ဖုိးစေန – ေရြးခ်ယ္စရာမရွိေသာအခါ

အခုတေလာ သတင္းမ်ားတြင္ လူကုန္ကူးမႈအေၾကာင္းမ်ား မၾကာခဏ ဖတ္ေနရသည္။ ၿပီးခဲ့ေသာ ၂ဝ၁၄ ခုနွစ္က လူကုန္ ကူးမႈေပါင္း ၁ဝဝ ေက်ာ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူ ၂ဝဝ ေက်ာ္ကို ဖမ္းဆီးအေရးယူနုိင္ခ့ဲသည္ဟု သတင္းတစ္ပုဒ္က ဆိုသည္။ အခု ၂ဝ၁၅ ခုနွစ္မွာေတာ့ ဇန္န၀ါရီလ မွ မတ္လထိ ပထမသံုးလအတြင္း ၂၉ မႈ ျဖစ္ပြားၿပီး ဇြန္လအထိ ပထမ ေျခာက္လအတြင္း ၆၆ မႈ ျဖစ္ပြားသည္ဟု အျခားသတင္းတစ္ပုဒ္က ဆိုျပန္သည္။ ဒီသတင္းအရဆိုလွ်င္ ဒုတိယသံုးလပတ္ တြင္ ၃၇ မႈ ျဖစ္ပြားတဲ့သေဘာ၊ အမွဳျဖစ္ပြားမႈတက္လာတဲ့သေဘာ ျဖစ္သည္။ ဒါက မွတ္တမ္းဝင္တဲ့စာရင္းျဖစ္သည္။ မွတ္တမ္းမဝင္တဲ့စာရင္းက မည္မွ်ရွိမည္ မေျပာတတ္။ ပထမေျခာက္လရဲ႕ ေနာက္ဆံုးလျဖစ္တဲ့ ဇြန္လတစ္လတည္းမွာပင္ လူကုန္ကူးမႈ ၁ဝ မႈရွိၿပီး ထို ၁ဝ မႈမွ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူ ၂ဝ ဦးကို ဖမ္းဆီးအေရးယူခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ သတိျပဳစရာေကာင္း သည္က အေရးယူခံရသူ ၂ဝ ဦးတြင္ အမ်ားစုမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားျဖစ္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

က်ဴးလြန္ခံရသူမ်ားကိုလည္းၾကည့္ဦး။ ၁၇ ဦးရွိၿပီး ၆ ဦးမွာ အသက္ ၁၃ ႏွစ္မွ ၁၆ ႏွစ္အတြင္းရွိ ငယ္ရြယ္သူကေလးမ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ မိန္းကေလး မ်ားလည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။  ေနာက္ၿပီး ကေလး ၆ ဦးအနက္ ၃ ဦးက အဓမၼ ျပည့္တန္ဆာျပဳခံရသူမ်ားျဖစ္ၿပီး၊ ၁ ဦးက တရုတ္မယားအျဖစ္ ေရာင္းစားခံရမႈျဖစ္သည္။ က်န္ႏွစ္ဦးကေတာ့ ေဖၚျပမထား၍ မသိရ။ ဇြန္လသည္ လူကုန္ကူးမႈမ်ားတြင္ ကေလးသူငယ္မ်ား ပါဝင္မႈ အမ်ားဆံုးလဟုလည္း ဆိုထားသည္။ မၾကာေသးမီ ကသတင္းတစ္ပုဒ္မွာေတာ့ လူကုန္ကူးခံရသူ ႏွစ္ဆေက်ာ္ျမင့္တက္လာၿပီး တရုတ္မယားအျဖစ္ ေရာင္းစားမႈမ်ား အမ်ားဆံုး ျဖစ္ပြားေနသည္ဟု ဆိုထားျပန္သည္။  ဒီသ တင္းမ်ားေၾကာင့္ လူကုန္ကူးမႈမ်ားအေၾကာင္း ေလ့လာလို၍ သတင္းစာအေဟာင္း ၁ဝ ေစာင္ခန္႔ကို ရက္စြဲစဥ္အတိုင္း ဆြဲယူ ၿပီး လွန္ေလွာၾကည့္မိသည္။ လူကုန္ကူးမႈနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ သတင္း ၄ ပုဒ္ေတြ႕ရသည္။ သတင္းမ်ားက ဂိုဏ္းဖြဲ႕က်ဴးလြန္တဲ့ အေၾကာင္း၊ လူထုအတြင္းအခ်င္းခ်င္း က်ဴးလြန္တ့အဲေၾကာင္း၊ လူကုန္ကူးခံရဖူးသူက က်ဴးလြန္တဲ့အေၾကာင္း၊ လူကုန္ကူးခံရ သူမ်ားအတြက္ သတင္းအခ်က္အလက္ဌာန ဖြင့္လွစ္တဲ့အေၾကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။  အေမရိကန္ႏိုင္ငံသည္ လူကုန္ကူးမႈနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အစီရင္ခံစာတစ္ေစာင္ကို ႏွစ္စဥ္ထုတ္ျပန္ေလ့ရွိသည္။

ယခုနွစ္ထုတ္ျပန္တ့ဲ အစီရင္ခံစာတြင္ ႏိုင္ငံမ်ားကို ေကာင္း၊ သင့္၊ ညံ့ အဆင့္သံုးဆင့္ ခြဲျခားေဖာ္ျပရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အလယ္အလတ္အဆင့္ရဲ့ ေအာက္ပိုင္းျဖစ္တဲ့ အဆင့္-၂ ေစာင့္ၾကည့္စာရင္း (Tier-2 Watch List) တြင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပ ထားသည္။ ဒါကို တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ားက အေမရိကန္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို သူ၏ ႏိုင္ငံျခားေရး၀ါဒ ေအာင္ျမင္မႈျပရုပ္အျဖစ္မွတ္ယူၿပီး သာသာထိုးထိုး အဆင့္သတ္မွတ္ထားသည္ဟု ေဝဖန္ၾကသည္။ လူကုန္ကူးမႈသတင္းမ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတ့ဲ တျခားသတင္း မ်ားကလည္း ရွိေသးသည္။ မိန္းကေလးမ်ား ျပည္ပထြက္ အိမ္ေဖာ္လုပ္ၾကတဲ့အေၾကာင္း။ အႏွိပ္စက္ခံ အေစာ္ကားခံ ေနရတဲ့အေၾကာင္း၊ အဓမၼျပည့္တန္ဆာ ျပဳခံေနရတဲ့အေၾကာင္း၊ တရုတ္မယားအျဖစ္ ေရာင္းစားခံရတဲ့အေၾကာင္း၊ ေယာ က်ၤားကေလးမ်ား ငါးဖမ္းသေဘၤာမ်ားတြင္ ေရာင္းစားခံရတဲ့အေၾကာင္း၊ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ရင္း အႏွိပ္စက္ခံ အသတ္ျဖတ္ ခံေနရတ့ဲ အေၾကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။

တဆက္တည္းမွာပင္ ျမန္မာ့လယ္ယာ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ ပ်ိဳးႏုတ္သူ၊ ေကာက္စိုက္သူမ်ား ရွားပါးလာတဲ့အေၾကာင္း၊ ထန္း တက္သမားမ်ားမရွိေတာ့၍ ထန္းပင္မ်ားကို အလံုးလိုက္ ေရာင္းစားရတဲ့အေၾကာင္းမ်ားလည္း ပါသည္။ ဒါ့အျပင္ ျမန္မာ လူငယ္မ်ား အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း ရွားပါးေနတဲ့အေၾကာင္း၊ ဘြဲ႕ရလူငယ္မ်ားပင္ ထိုက္တန္တဲ့အလုပ္ မရတဲ့အေၾကာင္း၊ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ေနရတဲ့အေၾကာင္း၊ ဘြဲ႕လက္မွတ္မ်ား အသံုးမ၀င္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း၊ ျပည္ပထြက္လွ်င္ ဘြဲ႔လက္မွတ္မ်ား ကို အသိအမွတ္ျပဳပင္ မခံရေၾကာင္း မ်ားလည္းပါသည္။ ဒီသတင္းမ်ားကိုဖတ္ရေတာ့ ေက်ာင္းသားဘဝက ဆရာသမားတစ္ဦး ရဲ႕ ၾသဝါဒစကားကို ျပန္သတိရမိသည္။ “စာဖတ္တဲ့အခါ စာေၾကာင္းေတြၾကားက ျမဳပ္ေနတဲ့ အဓိပၸါယ္ကိုပါ ေပၚလာေအာင္ ဖတ္ရတယ္ကြ။ Read between the lines ေပါ့ကြာ” တဲ့။ လူကုန္ကူးမႈသတင္းမ်ားကို ဆရာသင္ျပတဲ့အတိုင္း ဖတ္ၾကည့္ လိုက္ေသာအခါ တိမ္ျမဳပ္ေနတ့ဲအဓိပၸါယ္မ်ားက တေထာႀကီး လွ်ံက်လာပါေတာ့သည္။

သတင္းတစ္ပုဒ္ကို္ၾကည့္ပါ။ ေခါင္းစဥ္ က “လူကုန္ကူးခံရဖူးသူက လူကုန္ကူးမႈက်ဴးလြန္ျခင္းေၾကာင့္ အမႈဖြင့္အေရးယူ” ဟုဆိုသည္။ သတင္းေခါင္းစဥ္ကို ဖတ္လိုက္ရံုနဲ႔ ထူးျခားမႈကို ခံစားမိႏိုင္သည္။ သတင္း ျဖစ္စဥ္က ဒီလိုပါ။ ပဲခူးတိုင္းေဒသႀကီး ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုက အသက္ ၄ဝ အရြယ္ မျဖဴေဖြး (အမည္လႊဲထားသည္) ဆိုသူ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၄ နွစ္၊ သူမအသက္ ၂၆ နွစ္အရြယ္က ကိုယ္တိုင္ လူကုန္ကူးခံခ့ရဲဖူးသည္။ တရုတ္ျပည္တြင္ ေရာင္းစားခံရၿပီး တရုတ္ဇနီးမယားအျဖစ္ ၄ နွစ္ၾကာေနခဲ့ရသည္။ အသက္ ၃ဝ အရြယ္တြင္ တရုတ္မယားဘဝက လြတ္ေျမာက္လာၿပီးေနာက္ ယခုအမႈျဖစ္ခ်ိန္တြင္ ခႏၶာကိုယ္ကိုရင္း၍  ဘ၀ရပ္တည္ေနရသည္။ ဒီလိုနိမ့္က်တဲ့ဘဝနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခ့ရဲတ့ဲ မျဖဴေဖြးက ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္က ၁၈ နွစ္ အရြယ္ မိန္းကေလးငယ္တစ္ဦးကို၊ တရုတ္မယားလုပ္ရင္ ေငြ ၁၅ သိန္းရမယ္၊ ေရႊဆြဲႀကိဳး၊ လက္ကိုင္ဖုန္း၊ ဆိုင္ကယ္တို႔ပါ ဝယ္ယူဆင္ေပးမယ္လို႔ ေျပာဆိုစည္းရုံးခဲ့သည္။ ဒီေနာက္ တရုတ္မယားအျဖစ္ေရာင္းစားရန္ မိန္းကေလးငယ္ကို ေခၚေဆာင္ လာစဥ္ မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ရဲ့ ဖမ္းဆီးအေရးယူျခင္းကို ခံလိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ သတင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္က ဒါပါပဲ။ အသက္ ၂၆ နွစ္မတိုင္မီက မျဖဴေဖြးရဲ႕ဘဝကို မသိရ။ တရုတ္မယားလုပ္ခဲ့ရတဲ့ ၄ နွစ္တာကာလ အေတြ႕အၾကံဳကိုလည္း မျဖဴေဖြး သာအသိဆုံး ျဖစ္မည္။ ထိုဘဝကလြတ္လာၿပီး ၁ဝ နွစ္အၾကာ အခုအမႈျဖစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ အငွားလိုက္တဲ့အလုပ္နဲ႔ ဘဝရပ္တည္ေနရသည္ဆို၏။ ၁ဝ နွစ္လုံးလံုး ဒီအလုပ္ပဲ လုပ္ေလသလား၊ အခုအမႈလို လူကုန္ကူးတဲ့အလုပ္ေရာ ရံဖန္ရံခါ တြလဲုပ္ေသးသလားဆိုတာကေတာ့ စဥ္းစားစရာျဖစ္သည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ မျဖဴေဖြးဘဝက မလွပ။ ဒုကၡညြံတြင္းမွ ရုန္းမရထြက္မရတဲ့ အျဖစ္သာ။ ဒီလိုအေတြ႕အၾကံဳမ်ဳိးရွိသူက ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က ၁၈ နွစ္အရြယ္ မိန္းကေလးငယ္ကို ဒီအ ျဖစ္ဆိုးမ်ဳိးဆီသို႔ တြန္းပို႔ေနျပန္သည္။ လူကုန္ကူးမႈက်ဴးလြန္လွ်င္ လူကုန္ကူးမႈတားဆီးကာကြယ္ေရးဥပေဒနဲ႔ အေရးယူခံ ရမည္ကို မျဖဴေဖြး မသိေလေရာ့သလား။ သို႔မဟုတ္ ငရကဲလာသူ ျပာပူေလာက္ေတာ့ ေၾကာက္စရာမဟုတ္လို႔ သေဘာထား ေလေရာ့သလား။ သို႔မဟုတ္ ကြၽမ္းက်င္ရာလိမၼာ ဆိုတဲ့စကားလို ကိုယ္က်င္လည္ရာ ဘဝအေတြ႕အၾကံဳအရ လုပ္လိုက္ေလ ေရာ့သလား။ သို႔မဟုတ္ အစိုးရကဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ အကူအညီေပးေရးဌာန အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို လက္လွမ္းမမွီ ေလေရာ့သ လား။ ဌာနအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကပဲ လႊမ္းျခံဳမႈ မရွိေလေရာ့သလား။ သို႔မဟုတ္ မျဖဴေဖြးကို ကူညီမဲ့သူေကာ တစ္ဦးတစ္ေလမွ မရွိေတာ့ေလေရာ့သလား။ သို႔မဟုတ္ မျဖဴေဖြးတစ္ေယာက္ တျခားေရြးခ်ယ္စရာ မရွိေတာ့ေလေရာ့သလား။ ဒါက သတင္း မွာပါတဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံသူ မျဖဴေဖြးအေၾကာင္း။

မျဖဴေဖြးဘဝနဲ႔ဆင္ဆင္တူတဲ့ ကေမ႓ာဒီးယားနိုင္ငံသူ ဆမၼလီမမ္အေၾကာင္း ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ဖတ္ဖူးသည္။ ဆမၼလီမမ္ကို ၁၉၆၅ ခုနွစ္က ေမြးသည္။ သူမအသက္ ၅ နွစ္အရြယ္တြင္ မိဘနွစ္ပါးမရွိေတာ့။ မိဘမဲ့ ဆမၼလီသည္ ကေမ႓ာဒီးယားနိုင္ငံ အေရွ႕ပိုင္း မြန္ဒူကီရီေဒသ၊ ဘိုစာရာရြာကေလးတြင္ ႀကီးျပင္းခဲ့သည္။ ရြာသူရြာသားမ်ားက ထရံကာ သကၠယ္မိုးအိမ္နဲ႔ ေန သည္။ ဆမၼလီကေတာ့ ရြာအျပင္တြင္ အဝတ္ပုခက္နဲ႔   တစ္ေယာက္တည္းေနသည္။ စားေရးနဲ႔ဝတ္ေရးကိုေတာ့ သနားတတ္ ေသာ ရြာသူရြာသားမ်ားအေပၚ မွီခိုရသည္။ တစ္ေန႔ ရြာလူႀကီးက ဆမၼလီကိုေခၚၿပီး “အဘ” ဆိုသူနဲ႔ ေတြ႕ေပးသည္။ အဘက သူမအေဖကို သိသည္။ အေဖ့အမ်ဳိးမ်ားကို ရွာေပးမည္ဟု ဆိုသည္။ ရြာလူႀကီးက ဆမၼလီကို အဘလက္အပ္လိုက္သည္။ ဒီလိုနဲ႔ ဆမၼလီတစ္ေယာက္ ကေမ႓ာဒီးယားနဲ႔ ဗီယက္နမ္ နွစ္နိုင္ငံနယ္စပ္က ရြာကေလးတစ္ရြာရွိ အဘအိမ္သို႔ ေရာက္ခဲ့ရ သည္။ ဆမၼလီရဲ႕ ေန႔တဓူဝအလုပ္က အိမ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရသည္။  အဝတ္မ်ား ေလွ်ာ္ဖြပ္ေပးရသည္။ အဘကို ခ်က္ျပဳပ္ ေကြၽးရသည္။ အဘက အရက္ႀကိဳက္သည္။ အရက္ေသာက္ၿပီး မူးလွ်င္ သူမကို ရိုက္တတ္သည္။ ဆမၼလီ အသက္ ၁၆ နွစ္ေရာက္ေတာ့ အဘက သူ႔အႂကြးမ်ားဆပ္နိုင္ရန္ သူမကို ဖႏြမ္းပင္ၿမိဳ႕က ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းလုပ္သူတစ္ဦးထံ ေရာင္း စားလိုက္သည္။ အဲဒီကစၿပီး ဆမၼလီဘဝ မိုးေမွာင္က်ေတာ့သည္။ ေကၽြးတာစားၿပီး ခိုင္းတာလုပ္ရသည္။ မလုပ္လွ်င္ အေမွာင္ ခန္းထဲသြင္းၿပီး ပုံစံေပးခံရသည္။ ထြက္ေျပးလွ်င္လည္း လြတ္လမ္းမရွိ။ တစ္ခါက ၁၅ နွစ္အရြယ္ ဘဝတူ မိန္းကေလးတစ္ဦး ထြက္ေျပးရန္ႀကိဳးစား၍ နားထင္ကို ေသနတ္နဲ႔ေတ့ၿပီး စံနမူနာျပသတ္ပစ္တာ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳရဖူးသည္။ ဆမၼလီ ဘဝက အရက္စက္ အၾကမ္းၾကဳတ္ဆံုးဆိုသည္မ်ားထက္ ပိုမိုရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့အျဖစ္မ်ဳိး ျဖစ္သည္။ တိမ္မဲညိဳတိုင္း မွာပင္ ျဖဴလြေသာ ေငြေရာင္အနားရွိသည္။ ဆမၼလီဘဝ ကံထလာသည္။ အသက္အရြယ္ ရလာတာနဲ႔အမွ် လြတ္လပ္ခြင့္ ရလာသည္။ သူမထံလာတ့ဲ နိုင္ငံျခားသားမ်ားအနက္ ခမာဘာသာစကားေျပာတတ္တ့ဲ ပယ္ရီဆိုသူ ျပင္သစ္လူမ်ဳိးတစ္ဦးနဲ႔ မိတ္ေဆြျဖစ္သြားသည္။ ပယ္ရီသည္ လူမႈကူညီေရးဝန္ထမ္းျဖစ္သည္။ သူက ဆမၼလီကို လူသားတစ္ဦးအျဖစ္ တန္းတူဆက္ ဆံသည္။ ဆမၼလီက သူမၾကံဴရတဲ့ အဓမၼျပဳက်င့္မႈမ်ား၊ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပမ္းမႈမ်ား၊ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္မႈမ်ားအေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ဘဝတူ မိန္းကေလးမ်ားရဲ့ ဒုကၡမ်ားအေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ သူမရ့ဲ နိမ့္က်လွတဲ့ လက္ရွိဘဝကို စက္ ဆုပ္ရံြရွာေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ သူမ ၂၁ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ပယ္ရီႏွင့္အတူ ဖႏြမ္းပင္ၿမိဳ႕တြင္ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ ဖြင့္ သည္။ စားေသာက္ဆိုင္ မေအာင္ျမင္ေသာအခါ ျပင္သစ္နိုင္ငံသို႔ျပန္ရန္ ပယ္ရီ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ဆမၼလီကို ေခၚသြား နိုင္ရန္ ဗီဇာရဖို႔အတြက္ သူတို႔ႏွစ္ဦး လက္ထပ္လိုက္ၾကသည္။ ျပင္သစ္နိုင္ငံတြင္ တစ္ႏွစ္ခြဲၾကာ ေနခဲ့ၾကသည္။ ဆမၼလီ ျပင္သစ္စကား တတ္ကြၽမ္းလာသည္။ ဟိုတယ္တစ္ခုတြင္ အိပ္ခန္းသန္႔ရွင္းေရး အလုပ္ရသည္။ အလုပ္လုပ္ရင္း ကိုယ့္တန္ဘိုး ကိုယ္နားလည္လာသည္။

တစ္ႏွစ္ခဲၾြကာၿပီးေနာက္ ကေမ႓ာဒီးယားနိုင္ငံသို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ပယ္ရီက က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈအဖြဲ႕တြင္ အ လုပ္လုပ္သည္။ ဆမၼလီက ကုသိုလ္ျဖစ္က်န္းမာေရးအဖြဲ႕မ်ား အကူအညီျဖင့္ ျပည့္တန္ဆာအိမ္မ်ားဆီသို႔ ျပန္သြားၿပီး မိန္း ကေလးငယ္မ်ားအား အိတ္ခ်္စ္ေရာဂါအေၾကာင္း ပညာေပးသည္။ ကြန္ဒံုးမ်ား ေဝငွေပးသည္။ တစ္ခါတြင္ မိန္းကေလး ငယ္တစ္ဦးအား ကြန္ဒံုးမ်ားေပးစဥ္ ထိုမိန္းကေလးက ေျပာလာသည္။ သူမကို ကူညီလိုလွ်င္ ကြန္ဒံုးေပးရုံနဲ႔ မလံုေလာက္၊ ဘဝဆိုးမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကယ္ထုတ္ေပးပါဟု ဆိုသည္။ မိန္းကေလးငယ္ကို ဆမၼလီအိမ္သို႔ ေခၚလာသည္။ မၾကာပါ။ မိန္းကေလးငယ္မ်ား တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ သူမႏွင့္ပယ္ရီတို႔အိမ္သို႔ ေရာက္လာၾကသည္။ ပယ္ရီရဲ့ လစာနဲ႔ မလံု ေလာက္ေတာ့။ မိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားထံမွ အကူအညီယူရေတာ့သည္။ ဆမၼလီႏွင့္ပယ္ရီတို႔ ကေလး ၃ ေယာက္ ရၿပီးေနာက္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခု တည္ေထာင္လိုက္သည္။ “ဒုကၡေရာက္သူ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ ကယ္ ဆယ္ကူညီေရးအဖြဲ႕”  ျဖစ္သည္။ ဒီအဖြဲ႕သည္ ၁ဝ ႏွစ္အတြင္း မိန္းကေလးငယ္ေပါင္း ၅ဝဝဝ ေက်ာ္ကို နားခိုစရာ ေနရာ ေပးခဲ့သည္။ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာမ်ား သင္ေပးခဲ့သည္။ ေစာင့္ေရွာက္ေရးေဂဟာ ၃ ခုဖြင့္လွစ္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးငယ္ ေပါင္း ၂ဝဝ ေက်ာ္ကို အျမဲတမ္း ကူညီေစာင့္ေရွာက္လ်က္ရွိသည္။ သူမအဖဲြ႕သည္ ေဒသအတြင္း အေအာင္ျမင္ဆံုး အဖြဲ႕အ စည္းတစ္ခု ျဖစ္လာသည္။ ဆမၼလီကို နိုင္ငံတကာေခါင္းေဆာင္မ်ားက ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳၾကသည္။ ဆုတံဆိပ္မ်ား ေပးအပ္ ခ်ီးျမႇင့္ၾကသည္။ ဂ်ာမဏီနိုင္ငံ ရိုလင္ဘာဂါေဖါင္ေဒးရွင္းက သူမအဖြဲ႕အစည္းအတြက္ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁.၄ သန္း ေထာက္ပံ့ခ့ဲသည္။ သူမလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ နွစ္စဥ္လိုအပ္ခ်က္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁ သန္းကို အလွဴရွင္ လူ ပုဂၢဳိလ္၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ပံ့ပိုးလ်က္ရွိသည္။ ဆမၼလီကို တိုင္းမဂၢဇင္းႀကီးက ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္အတြက္ လႊမ္းမိုးမႈအရွိဆံုး လူ ပုဂၢဳိလ္ ၁ဝဝ စာရင္းတြင္ ထည့္သြင္းေဖၚျပခဲ့သည္။ ကမ႓ာေက်ာ္ ေဟာလီးဝုဒ္ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး အင္ဂ်လီနာဂ်ဳိလီကလည္း မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။ “ဆမၼလီမမ္အေနနဲ႔ ျပည့္တန္ဆာဘဝက လြတ္ေအာင္ရုန္းထြက္နိုင္တာဟာ ထူးျခားပါတယ္။ ဒါေပမ့ဲ သူ တကယ္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလာတာကေတာ့ ျပည့္တန္ဆာအိမ္ေတြဆီျပန္သြားၿပီး မိန္းကေလးငယ္ေတြကို ကယ္ဆယ္ကူ ညီခ့ဲတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ”  တဲ့။ ဒါကေတာ့ ျမန္မာနိုင္ငံသူ မျဖဴေဖြးဘဝနဲ႔ အဆင္တူေသာ္လည္း အသြင္ကြဲတဲ့ ကေမ႓ာဒီးယား နိုင္ငံသူ ဆမၼလီမမ္ရဲ႕ တကယ့္ဘဝျဖစ္စဥ္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ ဘဝကို အမ်ဳိးမ်ဳိးအဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က ဘဝဟူ သည္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရျခင္းဟု ဆိုသည္။ အတၱလြန္ကဲသူတို႔က ဘဝဟူသည္ ရယူပိုင္ဆိုင္ျခင္းဟု ခံယူၾကသည္။ အတၱကို လြန္ေျမာက္ၿပီးသူတို႔က ဘဝဟူသည္ ရယူပိုင္ဆိုင္ျခင္းမဟုတ္၊ ေပးဆပ္ရျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု လကၡံထားၾကသည္။ သဘာ ဝက်က် ရႈျမင္သူတို႔ကေတာ့ ဘဝဟူသည္ ေခါက္ရွာငွက္ပ်ံသလို နိမ့္တစ္ခါ ျမင့္တစ္လွည့္ ျဖစ္စဥ္သာ ဟုဆိုသည္။ ဒါကိုပင္ ေခတ္လူငယ္တို႔က ရုိလာကိုစတာ စီးရသည္နွင့္တူသည္ဟု ေခတ္ဆန္ဆန္ ဘာသာျပန္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘဝသည္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းျဖင့္ ရွင္သန္ေနရသည္ ဟုဆိုျပန္သည္။ ရွိေစေတာ့။ သူ႔ရႈေဒါင့္ သူ႔အျမင္ႏွင့္သူမို႔ မွန္္သေလာက္ မွန္ေနမည္သာ။ အေျခအေန အခ်ိန္အခါႏွင့္ ညႇိႏႈိင္းလကၡံရန္သာ ရွိသည္။

တစ္ခုရွိေသးသည္။ “ဘဝသည္ ေရြးခ်ယ္မႈ အတိၿပီး၏”  တဲ့။ “Life is a matter of choice” ေပါ႔။ လူသည္ ဘဝကို မေရြး ခ်ယ္ပဲရလာသည့္တိုင္ လူ႔ဘဝကို ရတ့အဲခ်ိန္ကစၿပီး ေရးြခ်ယ္မႈမ်ားကိုသာ အဆက္မျပတ္ ဒလစပ္ လုပ္ေနရသည္။ ပညာ ေရးအတြက္ ေရြးခ်ယ္ရသည္။ က်န္းမာေရးအတြက္ ေရြးခ်ယ္ရသည္။ အလုပ္အကိုင္အတြက္ ေရြးခ်ယ္ရသည္။ အိမ္ေထာင္ ေရးအတြက္ ေရြးခ်ယ္ရသည္။ စားဝတ္ေနေရး၊ စီးပြားေရး၊ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးတို႔အတြက္ သိလ်က္နဲ႔ျဖစ္ေစ မသိပဲနဲ႔ ျဖစ္ေစ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ေနရသည္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးအျဖစ္ ပူပူေႏြးေႏြး တာဝန္ထမ္းေဆာင္သြားခဲ့သူ ဟီလာရီကလင္တန္က သူမရ့ဲ ၄ ႏွစ္တာကာလ နိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီဘဝကို “ခက္ခဲေသာေရြး ခ်ယ္မႈမ်ား”  အမည္ရွိ စာအုပ္ျဖင့္ ကမ႓ာကိုတင္ျပခဲ့သည္။ သူမအေနနဲ႔ နိုင္ငံျခာေရးဝန္ႀကီးအျဖစ္ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေန ခ်ိန္မွာပင္ ထိုဘဝကိုစြန္႔လႊတ္ဖို႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္ျပန္သည္။ အခုတဖန္ လူအမ်ားစိတ္ဝင္စားေနတဲ့ အေရးပါတဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈႀကီး တစ္ခုကို ျပဳလုပ္လိုက္ျပန္ပါေခ်ၿပီေကာ။ လုပ္ရမွာေပါ႔။ ဘဝဟူသည္ ေရြးခ်ယ္မႈကိစၥေပပဲကိုး။ ကေမ႓ာဒီးယားႏုိင္ငံသူ ဆမၼလီမမ္က ဘဝကို စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရခ့ဲသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ မျဖဴေဖြးမွာကား ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရခဲ့ရွာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကမ႓ာမီးေလာင္ သားေတာင္ခ်နင္း၊ အခ်င္းခ်င္း ဇာတ္တူသား စားလိုက္ေလေရာ့သလား။ လုပ္ရက္တယ္ မျဖဴေဖြးရယ္ဟု အျပစ္တင္လွ်င္ “က်မမွာ ေရြးခ်ယ္စရာမွမရွိတာ”  ဟု ျပန္ေျဖေလမည္လား။ မျဖဴေဖြးလိုပင္   ေတာင္သူလယ္သမား အလုပ္သမားမ်ား ေရြးခ်ယ္စရာမရွိခဲ့လွ်င္၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ လူငယ္လူရြယ္မ်ား ေရြးခ်ယ္စရာမရွိခဲ့လွ်င္၊ ေရာင္းဝယ္ ေဖါက္ကား စီပြားေရးလုပ္သူမ်ား ေရြးခ်ယ္စရာမရွိခဲ့လွ်င္၊ ဝန္ထမ္းမ်ားနဲ႔ အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္မ်ား ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိခဲ့လွ်င္၊ နိုင္ငံေရးသမားမ်ား ေရြးခ်ယ္စရာမရွိခဲ့လွ်င္ . . . ။ ေရြးခ်ယ္စရာရွိျခင္း၊ မရွိျခင္းကို လူမႈကူညီေရးသမားမ်ားက “လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားေရး”  ဟု အမည္ေပးသည္။ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားက “လူ႔အခြင့္အေရး” ဟု ေခၚသည္။ နိုင္ငံေရးသမားမ်ားကေတာ့ “ဒီမိုကေရစီေရး” ဟု ဆိုသည္။ လက္နက္စြဲကုိင္ထားၾကသူမ်ားကေတာ့ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” တဲ့။ ျပည္သူလူထုအတြက္ကေတာ့ “စားဝတ္ေနေရး” ပါ။ လူထုအတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိေသာအခါ . . . ။ ။

စာညႊန္း
– ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာေဟာင္းမ်ား၊ ေမ ၁၉ – ၃၁၊ ၂ဝ၁၄။
– ျမန္မာတိုင္းမ္ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၃၇၊ အမွတ္ ၇၂၁၊ ၇၃၄။
– GNLM, 8th July, 2015.
– Daily Eleven Newspaper, 9th August, 2015.
– Deliver Them From Evil  by  Robert Kiener