ၿဖိဳးသီဟခ်ဳိ ● မြန္ျပည္နယ္ကို အႏၱရာယ္ေပးေနသည့္ ေက်ာက္မိုင္းလုပ္ငန္း

ေက်ာက္မိုင္းေဖာက္ခဲြမႈတစ္ခုအၿပီး ေတြ႔ရေသာ မြန္ျပည္နယ္၊ ေပါင္ၿမိဳ႕နယ္ရိွ ရာမညကုမၸကလုပ္ကြင္ျမင္ကြင္းတစ္ခု (ဓာတ္ပံု – ၿဖိဳးသီဟခ်ဳိ / Myanmar Now)

ၿဖိဳးသီဟခ်ဳိ ● မြန္ျပည္နယ္ကို အႏၱရာယ္ေပးေနသည့္ ေက်ာက္မိုင္းလုပ္ငန္း
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၅၊ ၂၀၁၆

                       
ေပါင္ (Myanmar Now) –  မြန္ျပည္နယ္၊  ေပါင္ၿမိဳနယ္၊ အုန္းတစ္ပင္ေက်းရြာအုပ္စုမွ ေဒသခံတို႔ ကြမ္းၿခံ၊ ေရာ္ဘာၿခံတို႔တြင္ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနစဥ္ ကုလားမေတာင္ဘက္မွ အေျမာက္သံ၊ မိုးၿခိမ္းသံလို အသံမ်ား က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။
ေက်ာက္မိုင္းလုပ္ငန္းခြင္ ေဖာက္ခဲြသံမ်ားေနာက္တြင္ ေက်ာက္ႀကိတ္ခဲြသံတို႔က အဆက္မျပတ္ ေပၚထြက္ေနသည္။

ရာဘာပင္ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ စိုက္ပ်ိဳးထားသူ ဦးဉာဏ္ေဌးက  ေဖာက္ခဲြမႈမ်ား ေန႔စဥ္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ထိုေဒသသို႔ ကုမၸဏီအမ်ားအျပားက ေက်ာက္မုိင္းလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ရန္ ဆက္လက္ေရာက္ရိွေနေၾကာင္း၊ သူ၏ ၿခံေဘးတြင္လည္း ရာမည ေက်ာက္မိုင္းကုမၸဏီက လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေနသျဖင့္ သူ၏ ဝင္ေငြ ထိခိုက္လာေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။

“အရင္ႏွစ္ေတြက ႏွစ္ခ်ဳပ္စာရင္း လုပ္လိုက္ရင္ သိန္း ၆ဝ ေလာက္ ဝင္ေငြရွိတယ္။ ဒီႏွစ္ေတြမွာေတာ့ သိန္း ၃ဝ ပဲ ဝင္ေငြရွိေတာ့တယ္”ဟု ဦးဉာဏ္ေဌးက ေျပာသည္။

၂ဝ၁၁ မွ စတင္ၿပီး   အမ်ားအျပား ေပၚေပါက္လာေသာ ေက်ာက္မိုင္း ကုမၸဏီတို႔က ပတ္ဝန္းက်င္ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈကို ဂရုမစိုက္ၾကဘဲ ေက်ာက္ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း  အႀကီးအက်ယ္ လုပ္ကိုင္လာၾကသည္ဟု ေဒသခံ မြန္၊ ကရင္ႏွင့္ပအိုဝ္း တိုင္းရင္းသားတို႔က ေျပာသည္။

ေက်ာက္ထုတ္လုပ္ငန္းေၾကာင့္ ေစတီ၊ လူေနအိမ္ အေဆာက္အဦမ်ား ထိခိုက္ပ်က္စီးရသည္၊  ေလထုညစ္ညမ္း၊ ေရအရင္းအျမစ္ဆံုးရံႈးၾကရသည္ဟု သူတုိ႔က ဆိုသည္။

ေက်းရြာဝန္းက်င္ မွ်စ္ခ်ိဳး၊ ထင္းေကာက္သည့္ေနရာအနီး   ေက်ာက္မိုင္းလုပ္ငန္း ၿခံခတ္မႈေၾကာင့္ သြားလာမႈ အကန္႔အသတ္ ျဖစ္လာၿပီး ေဒသခံတခ်ဳိ႕ စားဝတ္ေနေရး အခက္အခဲႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနၾကရသည္။

● ေရအရင္းအျမစ္ဆံုးရံႈးမႈ
ေက်ာက္မိုင္းလုပ္ငန္းခြင္ေဖာက္ခဲြမႈေနာက္ဆက္တဲြ တုန္ခါမႈေၾကာင့္ ေရေၾကာင္းေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ယခုႏွစ္တြင္ ေရခ်ိဳ သိသိသာသာ ရွားပါးသြားေၾကာင္း ရြာကေလးေက်းရြာတြင္ ေနထိုင္သည့္ ေဒၚခင္လွခ်ိဳကေျပာသည္။

“ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ရြာကေရတြင္းေတြက ေရမထြက္ေတာ့လို႔ တြင္းတိုင္းလိုလို ထပ္တူးေနရတယ္”ဟု သူက ေျပာသည္။

ေရတံခြန္ေခ်ာင္းေအာက္ေျခရွိ ပအိုဝ္းစုေက်းရြာတြင္ ေနထိုင္သည့္ ၅၅ ႏွစ္အရြယ္ ပအုိဝ္းတိုင္းရင္းသား ဦးထိန္လင္းက သူ႔လယ္ထဲသို႔ ေရတံခြန္ေခ်ာင္းေရက သယ္ေဆာင္လာသည့္ စြန္႔ပစ္ေျမစာမ်ား ေရာက္လာသည္ဟု ဆိုသည္။

“သူတို႔ေျမစာေတြေၾကာင့္ လယ္ေတြပ်က္စီးခဲ့ရတယ္ဆိုၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကိုေတာ့ သြားေျပာတာပဲ၊ (အဆင္မေျပဘူး) သူတို႔က အႀကီးအကဲဆိုေတာ့ ဘယ္လို သြားလုပ္ရမလဲ”ဟု သူက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ညည္းညဴသည္။

ေဒသခံမ်ားၾကားတြင္ မေက်နပ္မႈ ပိုမို ႀကီးထြားလာေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေက်ာက္မုိင္းလုပ္ငန္းကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္သည့္ လက္မွတ္မ်ား စုေဆာင္းၿပီး ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရံုး၊ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (NLD) အစုိးရအဖဲြ႔၊ သမၼတရံုး စသည့္ ေနရာမ်ားသို႔ ေပးပို႔ထားေသာ္လည္း အေရးယူ ေဆာင္ရြက္မႈ မေတြ႔ရေသးဟု ၎တို႔က ဆိုသည္။

ဇြန္လ ၅ ရက္ေန႔က ေဒသတြင္း အထင္ကရ ကုလားမေတာင္၏ အေနာက္ဘက္ အုတၱံတားေက်းရြာရွိ Long Life ကုမၸဏီကို ေဒသခံ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ားက ေက်ာက္မိုင္းလုပ္ငန္း ရပ္ဆိုင္းရန္ ဆႏၵျပကန္႔ကြက္ၾကသည္။

ေက်ာက္မိုင္းမ်ား၏ ေဖာက္ခြဲအား တုန္ခါမႈ၊ ေျမစာစြန္႔ပစ္မႈ၊ သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈတို႔ေၾကာင့္  ပတ္ဝန္းက်င္ထိခိုက္မႈဒဏ္ကို ယခုႏွစ္ပိုင္းအတြင္း သိသိသာသာ ခံစားေနရသည္ဟု ရြာကေလးေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးေရႊေသာင္းက  ေျပာသည္။

“ေပ တစ္ရာေလာက္အက်ယ္ရွိတဲ့ ေရတံခြန္ေခ်ာင္းဟာ ေက်ာက္မိုင္းေတြရဲ႕ေျမစာပံုေတြေၾကာင့္ အခုဆို ေျခာက္ေပေလာက္ပဲ အက်ယ္အဝန္း ရွိပါေတာ့တယ္” ဟု  ၅၅ ႏွစ္ အရြယ္  ကရင္တိုင္းရင္းသား  ရာဘာစိုက္ ေတာင္သူ ဦးေရႊေသာင္းက ေျပာသည္။

● ေဒသခံတို႔၏ ကန္႔ကြက္မႈ
မြန္ျပည္နယ္တြင္ မၾကာေသးခင္ႏွစ္မ်ားအတြင္း ေက်ာက္မိုင္းလုပ္ငန္းခြင္ အမ်ားအျပား ေပၚေပါက္လာၿပီး ၂၂ ခုမွာ ေပါင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ၄၈ ခုမွာ က်ဳိက္ထိုၿမိဳ႕နယ္တြင္ တည္ရိွသည္ဟု ႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ေက်ာက္မိုင္းလုပ္ငန္းတို႔၏ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးကို  ေလ့လာေနေသာ မြန္ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မွ NLD အမတ္တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးေအးဇံက ေျပာသည္။
ေက်ာက္မိုင္းလုပ္ငန္းခြင္ မုိင္းေဖာက္ကြဲမႈဒဏ္ကို ခံေနရသည့္ ေပါင္ၿမိဳ႕နယ္၊ က်ံဳကေက်းရြာအနီးတြင္ ထြန္းေတာက္စ၊ AZAMI, L.M Jwellery စသည့္ ကုမၸဏီမ်ားက လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိသည္။

မၾကာေသးခင္က ေရႊျမင့္မိုရ္ထြန္း အပါအဝင္ ကုလားမေတာင္ေျခရွိ ေက်ာက္ထုတ္လုပ္ေရးစခန္းမ်ားသို႔ Myanmar Now သတင္းဌာနက သြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့သည္။ ေရႊျမင့္မိုရ္ထြန္း၏ လုပ္ကြက္မွာ ဧက ၅ဝ အက်ယ္အဝန္း ရွိၿပီး ထိုေနရာကို အစိုးရထံမွ ႏွစ္ ၃ဝ စာခ်ဳပ္ျဖင့္ ငွားရမ္းလုပ္ကိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။  ေက်ာက္တံုးႀကီးမ်ားကို လမ္းခင္းေက်ာက္   ေက်ာက္ခဲ အရြယ္အစား ရရိွရန္ ႀကိတ္ခြဲေနသည့္အသံ ဆူညံစြာ ထြက္ေပၚေနစဥ္  ေက်ာက္သယ္ ေမာ္ေတာ္ယဥ္မ်ားက ဝင္ထြက္သြားလာေနၾကသည္။   ေက်ာက္ထုတ္လုပ္ေရး အလုပ္သမားမ်ားကလည္း ပူျပင္းသည့္ ေနေရာင္ေအာက္တြင္ မရပ္မနား လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။

၂ဝ၁၅ တြင္ ေက်ာက္ျဖဴ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းသို႔ ေက်ာက္တန္ခ်ိန္ ၃,၄ဝဝ ခန္႔ တင္ပို႔ခဲ့ေၾကာင္း၊ ယခုအခါ ရန္ကုန္ သီလဝါဆိပ္ကိမ္းသို႔ တင္ပို႔ေနေၾကာင္း ထိုကုမၸဏီမွ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာ ဦးတင္အုန္းက ေျပာသည္။

“သစ္ပင္စိုက္ပ်ိဳးလို႔ မသင့္ေတာ္တဲ့ ေက်ာက္ေတာင္ေတြမွာ ျပည္နယ္နဲ႔ျပည္ေထာင္စု အစိုးရရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔အညီ လုပ္ကိုင္ေနတာပါ”ဟု  ျမန္မာ့မီးရထားဝန္ႀကီးဌာနမွ ပင္စင္စား အင္ဂ်င္နီယာ   ဦးတင္အုန္းက ဆံပင္ေပၚတြင္ တင္ေနသည့္ ေက်ာက္မႈန္မ်ားကို ခါခ်ရင္းေျပာသည္။

ေက်ာက္မိုင္းေၾကာင့္ပ်က္စီးသြားသည့္ စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို နစ္နာေၾကး ေပးေၾကာင္း၊ ၂ႏွစ္သား ရာဘာပင္တစ္ပင္လွ်င္ က်ပ္တစ္သိန္းႏႈန္း ေလ်ာ္ေၾကးေပးၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း  သူက ရွင္းျပသည္။

● အစုိးရ၏ အခန္းက႑
မြန္ျပည္နယ္အတြင္းရွိေက်ာက္မိုင္းအမ်ားစုမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္သစ္ေတာေရးရာ ဝန္ႀကီးဌာနက ခ်မွတ္ထားသည့္ ဥပေဒ၊ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို လိုက္နာျခင္းမရွိေၾကာင္း၊ အစိုးရသစ္လက္ထက္တြင္ အေရးယူေပး ႏုိင္ေရး အတြက္ ေဒသခံတို႔ကို ကူညီသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ေတာင္သူလယ္သမားႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ေျပာသည္။

“ေက်ာက္မိုင္းေတြက (လုိင္စင္) တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ျပန္ေလွ်ာက္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဒသခံေတြက ကန္႔ကြက္လို႔ ရတယ္လို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးနဲ႔ သစ္ေတာေရးရာ ညြန္ၾကားေရးမွဴးက ေျပာထားတာ ရွိပါတယ္” ဟု ထိုအဖဲြ႔ခ်ဳပ္မွ ျပႆနာေျဖရွင္းေရး တာဝန္ခံ ဦးတင္လွက  ေျပာျပသည္။

“ဥပေဒအရဆို ေက်ာက္မုိင္းေတြက ရြာေတြနဲ႔ အနည္းဆံုး ၄မိုင္ အကြာအေဝးမွာ ရွိရမွာပါ”

ေပါင္ၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးထြန္းမင္းေအာင္ကလည္း ဇြန္လ ၂ရက္ေန႔ မြန္ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးတြင္ အဆိုပါ ေက်ာက္မိုင္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး   အစိုးရကို ေမးခြန္းထုတ္ထားသည္။

ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေက်ာက္မိုင္းမ်ား   ဥပေဒႏွင့္အညီေဆာင္ရြက္ေနျခင္းရိွမရိွ စိစစ္သြားမည္ဟု သူက ဆိုသည္။

ေဒသတြင္း ေက်ာက္မိုင္းတို႔ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ထိခိုက္မႈစစ္တမ္း၊ ေဒသခံမ်ား၏ လူမႈဘဝဝန္းက်င္ထိခိုက္မႈစစ္တမ္းမ်ား ဆက္လက္ျပဳလုပ္ရန္ လိုအပ္သည္ဟု သူက ဆိုသည္။

ေက်ာက္ထုတ္လုပ္ငန္းေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ပ်က္စီးေသာ္လည္း ဗဟိုႏွင့္ျပည္နယ္အစိုးရ၏ ဘ႑ာေရး အေျခအေနကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔လိုသည္ဟု  ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ သယံဇာတေရးရာဝန္ႀကီး ေဒါက္တာမင္းၾကည္ဝင္းက သံုးသပ္သည္။

“တကယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံက ေငြေရးေၾကးေရးလည္း တတ္ႏုိင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေတာင္ႀကီးေတြကို ၿဖိဳစရာမလိုဘူးေပါ့ဗ်ာ” ဟု ျပည္နယ္အစုိးရ ဝန္ႀကီးက ေျပာသည္။

Long Life ေက်ာက္မိုင္းကုမၸဏီကို ကန္႔ကြက္ေနေသာ အုတၱံတားေက်းရြာ စိုက္ပ်ဳိးေရးသမားတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးထြန္းကိုက ေဒသခံတို႔၏ စားဝတ္ေနေရး အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ေနေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္မိုင္းလုပ္ငန္း ဆန္႔က်င္ေရးကို ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္သြားရန္ သႏၷိ႒ာန္ ခ်ထားသည္ဟု ဆိုသည္။

“ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကေတာ့ ရပ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလုပ္ငန္းေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေဒသကေန ထြက္သြားတဲ့အထိ ဆက္ၿပီး ကန္႔ကြက္သြားမယ္” ဟု ဦးထြန္းကိုက ေျပာလိုက္သည္။      ။