ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – က်ေနာ္ ပင္လယ္ဓားျပ

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – က်ေနာ္ ပင္လယ္ဓားျပ
မိုးမခ။ ဇူလိုင္ ၂၇၊ ၂၀၁၄

တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ မူပိုင္ခြင့္ကို အေလးအနက္ထား ေၾကာင္း မၾကာခဏ ျပတတ္ေတာ့ လူအမ်ားက က်ေနာ့္ ကို မူပိုင္ခြင့္ ေထာက္ခံသူ/သမား လို႔ ထင္ၾကတယ္။  တကယ္ေတာ့ မူပိုင္ခြင့္ ဆိုတာ အရင္းရွင္စနစ္ ရဲ႕ ျပယုဂ္ တခု။  လက္ဝါးႀကီးအုပ္မႈ ကို က်င့္ဝတ္၊ သီလ၊ အသိဉာဏ္ ပညာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ပစၥည္းဆိုတဲ့ လွပတဲ့ ေခါင္းစဥ္မ်ား နဲ႔ သၾကားအုပ္မႈ တခု။

က်ေနာ္တို႔က ေမြးလာကတည္းက စာအုပ္ေတြၾကားႀကီးလာရင္း အမ်ားစု လူမႈတရားမႈ ရွာ လက္ဝဲအယူအဆ လိႈင္းမ်ားၾကား ကူးခတ္လာခဲ့သူ။

အယူဝါဒ ေရးရာ အရ ဖိႏွိပ္သူ လူတန္းစား အာဏာရွင္ေတြကို ျပန္လည္ တြန္းလွန္ ႏွိပ္ကြပ္ဖို႔၊ သူခိုးအႀကီးစား ေတြဆီက ျပန္လည္ လုယူဖို႔၊ လူသတ္ေကာင္ေတြကို သုတ္သင္ဖို႔ ဆိုတာေတြဟာ “လူမႈ တရားမွ်တမႈ” ရွာမႈ တခုပဲဆိုတာ ယံုၾကည္တဲ့ “ပုန္ကန္ စိတ္အေနအထား”။

ဆိုေတာ့ မူပိုင္ခြင့္ ကို မလြတ္တမ္း ဖက္တြယ္ ထားစရာ အေၾကာင္း မရွိဘူး။

ဘာေၾကာင့္ဆို မူပိုင္ခြင့္ ေအာ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေပါင္းစံု စီးပြား ေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီးေတြေလာက္ က်င့္ဝတ္မဲ့၊ သီလ ခ်ိဳးေဖာက္၊ လူသား ရဲ႕ အသိဉာဏ္ ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ပညာရဲ႕ အႏွစ္သာရ သေဘာ နဲ႔ လူသားရဲ႕ အေျခခံ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးမ်ားကို ေစာ္ကားခ်ိဳးေဖာက္တာ ဘယ္သူ ရွိမလဲ။  ဒီလိုု လူေတြက “အသိဉာဏ္ ပိုင္းဆိုင္ရာ” ေျပာ လက္ဝါးႀကီး အုပ္ေနတာကို ရြံ႕စရာလို႔ပဲ ခံယူတာေပါ့။

က်ေနာ္တို႔ ႀကီးလာတဲ့ ေခတ္ကလည္း နည္းပညာ ေခတ္ႀကီး။  “ကမၻာႀကီး ျပားၿပီ” ဆိုၿပီး ကေယာင္ကတမ္း ေအာ္ၾကတဲ့ ဂလိုဘယ္လ္လိုင္ေဇးရွင္း ေခတ္ႀကီး။  တကမၻာလံုး နီးစပ္ ထိကပ္ အရံအတားေတြ က်ိဳးပ်က္၊ မညီမွ်မႈေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ ေလ်ာ့ပါး သြားရျခင္း အေၾကာင္းတခုမွာ ေခတ္နည္းပညာ ေၾကာင့္ ဆိုၿပီး အရင္းရွင္စနစ္ဆိုးႀကီး စည္ပင္ဟန္ ပံုေဖာ္မႈကို အရင္းရွင္စာသင္ခန္းေတြမွာ သင္ခဲ့ရတယ္။

တကယ္ လက္ေတြ႕ လည္း မွန္သင့္သေလာက္ မွန္တဲ့ အတြက္ ဘဝ အသိ မ်က္ျမင္လည္းရွိတယ္။

နည္းပညာ လြတ္လပ္မႈ ရဲ႕ အသီးအပြင့္ ကို ကမၻာ့ အဆင္းရဲဆံုး စာရင္းဝင္ တိုင္းျပည္မွာ ႀကီးျပင္း ပညာသင္ခဲ့ရေတာ့ ေကာင္းေကာင္္းလည္း တန္ဖိုးထားတတ္ခဲ့တယ္။

ကမၻာ့ စြယ္စံုက်မ္း တခုလံုးကို ပိုက္ဆံေလး ျမန္မာေငြ ရာဂဏန္းေပးၿပီး အိမ္ထဲမွာ ထည့္ထားႏိုင္ခဲ့တယ္။

မိုက္ကရိုေဆာ့ဖ္ ကမၻာ မွာ ဗိုလ္က် လက္ဝါးႀကီး အုပ္သမွ်ကို ကိုယ္က ပိုက္ဆံ မေပးဘဲ အသံုးခ်ဖို႔၊ ေလ့လာဖို႔၊ ျပန္လည္ ျဖန္႔ျဖဴးဖို႔ ကြန္ပ်ဴတာ ထဲ “ေခ်ဖ်က္” ရေအာင္ထည့္၊ ေအာင္ျမင္သြားခ်ိန္ ဖန္သားျပင္မွာ “ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း” ေပၚလာရင္ မိန္႔မိန္႔ႀကီး ၾကည္ႏူးတတ္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ငါတို႔ “နည္းပညာ အစြမ္း” နဲ႔ “လူမႈ တရားမႈ” တႏိုင္ ရွာႏိုင္ပါ့လားဆိုတဲ့ အယူအဆေရးရာ အေတြး ကို လက္ေတြ႕ ရခဲ့တယ္။

အြန္လိုင္း နည္းပညာေခတ္ရဲ႕ “ကြန္ျမဴနစ္ေၾကညာစာတမ္း” ျဖစ္တဲ့ ေမာ့ဂ္လန္ ရဲ႕ အယူအဆေတြ ဆိုတာ ေနာက္မွ ဖတ္ဖူးတာ။  ကိုယ္ေတြ႕က အရင္ သိခဲ့တာ။

ပစၥည္းမဲ့၊ အေျခအေနမဲ့၊ အခြင့္အေရးမဲ့၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္မဲ့၊ ရပိုင္ခြင့္ မဲ့၊ လြတ္လပ္မႈမဲ့၊ အရာရာမဲ့ တရားမွ်တမႈ ဆိတ္သုဥ္း ေနတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရသူ အတြက္ နည္းပညာ ေမွာ္ဆရာ ေတာင္ေဝွး နဲ႔ ေဆးႀကိမ္လံုး ကို သံုး “ညီမွ်မႈ” ကို တတ္ႏိုင္သမွ် ရွာႏိုင္ပါ့လား ဆိုတာက ဘဝေပး အသိ။

ခု ဒုဝန္ႀကီး လုပ္ေနတဲ့ ဆရာဦးေသာင္းတင္ သူ႔ဆီက ေက်ာင္းသားေတြကို အင္တာနက္ သံုးဖို႔ စီစဥ္ေပးေတာ့ ဆိုတယ္။  “မင္းတို႔ အေမရိကား က ေက်ာင္းသား ေတြ နဲ႔ အခြင့္အေရး တူသြားၿပီ၊ မင္းတို႔ ႀကိဳးစားဖို႔ပဲ လုိတယ္”။  သူေျပာတာ မွားတယ္ မဆိုႏိုင္ဘူး။

ေခတ္ဦးမွာ အင္တာနက္ အတြက္ ေလးငါးေျခာက္မိုင္ သြားရတာ၊ လူတစု ေရေပၚဆီ အသိုင္းအဝန္း အတြက္ သက္သက္ ျဖစ္ေနတာ (အခုအခ်ိန္ထိလည္း လူအမ်ားစု အတြက္ မဟုတ္ေသးပါဘူး)၊ အခ်ိန္၊ ျမန္ႏႈန္း အပါအဝင္ အျခား အေထြေထြ ကန္႔သတ္မႈေတြမွာ ကမၻာ က ဖိုးကံေကာင္း မ်ား နဲ႔ ယွဥ္ရင္ မတူညီ မညီမွ်မႈေတြ ရွိတယ္ဆိုတာလည္း မွန္တာေပါ့။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ခံ စနစ္ ပ်က္ယြင္းေနတဲ့ ပစၥည္းမဲ့ လူအမ်ား အျပည့္န႔ဲ ႏိုင္ငံမွာ ဒီလူတစု အတြက္ေတာ့ “နည္းပညာ စြမ္းပကား” နဲ႔ ကမၻာ ကို ရင္ေဘာင္တန္းခြင့္ရသြားတဲ့ သေဘာဟာ အသိအမွတ္ျပဳထိုက္တယ္။  လူအမ်ားစု မသံုးႏိုင္ေသးေပမယ့္ နည္းပညာ ရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးဟာ ဆင္းရဲတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြကို ထိေရာက္ အက်ိဳးေက်းဇူးႀကီးမားတယ္။

ကမၻာ မွာ လူတန္စား တစုကခ်ည္း အျမဲတမ္း အသာစီးရ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရ၊ အက်ိဳးအျမတ္ရေနတာကိုလည္း နည္းပညာ ကပဲ ေခ်ဖ်က္ေပးတယ္။  နည္းပညာ ကုမၸဏီ ႀကီးေတြရဲ႕ တဦးတည္း ေမာင္ပိုင္စီးေနမႈ လမ္းေၾကာင္းကေန လူအမ်ား စိတ္ႀကိဳက္ အခမဲ့သံုးႏိုင္ဖို႔ လမ္းေပါက္ေအာင္ နည္းပညာ က စြမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္။

ဒီေအာင္ျမင္မႈ ရဲ႕ ရလဒ္ က အခုဆိုရင္ ကမၻာ့စီးပြားနည္းပညာ ကုမၸဏီႀကီးတိုင္းဟာ ကမၻာ့လူတန္းစား ဆူၾကံဳနိမ့္ျမင့္ မေရြး လက္လွမ္းမီ အသံုးျပဳႏိုင္ဖို႔ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို မျဖစ္မေန သူတို႔ရဲ႕ စီးပြားပံုစံမွာ ထည့္သြင္းလာရတယ္။  ဒါေၾကာင့္ အိုင္တီ ထုတ္ကုန္အသစ္ နဲ႔ နည္းပညာေတြ တေန႔ထက္တေန႔ ေစ်းေလ်ာ့လာတာေပါ့။

နည္းပညာ မွာဆိုရင္ သူတို႔ အဲ့ဒီလို မလုပ္ရင္ လြတ္လပ္တဲ့ ပုဂၢလိက အိုင္တီသမားက သူတို႔ နည္းပညာ ထုတ္ကုန္ကို အခမဲ့ သံုးလို႔ရေအာင္ ခ်က္ခ်င္း လုပ္ပစ္လိုက္မွာပဲ ျဖစ္လို႔ သူတို႔ အက်ိဳးစီးပြား ထိခိုက္တာကိုး။  ဒါ့အျပင္ မူပို္င္ခြင့္ ကန္႔သတ္မထားတဲ့ အလားတူ အရည္အေသြး၊ စြမ္းေဆာင္ရည္ရွိ လြတ္လပ္တဲ့ မူရင္းမဲ့ နည္းပညာ ပစၥည္းေတြကလည္း ရွိလာေနတာကိုး။

ဒီသေဘာရဲ႕ ေနာက္ထပ္ သြယ္ဝိုက္ အက်ိဳးေက်းဇူး တခုက ၿပီးခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ အတြင္းမွာ ဆိုရင္ နည္းပညာလက္ဝါးႀကီးအုပ္မႈ နဲ႔ ခ်မ္းသာလာတဲ့ ဘီးလ္ဂိတ္ တို႔လို သူၾကြယ္ႀကီးေတြဟာ ေဆးဝါးလို လူသားအေျခခံ လုိအပ္ခ်က္ ရပိုင္ခြင့္ေတြမွာ မူပိုင္ခြင့္ ပေပ်ာက္ဖို႔၊ ေစ်းႏႈန္းေတြ သက္သာဖို႔၊ အလကား ျဖန္႔ျဖဴးႏိုင္ဖို႔ ေတြ အိတ္စိုက္ လူမႈေရး လုပ္ငန္းအေနနဲ႔ လုပ္လာၾကရတယ္။  မူပိုင္ခြင့္ေၾကာင့္ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာလာခဲ့သူေတြ ကိုယ္တိုင္ အခု မူပိုင္ခြင့္ ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ေတြ ဦးေဆာင္လာရတယ္။

ဒါေတြအားလံုးဟာ “နည္းပညာ ေတာ္လွန္ေရး” ရဲ႕ “လႈမႈတရားမွ်တမႈ” ေအာင္ပြဲေတြပါ။

ဒီလုိ သေဘာေၾကာင့္ အသိဉာဏ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လြတ္လပ္ခြင့္၊ နည္းပညာ လြတ္လပ္ခြင့္၊ လူသား အေျခခံ အခြင့္အေရး ခံစား ခြင့္ ဆိုတာေတြဟာ ႏိုင္ငံေရး အယူဝါဒ ရွိသူ၊ လူမႈတရားမွ်တမႈ အေတြးအေခၚ ရွိသူတင္ မဟုတ္ဘဲ နည္းပညာ သမား တေယာက္အတြက္လည္း (ေတြးတတ္သူဆိုရင္) ရွိအပ္တယ္။

ဆိုေတာ့ အယူဝါဒေရးရာ စိတ္သန္သူလည္း ျဖစ္ျပန္ အိုင္တီေခတ္ႀကီးမွာ ႀကီးလာသူလည္း ျဖစ္ျပန္တဲ့ က်ေနာ့္ အတြက္ “မူပိုင္ခြင့္” ဆိုတာ ဘုန္းႀကီး နဲ႔ ဘီးပါ။  ဒါက အေျခခံ သေဘာ မူဝါဒ ကို ဆိုလိုတာပါ။

လက္ေတြ႕ ေရးရာတခ်ိဳ႕မွာ “မူပိုင္ခြင့္” အေၾကာင္း ေျပာဖို႔လိုတာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။

ေအ့ဒ္စ္ ေရာဂါ ခံစားေနရတဲ့ ကေလးသူငယ္ အတြက္ ေဆး ကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ခ်င္ေနရင္ ဆန္႔က်င္ရမယ္ ဆိုတာ မွန္တယ္။  အသိပညာ နဲ႔ ေခတ္နည္းပညာ ငတ္ေနတဲ့ ကမၻာ့ ေထာင့္ၾကား တေနရာက လူေတြ အတြက္ ပညာအခြင့္အေရး၊ နည္းပညာ လြတ္လပ္မႈ အေၾကာင္း ကို တိုက္ပြဲဝင္ရမယ္ဆိုတာ မွန္တယ္။  ဒါေပမယ့္ ဗမာျပည္ လို အရာရာ ခၽြတ္ျခံဳက် ဖြတ္ဖြတ္ေၾက တိုင္းျပည္မွာ စည္ပင္အပ္တဲ့ စာေပလို၊ ဂီတ လို အႏုသုခုမ က႑ ေတြမွာ “မူပိုင္ခြင့္” အေရး ေဇာင္းေပး ေျပာအပ္တာေတြ ရွိတယ္။

မင္းအစိုးရ ေဖာ္ေဆာင္တဲ့ စနစ္ဆိုးေၾကာင့္ ရန္သူမ်ိဳး (၅) ပါး ဒဏ္ပိ ေက်ာမြဲ “ငဘ” ထမင္းနပ္မမွန္ အမ်ားစု မွာ စာေပ ဂီတ ေတြ မလိုက္စားႏိုင္ပါဘူးကြာ ဆိုမယ္။  မွန္တာေပါ့ ဘယ္ လိုက္စားႏိုင္မလဲ။  တိုင္းျပည္ စနစ္ပ်က္ယြင္းေနတာကိုး။

ဒါေပမယ့္ ဒီလို ျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းထဲမွာ အႏုသုခုမ လိုက္စားဖို႔ အခြင့္အေရး ေပးတဲ့ ထမင္းဝေနသူ အလယ္လတ္တန္းစား နဲ႔ လူမလိုင္မ်ားရဲ႕ အားေပးမႈ မမွန္လို႔ ဆိုတာလည္း ပါတယ္။

စာဖို႔ေသာက္ဖို႔ မပူရတဲ့ ဗိုက္ျပည့္ေနသူမ်ား ရဲ႕ အာရံု မွာ လက္ကိုင္ဖုန္း အသစ္အဆန္းသာ ထြက္တိုင္း လဲ ရင္ လဲမယ္၊ ေပၚပင္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသာ ေစ်းဝယ္ ထြက္ရင္ ထြက္မယ္၊  စာအုပ္တအုပ္ ဝယ္ဖတ္ဖို႔ေတာ့ ဝန္ေလးတယ္။  အခု ႏိုင္ငံရပ္ျခား မွာ အေျခခ် ေနတဲ့ သူေတြ အလုပ္အကိုင္ နဲ႔ ပံုမွန္ဝင္ေငြ ရွိေနတာပဲ။  စာအုပ္ ဝယ္ဖတ္သလား အြန္လိုင္း က အလကား ယူဖတ္သလား ဆိုုတာ ကိုယ့္ဘာသာ အသိဆံုးပါ။

အခု ဗမာျပည္က ႏိုင္ငံတကာ လူသားဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ညႊန္းကိန္းမွာ အနိမ့္ဆံုး စာရင္းဝင္၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ က ေၾကာက္ခမန္းလိလိ။  ဒါေပမယ့္ သန္း (၆၀) ေက်ာ္မွာ အနည္းဆံုး လူ (၆) သိန္း ေတာ့ စာအုပ္ ဝယ္ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။  ဆိုေတာ့ အနည္းဆံုး စာအုပ္တအုပ္ ထြက္ရင္ ေသာင္း ဂဏန္းေတာ့ ရိုက္သင့္၊ ေရာင္းရသင့္တာေပါ့။  အခု ေတာ့ ငါးရာ၊ တေထာင္ အမ်ားဆံုး။  အေရာင္းသြက္တဲ့ ေပၚပင္စာေရးဆရာေတြမွ အမ်ားဆံုး ရွိလွ ေထာင့္ငါးရာ၊ ႏွစ္ေထာင္ ေပါ့။

အဲ့ဒီ အေရအတြက္ၾကည့္ၿပီး ေပၚပင္ အေပါစား လွ်ိဳ႕ဝွက္သည္းဖို၊ သရဲ တေစၦေတြေတာင္မွ ဗမာမ်ား မဖတ္ၾကေတာ့ဘူး လား မထင္ပါနဲ႔။  နာမည္ႀကီး အြန္လိုင္း စာအုပ္ အလကားျဖန္႔တဲ့ ေနရာမ်ားကို ဝင္ၾကည့္ပါ။  တခ်ိဳ႕ အႀကိမ္အေရအတြက္ မွတ္တမ္း ျပထားပါတယ္။  လူစိတ္မဝင္စားဆံုး စာအုပ္ေတာင္မွ ယူသူ အေရအတြက္ ရာဂဏန္း၊ ေထာင္ဂဏန္း ရွိတယ္။  လူႀကိဳက္မ်ားသူ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ စာအုပ္ေတြဆိုရင္ သိန္းခ်ီ ယူူသူ ရွိတယ္။  မယံုရင္ အြန္လိုင္း သက္ဆိုင္ရာ ေနရာေတြမွာ ေလ့လာၾကည့္ပါ။

“ႏိုင္ငံျခား ေရာက္ေနလို႔ပါ၊ လက္လွမ္းမမီ မဝယ္ႏိုင္ပါ” လို႔ ဒီေခတ္မွာ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေပးလို႔မရပါ။  ကမၻာတခုလံုးဆိုတာ အိမ္ဦးနဲ႔ၾကမ္းျပင္ ထိစပ္ ေနတဲ့ ဆယ္သြယ္ေရး လြယ္ကူေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ တကယ္ ဝယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ ရွိဖို႔သာ လိုပါတယ္။  တတ္ႏိုင္သူမ်ား တကယ္ ဝယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ ရွိလာၾကရင္ အလြယ္တကူ ရပ္နီး ရပ္ေဝး ေနရာတိုင္းက ဝယ္ဖတ္ႏိုင္တဲ့ လွ်ပ္စစ္ စာအုပ္ ေစ်းကြက္ေတြလည္း က်ယ္ျပန္႔လာမွာပါ။

အခု အလကား ဖတ္ေနသူေတြထဲက တဝက္ပဲ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ စာအုပ္ တအုပ္ကို တလ တခါ ဝယ္ဖတ္ပါ၊ ဗမာ့ စာေပေလာက အခုထက္ ပိုစည္ပင္လာမယ္၊ တန္ဖိုးရွိစာအုပ္ေတြလည္း ပိုေစ်းကြက္ဝင္ ထုတ္ခ်င္သူ မ်ားလာ က်ယ္ျပန္႔လာမယ္၊  စာအုပ္ေစ်းေတြလည္းက်မယ္၊ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳးအျဖစ္ စာဖတ္ဖို႔ လက္လွမ္းမမီသူ ငမြဲထိပ္ေခါင္ ဗမာျပည္သူ နင္းျပားမ်ားလည္း စာနဲ႔ေပနဲ႔ နီးစပ္ဖို႔ ပို ျဖစ္လာမယ္။  ဒီလိုနဲ႔ တိုင္းျပည္မွာလည္း ေပမီေဒါက္မီ ႏိုင္ငံႀကီးသားေတြ ေပါလာကာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း ယဥ္ေက်းမႈ ျမင့္မား ႏိုင္ငံတကာမွာ လူစဥ္မီလာ မွာ ဧကန္ပါ။

ခိုးကူး မ်ားနဲ႔ ဘဝ ပ်က္ေနတဲ့ ဂီတေလာကလည္း အလားတူပါပဲ။  ဂီတမွာဆိုရင္ အခုေနာက္ပိုင္း အြန္လိုင္း က တဆင့္ ဗမာျပည္က အဆိုေတာ္ေတြ တပုဒ္ခ်င္း ေတြ ထုတ္လာၾကတယ္။  သီခ်င္း ေတးစု အသစ္ ေတြလည္း အြန္လိုင္းကေန လြယ္လြယ္ကူကူ ဝယ္လို႔ ရလာတယ္။  ေခတ္ေဆြး အေဟာင္း တခ်ိဳ႕ေတာင္ သက္ဆိုင္ရာ ကာယကံရွင္မ်ား ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ အြန္လိုင္း တင္ ေရာင္းလာႏိုင္ၾကတယ္။  ဒီေစ်းကြက္ ဘယ္ေလာက္ က်ယ္ျပန္႔ (ဝယ္ႏိုင္သူ) လူအမ်ား ဝယ္ယူအားေပးေနၾကသလဲ။  မ်က္ျမင္ကေတာ့ အလကားရတဲ့ ေနရာေတြမွာ ပြဲစည္ေနဆဲပါ။

စာေပ နဲ႔ ဂီတ ဟာ လူသား အေျခခံ အခြင့္အေရး၊ အသိဉာဏ္ ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ႏွလံုးသား ခံစားနားလည္မႈ ရသ တိုးပြားမႈ ဆိုင္ရာ အတြက္ လြတ္လပ္စြာျဖန္႔ခ်ီ စားသံုးခြင့္ မရွိဘူးလာဗ်ာ လာေမးရင္ ရွိသင့္တာေပါ့၊ ျဖစ္သင့္တာေပါ့။  ဒါေပမယ့္ လက္ရွိ ပါးလ်ခ်ည့္နဲ႔ေနတဲ့ ဗမာျပည္ ေနာက္ခံ အေနအထား နဲ႔က လက္ေတြ႕ မွာ ျဖစ္မွ မျဖစ္ႏိုင္တာ။  စာေပ၊ ဂီတ အႏုသုခုမ လို တိုင္းျပည္ ရဲ႕ စိတၱ အာဟာရ အတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့ က႑ ေတြ စည္ပင္ ဝေျပာတိုးပြားေအာင္ နဲ႔ လူအမ်ားစု လက္လွမ္းမီ လာဖို႔ရယ္က ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္ ကုန္က်ႏိုင္သူ လူအမ်ားက အမွန္တကယ္ ဝယ္ယူ အားေပးခ်င္စိတ္ေလးရွိ၊ လက္ေတြ႕ အလုပ္ ေလး လုပ္ ဝယ္ျပမွသာ ျဖစ္မွာပါ။

ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ ဟာ ႏိုင္ငံတကာ အရင္းရွင္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ေဆးက႑ လို လူသား အသက္နဲ႔ ယွဥ္ကာ မတရား အက်ိဳးအျမတ္ ယူခ်င္ လက္ဝါးအုပ္ႀကီး အုပ္ေနတာမ်ိဳးေတြကို ဆန္႔က်င္တယ္။  ပညာရပ္ နည္းပညာေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမႈ ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ဘူး။  ဗမာျပည္မွာ အာဏာ ရွိသူ နဲ႔ အေပါင္းအပါ ခရိုနီ တသိုက္ တိုင္းျပည္ ဓနကို ေမာင္ပိုင္စီး၊ တိုင္းျပည္ အရင္းအျမစ္ ကို စိတ္တိုင္းက် အဓမၼ မုဒိန္းက်င့္ခြင့္ရေနတာမ်ိဳးေတြကို တိုက္ဖ်က္တယ္။

အေအးခန္းထဲက လူႀကီးလူေကာင္း အေယာင္ေဆာင္ သူခိုး၊ ဓါးျပ အႀကီးစား ေတြ ကို တိုက္ထုတ္ ဖို႔ရာ အတြက္  က်ေနာ္တို႔ ဟာ “ပင္လယ္ဓားျပ” ေတြလို ခံယူတတ္ရမယ္။  ဒါမ်ိဳးေတြ အတြက္ က်ေနာ္ဟာ အင္တီ မူပိုင္ခြင့္ သမား၊ အင္တီ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ သမား အင္တီ ေမာင္ပိုင္စီး သမား Piracy ေထာက္ခံသူ “ပင္လယ္ဓါးျပ” ပါ။

ဒါေပမယ့္ ေထာက္ျပခဲ့သလို မ်က္ေမွာက္ ပကတိ ဗမာျပည္မွာ စာေပ၊ ဂီတ လို က႑ေတြမွာ မူပိုင္ခြင့္ ကို အေလးထားမွသာ စည္ပင္ဝေျပာ သာယာကာ အေျခခံလူတန္းစား လူအမ်ားလည္း ခံစားနားလည္ ခြင့္ ရလာ၊ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္လာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆင္ျခင္ နားလည္ သိအပ္ပါတယ္။  လက္ေတြ႕ က်င့္ၾကံ စည္းေလးေတြ ထားအပ္ပါတယ္။  တဦးခ်င္းက စ ရမွာပါ။

အားလံုး စဥ္းစား ေျမာ္ျမင္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး

၂၇၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၄

(ဆက္သြယ္ရန္ – nyeinchanaye81@gmail.com)

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ