ဘာအျပစ္မွမရွိဘဲ
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီး
ငါ့ကုိဖမ္းသြားတာ
ဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ
စာအုပ္ေတြအားလုံး
ကားေပၚပစ္တင္ၿပီး
လြတ္ေတာ့ျပန္မေပးတာ
ဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ
ရင္ဝကုိဖိနပ္နဲ႔ ေဆာင့္ကန္တာ
ဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ
ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္သူက
သူပုန္႔အိမ္လုိ႔ေခၚတာ
ဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ
အခင္းႀကီးသုံးဖို႔
လက္တဝါးစာျဖတ္ေပးထားတဲ့
သတင္းစာစကၠဴအပုိင္းေတြကုိ
ရဲေဘာ္ေတြဆီက
တေယာက္လက္တေယာက္ကမ္းၿပီး
ထမင္းလုံးျပန္ကပ္
သတင္းတပုိင္းတစဖတ္ရတာကုိ
ဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ
စာရြက္မရွိ ေဘာပင္မရွိလုိ႔
ကဗ်ာမေရးရတာကုိ
ဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ
ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လုိ႔
စြန္႔ပစ္ေဆးလိပ္တုိေတြေကာက္
ေဆးစပ္ထုတ္ ဗာဒံကုိင္းေျခာက္ထု
ေဆးျပန္စပ္ လက္ဖဝါးတပုိင္း
သတင္းစာစကၠဴနဲ႔ ပြတ္ခြၽန္းလုပ္
အာသာေျဖရတာကုိ
ဘယ္ေမ့ပါမလဲ
တလတေခါက္
မွန္မွန္ေရာက္ မွန္မွန္လာတဲ့
အေမနဲ႔ မေတြ႔ရတာကုိ
ဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ
လကုိၾကည့္ခ်င္လုိ႔
ေရအုိးသြန္ေမွာက္
ေရထဲေရာက္လကုိၾကည့္ရတာ
ဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ
လုံးတီးထမင္းမေကြၽးဖုိ႔
အစာငတ္ခံရင္း က်ဆုံးသြားတဲ့
ရဲေဘာ္တေယာက္ကုိ
ဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ
ဒီကဗ်ာကုိ ငါမေရးဘူး
ဒီကဗ်ာက ငါ့ကုိေရးသြားတယ္။ ။
ေမာင္ၾကဴးရင့္
၁၃. ၅.၂၀၁၆
…
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
