လင္းေႏြးအိမ္ – က်ေနာ္တို႕မွာ အေမေတြမ်ားစြာရွိတယ္
(မိုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၂၂၊ ၂၀၁၅
အေမ–က်ေနာ္တို႕မွာ ညီအကိုမ်ားစြာရွိတယ္– တဲ့။ ဒီစာသားကိုေတြ႕ရင္ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္ တဲ့ အဆိုေတာ္ခင္ဝမ္းရဲ့ အေမ သီခ်င္းပဲလို႕ က်ေနာ္တို႕ေခတ္လူငယ္ေတြသိၾကပါတယ္။
အခုက်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့၊ ညီ၊ ညီမတို႕ေရ အကိုတို႕မွာ အေမေတြမ်ားစြာရွိတယ္ ဆိုတဲ့စကား ပါ။ တျခားေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အခုလပိုင္း၊ ရက္ပိုင္းေတြမွာ ပညာေရးဥပေဒကိုကန္႕ကြက္ သပိတ္ေမွာက္ေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို ေရတိုက္ေနတဲ့အေမ၊ မုန္႕ေၾကြးေနတဲ့အေမ၊ မုန္႕ဖိုးေပးေန တဲ့အေမ၊ ထမင္းေၾကြးေနတဲ့အေမ၊ ေဆးေပးေနတဲ့အေမ၊ ဘုရားစာရြတ္ၿပီး အႏၱရာယ္ကင္းေဘးရွင္း ဆုေတာင္း ေပးေနတဲ့အေမ၊ နားစရာေပးၿပီးေခြ်းသိပ္ေနတဲ့အေမေတြ ဗမာျပည္တနံတလ်ားမွာ ေတြ႕ေနရလို႕ပါ။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္လို႕ပဲေျပာရမွာပဲ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္မွာ NLD ကလုပ္ခဲ့တဲ့ ပညာေရး ကြန္ယက္ေလးႏွစ္ျပည့္ ရံပံုေငြေဖ်ာ္ေျဖေရးမွာ လူရႊင္ေတာ္ဦးခ်စ္စရာတို႕ ရြတ္ျပသြားတဲ့ ကဗ်ာဆရာေမာင္သင္းပန္ရဲ့ အေမ ဆိုတဲ့ကဗ်ာတပုဒ္ကလဲ နားထဲကေနမထြက္ပါဘူး။ သူ႕ရဲ့ အေမ ကဗ်ာကေတာ့
ဒီလိုပါ။
တိုက္ကားႀကီးဟီးေနတဲ့ အေမေတြရွိတယ္
ဆိုကၠားစီးေနတဲ့ အေမေတြရွိတယ္
နန္းရိပ္ထီးရိပ္က အေမေတြရွိတယ္
ထန္းရိပ္ မက်ည္းရိပ္က အေမေတြရွိတယ္
တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့ အေမေတြရွိတယ္
တိုက္ထဲဝင္ေနတဲ့ အေမေတြရွိတယ္
စိန္နဲ႕ေရႊနဲ႕ အေမေတြရွိတယ္
အိမ္မဲ့ ေျမမဲ့ အေမေတြရွိတယ္
ရုန္းကန္ေနတဲ့ အေမေတြရွိတယ္
ဗံုးမွန္ေနတဲ့ အေမေတြရွိတယ္
အခ်ိဳႀကိဳက္ေနတဲ့ အေမေတြရွိတယ္
ငိုရိႈက္ေနတဲ့ အေမေတြရွိတယ္။
ဒါက ကဗ်ာဆရာေမာင္သင္းပန္ရဲ့ အေမဆိုတဲ့ကဗ်ာပါ။
ကဗ်ာဆရာေအာင္ဘညိဳကေတာ့၊ အေမ့ပံုတူဆိုတဲ့ကဗ်ာမွာ အေမနဲ႕မတူ၊ ႏူမွာမေၾကာက္ မတူမွာပဲ ေၾကာက္ပါတယ္ တဲ့။
က်ေနာ္လဲ ေထာင္ထဲေရာက္တုန္းက အေမ ကဗ်ာတပုဒ္ေရးဖို႕ႀကိဳးစားပါတယ္။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေထာင္ထဲစေရာက္ခါစကတည္းက အေမကဗ်ာတပုဒ္ဘယ္လိုေရးရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္း၊ ဆရာေအာင္ဘညိဳရဲ့ကဗ်ာလို မတူမွာေၾကာက္တဲ့အတြက္ ၅ ႏွစ္ၾကာေတာ့မွ မီးျပတိုက္ေမေမ ဆိုတဲ့ကဗ်ာကိုေရးနုိင္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီကဗ်ာကို ေခါင္းစဥ္ေပးဖို႕ ပထမဆံုးစဥ္းစားတာက ဒုတိယဘုရားသခင္ လို႕ေပးဖို႕စဥ္းစား တာပါ။ ဒါေပမယ့္ နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားထဲကပဲ ဦးေလးလိုခင္တဲ့သူတေယာက္ကေထာက္ျပ တယ္။ ဘုရားကိုမင္းသိလာေအာင္လုပ္ေပးတာ မင္းရဲ့အေမပဲတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ မင္းအတြက္ အေမဆိုတာ ပထမဆံုးဘုရားသခင္ကြတဲ့။ သူေျပာတာက်ေနာ္လက္ခံတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အေမက ပထမပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားဆိုတာကလဲရွိၿပီးသားေဝါဟာရ ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ကဗ်ာကို နာမည္ေပးဖို႕ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ့္ဘဝနဲ႕ပဲ ယွဥ္ၿပီးစဥ္းစားျဖစ္ပါတယ္။ အဲတာကေတာ့ဒီလိုပါ။ ပင္လယ္မွာမီးျပတိုက္ဟာ ေလျပင္းမုန္တိုင္း က်ေနလဲ သေဘၤာေတြကိုလမ္းျပသလို၊ က်ေနာ့္ဘဝရုန္းကန္လႈပ္ရွားမႈမွာ အေမဟာ မီးျပတိုက္ လိုက်ေနာ့္ကို လမ္းျပတယ္။ ကူညီတယ္။ အခက္အခဲေတြကိုၾကံ့ၾကံ့ခံရင္ဆိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မီးျပတိုက္ဆိုတဲ့ နာမ္နဲ႕ ေမေမဆိုတဲ့နာမ္ေပါင္းၿပီး မီးျပတိုက္ေမေမ ဆိုတဲ့ ေပါင္းစပ္နာမ္ကိုပဲ က်ေနာ့္ကဗ်ာအတြက္ ေခါင္းစဥ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ အင္းစိန္ (သီးသန္႕ေထာင္) တိုက္နံပါတ္ ၂ အခန္းနံပါတ္ ၃ မွာပါ။
ေနာက္တခ်က္။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေရာ၊ က်ေနာ့္ေဘးနားပတ္ဝန္းက်င္ကိုပါလွည့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႕ကိုေပ်ာ္ေအာင္လုပ္ေပးတာလဲအေမ၊ က်ေနာ္တို႕ေတြအငိုရပ္ေအာင္ေခ်ာ့ တာလဲအေမ၊ က်ေနာ္တို႕ေတြဆာေနတာကို ဝမ္းျဖည့္ေပးတာလဲအေမ၊ က်ေနာ္တို႕ခ်မ္းတာကို အေႏြးဓါတ္ေပးတာလဲအေမ၊ က်ေနာ္တို႕ေတြ ေခ်ာ္လဲတာကိုထူေပးတာလဲအေမ၊ က်ေနာ္တို႕ကို လူ႕ငရဲမွာ အသက္ရွည္ေအာင္ေထာင္ဝင္စာေပးတာလဲအေမေတြပဲဆိုတာေတြ႕ရပါတယ္။
အခုလဲ ေတြ႕ေနရ ျပန္ပါၿပီ။ အေမေတြ။ ေက်ာင္းသားေတြကိုခြန္အားေပးေနတဲ့အေမေတြ။
အဲေတာ့ ညီေလး၊ ညီမေလးေတြကိုေျပာခ်င္တာက-အကိုတို႕အေတြ႕အၾကံဳအရ အကိုတို႕ဘဝမွာ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ခ်ိန္သမွ် အေမေတြကပဲကူခဲ့ကယ္ခဲ့ၾကတာဆိုေတာ့ အေမေတြရွိေနသမွ် အကိုတို႕ ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ခရီးကိုဆက္ေလွ်ာက္ခြင့္ရေနဦးမယ္ဆိုတာပါ။
ညီ၊ ညီမတို႕ေရ–အကိုတို႕မွာ အေမေတြမ်ားစြာရွိတယ္။
လင္းေႏြးအိမ္
(ဇန္နဝါရီ ၂၁ ရက္၊ ၂၀၁၅)
က်ေနာ့္ မီးျပတိုက္ေမေမ ကဗ်ာကေတာ့ ဒီမွာပါ။
“မီးျပတုိက္ေမေမ”
မုန္တုိင္းကုိမွ
ဝမ္းနဲ႔လြယ္ခဲ့ရတဲ့
ေမေမပါပဲ။
သေႏၶသားကတည္းက
ခုခ်ိန္ထိ တရိရိ
ဖြဲမီးလုိ ေမႊေႏွာက္ေနတာေတာင္
အမုန္းမဲ့
ၿပဳံးျပေပြ႔ဖက္ေနလုိက္တာ
ဒါ….. ေန လ တာရာ စြမ္းအင္ပဲေပါ့။
ၾကည့္စမ္းပါဦး
အခမ္းနားဆုံး စိတ္ကူးေတြနဲ႔ခ်ယ္သ
ပုိးေမြးသလုိယုယ
ႂကြက္သားဖုထ ေတာင္တန္းႀကီးေတြလုိ
အျမင့္မားဆုံး ရပ္ျပၿပီး
ၿမိဳ႕ျပလမ္းမႀကီးေတြရဲ့
တလမ္းေမာင္း ေပးဆပ္မႈမ်ဳိးနဲ႔
စိတ္တခ်က္ မကြက္ပဲ
ဇြဲေကာင္းေကာင္း သံေယာဇဥ္တြယ္ေနလုိက္ပုံမ်ား
ကမာၻ႔ဆြဲငင္အားေတာင္
ပုိးမႊားတေကာင္ျဖစ္သြား။
အနစ္နာခံလြန္းျခင္းသာ
အာဟာရျပဳခဲ့တဲ့
ေမေမေပါ့။
ႏြယ္ပင္လုိ
ႀကိဳးမဲ့ဂစ္တာကုိမွ
အလင္းေပးေႏြးျမေစၿပီး
႐ုန္းကန္ျခင္းေဗဒ
မ်ဥ္းမတ္သေဘာတရားနဲ႔
လမ္းေလွ်ာက္နည္း သင္ၾကားေပးခဲ့တာ။
ပင္ပန္းျခင္းဒဏ္ရာေတြနဲ႔သာ
မႈံနံ႔သာခ်ယ္ခဲ့ရတဲ့
ေမေမပဲေလ။
သားရဲေဘးကလြတ္ဖုိ႔လည္း
က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္မ်က္လုံးနဲ႔
ကာကြယ္ၿပီး
ငန္းေျမြမၾကီးက
သူ႔ဥေတြကုိ အေပ်ာက္မခံပုံမ်ိဳးနဲ႔
တစကၠန္႔ေတာင္ မ်က္ႏွာမလြဲခ်င္ခဲ့။
ေၾသာ္ ……
ေမတၱာမိုးစက္ေတြ
စြန္႔လႊတ္ျခင္းေရာင္ျခည္ေတြ
ဒုကၡအမာ႐ြတ္ေတြနဲ႔သာ
ရင္တြင္းလႊမ္းလွ်ံေနရ
မီးျပတုိက္ေမေမ
ကမာၻေျမအသက္႐ွဴျခင္းနဲ႔အတူ
ဒီလူအတြက္
ထာဝရေမေမအျဖစ္
ရာဇဝင္ေရးခြင့္ျပဳပါေတာ့။ ။
လင္းေႏြးအိမ္
(၁၉၉၇ ဇူလုိင္၊ အင္းစိန္သီးသန္႔ေထာင္ထဲ၌ေရးျဖစ္သည္)
(ဓာတ္ပုံ – ေက်ာ္စြာျမင့္ ေဖ့စ္ဘြတ္)