(မုိးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၁၊ ၂၀၁၆
လိုခ်င္ သည္ျဖစ္ေစ မလိုခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မနက္ခင္းဟာ ကိုယ့္ဆီေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ အိမ္ထဲကေန အမိႈက္ထုပ္တစ္ထုပ္လို လမ္းထဲလြင့္က်လာတ့ဲကိုယ္ဟာ ေဖာ္ေဝးရ့ဲကဗ်ာကို ျပန္ျပန္သတိရေနမိတယ္။ မေန႔က ဘာမွမဟုတ္ခ့ဲတ့ဲသူဟာ ဒီေန႔ လည္း ဘာမွမဟုတ္သလိုပါပဲ။ လူေတြကပ္ထားတ့ဲတံဆိပ္ဟာ လူေတြကို လိမၼာေစတယ္၊ မိုက္မဲေစတယ္၊ ႐ိုးသားေစတယ္၊ေကာက္က်စ္ေစတယ္။ တစ္ခါ တစ္ခါေတာ့ မီးခိုးေငြ႔လို ကိုယ္လြင့္သြားခ်င္မိတယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္း မေအာင္ျမင္ျခင္းေတြ ကို ကိုယ္သိပ္နားမလည္သလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္မက်ဆံုးခ်င္ဘူး။
ခ်စ္သူရ့ဲလက္ထဲမွာ မက်ဆံုးခ်င္ဘူး။
အေမ့ရ့ဲလက္ထဲမွာ မက်ဆံုးခ်င္ဘူး။
ကိုယ္ ့ထက္အသိဉာဏ္နိမ့္က်တ့ဲသူေတြရ့ဲလက္ထဲမွာ မက်ဆံုးခ်င္ဘူး။ ေသြးန႔ဲ သားန႔ဲ တည္ေဆာက္ထားတ့ဲကိုယ္ဟာ ကားေသာ့ကို ညာဘက္လက္နဲ႔ ဟန္ပါပါလွည့္ၿပီး ဘယ္ဘက္လက္က အေကာင္းစားမ်က္မွန္တစ္လက္ကိုင္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ထဲဘယ္သူ႔ကိုမွ င့ဲေစာင္းမၾကည့္ပဲ ထိုင္ခ်င္ခ့ဲဖူးတယ္။ ပိုက္ဆံေတာင္းလာတ့ဲကေလးေတြလာရင္ ၂၀၀ တန္တစ္ရြက္ေလာက္ထည့္ၿပီး ေဆးေပါ့လိပ္ကို ေအးေအးေဆးေဆး ဆက္ဖြာခ်င္ခ့ဲဖူးတာေပါ့။
အခု ေတာ့ ကိုယ့္အိတ္ထဲက၂၀၀ ဟာ ကိုယ့္လက္ဖက္ရည္ဖိုးပါပဲ ကေလးရယ္။ ဘုရားသခင္က လူကိုဖန္ဆင္းျပီးေတာ့ ကိုယ္ ဟာကိုယ့္ခႏၶာအတြက္ စားနပ္ရိကၡာကို ဆက္လက္ဖန္ဆင္းရတယ္။ ေနစရာထိုင္စရာကို ဖန္ဆင္းရတယ္။ အသက္မပါေပမယ့္ လွလွပပျပံဳးတတ္ေအာင္ သင္ယူရတယ္။ ဘဝဟာ သင္ယူရျခင္းေတြန႔ဲ ဖြဲ႔စည္းထားတ့ဲ ပင့္ကူအိမ္ပါပဲ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကာကြယ္ဖို႔သင္ယူရတယ္။
သူမ်ားေတြကိုကာကြယ္ဖို႔သင္ယူရတယ္။
အၾကမ္ းဖက္မႈေတြဟာ ကာကြယ္ျခင္းေတြရ့ဲ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးပဲ ကိုယ္သင္ယူေနရတ့ဲအရာေတြထဲမွာ ကိုယ္ေရာက္ေနတ့ဲေနရာမွာ ေနတတ္ထိုင္တတ္ေအာင္ သင္ယူရတ့ဲအလုပ္က အဆိုးရြားဆံုးသင္ယူရျခင္းေပါ့။
ေခြးခ်င္းကိုက္တာေတာင္ ကိုယ့္ေခြးကိုအႏိုင္ရေစခ်င္တ့ဲ လူ႔စိတ္သေဘာထားအတိုင္း ကိုယ္ဟာကိုယ့္ကိုယ္ကို အျမဲတမ္း ဇာတ္လိုက္လို႔ထင္ျမင္မိေအာင္ သင္ယူခ့ဲၿပီးၿပီ။ ခႏၶာကိုယ္ကို အျပည့္ေပးၿပီး စိတ္ကိုတစ္ဝက္တိတိေပးအပ္ရတ့ဲ အသက္ေမြးမႈကို ဆက္လက္သင္ယူေနရဆဲပဲ။
ဒဏ္ရာရ ေနတ့ဲ အတိတ္၊ မသန္စြမ္းတ့ဲအနာဂါတ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ဟာ ေနေပ်ာ္ေအာင္သင္ယူေနတုန္းပါပဲ ကမၻာႀကီး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မခူးဆြတ္ရေသးတ့ဲ လူအခ်င္းခ်င္းႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံ၊ လုယက္သတ္ျဖတ္ေနၾကတာ ေမတၱာတရားကို သင္ၾကားဖို႔ေမ့ေလ်ာ့ေနလို႔လား။ အလုပ္ထဲေရာက္တ့ဲ အခါကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ခဏေမ့ထား။ ထမင္းစားနားတ့ဲအခါ ကိုယ့္ အေၾကာင္း ကိုယ္ခဏေမ့ထား။ ညေနပိုင္းအလုပ္သိမ္းတ့ဲအခါ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ ခဏေမ့ထား။ လူေတြဟာ ကိုယ္ေဖာ္တ့ဲအဆိပ္ ကိုယ္မ်ိဳေနၾကတာလား။ ေဆာ့ခရိတၱိဟာ အမွန္တရားဘက္က အဆိပ္တစ္ခြက္န႔ဲ မားမားရပ္ခ့ဲတယ္။
လင္းသက္ၿငိမ္