာအိပ္ယာေအာက္မွ သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းတခုကို ေတြ႕သည္။ သတင္းမွာ လူတေယာက္မိသားစုႏွင့္ အခန္႔မသင့္ အိမ္မွထြက္သြား၊ အခိ်န္ေတြ အၾကာၾကီးၾကာခါမွ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝလာျပီး ဇာတိျမိဳ႕သို႔ ျပန္လာသည္။ မိသားစုက တည္းခို ခန္းဖြင့္ထားတာကို ေတြ႔ရ၏။ ႏွစ္ေတြၾကာျပီဆုိေတာ့ သူ႔အား မမွတ္မိၾက၊ သူက က်ီစားလိုသျဖင့္ သူ႔မွာပါေသာ ခ်မ္းသာ ႂကြယ္ဝမႈ၊ (ေရႊဒဂၤါးေတြလား၊ ေငြစကၠဴေတြလား ကြၽန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့) ေတြ မသိမသာထုတ္ျပ၊ မိသားစုေတြက သူေဌး ၾကီးပဲဟု သေဘာေပါက္။ ညက်ေတာ့ သူ႔ကို လုပ္ၾကံလိုက္ၾက။ ထိုသတင္းကိုဖတ္ရင္း ဇာတ္လိုက္၏ မွတ္ခ်က္ကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ သတိရေနမိျပန္သည္။

သည္လိုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြစိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေနခ်ိန္၊ လူ႔ေလာက၏ အေမွာင္ဘက္အခ်မ္းကိုသာ ျမင္ရသမွ်၊ ဘဝင္မ က်၊ နာက်င္ေနခ်ိန္။ တရက္တြင္ မည္သို႔မွ် ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မပါဘဲေရစိုျဖတ္ပိုင္း သတင္းစာအပုိင္းအစေလးကို ကိုင္ျဖန္႔မိ သည္တြင္ရသဆန္လွသည့္ သတင္းတပုဒ္ကိုေတြ႕လိုက္ရပါ၏။ ႏိုင္ငံျခားသတင္းတပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာ သ တင္းေကာ္လံႏွင့္ ေဆးလိပ္သမျဖတ္စ စကၠဴမွာ ကြက္တိျဖစ္ေနသည္ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ကံထူးျခင္းတမ်ိဳးဟု ဆိုရမည္။ တခါတရံမ်ားတြင္ သတင္းက စိတ္ဝင္စားစရာ ျဖစ္ေသာ္လည္း စကၠဴျဖတ္သူက ေကာ္လံႏွစ္ဖက္ခြ ျဖတ္ထားသျဖင့္ ဘာမွ ဆက္စပ္မရတာမိ်ဳးမၾကာခဏၾကံဳဖူးပါသည္။ အထူးသျဖင့္ စစ္အစိုးရ၏ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ၊ သတင္းမ်ားရမ လားဟုဖတ္ၾကည့္ရာ ေကာ္လံႏွစ္ဖက္ တဖက္တဝက္စီျဖတ္ထား၍ အေတာ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရေပါင္းမ်ားခဲ့ဖူးျပီ။

ယခုသတင္းကား၊ ေကာ္လံအတိအက်။ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံမွ လယ္သမားတဦးသည္ ငွက္ဥတလံုးေကာက္ရရာမွ အမ်ိဳးသမီးတဦး အားျပၾကည့္ရာ အေကာင္ေပါက္ႏိုင္ေသးသည္ဟု ယံုၾကည္ရသျဖင့္ ထိုအမိ်ဳးသမီးက ယူထားလိုက္ျပီး ငွက္ကေလး အေကာင္ေပါက္သည္အထိ ရင္ေငြ႕ေပးျပီး ေစာင့္ေရွာက္ထားရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္တဲ့။

ဘယ္ေလာက္လူသားဆန္ ခမ္းနားလိုက္တဲ့သတင္းလဲဟု ကြၽန္ေတာ္ေႂကြးေၾကာ္ရင္း ၾကမ္းေပၚ လူးလဲထရပ္မိသည္။ သံတိုင္ ကိုဆုပ္ကိုင္မိေသာ လက္ေခ်ာင္းေတြထဲ အင္အားသစ္ေတြ ႏွလံုးသားမွ တလိမ့္လိမ့္စီးေမ်ာလာတာ ေသခ်ာမွတ္မိသည္။ အခါတိုင္း အမွတ္တမဲ့ေနမိသည့္အခန္းေရွ႕တံစက္ျမိတ္ႏွင့္ သံဆန္ခါၾကား ကြက္လပ္ျမင္ကြင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို ေရာ္ရမ္း ၾကည့္မိသည္တြင္ အုတ္နံရံေပၚ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ ေလွ်ာက္လာသည့္ ငွက္သားေပါက္ကေလးႏွင့္ သူ႔မိခင္ကိုျမင္ပါ၏။ အဂၤေတ ပပ္ၾကားအပ္ေတြထဲ ငွက္မိခင္က ႏႈတ္သီးျဖင့္ ေဖြရွာႏႈိက္ၾကည့္ျပီး ျပန္ထုတ္သည္။ ေနာက္မွ ထပ္ၾကပ္လိုက္ရင္း၊ ပါးစပ္ေလး တဟဟ အသံတျပဲျပဲ အစာေတာင္းေနသည့္ ငွက္ေပါက္ကေလးကို သိပ္ေအာ္မေနနဲ႔ ရွာေကြၽးေနတယ္ေလဟု ေျပာလိုက္ သည့္အလား က်လိ က်လိ မည္ကာ ခြံ႔ေကြၽးလိုက္သည္ကို ကြၽန္ေတာ္ေကာင္းစြာ ျမင္လိုက္ရပါ၏။

ငွက္သားအမိ တက်ိက်ိျမည္ကာ၊ ေျခကားယားေလးမ်ားျဖင့္ ဆက္ေလွ်ာက္သြားၾကျပီ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အစီရင္ခံ အပိုင္း အစေလးမ်ားထဲ ေခါင္းစိုက္လိုက္ဦးမည္။ ေဆးလိပ္ေတြသိပ္မေသာက္နဲ႔ဟု ပူပန္ရွာသည့္အေမ့ကို ေထာင္ဝင္စာတြင္ ရွင္း ျပမည္။ “သား သိပါတယ္အေမ့ရဲ႕ .. သားျပန္လာမွ ေျပာျပမယ္၊ ခုေတာ့ ေဆးလိပ္ မ်ားမ်ားပို႔စမ္းပါ” ဟူ၍။

မင္းကုိႏုိင္
ျပည္သူ႔အေရး ၊ ၂၁၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၊ ၂၀၁၇ ၊ အဂၤါေန႔ အတြဲ(၃)၊ အမွတ္ ၁၂၄