 |
| Photo – Irrawaddy News |
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ – “လူငယ္”
(၁၉၇၀၊ ႏုိဝင္ဘာလထုတ္ “အုိးေဝ၏ ေရႊရတုသဘင္ လက္ေရြးစင္” စာအုပ္မွ ဖ်ာပုံစုိးေရးသည့္ “ေအာင္ေက်ာ္စာေပ” ကုိ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)
မိုးမခ၊ ဒီဇင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၅
ဤေန႔ကား ျမန္မာျပည္ကြ်န္သက္ ၅၃-ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္ေသာေန႔ေပတည္း။ အခ်ိန္ကား နံနက္ ၉နာရီခန္႔ ရွိေပမည္။ မုိးကား တဖဲြဖဲြႏွင့္ ရြာလ်က္ရွိ၏။ အသက္ ၁၆ႏွစ္ခန္႔ရွိေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္သည္ အေဆာင္လည္းမပါ။ မုိးရြာသည္ကုိလည္း ဂရုစုိက္ဟန္မတူ၊ တစ္ေယာက္တည္း ခပ္ျဖည္းျဖည္းပင္ သမဂၢၢရုံးသုိ႔ ေရာက္လာေပး၏။ တံခါးဝသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ေနာက္သုိ႔ တစ္ခ်က္ငဲ့၍ ၾကည့္လုိက္၏။ ထုိ႔ေနာက္ခုံဖိနပ္ ခြ်တ္လုိက္၊ ကြတ္အကၤ ီ်ကုိ စကၠန္႔အနည္းငယ္မွ် စုိက္ၾကည့္ေန၏။ ၾကည့္ေနရင္း မ်က္ႏွာ၌ သေဘာမက်ေသာ အျခင္းအရာတုိ႔ ေပၚလာေပ၏။ ခ်က္ခ်င္း အကၤ ီ်ကုိခြ်တ္လ်က္ ေဘးသုိ႔ခ်လုိက္ေလ၏။ ထုိ႔ေနာက္ အသင္းရုံးေရွ႕ ျမက္ခင္းေပၚသုိ႔ ဆင္းသြားေလ၏။
ေဒါင္းလံႀကီးကား မုိးေရထဲတြင္ တုိင္တစ္ဝက္၌ တည္လ်က္ရွိေပ၏။ ေျခကုိစုံရပ္၍ ေခါင္းငုံ႔လ်က္ ႏွစ္မိခန္႔အလံကုိ အရုိအေသေပးေန၏။ မုိးေပါက္တုိ႔ကား သူ၏ ေခါင္းေပၚသုိ႔ က်လ်က္ရွိ၏။ ေဒါင္းအလံကုိ တစ္ခ်က္မွ် ေမာ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ အသင္းရုံးထဲသုိ႔ဝင္ကာ ခြ်တ္ထားေသာ အကၤ ီ်ႏွင့္ ဖိနပ္ကုိဝတ္လ်က္ အေပၚထပ္သုိ႔ တက္သြားေလ၏။
စာဖတ္ခန္း၌ ဘယ္သူမွ် မရွိေပ။ လူငယ္သည္ အခန္းထဲသုိ႔ဝင္ကာ ဟုိဟုိ သည္သည္ ေက်ာ္၍ၾကည့္ေလ၏။ လူငယ္၏မ်က္လုံးတုိ႔သည္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာဆီသုိ႔ ေရာက္သြားေလ၏။ မ်က္လုံးႏွင့္အတူ လူပါသြားၿပီးလွ်င္ သတင္းစာတုုိက္ကုိယူလ်က္ ကုလားထုိုင္တစ္လုံးတြင္ ဝင္၍ထုိင္လုိက္၏။ တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္ ေလွ်ာက္၍လွန္လာရာ အလယ္နားသုိ႔ ေရာက္၍လာေတာ့၏။ စာရြက္ကား အျခားစာရြက္မ်ားႏွင့္ စာလုံးတုို႔ကား အစိမ္းေရာင္တုိ႔ျဖင့္ ႏွိပ္ထားေပ၏။ လူငယ္၏လက္သည္ ရပ္၍သြားေတာ့၏။ မ်က္လုံးတုိ႔သည္ စာကုိ စူးစုိက္၍ ေနၾက၏။ တစ္ခါတစ္ရံ ဓာတ္ပုံမ်ားဆီသုိ႔ ေရာက္သြား၏။ တစ္ခန္းလုံးကား တိတ္လ်က္ရွိ၏။ သူကား စာေလးမ်က္ႏွာခန္႔ဖတ္ၿပီးေနာက္ ကုလားထုိင္ေပၚတြင္ ေခါင္းကုိငဲ့၍ မလႈပ္မယွက္ေနေတာ့၏။
အခန္းေဘးရွိ အမႈေဆာင္ေဟာင္းမ်ား၏ပုံတုိ႔သည္ သူ႔အား စုိက္ၾကည့္လ်က္ရွိ၏။ မ်က္ေတာင္ကား အနည္းငယ္မွ်မခတ္၊ ေရွ႕တြင္သာရွိေသာ သတင္းစာကုိ ဝါးမစားတတ္ စုိက္၍ၾကည့္ေန၏။ ၾကည့္ရင္း…ၾကည့္ရင္း မ်က္နွာမွာ ေျပာင္း၍လာေတာ့၏။ တျဖည္းျဖည္း ေဒါသေရာင္လႊမ္း၍လာေတာ့၏။ မ်က္လုံးမ်ားလည္း က်ယ္က်ယ္လာေတာ့၏။ လူလည္း ေရွ႕သုိ႔ကုိင္း၍ လာေပ၏။ ထုိ႔ေနာက္ “ေတာက္” ဟု ခပ္ျပင္းျပင္းေခါက္ကာ ေနရာမွထလုိက္၏။
ထၿပီးသည့္ေနာက္ ေဘးပတ္လည္ကုိၾကည့္လုိက္၏။ အမ်ိဳးသားေန႔တြင္ ကုိင္၍ေလွ်ာက္ရန္စာတမ္းမ်ားမွာ တုတ္မ်ားႏွင့္ ကပ္လ်က္ နံရံတြင္ ေထာင္၍ထားေပ၏။ စာတမ္းတစ္ခုသည္ သူ႔အားေရွးဦးစြာ ဆီး၍ ႏႈတ္ဆက္ေပး၏။ လူကား ေတြလ်က္ရွိေပ၏။ နဂုိက ေဒါသေရာင္လွ်မ္းေသာမ်က္ႏွာသည္ ပုိ၍တင္းမာလာေပး၏။ မ်က္လုံးမ်ားမွာ ထုိစာတမ္းကုိ စုိက္ၾကည့္ေနရာမွ သတင္းစာဘက္သုိ႔ တစ္ဖန္ျပန္၍ ေရာက္လာျပန္၏။ သတင္းစာထဲရွိ ဓာတ္ပုံတုိ႔သည္ သူ၏ေရွ႕တြင္မလႈပ္မယွက္ တည္လ်က္ရွိ၏။ မ်က္လုံးထဲမွ မ်က္ရည္တုိ႔သည္ မ်က္ေတာင္ႏွစ္ခ်က္အခတ္၌ သတင္းစာေပၚသုိ႔က်ကာ ဓာတ္ပုံမ်ားကုိ သြား၍ကန္ေတာ့ၾကေလ၏။
ေခါင္းသည္ တစ္ဖန္ျပန္၍ ေထာင္လာျပန္၏။ မ်က္လုံးတုိ႔ကား ေနရာေျပာင္း၍ က်က္္စားေနၾကျပန္၏။ လူတစ္ကုိယ္လုံးတြင္ ေခါင္းႏွင့္ မ်က္လုံးမ်ားသာ လႈပ္လ်က္ရွိေပ၏။ “သည္းညည္းခံလွ်င္ သူ႔ကြ်န္ျဖစ္” ဟူေသာ စာတမ္းသည္ သူ၏မ်က္လုံးကုိ ဆီး၍ ဧည့္ခံေနျပန္၏။ လူငယ္၏စိတ္ႏွင့္ စာတမ္းသည္ သေဘာခ်င္းတုိက္ဟန္တူ၏။ မ်က္လုံးတုိ႔သည္ ပုိမုိ၍ စူးစုိက္လာ၏။ မ်က္ႏွာမွာ ပုိမုိ၍ခက္ထန္လာေပ၏။ အံသြားတုိ႔ကုိ ကဲြသြားမတတ္ ႀကိတ္လုိက၏။ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားေသာလက္မွာ အထက္သုိ႔အနည္းငယ္ ေျမာက္လာ၏။ မ်က္ေစ့ကား… သတင္းစာသုိ႔ျပန္ေလ၏။
မေရွးမေႏွာင္းပင္ “ဟင္း” ဟု သက္မကုိ ခ်လုိက္၏။ သတင္းစာထဲရွိ ဓာတ္ပုံတုိ႔မွာ ယခင္အတုိင္း္ပင္ ရွိေသး၏။ စာမ်ားကား လူငယ္၏စိတ္နွင့္ အမူအယာကုိသာ သိၾကဟန္မတူ၊ ဤတစ္ႀကိမ္- ေခါင္းလွည့္လုိက္ေသာအခါ “ေၾကာက္ေမြးပါ ဇာဂနာႏွင့္ႏႈတ္” ဟူေသာ စာတမ္းဆီသုိ႔ မ်က္မွန္းတမ္း၍ သြားေလ၏။ သူ၏မ်က္ႏွာသည္ အနည္းငယ္ ၿပံဳးေယာင္ေယာင္ရွိ၍ လာၿပီးေနာက္ မ်က္ေစ့ကုိ ေနရာေရႊ႕သြားျပန္၏။
“ေသြးစုပ္ေကာင္ေတြ သတ္ပစ္” အစရွိသျဖင့္ ေရးသားထားသည့္ စာတမ္းႀကီးအား ေပါက္၍သြားမတတ္ စုိက္၍ၾကည့္ေနျပန္ေလ၏။ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ ေမွာင္မဲ၍လာကာ လူလည္းအနည္းငယ္ တုန္လာေပ၏။ မ်က္ႏွာကား ဘီလူးဝင္သကဲ့သုိ႔ ထင္ရ၏။ တစ္ဖန္ သတင္းစာကုိစူးစုိက္၍ ၾကည့္ျပန္ေလ၏။
ၾကည့့္ေလ- ၾကည့္ေလ ပုိ၍ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလာေပေတာ့၏။ မေရွးမေႏွာင္းပင္ “ဒုံး” ဟု စားပဲြကို လက္သီးႏွင့္ထုလ်က္ “ရုိင္းလုိက္ေလကြာ” ဟု ဆုိကာ အခန္းတြင္းမွ ရုတ္တရက္ထြက္သြားေတာ့၏။
အခန္းတြင္ကား ပုိမုိတိတ္ဆိတ္လ်က္ က်န္ရစ္ေပ၏။ စာအုပ္မ်ားမွာ ဖတ္သူကုိ ေမွ်ာ္လ်က္ရွိၾကကုန္၏။ အမႈေဆာင္မ်ား၏ ဓာတ္ပုံမ်ားကား နံရံေပၚတြင္ မလႈပ္မယွက္ တည္ၿမဲတည္လ်က္ ေနေပ၏။ “အမ်ိဳးအတြက္၊ အသက္စြန္႔ေလာ့” ဟူေသာ စာတမ္းကေလးမွာ ေလတုိက္သျဖင့္ အနည္းငယ္ လႈပ္၍ သြားေပးေတာ့၏။ အျပင္တြင္ မုိးကားရြာလ်က္ပင္။
ဤကား ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ကုိယ္တုိင္ ေရးခဲ့ေသာ သမုိင္းဝင္ စာကေလးတစ္ပုဒ္ကုိ သတ္ပုံသတ္ညႊန္း အျဖတ္အေတာက္အစ သူ႔မူရင္းအတုိင္း ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သူ႔စာ တုိပင္တုိျငားေသာ္လည္း သူ မေသမီ၊ သူ႔ဘဝရုပ္လုံးကုိ ေဖာ္ျပသြားသကဲ့သုိ႔ လႈပ္ရွားသြက္လက္ေသာ ခံစားမႈတုိ႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လ်က္ရွိသည္။
ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္၏ “လူငယ္” သည္ ျမန္မာလူငယ္တစ္ရပ္လုံးကုိ ရည္ညႊန္းထားဟန္တူ၏။ သူ႔ေခတ္က လူငယ္တုိ႔အား မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိရန္ တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ အသက္စြန္႔ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ လႈံ႕ေဆာ္ထားေလသည္။ မိမိကုိယ္တုိင္ စံျပအျဖစ္ အသက္စြန္႔သြားခဲ့သျဖင့္ အေျပာႏွင့္အလုပ္ညီေပေသာ အာဇာနည္ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ပင္ ျဖစ္ပါသတည္း။
၁၉၇၀၊ ႏုိဝင္ဘာလထုတ္ “အုိးေဝ၏ ေရႊရတုသဘင္ လက္ေရြးစင္” စာအုပ္မွ ဖ်ာပုံစုိးေရးသည့္ “ေအာင္ေက်ာ္စာေပ” ကုိ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ကုိယ္တုိင္ မကြယ္လြန္မီကေလးတြင္ ေနာက္ဆုံးေရးခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
