အုန္းႏုိင္ – ၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ႔ခ်ဳပ္မွ (မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၁၂၊ ၂၀၁၅
• ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္တဦးႏွင့္ တိုင္းစည္း႐ုံးေရးအဖြဲ၀င္တဦးအား အိမ္ေပၚမွေမာင္းခ်ျခင္း
မတိုင္ခင္ မွာ ေတာ့မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ ျဗဳန္းခနဲ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ဦးျမေလးနဲ႔ တိုင္းစည္း႐ုံးေရးေကာ္မတီ ဦးပိုက္ျခံဳတို႔ က် ေနာ့္ အိမ္ေရာက္လာပါတယ္။ သူတို႔ေရာက္ခ်ိန္က ေန႔လည္ (၁) နာရီေလာက္ပါ။ အဲဒီေန႔မွာ ကုလသမဂၢလူ႔အခြင္႔အေရး တာ၀န္ခံ ပါေမာကၡ ယိုကိုယိုဇိုတာ ရန္ကုန္ေရာက္မယ္ဆိုတဲ့သတင္းေတြကလည္း သတင္းစာေတြမွာပါလာတယ္။ ယိုကိုယိုဇို
တာလို ကုလသမဂၢတာ၀န္ခံတေယာက္ ရန္ကုန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ တဦး ဟာ ဘာေၾကာင္႔ရန္ကုန္မွာ ရွိမေနပဲ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္လာရတာလဲလို႔ အေတာ္လည္း အံ့ၾသမိပါတယ္။ သံသယလည္း ရွိပါတယ္။ တမင္မ်ားေရွာင္ေနသလားလို႔ အထင္လည္းေသးမိပါတယ္။ အရင္ကတည္းက ဗဟိုအလုပ္အမႈ ေဆာင္ေတြအေပၚ အထင္မၾကီးခဲ႔တာေတြလည္း ပါမွာေပါ့ေလ။
ဧည့္ခံျပီး စကားနဲနဲေျပာမိၿပီး ေမးမိပါတယ္။ မနက္ျဖန္ ျပည္မွာက်င္းပမဲ့အစည္းအေ၀းကိုလာရင္း ၀င္လာတာလားလို႔ ေမး ေတာ့ “မဟုတ္ဘူး။ ဒီမွာပဲ မနက္ျဖန္ အစည္းအေ၀းလုပ္မယ္။ ေပါင္းတည္နဲ႔ သဲကုန္း ႏွစ္ၿမိဳ႕နယ္ အမႈေဆာင္ႏွစ္ဖြဲ ့စံုညီအ စည္းအေ၀းလို႔ ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္ရန္ကုန္ေရာက္ခဲ့စဥ္က ဦးျမေလးရဲ႕ေျပာျပခ်က္အရ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္တဦး နယ္ ထြက္ရင္ ေထာက္လွမ္းေရးကို အေၾကာင္းၾကားၿပီးမွထြက္ရတာမို႔ နယ္ထြက္ရတာ တာ၀န္ႀကီးေၾကာင္းသိထားေတာ့ အခု ခရီးထြက္လာတာနဲ႔ ေပါင္းတည္မွာ ႏွစ္ၿမိဳ႕နယ္ အစည္းအေ၀းပါလုပ္မယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို အံ့ၾသမိပါတယ္။ ေပါင္း တည္ၿမိဳ ႔နယ္ရဲ ့စည္းေကာ္မတီကိုေတာ့ မနက္ျဖန္ (၁၀) နာရီမွာ အစည္းအေ၀းေခၚေပးမယ္။ သဲကုန္းၿမိဳ ႔နယ္စည္းေကာ္မတီ ကိုေတာ့ ဒီေလာက္အခ်ိန္ကပ္ျပီး အစည္းအေ၀းေခၚေပးဖို႔ အခက္အခဲရွိတယ္။ လတ္တေလာအေျခအေနအရ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ နယ္ရဲ႕အစည္းအေ၀းကိုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာအာဏာပိုင္နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးကို အသိမေပးပဲ ေခၚေပးႏိုင္ေပမဲ့ တျခားၿမိဳ႕နယ္ ရဲ႕ကိစၥကိုေတာ့ ေခၚမေပးနိုင္ဘူး။ ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာလည္း တာ၀န္မယူနိုင္ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ဦးျမေလးက သဲကုန္းၿမိဳ ႔နယ္ စည္းေကာ္မတီကို သူတို႔ရန္ကုန္ကတည္းက အေၾကာင္းၾကားလာခဲ့ၿပီ။ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာ ပိုင္နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးကိစၥကိုလည္း သူတာ၀န္ယူတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူဆက္ေျပာတာက ဥကၠဌႀကီး ဦး ေအာင္ေရႊက သူ႔ကို ေပါင္းတည္သြားဖို႔ တမင္ညႊန္ၾကားလို႔ လာတာျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဒီကိစၥဟာ ေပါင္းတည္ၿမိဳ႕ နယ္စည္းေကာ္မ တီကိုသာမက သဲကုန္းျမိဳ ႔နယ္စည္းေကာ္မတီကိုပါ အသိေပးဖုိ႔ကိစၥျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္သေဘာေပါက္ သြားပါျပီ။ ရန္ကုန္မွာ က်ေနာ္ ဦးျမေလးတို႔ကိုေျပာခဲ႔တာေတြ၊ ဦးထြန္းၾကိဳင္ကိုေျပာခဲ့တာေတြ ဦးေအာင္ေရႊဆီေရာက္သြားျပီ။ ပစ္မွတ္ကို တိုက္ရိုက္ထိသြားေတာ့ က်ေနာ္႔ရဲ႕ေျပာစကားေတြကို သူတို႔အေရးယူေဆာင္ရြက္ရေတာ႔မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ ၾကပံုရပါတယ္။ ဒီမွာ က်ေနာ္႔ရဲ ႔ေျပာစကားေတြ၊ ဗဟိုအလုပ္အမွုေဆာင္ကို စြဲဆိုထားတာေတြကို သူတို႔က ျပန္ေျဖရွင္းမွာ လား။ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ့္ကို ဗဟိုဆန္႔က်င္ေရးသမားလို႔ က်ေနာ့္ၿမိဳ ႔နယ္ေကာ္မတီေရွ ႔မွာ စြဲခ်က္တင္မွာလား။ သဲကုန္းျမိဳ႕ နယ္ေကာ္မတီကိုပါ ေခၚထားတယ္ဆိုေတာ့ တကယ္လို႔ က်ေနာ့္ၿမိဳ႕နယ္က က်ေနာ့္ဘက္ကခုခံရင္ေတာင္မွ သဲကုန္းက မဲတင္းေပးဖို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ့္ၾသဇာဟာ သဲကုန္းျမိဳ႕နယ္ကိုပါ သက္ေရာက္ေနမွာမို႔ ဒီၾသဇာသက္ေရာက္မႈကို ဖယ္ ရွားၿပီးျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္ၿမိဳ ႔နယ္ရဲ႕ စည္း႐ုံးေရးေကာ္မတီေတြကို စံုညီေခၚထားတာလား။
သူနဲ႔ စကားေျပာေနစဥ္မွာပဲ ‘‘လား” ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ ေမးခြန္းေတြ တသီႀကီး က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာေပၚလာပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဦးျမေလးကလည္း စကားဆက္ေျပာေနပါတယ္။ ျပည္မွာက်င္းပမယ့္ ၿမိဳ႕နယ္စုအစည္းအေ၀းကုိလည္း ရက္ေရြ႕ လုိက္တယ္။ ဥကၠဌႀကီး ဦးေအာင္ေရႊရဲ႕ မွားၾကားခ်က္ေတြကုိ ျပည္ၿမိဳ႕မွာလည္း စည္း႐ုံးေရးေကာ္မတီ၀င္အားလုံး၊ တျခားၿမိဳ႕နယ္ေတြရဲ႕ စည္း႐ုံးေရးေကာ္မတီ၀င္ေတြအားလုံးကုိ တင္ျပမွာျဖစ္တယ္ .. စတာေတြေပါ့ေလ။ သူ႔စကားအရ က်ေနာ့္ကုိ စြဲခ်က္တင္ေတာ့မယ္။ အပုပ္ခ်ေတာ့မယ္။ က်ေနာ့္ၿမို႕နယ္စည္း႐ုံးေရးေကာ္မတီ၀င္ေတြေရွ႕မွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဥကၠဌက ဒီလုိမ်ဳိး ဗဟုိကုိဆန္႔က်င္တဲ့လူမ်ဳိး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔လက္မခံနဲ႔ေတာ့။ ဥကၠဌႀကီး ဦးေအာင္ေရႊကုိယ္တုိင္းက သူ႔ကုိမႏွစ္သက္ေတာ့ ဘူး။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဥကၠဌနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔လမ္းခြဲၾကေပေတာ့လို႔ ေျပာေတာ့မဲ့သေဘာက ေပၚလြင္လာပါတယ္။
က်ေနာ္ ခဏစဥ္းစားလုိက္တယ္။ ဒီအခ်ိန္ (ေန႔လည္ ၁ နာရီခန္႔) ကစၿပီး မနက္ျဖန္ခါ အစည္းအေ၀းမစခင္အထိ က်ေနာ္နဲ႔ ဦးျမေလးတုိ႔ဟာ သူ႔ကုိ ဧည့္ခံေကြၽးေမြးၿပီး တခ်ိန္လုံး ဒီအေၾကာင္းေတြကုိပဲေျပာေနရရင္ သူကလည္း က်ေနာ့္ကုိ စြပ္စြဲတဲ့ စကားပဲေျပာမယ္။ က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္မွန္တယ္လုိ႔ေျဖရွင္းမယ္။ က်ေနာ္ သူ႔အေပၚ ဘယ္ေလာက္အထိ သည္းခံၿပီး ဧည့္သည္ကုိ ဧည့္ခံေနတဲ့ အိမ္ရွင္လုိ ဆက္ဆံႏုိင္မလဲ။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္မွာ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ႀကိဳတင္ခံယူထားတဲ့ ခံစား ခ်က္ေတြရွိတယ္။
ဒီေနရာမွာ အရင္အထက္တန္ေးက်ာင္းအုပ္လုပ္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္တခုကုိ သြားၿပီးသတိရမိတယ္။ ခပ္ဆုိးဆုိး ေက်ာင္း သားေဟာင္းတေယာက္ ေက်ာင္းျပန္လက္ခံေရးကိစၥပါ။ ဒီေကာင္းသားက ကုိးတန္းႏွစ္ခါက်လုိ႔ ေက်ာင္းထြက္ေနရၿပီး ျပင္ပ ေန န၀မတန္းေအာင္လာေတာ့ သူက ေက်ာင္းျပန္၀င္ခ်င္တယ္။ က်ေနာ္က လက္မခံဘူး။ သူ႔အေဖကုိယ္တုိင္ လာေျပာတယ္။ အရင္န၀မတန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာတုန္းက ေက်ာင္းစည္းကမ္းလုိက္နာေရးကိစၥတခုမွာ သူ႔အေဖကုိတာ၀န္ယူခုိင္းခဲ့ေတာ့ သူ႔ကုိ မတရားလုိက္နာခုိင္းတယ္လုိ႔စြပ္စြဲၿပီး တာ၀န္မယူဘူး။ သူ႔အေမက လာၿပီးတာ၀န္ယူေၾကာင္း လက္မွတ္ထုိးခဲ့ရတယ္။ အဲ့ဒီလုိသမုိင္းေၾကာင္းရွိခဲ့လုိ႔ က်ေနာ္က ေက်ာင္းမွာလက္မခံတာပါ။ သူ႔အေဖက ဒါဟာ အေျခခံဥပေဒပါ ပညာသင္ယူခြင့္ကုိ ပိတ္ပင္တာမုိ႔ သူမခံႏုိင္ဘူးလုိ႔ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ဆုံေတာ့ သူက ဒီကိစၥကုိ တုိင္းပညာေရးမွဴး႐ုံးကုိ တုိင္ပါတယ္။ တုိင္းပ ညာေရးမွဴးကလည္း ေက်ာင္းသားမိဘက အေျခခံဥပေဒတုိ႔ ဘာတုိ႔စကားေတြ ကုိးကားလာတာရယ္၊ ဒီလူက ႏုိင္ငံေရးသ မားတေယာက္မုိ႔ ေလတလုံး မုိးတလုံး လုပ္တာရယ္ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ကုိ တယ္လီဖုန္းဆက္ၿပီး ဒီေက်ာင္းသားကုိ လက္ခံလုိက္ ဖုိ႔ ညႊန္ၾကားပါတယ္။
က်ေနာ္က တယ္လီဖုန္းနဲ႔ညႊန္ၾကားတာကုိ လက္မခံႏုိင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ပီအီး (အႀကိဳ) စစ္ေဆးဖုိ႔ ျဖစ္လာပါတယ္။ တုိင္းပညာ ၀န္ (စစ္ေဆး) လာမယ္။ ႀကိဳဆုိပါေပါ့။ တုိင္းပညာ၀န္ ဦးသာႏုက ပီအီးစစ္ေဆးဖုိ႔ ေပါင္းတည္ကုိ လာပါတယ္။ က်ေနာ္က ႀကိဳဆုိပါတယ္။ ေနရာထုိင္ခင္းေပးၿပီး ေကြၽးေမြးဧည့္ခံရပါတယ္။
ဒီမွာ တုိင္းပညာ ဦးသာႏုက က်ေနာ့္ကုိ ႀကိမ္းေမာင္းပါေတာ့တယ္။ ခင္ဗ်ား သိပ္အလုပ္႐ႈပ္ေအာင္လုပ္တဲ့သူ။ တုိင္းကေျပာ တာကုိ နားမေထာင္ဘူး။ ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ အပုိအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရတယ္ေပါ့။ အေတာ္ၾကာေအာင္ က်ေနာ္ ဘာမွျပန္မေျပာပါဘူး။ ျပန္မေျပာေတာ့ သူက ပုိတင္းလာတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္က ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ “ဆရာႀကီး က်ေနာ့္ကုိ ပီအီးစစ္မွာလား။ မစစ္ပဲ အျပစ္တင္မွာလား။ မစစ္ပဲ အျပင္တင္ေနတာေတာ့ က်ေနာ္ ေစာင့္နားမေထာင္ႏုိင္ဘူး။ ခင္ဗ်ား ပီအီးစစ္ေတာ့မွ ေခၚလုိက္ေတာ့” လုိ႔ေျပာၿပီး သူ႔ကုိ ေက်ာင္းမွာထားခဲ့ၿပီး အိမ္ကုိ ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကုိ သြားအမွတ္ ရတယ္။ အခုကိစၥၾကေတာ့ က်ေနာ္က ဦးျမေလးတုိ႔ကုိထားၿပီး ဘယ္သြားေနရမလဲ။ တုိင္းပညာ၀န္တုန္းကလုိ ေက်ာင္းမွာထား ခဲ့ၿပီး အိမ္ျပန္ေနလုိ႔လည္း မရ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။ က်ေနာ့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိလည္း ဦးျမေလးနဲ႔ ဦးပုိက္ျခံဳကုိ ေအးေအေဆးေဆး ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။
“က်ေနာ္ ..ဒီျမိဳ ႔နယ္စည္း႐ုံးေရးေကာ္မတီအစည္းအေ၀းကို မနက္ျဖန္မနက္ (၁၀) နာရီမွာ အဖြဲ ႔ခ်ဳပ္႐ုံး (က်ေနာ္႔အိမ္နဲ႔ သံုး အိမ္ေက်ာ္) မွာ ေခၚေပးမယ္။ ဒီအစည္းအေ၀းဟာ က်ေနာ့္ၿမိဳ႕နယ္က လူအမ်ားေရွ႕မွာ က်ေနာ့္ကိုအပုပ္ခ်မယ္ဆိုတာ က် ေနာ္မွန္းမိေနၿပီ။ က်ေနာ့္ၿမိဳ႕နယ္ကလူမ်ား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စြပ္စြဲနိုင္ေအာင္ အဲဒီအစည္းအေ၀းကို က်ေနာ္မတက္ဘူး။ က်ေနာ္ရွိေနရင္ အားနာေနၾကမွာစိုးလို႔။ ဒီေတာ့ ဦးျမေလးနဲ႔ ဦး ပိုက္ျခံဳတို႔လည္း မနက္ျဖန္ (၁၀) နာရီက်မွ အစည္းအေ၀းက်င္းပမယ့္ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္႐ုံးကိုလာၾကပါ။ အစည္းအေ၀းမတိုင္ခင္ က် ေနာ္ဧည့္ခံမေနနိုင္လို႔ က်ေနာ္႔အိမ္လည္း မတည္းပါနဲ႔” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီတခါ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္သြာၾကသူမ်ားက ေတာ့ ဦးျမေလးနဲ႔ ဦးပိုက္ျခံဳပါ။“ဘာျဖစ္လို႔ ဦးအုန္းနိုင္အိမ္မွာ မတည္းရမွာလည္း။ က်ေနာ္တို႔က ဘယ္မွာတည္းရမွာလည္း..”လို႔ ဦးျမေလးက ေမးပါတယ္။ က်ေနာ္က “က်ေနာ့္အိမ္မွာ မတည္းဖို႔ပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ တျခားဘယ္အိမ္မွာ တည္းတည္းရပါတယ္” လို႔ေျပာၿပီး ဆိုက္ကားတစီးေခၚၿပီး ဆိုက္ကားေပၚတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ သူတို႔သြားခ်င္တဲ့ေနရာလိုက္ပို႔လိုက္ပါလို႔ေျပာၿပီး ဆိုက္ကားခပါ ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒါကို က်ေနာ္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္ေပၚက ေမာင္းခ်တယ္လို႔ ေနာက္ေတာ႔စြပ္စြဲပါတယ္။ ဒီေနာက္ မနက္ျဖန္မနက္ (၁၀) နာရီမွာ ၿမိဳ ႔နယ္စည္း႐ုံးေရးေကာ္မတီအစည္းအေ၀းဖိတ္စာ ထြက္လိုက္ပါတယ္။ ဖိတ္စာနဲ႔အတူ က်ေနာ္အစည္းအေ၀း ပ်က္ကြက္မွာကိုလည္း ခြင့္ျပဳဖို႔စာပါ တပါတည္း ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ညက်ေတာ့ ေကာ္မတီ၀င္တခ်ဳိ႕ က်ေနာ္႔အိမ္ကို ေရာက္လာျပီး ေမးၾက ျမန္းၾကလို႔ က်ေနာ္က အက်ိဳးအေၾကာင္းကို ခပ္တိုတိုရွင္းျပလိုက္တယ္။ အားလံုး အစည္းအေ၀းမပ်က္
မကြက္တက္ၾကဖို႔ကိုလည္း ထပ္မွာၾကားလိုက္ပါတယ္။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
