ဥဩ (ခ်ယ္ရီေျမ) – အျပံဳးမေဝျဖာႏိုင္တဲ့ ဖုန္းေဝဒနာ(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၃၊ ၂၀၁၅
တကယ္ေတာ့ ဖုန္းတလံုးကို မပိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္ အေကာင္းသား။ အခုေတာ့ ဖုန္းတလံုးကို ပိုင္လိုက္ရတဲ့အတြက္ အေတြ႕အႀကံဳ ေတြ ေတာ္ေတာ္ရလိုက္ပါတယ္။
အခုမွသာ ဖုန္းကို အျပစ္ဖုိ႔ရတာပါ။ ဟိုးတုန္းကေတာ့ ဖုန္းေလးကို ခါးမွာခ်ိတ္လုိ႔ စတိုင္ထြားေနၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး ဖုန္းတလံုးေလာက္ပိုင္ခ်င္စိတ္ကအျပည့္အသိပ္။ ဟိုတုန္းက ဖုန္းပိုင္တဲ့သူက ဘုန္းတန္ခိုးရွင္ပါပဲ။ အဲ့ဒီတုန္းက ဖုန္း ဆိုတာက ေယာင္လို႔မ်ား အိပ္မမက္နဲ႔၊ စိတ္ပ်က္ရေလာက္ေအာင္ ေစ်းႀကီး၊ မနီးလွတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တခုႏွယ္၊ ကြယ္ရာမွာ သက္ျပင္းခ်၊ ခ်က္ခ်င္းမ်ားရလိုက္ရင္ဆိုတဲ့ အေတြးစူးရွ၊ ႐ူးခဲ့ရတဲ့ဘဝ … ဆိုၿပီး စာခ်ိဳးလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။ ဟုတ္တယ္။ အဲ့ဒီတုန္း က ဖုန္းတလံုးက သိန္းေလးဆယ္၊ ရတဲ့ လခက ေသာင္းဂဏန္း။ သိပ္ေတာ့ မကြာပါဘူး။ သိန္းဂဏန္းနဲ႔ ေသာင္းဂဏန္းဆိုေတာ့ အဆင့္တဆင့္ပဲ ကြာတယ္လို ထင္ခ်င္စရာ။ တကယ္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ ဝတႎအဆင့္မွာ တိမ္ေတြလြင့္ေနသလိုပါပဲ။ ကိုယ့္ ဘဝနဲ႔ဖုန္းက လမင္းနဲ႔ ပိုစုန္းၾကဴ၊ နံ႔သာျဖဴနဲ႔ အီးအီးလို မနီးခဲ့ပါဘူးေလ။ ဖုန္းဆိုတာက ကိုယ့္အတြက္ မာနႀကီးတဲ့ သူေဌးသမီး ကို ပိုးရသလို က်ိတ္ပိုးေလးပဲ ပိုးရတာပါ။
ႏိုင္ငံျခားက သူငယ္ခ်င္းေတြက သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ ဖုန္းဆိုတာ ေခ်ာကလက္ဝယ္သေလာက္ပဲလုိ႔ေျပာရင္ အေျပာကလက္ တယ္လုိ႔ ယူဆခဲ့ပါတယ္။ လမ္းေဘးက ေစ်းသည္ေတြေတာင္ ဖုန္းကိုင္ႏိုင္တယ္လုိ႔ေျပာရင္ ယံုတမ္းစကားတခုကို ၾကား လိုက္ရသလိုပဲ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာက ဖုန္းက်တာက ထီေပါက္တာလို။ အင္မတန္႔ အင္မတန္ကံေကာင္းလြန္ခါမွ မေတာ္တဆရ တတ္တာမ်ိဳးေလ။ တမင္တကာ ရၾကတာကေတာ့ နီးစပ္ပတ္သက္ရာ လူႀကီးသားသမီးေတြပါပဲ။ အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့ အဲ့ဒီလို ေရေပၚဆီေတြကို မုန္းတီးမိပါတယ္ အဟုတ္။ ကိုယ္လိုမ်က္ႏွာမြဲကို ခဲနဲ႔ပစ္သလိုဆက္ဆံတဲ့ ဖုန္းမခ်ေပးတဲ့ လူႀကီးမင္းေတြ ကိုလည္း ဟစ္တလာလို ရက္စက္လွတဲ့သူႀကီးေတြ ထင္ခဲ့မိပါတယ္။
အဲ့ဒီတုန္းက မွတ္မိပါေသးတယ္။ … ဟဲလို ဟဲလို … ဆိုတဲ့အသံက ေငးေမာခ်င္စရာ။ ကိုယ့္ေဘးနားမွာ လက္ကိုင္ဖုန္း နဲ႔ ဖုန္းေျပာေနပံုက တာဝတႎက နတ္တပါး လူျပည္ဆင္းသက္လာတုန္းေတြ႕ရသလို အားက် ေငးေမာရတာေလ။ အဲ့ဒီတုန္းက ဖြတ္ေက်ာျပာစု၊ ခ႐ုအဆံကြၽတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ နယ္က အေမဆီဆက္ခ်င္လည္း ေျပး။ အေဝးက သူငယ္ခ်င္းဆီ ဆက္ခ်င္လည္း ေျပး။ ပီစီအိုဆီ ေျပးရတာပါ။ အဲ့ဒီတုန္းက မိန္းခေလးေတြက ဟန္းဖုန္းပါမွ၊ ကားပါးမွ။ အထာက အဲ့သလို။ အဲ့ေလာက္ထိေတာင္ ဖုန္းပါဝါက ႀကီးတာပါ။
ဘယ္လိုမွ မနီးစပ္ေတာ့ပါဘူးလုိ႔ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ခါမွ မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ေတာင္ မပါလိုက္ရပါဘူး။ ဖုန္းက်လာပါေတာ့တယ္။ ဟာ ထီေပါက္သလိုပါပဲ။ ဖုန္းကို ခါးမွာခ်ိတ္ၿပီး အပ်ိဳမဒီေတြၾကား၊ စတိုင္ထြားဖုိ႔ဆိုတာ နည္းနည္းေနာေနာ အခြင့္အေရးမွ မဟုတ္တာ။ အဲ့ဒီတုန္းက ဖုန္းေစ်းက နည္းနည္းက်ေနၿပီဆိုေပမယ့္ ႏွစ္ဆယ့္ခုႏွစ္သိန္းေလာက္ ေပါက္ပါေသးတယ္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ ဖုန္းက ရပ္ကြက္ထဲမွာ အာဏာမရွိေတာ့ေပမယ့္ ဩဇာက်န္ေနေသးတဲ့ ရပ္ကြက္လူႀကီးအေဟာင္းလိုပါပဲ။ မ်က္ ႏွာပြင့္ပါတယ္။ အဲ့ဒီတုန္း ဖုန္းငွားခ ဆယ့္ငါးသိန္း၊ တိုင္းရံပံုေငြတသိန္း စုစုေပါင္း ဆယ့္ေျခာက္သိန္းကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေခ်း ငွားေပးသြင္းခဲ့တာေပါ့ေလ။ ေခ်းေငြေတြက အတိုးထပ္ထပ္ေပမယ့္ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ဖုန္းကေလး ခါးခ်ိတ္ဖုိ႔ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွန္း မသိတဲ့ငါးလို အခါခါေပ်ာ္ခဲ့မိပါတယ္။
ဘာရမလဲ ငါ့ကြဆိုတဲ့အထာနဲ႔ ဟန္းဆက္ေလး ကမန္းကတမ္းေျပးဝယ္၊ ပြဲစားေဈးသည္ေတြက ခုႏွစ္သိန္းအျမတ္ေပးေပမယ့္ မေရာင္းဘူးလုိ႔ အျပတ္ဟစ္ေႂကြးခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ ရင္နင့္စရာ မျမင္ဝံ့စရာအျဖစ္ဆိုးလို စနစ္ဆိုးကိုပဲ က်ိန္ဆဲခ်င္မိပါေတာ့ တယ္။ အေႂကြးေတြ ေက်သေလာက္ျဖစ္လုိ႔ ေဖတေယာက္ စတိုင္ထုတ္မယ္လုိ႔ မလိုင္လုပ္ေနတုန္းမွာ ဘုန္းခနဲဆို တဝုန္းဝုန္း နဲ႔ျပဳတ္က်။ ကြၽန္ေတာ္မွာ ကားခနဲ။ အားခနဲေတာင္ မေအာ္ႏိုင္ မိႈင္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ ပထမေတာ့ ငါးသိန္းတန္၊ ေနာက္ေတာ့ သံုးသိန္တန္။ ဪ ေၾသာ္ ဖုန္းေဘလ္ကေတာ့ ဆယ့္ငါးသိန္းတန္ဖုန္းက အစိတ္၊ က်န္တဲ့ဖုန္းက ငါးဆယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ ပါေသးတယ္လုိ႔ေျဖသိမ့္ေပမယ့္ ေနစိမ့္တဲ့လူထူဆန္းႀကီးေတြက ဖုန္းေဘလ္ေတြကိုလည္း ႏွစ္ဆတက္လုိ႔ ရက္စက္ခဲ့ၾကပါ တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ပက္လက္လန္၊ ယက္ကန္ ယက္နဲ႔။ ကိုယ့္မ်က္စိေအာက္မွာပဲ ကိုယ့္ရဲ႕ေခြၽးႏွဲစာ လခစုေဆာင္းေငြ အတိုးပါ ဆယ့္ကိုးသိန္းေလာက္က ေရထဲကိုပစ္ခ်လိုက္သလို ပလံု ပလံုဆိုၿပီး ျမည္သြားပါတယ္။ ေပ်ာ္လိုက္ရတဲ့ရင္က နာ လိုက္ရတာနဲ႔မကာမိ။ ဘယ္သူ႔ကို က်ိန္ဆဲရမွန္းလည္း မသိ။
ေထာင့္ငါးရာတန္ဖုန္းေတြ လိႈင္လိႈင္ေပါတဲ့အခါက်ေတာ့ ဖုန္းဆိုတာကို စိတ္နာ။ ဟိုတုန္းက ဖုန္းခ်ေပးတဲ့လူေတြကို စိတ္ဆိုး၊ ပိတ္ေတာင္ထိုးလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။ လူတန္းစားအလႊာမေရြး ဖုန္းကိုင္ႏိုင္တာဝမ္းသာေပမယ့္ ကိုယ့္ပိုက္ဆံ သိန္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ကို အလွဴခံသြားတဲ့ လူႀကီးမင္းေတြကိုေတာ့ နဖူးက အမာရြတ္ျမင္တိုင္း နာက်ဥ္းတတ္တဲ့ပုဏၰားလို နာက်ည္းမိပါတယ္။ အခု ေတာ့ လူတိုင္းလည္း ဖုန္းခ်ိတ္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ႏိုင္ငံျခားကသူငယ္ခ်င္းေတြေျပာတဲ့ စကားမွန္ေၾကာင္း ေခြၽးႏွဲစာ သိန္းႏွစ္ဆယ္ ေလာက္ကုန္ကာမွ သိလိုက္ရပါတယ္။ ေနာင္တပန္းေတြ လိႈင္လိႈင္ပြင့္ကာမွ ဖုန္းေတြကေပါလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႕။ စိတ္နာမိ တဲ့ အမ္ပီတီ၊ တယ္လီေနာ၊ ေအာ္ရီဒူး ဘာကိုေရြးမလဲ မိေရႊသဲ။ လိုင္းမိတာကို ေရြးေပါ့။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ အမ္ပီတီမမိေတာ့ တယ္လီေနာ။ တယ္လီေနာမရရင္ ေအာ္ရီဒူး တကယ့္ထူးတဲ့ ကုသိုလ္ကံ၊ အိုဘားမားကေတာင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ အက်ႌသာ မဝတ္ႏိုင္တာ ဖုန္းေတာ့ကိုင္ႏိုင္ၾကပါ့လားဆိုၿပီး ဩခ်သြားရပါတယ္။ ဪ ေၾသာ္ အိုဘားမားရယ္ ဩမခ်ပါနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာျပရင္ ခင္ဗ်ားပါ ေဒါထသြားေလာက္တယ္။
စတိုင္မထုတ္လိုက္ရဘဲ ငုတ္သြားရတဲ့သူမို႔ မထူးဘူးကြာဆိုၿပီး ေထာင့္ငါးရာတန္ဖုန္းေတြ ဝယ္လိုက္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဟိုဖုန္းမရရင္ ဒီဖုန္း၊ ဒီဖုန္းမရရင္ ဟိုဖုန္း ဖုန္းဖိုးေဘလ္ေတြကုန္ေအာင္ေျပာမယ့္ ျမန္မာျပည္သားပါကြယ္လုိ႔ေတာင္ ေျပာ ရမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ သူကလည္း ဖုန္း သံုးေလးလံုး၊ ကိုယ္ကလည္း ဖုန္းသံုးေလးလံုးဆိုေတာ့ ဘယ္နံပါတ္က ဘယ္သူ႔ဟာမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး။ လာလိုက္က်တဲ့ ဖုန္းေတြကလည္း တဂြမ္ဂြမ္။ ဟိုတုန္းကေတာ့ ေမာင္ဘုန္းဆီဆက္မယ့္သူက ခ်စ္ၾကင္ စရာ မဒီခင္ကညာနဲ႔ မိဘေတြပဲ ရွိပါတယ္။ အခုေတာ့ သိသမွ်လူတိုင္းက ဖုန္းနဲ႔ဆက္ၾကပါတယ္။ ဖုန္းကို စိတ္နာေပမယ့္ မစိမ္းကားႏိုင္ပါဘူး။
မစိမ္းကားႏိုင္ဘူးဆိုကာမွ ဖုန္းနဲ႕ပတ္သက္လုိ႔ႀကံဳရတာေတြကလည္း ငိုရမွာလား။ ရီရမွာလား ဘာမွန္းမသိ။ ဖုန္းသံၾကားလုိ႔ေကာက္ကိုင္လိုက္ရင္ ဘယ္သူမွန္း မသိ။ ဘယ္သူ႕နာမည္မွန္းမသိ။ ဖုန္းေတြ မွားၿပီး ခဏခဏဆက္ၾကပါတယ္။ ဖုန္းကိုင္လိုက္တာနဲ႔ဘယ္သူလဲဆိုတာလည္းမေမး ကိုသားႀကီးလား။ အရင္အပတ္ကေျပာထားတဲ့ကိစၥ ဘယ္လုိ႔လဲ။ အခုဝယ္လက္က လာေမးေနတယ္ဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ တရစပ္လႊတ္ပါေတာ့တယ္။ ကိုယ့္မွာ ဘာေတြေျပာမွန္းလည္းမသိ။ ဘယ္သူ႔ကို ေျပာမွန္း လည္းမသိ။ ဘာမွလည္း ေျပာမရ။ သူ ေျပာတာၿပီးမွ ဘယ္သူ႔ကို ဆက္တာလဲေမး။ ဖုန္းမွားေနတယ္ ေျပာရပါတယ္။ အံမာ တခါတေလ သူကလည္း ဖုန္းမွားဆက္ေသး။ ကိုယ့္ကိုေတာင္ ဘုေတာသြားပါေသးတယ္။ နဂိုတည္းက ဖုန္းကို အခ်ဥ္ေပါက္ ေနပါတယ္ဆိုမွ ဘယ္လိုလူေတြနဲ႔လာေတြ႕ရတယ္မသိ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ဖုန္းမွားေနပါတယ္လုိ႔ေျပာတာေတာင္ အရစ္ က ရွည္ေနေသးတယ္။ ကိုဘယ္သူေလ မဟုတ္ဘူးလား။ မဟုတ္ဘူးလား လုပ္ေနပါေသးတယ္။ ကိုယ္ကပဲ သူ႕ကို လိမ္ ေနသလိုလို။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ကို ဘယ္သူကို သြားေခၚေပးပါဆိုၿပီး ေျပာတဲ့သူကရွိေသး။ တေန႔ တေန႔ အဲ့လိုလူေတြနဲ႔ႀကံဳေနရေတာ့ စိတ္ေပါက္လာပါတယ္။ စိတ္ေပါက္ေပမယ့္လည္း ပိတ္ေတာ့ မေဟာက္လိုက္ပါဘူး။ ႐ိုင္းရာက် မွာစိုးလုိ႔ပါ။ တခါတေလ မစ္ေကာေတြ ေတြ႕ရလုိ႔ ဖုန္းျပန္ဆက္ေတာ့ သူမဆက္ပါဘူး လုပ္တတ္ပါေသးတယ္။ တကယ္ပါ ေျပာရရင္ ကုန္ႏိုင္ဖြယ္ မရွိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ရင္မွာမခ်ိပါဘူး။
ဖုန္းဆက္တယ္ဆိုတာလည္း ဖုန္းအန္းတီးကတ္ေတာ့ ရွိေသးတယ္ဆိုတာ မသိတဲ့လူကလည္း ရွိပါေသးတယ္။ တခါတေလ သန္းေခါင္းယံအခ်ိန္မေတာ္မွ ဖုန္းက ထျမည္ပါတယ္။ ကိုင္လိုက္ေတာ့ ဘယ္က မွန္းမသိတဲ့လူက ဘာေတြမွန္းမသိ လာ ေျပာေနပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ စိတ္တိုရပါတယ္။ ဖုန္းကို ခ်ပစ္ရပါတယ္။ ဖုန္းကေန အင္တာနက္လည္း သံုးလုိ႔ရလာေတာ့ အက်ိဳးေတာ့ ရွိပါရဲ႕။ သတင္းအခ်က္အလက္ကစလုိ႔ ဆိုရွယ္နက္ဝဘ္ေတြမွာ စကားေျပာလုိ႔ရလာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာျပည္မွာ ေဟာ့ေနတဲ့ ေဖ့ဘုတ္ကို တြင္က်ယ္စြာ သံုးလာၾကပါတယ္။ ဖုန္းကို စိတ္နာေပမယ့္ တလ တလ ဖုန္းေဘးလ္က မနည္းလွပါဘူး။ ဘယ္နည္းပါ့မလဲ။ အင္တာနက္သံုး။ စာမူကိစၥနဲ႔မဂၢဇင္းေတြ ဖုန္းဆက္နဲ႔ဖုန္းေဘလ္က တေျဖာေျဖာပါပဲ။ အင္တာနက္ကလည္း မီဂါဘိုက္နဲ႔ျဖတ္တာဆိုေတာ့ ကုန္သလားမေမးပါနဲ႕။ တခါတေလ အင္တာနက္ဝဘ္ဆိုဒ္ပြင့္ဖုိ႔ေစာင့္ရတာနဲ႔တင္ ဖုန္းေဘလ္ ေတာ္ေတာ္ကုန္ပါတယ္။
အရင္တုန္းက ဖုန္းမရွိတုန္းကေတာ့ ေမာင္ဘုန္းက အိုေကပါတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္လည္း ကိစၥမရွိပါဘူး။ ေဘာ လံုးပြဲသြားၾကည့္ေနလည္း ကိစၥမရွိပါဘူး။ အခုေတာ့ ဖုန္းေတြရွိေနၿပီဆိုေတာ့ ေမာင္ဘုန္း မေခ်ာင္ေတာ့ပါဘူး။ အထက္အရာ ရွိကိုလည္း ပတ္လုိ႔မရ။ မိန္းမကိုလည္း လွည့္လုိ႔မရ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေနတုန္း ေခၚလာျပန္ၿပီ။ ဒီဖုန္းနဲ႔။ ေဘာလံုး ပြဲၾကည့္ေနတုန္း ေခၚျပန္ၿပီ ဒီဖုန္းနဲ႔။ ဒီလိုနဲ႔ဖုန္းကို မုန္းစရာေတြ တိုးတိုးလာပါတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့လည္း ဖုန္း ေျပာ တာကို တဖက္လူကသာမသိတာ ကိုယ့္ရပ္ကြက္တခုလံုးကေတာ့ သိသြားပါတယ္။ ေအာ္ေျပာရတာ လည္ေခ်ာင္းေတာင္နာ တယ္ေလ။ တခါတေလက်ေတာ့ ဟိုဘက္ကလည္း ဟဲလို၊ ဒီဘက္ကလည္း ဟဲလိုနဲ႔ ဟဲလိုတလံုးပဲ ေျပာလိုက္ရပါတယ္ ဖုန္းေဘလ္ေတြတက္သြားပါတယ္။ ဘာမွမေျပာလိုက္ရပါဘူး။
အခုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဖုန္းနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ လူတိုင္း ေခတ္မီသြားၾကပါၿပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါ ေကာင္းတဲ့တိုးတက္မႈပါ။ ကိုယ့္ ဘာသာ ဖုန္းကိုစိတ္နာေပမယ့္ ေကာင္းကြက္ကိုေတာ့ အသိအမွတ္ ျပဳရမွာပါပဲ။ အခုေတာ့ အိမ္က ငါးႏွစ္အရြယ္သားကလည္း ဖုန္းနဲ႔။ ပဲျပဳတ္သည္လည္း ဖုန္းနဲ႔။ ရြာက ဂြက္ေထာ္လည္း ဖုန္းနဲ႔။ အကုန္လံုး ဖုန္းကိုယ္စီနဲ႔ဆိုေတာ့ ကမၻာႀကီးဟာ ရြာႀကီး တရြာျဖစ္လာသလို ျမန္မာဆိုတာလည္း ရပ္ကြက္တခုစာေလာက္ပဲ ရွိေတာ့ပါတယ္။ ဖုန္းကိုယ္စီနဲ႕မို႕လူတိုင္းအၿပံဳးကိုယ္ စီနဲ႔ျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ဤေဖကိုယ္ကေတာ့ အၿပံဳးမေဝျဖာႏိုင္တဲ့ ဖုန္းေဝဒနာ တေပြ႕တပိုက္ကို အခုထိ မေက်မခ်မ္းႏိုင္ေသး ပါဘူး။
ေၾသာ္ ေၾသာ္ ဖုန္း၊ ဖုန္း။ မရွိလည္းခက္ ရွိလည္းခက္၊ မေျပာလည္းခက္ ေျပာလည္း ခက္ပါတကား။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
