ထင္ေအာင္ – မိုးမွာေပ်ာ္တဲ့ကြၽန္ေတာ္

ငယ္ငယ္တုန္းေက်ာင္းမွာ သိပၸံဘာသာရပ္အခ်ိန္မွာ ဆရာမက ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ရာသီဥတုအေၾကာင္း သင္ၾကားေပးပါတယ္။ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔ေသာ ေႏြဥတု၊ စြတ္စိုထိုင္းမိႈင္း ေသာမိုးဥတုႏွင့္ ေအးျမေသာ ေဆာင္းဥတုအေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရာသီေတြအေၾကာင္းႏွင့္အတူ ရာသီအလိုက္ပြင့္ေသာ သစ္သီးရယ္ပန္းေတြအေၾကာင္းပါ သင္ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္း သားေတြကေတာ့ ေႏြရာသီကို ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ကာလလို႔ သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။ အတန္းတင္စာေမး ပဲြႀကီးေျဖၿပီးတာနဲ႔ ရက္ရွည္ေက်ာင္းပိတ္တာေၾကာင့္ သေဘာက်ၾကတာပါ။ ႏွစ္လေတာင္ ေဆာ့ကစားခြင့္ရတာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသားတိုင္း ေပ်ာ္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္းမွာ သႀကၤန္ကာလလည္းပါေနေတာ့ပို ေပ်ာ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေႏြအပူကိုမမႈပဲ ေက်ာင္းမတက္ရ စာမက်က္ရ တေနကုန္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဆာ့ကစားခြင့္ရတဲ့ကာလရွည္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ အခုေခတ္ကာလကေလးေတြလို စာေမးပဲြၿပီးတာနဲ႔ ေနာက္အတန္းစာကို ႀကိဳေလ့လာရမယ္ဆိုတဲ့အေတြး ကို ဘယ္မိဘကမွ ေတြးထားျခင္းမရိွေသးပါဘူး။ ေအာင္စာရင္းထြက္ၿပီး ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္တဲ့ရက္အထိ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ခြင့္ရထားၾကပါတယ္။

ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ပီဆိုမွကိုယ္နဲ႔ ဆိုင္ရာသင္ခန္းစာေတြကို ဖတ္ၾကတာပါ။ ဘယ္သူမွ စာေတြကို ႀကိဳသင္ ႀကိဳဖတ္ မလုပ္ထားပါ ဘူး။ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ခ်ိန္ဟာ မိုးရာသီရဲ႕အစပိုင္း မိုးဦးကာလျဖစ္ေနပါတယ္။ ေက်ာင္းသြားရင္ မိုးကာအိမ္က်ႌကိုယူ သြားရပါတယ္။ မိုးကာအက်ႌက မာမာေတာင့္ေတာင့္ႀကီးပါ။ မိုးကာဝတ္တာနဲ႔ မလံုေသးပါဘူး။ ထီးကို ေဆာင္းရပါေသးတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ အိမ္အျပန္မွာ မိုးရြာေနရင္ အင္မတန္ေပ်ာ္က်ပါတယ္။ မိုးကာဝတ္၊ ထီးကိုေဆာင္း ေရအိုင္ေတြထဲကိုျဖတ္ ေလွ်ာက္ရတာ ကေလးတိုင္းႏွစ္သက္က်ပါတယ္။ မိုးမရြာတဲ့ေန႔ဆိုရင္ေတာ့ မိုးကာကိုေက်ာင္းမွာ ေမ့က်န္တတ္ပါတယ္။   အိမ္က်ေတာ့ အဆူခံရတာေပါ့။ အေမက မိုးကာေပ်ာက္တာမ်ားလာေတာ့ ကေလးေဆာင္း ထီးေလးဝယ္ေပးပါတယ္။ နာ မည္ႀကီးၾကက္ဆင္ဖဲထီးေပါ့ဗ်ာ။ မိုးကာအထူႀကီးေတာင္ ေပ်ာက္ေသးတာ ထီးေသးေသးေလးက ဘယ္ခံႏိုင္ပါ့မလဲ။ ေပ်ာက္ ၿပီး ရင္းေပ်ာက္ေပါ့။

အတန္းေလးနဲနဲရလာေတာ့ေက်ာင္းမွာေဘာလံုးကစားတတ္လာပါတယ္။ ပထမေတာ့ အမိုးအကာေအာက္မွာ ကစားပါ တယ္။ ေနာက္အတန္းႀကီးလာေတာ့ ေဘာလံုးကြင္းမွာဆင္းကစားတတ္လာပါတယ္။ မိုးရြာေနတဲ့အခါ ကြင္းထဲမွာကစားရ ရင္ အလြန္ေပ်ာ္ၾကပါတယ္။ ညစ္ပတ္ေပေရၿပီး အိမ္ျပန္လာတဲ့ေက်ာင္းသားတေယာက္ အိမ္မွာအေမနဲ႔ၾကံဳရမဲ့အေျခအေနကို ေတြးသာၾကည့္ပါေတာ့။ တခါတေလ ေက်ာင္းကို ထီးမပါပဲသြားတဲ့ေန႔မ်ဳိးမွာ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ မိုးရြာလို႔ကေတာ့ ကြၽန္ ေတာ္တို႔အႀကိဳက္ေပါ့။ ထီးမပါတာကို အေၾကာင္းျပၿပီး မိုးေရထဲေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေလွ်ာက္ျပန္က်ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ ေတာ့ လူေရာ လြယ္အိတ္ေရာ ရဲြရဲြစိုေနပါၿပီ။ လူက အဆူခံၿပီး အဝတ္အစားလဲ ေဆးေသာက္လိုက္ရင္ၿပီးသြားေပမယ့္ ေရစို ေနတဲ့လြယ္အိတ္အတြင္းက စာအုပ္ေတြက ဘယ္ခံႏိုင္ပါမလဲ။ အားလံုးစိုကုန္ေတာ့ စာေတြပ်က္စီးကုန္တာေပါ့။ အိမ္မွာ ေဆာ့ကစားရမဲ့အခ်ိန္မွာ စာျပန္ကူးရတဲ့အလုပ္ လုပ္ေနရပါတယ္။

ထီးမိုးကာေတြ ခဏ ခဏေပ်ာက္စာေတြ၊ ခဏခဏျပန္ျပန္ကူးရလြန္းေတာ့ မိုးရြာရင္ မိုးစိုခံတဲ့အလုပ္ကို မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ မိုးရြာရင္ မိုးပြားေလးေတြက်လာတာကို အိမ္ထဲကေနထိုင္ၾကည့္တတ္လာပါတယ္။ အဘြားနားေထာင္ေနတဲ့ ေရဒီယိုက မိုးတြင္းက်ရင္ မလွေရႊဆိုတဲ့ မိုးေဒဝါသီခ်င္းကို မၾကာ မၾကာ လႊင့္ေပးတယ္။ ေဒၚေစာျမေအးၾကည္ကလည္း အေရးအဖဲြ႔ ေကာင္း၊ သီဆိုတဲ့မလွေရႊကလည္း ကရုဏာသံေလးနဲ႔ စာသားေတြကိုနားေထာင္ေနတဲ့ေသာတရွင္ေတြမ်က္စိထဲ သရုပ္ေပၚ လာေအာင္ သီဆိုသြားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေတးဘံုမၼာတို႔၊ မိုးေဒဝါတို႔ကို မခံစားတတ္ေသးပါ။ ဒါေပမယ့္ ၾကားရဖန္မ်ားလာေတာ့ မ်က္မာန္ေတာ္ၿငိဳးပါနဲ႔ ခိုကိုးသူပါ … မိုးနတ္ေဒဝါ ေအာ္မိုးနတ္ေဒဝါ ရြာေတာ္ေရးကိုေလးေတြးခ်င့္ လိုက္ပါ … ဆိုတဲ့စာသားေလးေတြကိုေတာင္ လိုက္ဆိုႏိုင္ေနပါၿပီ။ ကိုဘိုခင္ေရးဖဲြ႔တဲ့ မိုးကိုေမွ်ာ္သည္ကေတာ့ ျမဴးျမဴးႂကြႂကြ သံစဥ္ေတြေၾကာင့္သေဘာက်ကာ “မိုးလံုးပတ္လည္ အံု႔မိႈင္းေဝရီတိမ္ညိဳယွက္သန္းလုိ႔တိမ္ျပာယွက္သန္းေတာ့သည္အပိုဒ္ ေလးကို မိုးအံု႔တိုင္း ဆိုမိေနပါတယ္။

မိုးေအးေအးမွာ ေရဒီယိုေလးနားေထာင္လိုက္ စာအုပ္ေလးဖတ္လိုက္နဲ႔ အင္မတန္ဇိမ္က်ေနပါေတာ့တယ္။ စာေလးနဲနဲဖတ္မိေတာ့မွ မိုးရာသီဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ အင္မတန္ အငံုးဝင္တဲ့ရာသီဆိုတာကို သိလာရပါတယ္။ ေက်ာင္း စာမွာလည္း မိုးဥတုတြင္ ေတာင္သူလယ္သမားႀကီးမ်ားသည္ စပါးပ်ိဳးပင္မ်ားကိုပ်ိဳးေထာင္ေနက်ပါၿပီဆိုတာမ်ိဳးေတြကို သင္ လာရပါတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ ့အဓိကအစားအစာ ဆန္စပါးကို မိုးဥတုမွာမွစိုက္ပ်ိဳးရတယ္ဆိုတာကို သိလာရပါတယ္။ ရြာပါေစ ေလ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရြာပါေစ … စာသားလွလွေလးေတြပါတဲ့ တိမ္တမန္သီခ်င္းကိုေတာင္ ဆိုတတ္လာပါၿပီ။ ဒါေတာင္မွ သီခ်င္းထဲက ဒို႔ေျမသည္ကား ဆန္စပါးအခက္ေဝဆိုတဲ့စာသားကို မႀကိဳက္ပါဘူး။ ဒီေလာက္ဆန္စပါးေပါတဲ့တိုင္းျပည္မွာ အခက္ေဝတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူႀကိဳက္ပါ့မလဲ။ ေနာင္မွ စပါးပင္ရဲ႕အခက္အလက္ေတြေဝဆာေနတာကိုေရးဖဲြ႔ထားတာလို႔သိလာရပါတယ္။

သီခ်င္းေတြေၾကာင့္ မိုးတြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္တတ္လာပါၿပီ။ သီခ်င္းနဲ႔အတူ မိုးကိုလြမ္းလို႔လည္းရတယ္ ေပ်ာ္လို႔လည္းရ တယ္ဆိုတာေတြကို ခံစားတတ္လာပါတယ္။ ရုပ္ရွင္မွာလည္း ေက်ာ္ေဆြ-ဗိုလ္ဗကိုနဲ႔ ျမင့္ျမင့္ခင္တို႔ပါဝင္သရုပ္ေဆာင္ ထား တဲ့ မိုးနဲ႔မ်က္ရည္ကို  သေဘာက်ၾကည့္တတ္လာပါၿပီ။ ႏိုင္ငံျခားစစ္ကားေတြမွာ မိုးရြာထဲမွာေသနတ္ေတြနဲ႔စစ္တိုက္တဲ့အ ခန္းေတြကို ႀကိဳက္တတ္ ၾကည့္တတ္လာပါၿပီ။ အရပ္ပုတုတုနဲ႔ မင္းသား ေအာ္ဒီမာဖီ မိုးကာႀကီးခ်ံဳၿပီး ကင္းေစာင့္ေနရတာေတြ၊ ေျမႀကီးေပၚမွာလိွမ့္ၿပီး ရန္သူေတြရဲ႕ပစ္ကြင္းကေန လြတ္ေအာင္ေရွာင္ရတဲ့အခန္းေတြက မေမ့ႏိုင္တဲ့အခန္းေတြျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဂ်ပန္ကားေတြမွာ မ်က္မျမင္ ဇာတိုအိခ်ိက မိန္းမဓါးသမား အိုအိခ်ိကိုမိုးေရထဲမွာစိန္ေခၚယွဥ္ၿပိဳင္ၾကတာ ပရိတ္သတ္က လက္ခုပ္သံတေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ အားေပးၾကပါတယ္။ တရုတ္မင္းသား ေဒဗစ္ခ်မ္း လက္တဘက္ျပတ္သြားခ်ိန္မွာလည္း ဒါ ရိုက္တာက မိုးေတြရြာခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ျမန္မာရုပ္ရွင္ေကာ ႏိုင္ငံျခားရုပ္ရွင္ကားေတြမွာပါ တူညီေနတာက မိုးရြာထဲမွာ လြမ္းၾကပါတယ္။ မိုးရြာရင္ အလြမ္းအေဆြးသီခ်င္းကို ဆိုၾကပါတယ္။ အႏၲရာယ္တခုခုနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳေတာ့မယ္ဆိုရင္ မိုးေတြၿခိမ္း လွ်ပ္စီးေတြလက္ပါေတာ့တယ္။ အာရာဒနား အိႏၵိယကားထဲမွာ မင္းသားရာေဂ်ခနန္းနဲ႔ မင္းသမီး ရွာမီလာတဂိုးတုိ႔ စခ်စ္ၾက တာ မိုးေရထဲမွာပါ။ ဒီကားထဲမွာပဲ လူၾကမ္းက မင္းသမီးကိုမတရားၾကံေနခ်ိန္မွာ မိုးေတြၿခိမ္းလာပါေတာ့တယ္။ ပရိတ္သတ္ က မိုးကိုၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္စရာလား လြမ္းရမွာလားဆိုတာကို သိေနက်ပါၿပီ။

ရုပ္ရွင္ရံုေတြ ကူးၾကည့္ေနရင္းက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝကို ေရာက္လာပါတယ္။ ဥၾသေလးေတြရဲ႕တြန္သံကို ကံ့ေကာ္ ေတာမွာၾကားရၿပီဆိုရင္ စာေမးပဲြနီးလာၿပီ။ ဆရာေတြကလည္း ဥၾသတြန္ေနၿပီလုိ႔ သတိေပးတတ္ပါတယ္။ က့ံေကာ္ရနံ႔ေလး ကိုရႈၾကရင္း စာေမးပဲြေျဖၾကရပါတယ္။ စာေမးပဲြေျဖၿပီးတာနဲ႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္က လာေတာ့မွာပါ။ “လြမ္းဥၾသတြန္ၿပီ။ အိမ္ျပန္ ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ ေႏြကေလးေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္” စာသားပါတဲ့သီခ်င္းကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာဆိုေနရာက ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ကို ျပန္လာျပန္ပါတယ္။ ေက်ာင္းျပန္တက္ခ်ိန္နဲ႔ မိုးကေလးေစြခ်ိန္က အံက်ကြက္တိျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ မိုးေရေတြ စိုရဲြေနတဲ့ ေျပာင္ ေခ်ာေတာက္ပေနတဲ့ကတၱရာလမ္းမဲမဲေပၚမွာ အနီရဲရဲ စိန္ပန္းပြင့္ေလးေတြ ေႂကြက်ေနတာေၾကာင့္ မနင္းရက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာကို ေက်ာင္းလမ္းမွာေလွ်ာက္ဘူးခဲ့သူတိုင္း သတိျပန္ရေနၾကမွာပါ။ အဲဒီကာလမွာ အၿမဲဆိုေနၾကကို သန္းလိႈင္ရဲ ကံ့ေကာ္ၿမိဳင္တန္းအစား တံြေတးသိန္းတန္ရဲ႕ ခ်စ္ရက္ရွည္ရွည္ အင္းယားေျမကို ေအာ္ဆိုလာၾကပါတယ္။ ျမန္မာအသံက လည္း ခ်စ္မိုးႀကီးသီခ်င္းကို မၾကာမၾကာ လႊင့္ထုတ္ေပးေနပါတယ္။ ေသာတရွင္တို ့လိုရာက႑မွာလည္း အေကာ္ဒီယံအုန္း ေက်ာ္ဆိုတဲ့ မိုးလံုးပတ္လည္သီခ်င္းကို မၾကာခဏ ေတာင္းဆိုေနသံကိုၾကားေနရပါတယ္။ မိုးရာသီနဲ႔ကိုက္ညီတဲ့သီခ်င္းေတြ ေလ။

မိုးတြင္းကာလမွာ ရုပ္ရွင္ရံုေတြမဂၢဇင္းေတြ သတင္းစာေတြမွာ အၿမဲလိုလိုေတြ ့ေနရတဲ့ သတိေပးခ်က္ရိွပါတယ္။ ဝမ္းႏူးစာကို သတိထားပါဆိုတဲ့သတိေပးခ်က္ပါ။ မိုးရာသီမွာ ဝမ္းႏူးစာကို စားေသာက္မိရာကေန ဝမ္းေလ်ာ ဝမ္းပ်က္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။အမွည့္လြန္အသီးအႏွံေတြ မသန္႔ရွင္းတဲ့အစားအစာကေန ဝမ္းေရာဂါျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အသိပညာနည္းလုိ႔ ဗဟုသုတနည္း လုိ႔ ေပါ့ဆလုိ႔ အသက္ဆံုးရတဲ့သူေတြေတာင္ရိွခဲ့ရတဲ့ မိုးရာသီျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔သဘာဝက အသီးေတြ႕ရင္စားဘို႔ျပင္ေတာ့တာပါပဲ။ မွည့္ေနရင္စားလုိ႔ရတယ္လုိ႔ သိထားၾကတာပါ။ အမွည့္လြန္အသီး ရက္လြန္အသီးဆိုတာကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မေတြးမိၾကပါဘူး။ ဝမ္းႏူးစာဆိုတာကလည္း လူတိုင္းႀကိဳက္ၾကတဲ့ သရက္သီး မရမ္းသီး ဒူရင္းသီးေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ အရသာ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဘာအသီးပဲျဖစ္ျဖစ္ အမွည့္လြန္ရင္ အႏၲရာယ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို မိုးရာသီမွ သိရပါေတာ့တယ္။

တၿပိဳင္ထဲမွာ ျခင္က်ားအႏၲရာယ္ကလည္း ရိွေနပါေသးတယ္။ ေရဆိုးအိုင္ေတြေျမာင္းေတြကို မရွင္းလင္းထားေတာ့ ျခင္က်ား ေတြေပါက္ဖြားလာၿပီး လူေတြကို ေသြးလြန္တုပ္ေကြးေရာဂါျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေရာဂါကကေလးေလးေတြမွာ အျဖစ္မ်ား ပါတယ္။ မိုးရာသီမွာေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ မိုးကာလေဆးရံုေတြကိုေရာက္သြားရင္ မေပ်ာ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ တကၠ သိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝကေန ဝန္ထမ္းဘဝကိုကူးေျပာင္းသြားခ်ိန္မွာေတာ့ ရန္ကုန္နဲ႔မႏၲေလးကို မီးရထားစီးသြားရတဲ့သူျဖစ္လာပါတယ္။ ရန္ကုန္နဲ႔မႏၲေလးက ေမာ္ေတာ္ကား ေလယာဥ္ပ်ံ သေဘၤာစတာေတြနဲ႔လည္း စုန္ဆန္သြားႏိုင္ေပမဲ့ ကြၽန္ ေတာ္ကေတာ့ ရထားနဲ႔သြားရတာကိုပဲႀကိဳက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မိုးရြာေနခ်ိန္မွာ ရထားေခါင္မိုးအေပၚကို မိုးေရစက္ေတြတေဖါက္ေဖါက္က်လာတဲ့အသံကိုနားေထာက္ရတာကို အင္မတန္မွသေဘာက်မိပါတယ္။

ရထားျပဴတင္းေပါက္ကေနလွမ္းၾကည့္လုိက္ လမ္းေဘးက စိမ္းလဲ့ေမးျမေနတဲ့လယ္ကြင္းေတြမွာ လယ္သမားေတြ ေကာက္ စုိက္ေနၾကတဲ့ ႐ႈခင္းဟာ အင္မတန္လွပတဲ့ ႐ႈခင္းကေလးလုိ႔ ခံစားမိပါတယ္။ ကန္သင္း႐ုိးတေလွ်ာက္ အေဖက ေပါက္တူးကုိ ထမ္းကာ လမ္းေလွ်ာက္ေနခ်ိန္မွာ ကေလးငယ္ေလးေတြက မုိးကာကုိ၀တ္၊ ထီးကုိေဆာင္းၿပီး လြယ္အိတ္ကုိယ္စီလြယ္က စာသင္ေက်ာင္းကုိသြားဖုိ႔ ေနာက္ကေန တန္းစီလုိက္လာၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းလွလွေလးေတြက မုိးတြင္းကာလမွာ ရထားစီးခရီး သည္ေတြသာ ခံစားႏုိင္တဲ့ ရသေလးပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေအး၀မ္းက စန္းေသာ္တာေရးဖြဲ႕ထားၿပီး အဆုိေတာ္ေမရွင္က သံတုိင္သီ ဆုိကာ ေမာင္တင္ေမာင္ရယ္ တကၠသုိလ္ေဖစန္းရယ္ ျပည္လွေဖတုိ႔က သံၿပိဳင္သီဆုိထားေသာ တုိ႔ေျမစီ သီခ်င္းေလးကုိ ဆုိမိပါတယ္။ လယ္ယာေတြေရတင္ၿပီ ေတာင္သူေတြပီပီ အပုိဒ္ေလးက ရထားလမ္းေဘး ေရးေဖြးေဖြးကုိ ေငးၾကည့္ရင္း ဆုိလုိ႔ေကာင္းတဲ့ သံၿပိဳင္အပုိဒ္ေလးေပါ့။ သံလမ္းေဘးကစီးဆင္းေနတဲ့ ေခ်ာင္းငယ္ေလးေတြမွာ ေလွကေလးေတြ သြားလာ ေနတာကုိေတြ႕ရင္ ျပည္လွေဖဆုိထားတဲ့ ေရႊတံငါသီခ်င္းကုိ ညည္းဆုိေလး ဆုိမိပါေသးတယ္။ နာ၀ါေလွးေလးစီးလုိ႔ကြယ္ ကြန္ပက္ရွာတယ္ ..အုိေလွေလးေမွ်ာကာရယ္ စတဲ့ ေလွပါတဲ့ စာသားေလးေတြကုိ ဆုိမိပါတယ္။ သီခ်င္းဆုိတယ္ဆုိလုိ႔ အထင္ႀကီးေနပါလိမ့္မယ္။ အက်ယ္ႀကီး မဆုိပါဘူး။ ပါးစပ္လႈပ္႐ုံေလး ဆုိတာပါ။ ကုိယ့္အသံကုိ ကုိယ္အသိဆုံးပါ။ သူငယ္ ခ်င္းေတြက မင္းဒီေန႔သီခ်င္းမဆုိရင္ ႀကိဳက္တာကုိေကြၽးမယ္လုိ႔အေျပာခံရတဲ့အသံပုိင္ရွင္ပါ။ ဒါပေမယ့္ ပုိးေလးကေသးေတာ့ မုိးရြာရင္ ေမရွင္ရဲ႕ ေရႊ၀ါဖူးသီခ်င္းေလးကုိ လူေတြမၾကားေအာင္ ဆုိမိပါေသးတယ္။

လမ္းတေလွ်ာက္လံုးရြာလာတဲ့ေရႊမိုးက မႏၲေလးဘူတာကို ရထားဝင္ေတာ့ တိတ္သြားပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိန္းမ က သူထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ထီးလွလွေလးကိုေမးပါေတာ့တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ရထားေပၚမွာေမ့က်န္ခဲ့ပါၿပီ။ ငယ္ငယ္တံုးက အေဆာ့မက္လုိ႔ ထီးေပ်ာက္သြားေတာ့ အေမဆူတာကိုခံခဲ့ရပါတယ္။ အခုေတာ့ မိုးသီခ်င္းေတြကို အဆိုေကာင္းေန တာနဲ႔ ထီးေပ်ာက္မႈက မေဟသီ အႀကိမ္းအေမာင္းခံရျပန္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လို ေမ့တတ္တဲ့သူေတြေၾကာင့္သာ ထီးေတြေရာင္း ေနရတာပါ။ အခုေတာ့ ထီးမပါပဲ မိုးရြာထဲမွာေလွ်ာက္မသြားရဲေတာ့ပါဘူး။ ဇရာကစကားေျပာလာၿပီေလ။ ေခါင္းကို မိုးေရ ေလးတေပါက္က်လိုက္တာနဲ႔ ေခါင္းကိုက္သလိုလို ခ်မ္းတုန္သလိုလိုျဖစ္လာပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကလို မိုးရြာတာနဲ႔ မိုးရြာ ရင္မိုးေရခ်ိဳးမယ္လုိ႔ ေအာ္ၿပီးမေျပးႏိုင္ေတာ့ပါ။ မိုးရြာတာနဲ႔ လက္မွာကိုင္လာတဲ့ထီးကေလးကိုဖြင့္ေဆာင္း နားခိုစရာေန ရာ ကိုေရာက္ရင္ လြယ္အိတ္ထဲမွာအသင့္ပါလာတဲ့ ေဆးကိုထုတ္ေသာက္ရတဲ့အေျခအေနျဖစ္ေနပါၿပီ။

ဒါေပမယ့္ မုိးရြာရင္ေပ်ာ္ေနတုန္းပါပဲ။ လူငယ္ေလးေတြ မုိးရြာထဲေျပးေနတာကုိ မုိးခုိတဲ့ေနရာကေနၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ေနတုန္းပါ။ ကေလးေတြလမ္းမမွာ ေဘာလုံးကန္ေနတာကုိလည္း ထီးေလးေဆာင္းရင္း ရပ္ၾကည့္ေနမိဆဲပါ။ မုိးရြာထဲမွာ ေပ်ာ္ေနတဲ့သူ ေတြကုိၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္လာမိပါတယ္။ စိတ္ရဲ႕အေပ်ာ္ကုိ ခႏၶာကုိယ္က လုိက္မေပ်ာ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ေလးလာၿပီေလ။ အိမ္ကေန ၿမိဳ႕ထဲကုိ သြားစရာကိစၥေပၚလာရင္ ေရဒီယုိက မုိးေလ၀သသတင္းကုိ ညကတည္းက နားေထာင္ ထားရပါတယ္။ မနက္ျဖန္ မုိးအားေအကာင္းမယ္ဆုိရင္ ထီးကုိလြယ္အိတ္နားမွာ ခ်ိန္ထားရတာေပါ့။ ထီးမပါလုိ႔ မျဖစ္ဘူးေလ။ ညအိပ္ခ်ိန္မွာ မုိးရြာရင္ အိမ္ေခါင္မုိးေပၚကုိ မုိးေရစက္ေတြက်သံက သယာသံေလးပါ။ မုိးေရက်သံေလးကုိနားေထာင္ေနရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ စည္းစိမ္ကုိ သေဘာက်ၾကမွာပါ။ ညဆုိရင္ မုိးသဲသဲမဲမဲရြာပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းမိတယ္။ အိမ္ထဲမွာေနတဲ့ သူေတြကသာ စည္းစိမ္ရွိတာပါ။ ညဘက္လမ္းေပၚအလုပ္လုပ္ရတဲ့သူေတြ၊ ခရီးသြားေနရတဲ့သူေတြကေတာ့ မိုးရြာမွာကုိ စိတ္ပူေနၾကမွာပါ။ လူ႔အလုိက နတ္မလုိက္ႏုိင္ဘူးေလ။ ငယ္ငယ္တုန္းက မုိးရြာထဲမွာ ထီးမပါပဲ လမ္းေလွ်ာက္ရတာကုိ သေဘာက်တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ကားစီးစီး၊ ရထားစီးစီး၊ မုိးရြာေပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းတတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားက လႊင့္ေပးေနတဲ့ မုိးေဒ၀ါကုိ အရသာခံနားေထာင္တတ္လာပါၿပီ။ ေရဒီယုိမွာလည္း ကုိေစာညိမ္းရဲ႕ မုိးသက္ေလႏွင္ မလာေသး ရင္ ေရဒီယုိလုိင္းေတြကုိ တက်ီက်ီနဲ႔ အသံဖမ္းရင္း မုိးနဲ႔ဆုိင္တဲ့သီခ်င္းေတြကုိ နားေထာင္မိပါတယ္။ ေရဒီယုိဖမ္းေနတာကုိ သားအငယ္ဆုံးက ေဘးနားကေန ေငးၾကည့္ေနတတ္ပါတယ္။ မုိးေဒ၀ါကုိ သူဘယ္ႀကိဳက္ပါ့မလဲ။ ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္ကာလ မွာ အေဖလုိပဲ မုိးရြာရင္ ေပ်ာ္လာၿပီး မုိးနဲ႔ပတ္သက္တာေတြကုိ ခံစားတတ္လာမွာ ေသခ်ာပါတယ္လုိ႔ ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။

ထင္ေအာင္
၂၈/၆/၂၀၁၅

ဓာတ္ပုံ / ေအာင္ထက္